Przejdź do zawartości

Walentin Iwanow (piłkarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walentin Iwanow
Валентин Иванов
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Walentin Koźmicz Iwanow

Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1934
Moskwa

Data i miejsce śmierci

8 listopada 2011
Moskwa

Wzrost

178 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1952–1966 Torpedo Moskwa 287 (124)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1955–1965  ZSRR 59 (26)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1967–1970 Torpedo Moskwa
1973–1978 Torpedo Moskwa
1980–1991 Torpedo Moskwa
1992–1993 Raja Casablanca
1994 Asmarał Moskwa
1994–1996 Torpedo Moskwa
1998 Torpedo Moskwa
2003 Torpedo-Metałłurg Moskwa
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Melbourne 1956 piłka nożna
Mistrzostwa Europy
I miejsce Francja 1960
II miejsce Hiszpania 1964
Odznaczenia
Order HonoruOrder „Znak Honoru” Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR) Medal „Za pracowniczą wybitność” (ZSRR) Medal „Weteran pracy” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Walentin Koźmicz Iwanow, Валентин Козьмич Иванов (ur. 19 listopada 1934 w Moskwie, zm. 8 listopada 2011 tamże[1]) – rosyjski piłkarz występujący na pozycji napastnika, trener i menedżer piłkarski, reprezentant Związku Radzieckiego. Mąż mistrzyni olimpijskiej w gimnastyce Lidiji Iwanowej i ojciec sędziego piłkarskiego Walentina W. Iwanowa.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Iwanow rozpoczynał swoją karierę piłkarską w drużynie zakładowej, gdzie wypatrzył go trener Grigorij Żarkow i w 1952 młody piłkarz został zawodnikiem pierwszoligowego Torpedo Moskwa. Już po roku wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie, pomimo dużej konkurencji i młodego wieku. Do jego partnerów w drużynie klubowej należeli m.in. Eduard Strielcow i Giennadij Gusarow. Na płaszczyźnie klubowej odnosił również znaczące sukcesy, jednak jedynie krajowe. Karierę piłkarską zakończył w 1967 roku.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

26 czerwca 1955 debiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w meczu towarzyskim ze Szwecją (6–1), w swoim debiucie zdobył jedną z bramek. Iwanow szybko wywalczył sobie miejsce w reprezentacji ZSRR, z którą sięgnął w 1956 w Melbourne po mistrzostwo olimpijskie, zaś w 1960 po mistrzostwo Europy. W 1962 na mistrzostwach świata w Chile zdobył dla drużyny narodowej 4 bramki (wszystkie w fazie grupowej), co pozwoliło mu (wraz z pięcioma innymi graczami) wywalczyć tytuł króla strzelców. Drużyna ZSRR odpadła z turnieju w ćwierćfinale. W wielkich turniejach Iwanow uczestniczył również w 1958 w mistrzostwach świata w Szwecji oraz w mistrzostwach Europy 1964, kiedy jego drużyna wywalczyła wicemistrzostwo Europy). Ogółem rozegrał w reprezentacji ZSRR 59 meczów i zdobył 26 goli (trzeci strzelec w historii po Błochinie i Protasowie), zaś w drużynie olimpijskiej zagrał 4 razy i zdobył 3 bramki.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera trenerska Iwanowa związana jest głównie z klubem Torpedo Moskwa, z którym zdobył najwięcej trofeów. W 1976 wywalczył z zespołem mistrzostwo ZSRR, zaś trzykrotnie (w 1968, 1972 i 1986) krajowy puchar. Iwanow dostał nagrodę zasłużonego trenera ZSRR. W latach 1992–1993 prowadził marokański klub pierwszoligowy Raja z Casablanki. W 1994 wrócił do Rosji, gdzie kilka razy trenował przez krótkie okresy Torpedo Moskwa. Pełnił także funkcję wiceprezydenta klubu Priemjer-Ligi FK Moskwa.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrz ZSRR: 1960, 1965
  • wicemistrz ZSRR: 1957, 1961, 1964
  • brązowy medalista mistrzostw ZSRR: 1953
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1960

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Умер Валентин Иванов. gazeta.ru, 2011-11-08. [dostęp 2011-11-08]. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]