Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Wstawiłem w miejsce organizacji eurowizji junior 2020 jako Kraków. Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
Anulowanie wersji 58983064 autorstwa 195.20.201.132 (dyskusja) to nie będzie Kraków Znacznik: Anulowanie edycji |
||
Linia 226: | Linia 226: | ||
|- |
|- |
||
! rowspan="3" |[[Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2020|2020]] |
! rowspan="3" |[[Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2020|2020]] |
||
| rowspan="3" | |
| rowspan="3" | |
||
| rowspan="3" | |
| rowspan="3" | |
||
| rowspan="3" | |
| rowspan="3" | |
Wersja z 20:22, 5 mar 2020
Rodzaj programu |
konkurs piosenki |
---|---|
Kraj produkcji | |
Język | |
Wydawca | |
Data premiery | |
Lata emisji |
od 2003 |
Czas trwania odcinka |
2 godziny i 15 minut (2003-13) |
Format nadawania |
720i (SDTV) (od 2003) |
Produkcja | |
Produkcja |
Europejska Unia Nadawców (EBU) |
Strona internetowa |
Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci (ang. Junior Eurovision Song Contest), znany również jako Konkurs Piosenki Eurowizji Junior – coroczny konkurs muzyczny organizowany od 2003 przez Europejską Unię Nadawców, w którym udział biorą młodzi wykonawcy (w wieku od 9 do 14 lat) reprezentujący kraje członkowskie EBU[1].
Geneza konkursu
Początki Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci sięgają 2000, kiedy to duński nadawca publiczny Danmarks Radio zorganizował w kraju lokalny konkurs piosenki dla dzieci[2][3]. Pierwsze pilotażowe próby organizacji konkursu pod nadzorem EBU miały miejsce w latach 2001–2002 podczas organizowanego w ramach Międzynarodowego Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie, widowiska zwanego EuroKonkursem. W konkursie prezentowali się przedstawiciele telewizji europejskich zrzeszonych w EBU, a współorganizatorem przedsięwzięcia była Telewizja Polska. W 2002 format został rozszerzony do Festiwalu Piosenki Nordyckiej, w którym udział wzięli także reprezentanci Norwegii i Szwecji[4][5].
W 2003 stacja DR zrezygnowała z udziału w konkursie[6]. Europejska Unia Nadawców (EBU) postanowiła wówczas wykorzystać pomysł obu telewizji, rozważając organizację ogólnoeuropejskiego konkursu piosenki dla dzieci, w którym będą mogli uczestniczyć aktywni nadawcy wszystkich krajów członkowskich organizacji[7]. Konkurs miał nosić nazwę Eurovision Song Contest for Children, która nawiązywała do Konkursu Piosenki Eurowizji (Eurovision Song Contest), również organizowanego przez EBU[8], ostatecznie przyjęto nazwę Junior Eurovision Song Contest.
Z powodu braku odpowiedniej na Eurowizję hali, konkurs został przeniesiony z Polski do Danii, gdzie odbył się już pod nazwą Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. Gospodarzem pierwszego konkursu była telewizja DR[9], która zorganizowała finał w Forum Copenhagen[10]. Nadawca duński Danmarks Radio przy tworzeniu Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci skorzystał z polskiego pomysłu, łącząc go ze swoją koncepcją przy współpracy z TVP i EBU[11].
Organizatorem drugiego konkursu miał być brytyjski nadawca ITV[12], a konkurs miał odbyć się w Londynie[13]. Telewizja zrezygnowała z prawa do przygotowań z powodów finansowych i ramówkowych[14] oraz niezadowalających wyników oglądalności kanału[15]. Wówczas EBU zleciła przygotowanie konkursu telewizji HRT z Chorwacji, której reprezentant zwyciężył w finale pierwszego konkursu piosenki dla dzieci[16]. Pomimo potwierdzenia chęci organizacji, stacja nie zarezerwowała na czas odpowiedniej hali, przez co prawa do przygotowania konkursu trafiły do norweskiego nadawcy Norsk Rikskringkasting, który przygotował konkurs w Lillehammer[17]. Od 2004 każdy nadawca publiczny może uczestniczyć w przetargu na organizację konkursu. Pierwszym nadawcą, który został w ten sposób organizatorem imprezy, była telewizja belgijska.
Wszystkie konkursy transmitowane są w rozdzielczości 16:9 oraz w technologii high definition[18]. Rokrocznie wydawana jest także płyta kompaktowa ze wszystkimi konkursowymi propozycjami. W latach 2003-2006 na rynku ukazywały się też płyty DVD z zapisem koncertu finałowego, w 2007 zaprzestano produkcji płyt z powodu słabych wyników sprzedaży[19].
W latach 2007-2008 zyski osiągnięte z głosowania telefonicznego były przeznaczone na rzecz UNICEF[20].
Konkurs był tematem filmu dokumentalnego pt. Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary z 2008, prezentującego przygotowania organizatorów i uczestników do koncertu finałowego[21]. Dokument został zaprezentowany podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto[22].
Współczesne reguły konkursu
Zasady konkursu wzorowane są na zasadach Konkursu Piosenki Eurowizji. W konkursie może wziąć udział nadawca publiczny państwa, będącego aktywnym członkiem EBU. Reprezentantem kraju może być wykonawca w wieku od 9 do 14 lat (od 2016), posiadający obywatelstwo reprezentowanego państwa lub zamieszkujący dany kraj przynajmniej przez dwa lata. Podczas występu na scenie może być maksymalnie ośmiu wykonawców.
Piosenka konkursowa nie może przekraczać trzech minut (do 2013 – 2:45), a autorem jej słów w języku ojczystym danego państwa lub sztucznym musi być dziecko lub zespół dziecięcy. Tekst danej propozycji może zawierać fragmenty wykonane w języku angielskim, nie mogą one stanowić więcej niż 40% tekstu (do 2016 – 25%).
Do 2015 o wynikach konkursu decydowała komisja jurorska oraz telewidzowie w stosunku głosów 50:50. W 2016 zrezygnowano z głosów widzów i postanowiono zastąpić je dziecięcą komisją jurorską powoływaną w każdym kraju. Punkty tej komisji były podawane osobno. W 2017 zrezygnowano z komisji dziecięcej, zastąpiono ją głosowaniem internetowym. Głosowanie zostanie podzielone na dwie tury: pierwsza ruszyła w piątek 24 listopada, a zakończyła się przed finałem 26 listopada. Druga zaczęła się podczas prezentacji pierwszego utworu konkursowego, a zakończyła się 15 minut po zakończeniu występu ostatniego uczestnika[23]. W latach 2005–2015, przed rozpoczęciem przyznawania punktów przez krajowych sekretarzy każdy uczestnik automatycznie otrzymywał 12 punktów. Na podstawie wyników głosowania ogłaszali liczbę punktów przyznanych najwyżej ocenionym piosenkom w tzw. skali eurowizyjnej (tj. 1-8, 10 i 12 punktów).
W przeciwieństwie do Konkursu Piosenki Eurowizji, w konkursie dla dzieci państwo zwycięskie nie otrzymuje automatycznego prawa do organizacji konkursu w kolejnym roku. W 2013 wprowadzono zasadę, że kraj ma jedynie pierwszeństwo w prawie do organizacji kolejnej imprezy.
Maksymalna liczba finalistów nie może przekraczać dwudziestu uczestników.
Państwa w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci
Rok | Państwa debiutujące |
---|---|
2003 | Belgia, Białoruś, Chorwacja, Cypr, Dania, Hiszpania, Holandia, Grecja, Łotwa, Macedonia Północna, Malta, Norwegia, Polska, Rumunia, Szwecja, Wielka Brytania |
2004 | Francja, Szwajcaria |
2005 | Rosja, Serbia i Czarnogóra |
2006 | Serbia, Portugalia, Ukraina |
2007 | Armenia, Bułgaria, Gruzja, Litwa |
2010 | Mołdawia |
2012 | Albania, Azerbejdżan, Izrael |
2013 | San Marino |
2014 | Czarnogóra, Włochy, Słowenia |
2015 | Irlandia, Australia |
2018 | Walia, Kazachstan |
Prowadzący
Rok | Organizator konkursu | Miejsce | Prowadzący |
---|---|---|---|
2003 | Kopenhaga | Forum Copenhagen | Camila Ottesen |
Remee | |||
2004 | Lillehammer | Håkons Hall | Nadia Hasnaoui |
Stian Barsnes Simonsen | |||
2005 | Hasselt | Ethias Arena | Marcel Vanthilt |
Maureen Louys | |||
2006 | Bukareszt | Sala Polivalentă | Andreea Marin Bănică |
Ioana Ivan | |||
2007 | Rotterdam | Ahoy Rotterdam | Sipke Jan Bousema |
Kim-Lian van der Meij | |||
2008 | Limassol | Spyros Kyprianou Athletic Centre | Alex Michael |
Sophia Paraskeva | |||
2009 | Kijów | Pałac Sportu | Ani Lorak |
Timur Mirosznyczenko | |||
Dmytro Borodin | |||
2010 | Mińsk | Mińsk Arena | Denis Kurjan |
Leila Ismaiława | |||
2011 | Erywań | Karen Demirchyan Complex | Avet Barseghyan |
Gohar Gasparyan | |||
2012 | Amsterdam | Heineken Music Hall | Ewout Genemans |
Kim-Lian van der Meij | |||
2013 | Kijów | Narodowy Pałac Sztuki „Ukraina” | Timur Mirosznyczenko[24] |
Złata Ogniewicz[24] | |||
2014 | Marsa | Malta Shipbuilding | Moira Delia[25] |
2015 | Sofia | Arena Armeec | Poli Genowa |
2016 | Valletta | Mediterranean Conference Centre | Valerie Vella[26] |
Ben Camille[26] | |||
2017 | Tbilisi | Pałac Olimpijski | Helen Kalandadze[27] |
Lizi „Lizi Pop” Japaridze[27] | |||
2018 | Mińsk | Mińsk Arena | Jauhien Perlin[28] |
Zinaida „Zena” Kuprianowicz[28] | |||
Helena Meraai[28] | |||
2019 | Gliwice | Arena Gliwice | Ida Nowakowska |
Aleksander Sikora | |||
Roksana Węgiel | |||
2020 |
Zwycięzcy konkursu
Rok | Organizator | Zwycięski kraj | Artysta | Piosenka | Punkty |
---|---|---|---|---|---|
2003 | Kopenhaga | Chorwacja | Dino Jelusić | „Ti si moja prva ljubav” | 134 |
2004 | Lillehammer | Hiszpania | María Isabel | „Antes muerta que sencilla” | 171 |
2005 | Hasselt | Białoruś | Ksienija Sitnik | „My wmeste” | 149 |
2006 | Bukareszt | Rosja | Siostry Tołmaczowe | „Wiesiennij dżaz” | 154 |
2007 | Rotterdam | Białoruś | Alaksiej Żyhałkowicz | „Se druzyami” | 137 |
2008 | Limassol | Gruzja | Bzikebi | „Bzz...” | 154 |
2009 | Kijów | Holandia | Ralf Mackenbach | „Click clack” | 121 |
2010 | Mińsk | Armenia | Wladimir Arzumanian | „Mama” | 120 |
2011 | Erywań | Gruzja | Candy | „Candy Music” | 108 |
2012 | Amsterdam | Ukraina | Anastasija Petryk | „Nebo” | 138 |
2013 | Kijów | Malta | Gaia Cauchi | „The Start” | 130 |
2014 | Marsa | Włochy | Vincenzo Cantiello | „Tu primo grande amore” | 159 |
2015 | Sofia | Malta | Destiny Chukunyere | „Not My Soul” | 185 |
2016 | Valletta | Gruzja | Mariam Mamadaszwili | „Mzeo” | 239 |
2017 | Tbilisi | Rosja | Polina Bogusiewicz | „Wings” | 188 |
2018 | Mińsk | Polska | Roksana Węgiel | „Anyone I Want to Be” | 215 |
2019 | Gliwice | Wiktoria Gabor | "Superhero" | 278 | |
2020 |
Miasta-organizatorzy
Lista miast i miejsc, gdzie rozegrany został Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci[29]
Liczba | Państwo | Miasto | Miejsce | Rok |
---|---|---|---|---|
2 | Białoruś | Mińsk | Mińsk Arena | 2010 |
2018 | ||||
Holandia | Rotterdam | Ahoy Rotterdam | 2007 | |
Amsterdam | Heineken Music Hall | 2012 | ||
Polska | Gliwice | Arena Gliwice | 2019 | |
2020 | ||||
Malta | Marsa | Malta Shipbuilding | 2014 | |
Valletta | Mediterranean Conference Centre | 2016 | ||
Ukraina | Kijów | Pałac Sportu | 2009 | |
Narodowy Pałac Sztuki „Ukraina” | 2013 | |||
1 | Armenia | Erywań | Karen Demirchyan Complex | 2011 |
Belgia | Hasselt | Ethias Arena | 2005 | |
Bułgaria | Sofia | Arena Armeec | 2015 | |
Cypr | Limassol | Spyros Kyprianou Athletic Centre | 2008 | |
Dania | Kopenhaga | Forum Copenhagen | 2003 | |
Gruzja | Tbilisi | Pałac Olimpijski | 2017 | |
Norwegia | Lillehammer | Håkons Hall | 2004 | |
Polska | Gliwice | Arena Gliwice | 2019 | |
Rumunia | Bukareszt | Sala Polivalentă | 2006 |
Kraje zwycięskie
W całej historii Konkursu Eurowizji dla Dzieci wygrało łącznie 11 krajów. Największą liczbę zwycięstw odniosła Gruzja, wygrywając konkurs trzykrotnie. Polska jest jedynym krajem w historii konkursu, który wygrał dwa razy z rzędu (w latach 2018-2019).
Wygrane | Kraj | Rok |
---|---|---|
3 | Gruzja | 2008, 2011, 2016 |
2 | Białoruś | 2005, 2007 |
Rosja | 2006, 2017 | |
Malta | 2013, 2015 | |
Polska | 2018, 2019 | |
1 | Chorwacja | 2003 |
Hiszpania | 2004 | |
Holandia | 2009 | |
Armenia | 2010 | |
Ukraina | 2012 | |
Włochy | 2014 |
Tabela miejsc na podium | |||||
---|---|---|---|---|---|
Lp. | Państwo | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | |
1. | Gruzja | 3 | 2 | 0 | |
2. | Białoruś | 2 | 1 | 2 | |
3. | Rosja | 2 | 1 | 1 | |
4. | Malta | 2 | 0 | 0 | |
5. | Polska | 2 | 0 | 0 | |
6. | Armenia | 1 | 4 | 2 | |
7. | Hiszpania | 1 | 2 | 1 | |
8. | Ukraina | 1 | 2 | 0 | |
9. | Holandia | 1 | 1 | 0 | |
10. | Włochy | 1 | 0 | 1 | |
11. | Chorwacja | 1 | 0 | 1 | |
12. | Wielka Brytania | 0 | 1 | 1 | |
13. | Francja | 0 | 1 | 0 | |
14. | Bułgaria | 0 | 1 | 0 | |
15. | Kazachstan | 0 | 1 | 0 | |
16. | Australia | 0 | 0 | 2 | |
17. | Serbia | 0 | 0 | 2 | |
18. | Norwegia | 0 | 0 | 1 | |
19. | Szwecja | 0 | 0 | 1 | |
20. | Litwa | 0 | 0 | 1 | |
21. | Słowenia | 0 | 0 | 1 | |
22. | Cypr | 0 | 0 | 0 | |
23. | Dania | 0 | 0 | 0 | |
24. | Rumunia | 0 | 0 | 0 | |
25. | Belgia | 0 | 0 | 0 | |
26. | Łotwa | 0 | 0 | 0 | |
27. | Grecja | 0 | 0 | 0 | |
28. | Macedonia Północna | 0 | 0 | 0 | |
29. | Szwajcaria | 0 | 0 | 0 | |
30. | Serbia i Czarnogóra | 0 | 0 | 0 | |
31. | Portugalia | 0 | 0 | 0 | |
32. | Mołdawia | 0 | 0 | 0 | |
33. | Izrael | 0 | 0 | 0 | |
34. | Albania | 0 | 0 | 0 | |
35. | Azerbejdżan | 0 | 0 | 0 | |
36. | San Marino | 0 | 0 | 0 | |
37. | Czarnogóra | 0 | 0 | 0 | |
38. | Irlandia | 0 | 0 | 0 | |
39. | Walia | 0 | 0 | 0 |
Slogany
Od 2005 poszczególne finału Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci organizowane są pod konkretnym sloganem.
Rok | Organizator | Miasto | Slogan |
---|---|---|---|
2005 | Belgia | Hasselt | Let’s Get Loud |
2006 | Rumunia | Bukareszt | Let the Music Play |
2007 | Holandia | Rotterdam | Make a Big Splash |
2008 | Cypr | Limassol | Fun in the Sun |
2009 | Ukraina | Kijów | For the Joy of People |
2010 | Białoruś | Mińsk | Feel the Magic |
2011 | Armenia | Erywań | Reach for the Top! |
2012 | Holandia | Amsterdam | Break the Ice! |
2013 | Ukraina | Kijów | Be Creative |
2014 | Malta | Marsa | #Together |
2015 | Bułgaria | Sofia | #Discover |
2016 | Malta | Valletta | Embrace |
2017 | Gruzja | Tbilisi | Shine Bright |
2018 | Białoruś | Mińsk | #LightUp |
2019 | Polska | Gliwice | Share the Joy |
2020 | Polska | Kraków |
Krytyka i kontrowersje
We wrześniu 2003 flamandzki ksiądz i polityk Luc Versteylen skrytykował konkurs za wykorzystywanie dzieci w działalności komercyjnej, a samo widowisko porównał do pedofilii, tłumacząc swoje zdanie słowami: (...) dzieci muszą spełnić wszystkie potrzeby swoich rodziców i rodziny. Negatywne zdanie o idei konkursu wyrazili także inni lokalni politycy[30].
Przypisy
- ↑ Regulamin (ang.)
- ↑ Sietse Bakker: 12-year old wins Danish Grand Prix for kids. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-03-24. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: DR announced Junior MGP for March 23. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Daniel Ringby: Nordic Song Contest?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-28. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Daniel Ringby: Nordic Song Contest – on its way?. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-28. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Denmark shoots down Nordic Grand Prix. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ http://muzyka.onet.pl/newsy/dzieciecy-konkurs-eurowizji/71p3h. [w:] Onet.pl [on-line]. muzyka.onet.pl, 2003-11-15. [dostęp 2014-10-23]. (pol.).
- ↑ Daniel Ringby: Eurovision Song Contest – for children!. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-27. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Copenhagen to host first EMGP. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Forum to host Eurovision for Children. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-01-08. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
- ↑ Festiwal Emocji (punkty 22 i 23).
- ↑ Junior Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Second Junior Eurovision to take place in London. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-05-12. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ Roel Philips: 'Junior contest not to take place in Manchester'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-13. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Claire Cozens: Russia v Wales scores 7m for BBC1. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 2003-11-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Junior 2004 in Croatia! (update). [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-01. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: 'Junior contest moves to Norway'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ The new Junior Eurovision Song Contest in high definition. [w:] EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ No DVD from JESC 2007. [w:] Oiko Times [on-line]. oikotimes.com, 2008-01-17. [dostęp 201-07-21]. (ang.).
- ↑ Junior Eurovisie Songfestival live op Nederland 3. [w:] Medianieuwtjes [on-line]. medianieuwtjes.nl, 2007-12-03. [dostęp 2014-07-21]. (niderl.).
- ↑ Dennis Harvey: Review: ‘Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary’. [w:] Variety [on-line]. variety.com, 2008-09-17. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Sounds Like Teen Spirit. imdb.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ Junior Eurowizja 2017: Powrót Portugalii i zmiany w formacie głosowania! Kolejne kraje potwierdzają udział w ESC 2018! | Dziennik-Eurowizyjny.pl [online] [dostęp 2017-10-24] (pol.).
- ↑ a b Meet the hosts of Junior Eurovision 2013: Zlata and Timur! [online], junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ Moira Delia to host Junior Eurovision 2014 [online], junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ a b Valerie and Ben to host Junior Eurovision 2016 [online], junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29] .
- ↑ a b Paul Jordan: Meet the hosts of Junior Eurovision 2017!. [w:] EBU [on-line]. junioreurovision.tv, 2017-10-03. [dostęp 2017-10-29]. (ang.).
- ↑ a b c Joanna Nowotka , Poznajmy prowadzących Eurowizję Junior 2018! [online], Polscy Fani Eurowizji, 27 października 2018 [dostęp 2019-03-29] (pol.).
- ↑ Junior Eurovision Song Contest – Minsk 2018 [online], junioreurovision.tv [dostęp 2019-01-12] .
- ↑ Sietse Bakker: 'Eurosong for Kids is paedophilic!'. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-09-10. [dostęp 2015-01-23]. (ang.).