Stacja turystyczna PTTK na Żarze
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 760 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1927 |
| Właściciel |
Oddział Babiogórski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 49°47′14,06″N 19°13′29,53″E/49,787239 19,224869
| |
Stacja turystyczna PTTK na Żarze – nieistniejąca górska stacja turystyczna Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Beskidzie Małym, nieopodal szczytu Żaru, na wysokości ok. 760 m n.p.m.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Stacja rozpoczęła działalność w 1927 z inicjatywy Oddziału Babiogórskiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, w dobudowanej izbie domu Magdaleny Pszczółkowskiej. Obiekt był parterowy, drewniany, na podmurówce z dachem krytym gontem. Dla turystów przygotowano 5 łóżek, w tym 2 składane, stół, krzesła i umywalnię.
Po II wojnie światowej stacja wznowiła działalność w ramach PTT, później prowadzona była przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Od lat 60. XX wieku właścicielem domu była Franciszka Lotek, a stacja dysponowała 20 miejscami noclegowymi w lecie i 9 zimą.
Budynek stacji został rozebrany w latach 70. XX wieku, w związku z budową zbiornika elektrowni szczytowo-pompowej Porąbka-Żar[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adam Skarbiński, Górska Szkoła Szybowcowa AP "Żar" – Historia szkoły [online], glidezar.com [dostęp 2022-01-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 40–43. ISBN 978-83-925599-3-1.