Zamek w Działdowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Działdowie
Symbol zabytku nr rej. 510 z 14.06.1961 (zamek zakonny)
Ilustracja
Zamek krzyżacki w Działdowie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Działdowo

Adres

ul. Zamkowa 12

Styl architektoniczny

Gotyk, renesans

Rozpoczęcie budowy

1344 – 1391

Ważniejsze przebudowy

1676, XIX wiek, XX wiek

Kolejni właściciele

zakon krzyżacki

Plan budynku
Plan budynku
Położenie na mapie Działdowa
Mapa konturowa Działdowa, blisko centrum na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Działdowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Działdowie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, na dole po lewej znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Działdowie”
Położenie na mapie powiatu działdowskiego
Mapa konturowa powiatu działdowskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Działdowie”
Ziemia53°14′04,45″N 20°10′55,21″E/53,234569 20,182003

Zamek w Działdowiezamek pokrzyżacki znajdujący się w mieście Działdowo, w województwie warmińsko-mazurskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamek na rys. z XIX w.
Widok na zamek z góry

Warownię wznieśli rycerze zakonu krzyżackiego w latach 1344-1391. Budowla powstała wokół dziedzińca na planie kwadratu o boku 46 m. Zamek otoczony był murem i fosą. Z trzech stron zamku broniły bagna, z czwartej zaś, rzeka Działdówka. Od strony podjazdu stały dwie wieże smukła, okrągła, na ośmiobocznej podstawie i masywna, czworoboczna, obok bramy. Do dnia dzisiejszego zachowało się południowo-zachodnie skrzydło zamku z pierwszej połowy XIV wieku - tzw. Dom Duży, z gotyckimi sklepieniami w piwnicach oraz obszerna sala stanowiąca dawniej refektarz i kaplicę. Zamek posiadał własne zaplecze gospodarcze - młyn, browar i folusz. Zamek był wyodrębnioną z obszaru miejskiego jednostką terytorialną, administracyjną i gospodarczą. W jego murach swoją siedzibę miał prokurator zakonny, a od 1383 roku wójt.

Zamek był wielokrotnie przedmiotem walk między wojskami krzyżackimi czy pruskimi a polskimi, litewskimi i szwedzkimi. W XVII wieku (1676 rok) przebudowany został w stylu renesansowym. Później był stopniowo rozbierany, odnowiony pod koniec XIX wieku. Jeszcze raz uszkodzony podczas II wojny światowej. W ostatnich latach odbudowane zostało zachodnie skrzydło zamku wraz z dziedzińcem. Podstawę dla tego skrzydła stanowią zachowane piwnice z lochem dla więźniów i ścianami o grubości około 4 m. W tej części swoją siedzibę ma Urząd Miasta.

Badania archeologiczne prowadzone na zamku w latach 1981-1989 ukazały bogatą przeszłość tego miejsca. W wyniku prac ziemnych wydobyto około 300 000 sztuk znalezisk ruchomych (głównie starożytnych).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]