Na mapach: 
54°05′23″N 19°44′35″E/54,089722 19,743056
54°05′23″N 19°44′35″E/54,089722 19,743056Anglity
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||||
| ||||
 Pałac w Anglitach | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  warmińsko-mazurskie
| |||
| Powiat | elbląski | |||
| Gmina | Pasłęk | |||
| Sołectwo | Anglity | |||
| Liczba ludności (2006) | 60 | |||
| Strefa numeracyjna | 55 | |||
| Kod pocztowy | 14-400[1] | |||
| Tablice rejestracyjne | NEB | |||
| SIMC | 0154140[2] | |||
Położenie na mapie gminy Pasłęk   Anglity | ||||
Położenie na mapie Polski  Anglity | ||||
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  Anglity | ||||
Położenie na mapie powiatu elbląskiego  Anglity | ||||
| 54°05′23″N 19°44′35″E/54,089722 19,743056
| ||||
Anglity – kolonia w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk[2]. Wieś wchodzi w skład sołectwa Gulbity.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[3]:
- pałac, 1796; dawny majątek ziemski w XIX w. był własnością baronów von Minnigerode. Obiekt położony nad stawem, pochodzi z drugiej połowy XVIII w. Budynek jednopiętrowy, przykryty dachem naczółkowym. Od frontu dwukondygnacyjny ryzalit wsparty na czterech kolumnach, w przyziemiu otwarty.
Kościoły i Związki Wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]
- Kościół Rzymskokatolicki
- Świecki Ruch Misyjny „Epifania” – zbór w Anglitach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. s. 5. [dostęp 2013-04-19].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 14, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2013-04-19].
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31.12.2017 woj. warmińsko-mazurskie
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Garniec Mirodław, Jackiewicz-Garniec Małgorzata: Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich : dobra utracone czy ocalone?. Olsztyn: ARTA, 2001, s. 398. ISBN 83-912840-2-6.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
