Przejdź do zawartości

Xi Jinping: Różnice pomiędzy wersjami

Edytuj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
akt.
wstęp + bibliografia
Linia 36: Linia 36:
}}
}}


'''Xi Jinping''' (wym. [{{IPA|ɕǐ tɕînpʰǐŋ}}]; {{chińskie|upr=习近平|trad=習近平|hp=Xí Jìnpíng}}; ur. [[15 czerwca]] [[1953]] w [[Pekin]]ie) – [[Chińska Republika Ludowa|chiński]] [[polityk]], sekretarz generalny [[Komunistyczna Partia Chin|Komunistycznej Partii Chin]] od 15 listopada 2012, [[przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej]] od 14 marca 2013. W 2018 roku magazyn [[Forbes|„Forbes”]] umieścił go na pierwszym miejscu [[Lista najbardziej wpływowych osób na świecie według magazynu „Forbes”|listy najbardziej wpływowych ludzi na świecie]]<ref>{{Cytuj |tytuł = The World's Most Powerful People |czasopismo = Forbes |data dostępu = 2018-12-01 |url = https://www.forbes.com/powerful-people/list/ |język = en}}</ref>.
'''Xi Jinping''' (wym. [{{IPA|ɕǐ tɕînpʰǐŋ}}]; {{chińskie|upr=习近平|trad=習近平|hp=Xí Jìnpíng}}; ur. [[15 czerwca]] [[1953]] w [[Pekin]]ie) – [[Chińska Republika Ludowa|chiński]] [[polityk]], sekretarz generalny [[Komunistyczna Partia Chin|Komunistycznej Partii Chin]] od 15 listopada 2012, [[przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej]] od 14 marca 2013.

Znacznie scentralizował władzę, obejmując szeroki zakres stanowisk kierowniczych{{r|centralizacja}}. Jego myśli polityczne zostały wpisane w konstytucje partyjne i państwowe, a wokół niego rozwinął się [[kult jednostki]]{{r|p2|p3|p4}}. Xi był często nazywany [[Autorytaryzm (ustrój)|przywódcą autorytarnym]]{{odn|Brady|2015}}{{odn|Amako|2018}}{{odn|Tung}}{{odn|Howell|Pringle|2018}}{{odn|Düben|2018}} lub [[Dyktatura|dyktatorem]]{{r|p64|p65|p66|p67|p68|p69}}.

W 2018 roku magazyn [[Forbes|„Forbes”]] umieścił go na pierwszym miejscu [[Lista najbardziej wpływowych osób na świecie według magazynu „Forbes”|listy najbardziej wpływowych ludzi na świecie]]{{r|forbes}}.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Linia 109: Linia 113:
== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy|
{{Przypisy|
<ref name="centralizacja">{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20120217211144/http://www.giga-hamburg.de/dl/download.php?d=%2Fcontent%2Fias%2Farchiv%2Fcds%2Fcds_0905.pdf|tytuł=Journal of Current Chinese Affairs|data dostępu=2020-08-05}}</ref>
<ref name="p2">{{Cytuj stronę | url =https://www.scmp.com/news/china/policies-politics/article/2111746/xi-jinpings-political-thought-will-be-added-chinas | tytuł =Xi Jinping’s political thought will be added to Chinese Communist Party constitution, but will his name be next to it? | autor = | opublikowany = | data = | język =en | data dostępu = 2020-08-05}}</ref>
<ref name="p3">{{Cytuj stronę | url =https://www.economist.com/china/2014/09/18/the-power-of-xi-jinping | tytuł =The power of Xi Jinping | autor = | opublikowany = | data = | język =en | archiwum = https://web.archive.org/web/20171107055514/https://www.economist.com/news/china/21618882-cult-personality-growing-around-chinas-president-what-will-he-do-his-political | data dostępu = 2020-08-05}}</ref>
<ref name="p4">{{Cytuj stronę | url =https://foreignpolicy.com/2016/03/08/the-personality-cult-of-xi-jinping-china-leader-communist-party/ | tytuł =Behind the Personality Cult of Xi Jinping | autor = JIAYANG FAN, TAISU ZHANG, YING ZHU | opublikowany = | data = 2016-03-08 | archiwum = https://web.archive.org/web/20190726173241/https://foreignpolicy.com/2016/03/08/the-personality-cult-of-xi-jinping-china-leader-communist-party/ | język =en | data dostępu = 2020-08-05}}</ref>
<ref name="forbes">{{Cytuj |tytuł = The World's Most Powerful People |czasopismo = Forbes |data dostępu = 2018-12-01 |url = https://www.forbes.com/powerful-people/list/ |język = en}}</ref>
<ref name="p5">{{Cytuj stronę | url =https://www.hoover.org/sites/default/files/research/docs/clm44cl.pdf | tytuł =Xi Jinping’s Inner Circle (Part 2: Friends from Xi’s Formative Years) | autor = | opublikowany = | data = | język =en | data dostępu = 2020-08-05}}</ref>
<ref name="p5">{{Cytuj stronę | url =https://www.hoover.org/sites/default/files/research/docs/clm44cl.pdf | tytuł =Xi Jinping’s Inner Circle (Part 2: Friends from Xi’s Formative Years) | autor = | opublikowany = | data = | język =en | data dostępu = 2020-08-05}}</ref>
<ref name="p6">{{Cytuj stronę | url =https://www.nytimes.com/2015/09/25/world/asia/xi-jinping-china-cultural-revolution.html | tytuł =Cultural Revolution Shaped Xi Jinping, From Schoolboy to Survivor | autor = | opublikowany = | data = | język =en | data dostępu = 2020-08-05}}</ref>
<ref name="p6">{{Cytuj stronę | url =https://www.nytimes.com/2015/09/25/world/asia/xi-jinping-china-cultural-revolution.html | tytuł =Cultural Revolution Shaped Xi Jinping, From Schoolboy to Survivor | autor = | opublikowany = | data = | język =en | data dostępu = 2020-08-05}}</ref>
Linia 143: Linia 152:
<ref name="p35">{{Cytuj stronę | url =https://www.nytimes.com/2012/02/16/world/asia/xi-jinping-of-china-makes-a-return-trip-to-iowa.html | tytuł =For the Vice President of China, Tea Time in Iowa | autor =KIRK JOHNSON | opublikowany = | archiwum =https://web.archive.org/web/20190621114147/https://www.nytimes.com/2012/02/16/world/asia/xi-jinping-of-china-makes-a-return-trip-to-iowa.html | data = | język =en | data dostępu = 2020-08-08}}</ref>
<ref name="p35">{{Cytuj stronę | url =https://www.nytimes.com/2012/02/16/world/asia/xi-jinping-of-china-makes-a-return-trip-to-iowa.html | tytuł =For the Vice President of China, Tea Time in Iowa | autor =KIRK JOHNSON | opublikowany = | archiwum =https://web.archive.org/web/20190621114147/https://www.nytimes.com/2012/02/16/world/asia/xi-jinping-of-china-makes-a-return-trip-to-iowa.html | data = | język =en | data dostępu = 2020-08-08}}</ref>
<ref name="p36">{{Cytuj stronę | url =https://web.archive.org/web/20181028225746/https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2012/11/01/the-secret-story-behind-xi-jinpings-disappearance-finally-revealed/ | tytuł =The secret story behind Xi Jinping’s disappearance, finally revealed? | autor =Max Fisher | opublikowany = | archiwum = | data =2012-11-01 | język =en | data dostępu = 2020-08-08}}</ref>
<ref name="p36">{{Cytuj stronę | url =https://web.archive.org/web/20181028225746/https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2012/11/01/the-secret-story-behind-xi-jinpings-disappearance-finally-revealed/ | tytuł =The secret story behind Xi Jinping’s disappearance, finally revealed? | autor =Max Fisher | opublikowany = | archiwum = | data =2012-11-01 | język =en | data dostępu = 2020-08-08}}</ref>
<ref name="p64">{{Cytuj stronę | url = https://www.theguardian.com/world/2018/feb/26/xi-jinping-china-presidential-limit-scrap-dictator-for-life | tytuł =
'Dictator for life': Xi Jinping's power grab condemned as step towards tyranny | autor = Tom Phillips | data = 2018-02-26 | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-12}}</ref>
<ref name="p65">{{Cytuj stronę | url = https://www.washingtonpost.com/gdpr-consent/?next_url=https%3a%2f%2fwww.washingtonpost.com%2fnews%2fmade-by-history%2fwp%2f2018%2f03%2f05%2fdictatorship-nearly-destroyed-china-once-will-it-do-so-again%2f%3fnoredirect%3don&noredirect=on | tytuł = Dictatorship nearly destroyed China once. Will it do so again? | autor = Sergey Radchenko | data = 2018-03-05 | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-12}}</ref>
<ref name="p66">{{Cytuj stronę | url = https://www.thetimes.co.uk/article/emasculate-america-the-dictators-plan-for-world-domination-l0t232nfx | tytuł = Emasculate America: The dictator’s plan for world domination | autor = Irwin Stelzer | data = 2018-03-04 | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-12}}</ref>
<ref name="p67">{{Cytuj stronę | url = https://www.newsweek.com/china-xi-jinping-ban-823823 | tytuł = China's War on Words Show Xi Jinping Is A Dictator For Life | autor = VICTOR H. MAIR | data = 2018-02-28 | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-12}}</ref>
<ref name="p68">{{Cytuj stronę | url = https://www.cfr.org/blog/china-likely-enter-another-long-period-severe-dictatorship | tytuł = China Is Likely to Enter Another Long Period of Severe Dictatorship | autor = Jerome A. Cohen | data = 2018-02-28 | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-12}}</ref>
<ref name="p69">{{Cytuj stronę | url = https://www.bloomberg.com/opinion/articles/2018-02-26/china-and-xi-jinping-toss-aside-their-experiment-with-stability | tytuł = China Now Faces the Downsides of Dictatorship | autor = Noah Feldman | data = 2018-02-27 | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-12}}</ref>
<ref name="oo">{{Cytuj stronę | url = http://www.chinaconsulatesf.org/eng/zgxw/t1101193.htm | tytuł = Xi Jinping Meets with International Olympic Committee President Thomas Bach and Receives the Olympic Order in Gold | autor = | data = 2013-11-19 | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-07}}</ref>
<ref name="oo">{{Cytuj stronę | url = http://www.chinaconsulatesf.org/eng/zgxw/t1101193.htm | tytuł = Xi Jinping Meets with International Olympic Committee President Thomas Bach and Receives the Olympic Order in Gold | autor = | data = 2013-11-19 | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-07}}</ref>
<ref name="ol">{{Cytuj stronę | url = https://www.eubusiness.com/news-eu/china-belgium.uml/ | tytuł = China's Xi receives royal welcome in Belgium before EU talks | autor = | data = | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-07}}</ref>
<ref name="ol">{{Cytuj stronę | url = https://www.eubusiness.com/news-eu/china-belgium.uml/ | tytuł = China's Xi receives royal welcome in Belgium before EU talks | autor = | data = | opublikowany = | język = en | archiwum = | data dostępu = 2020-11-07}}</ref>
Linia 155: Linia 171:
<ref name="om">{{Cytuj stronę | url = http://www.chinadaily.com.cn/global/2019-06/14/content_37480672.htm | tytuł = Xi honored for building Kyrgyz ties | autor = An Baijie, Cao Desheng | data = 2019-06-14 | opublikowany = | język = | archiwum = | data dostępu = 2020-11-07}}</ref>
<ref name="om">{{Cytuj stronę | url = http://www.chinadaily.com.cn/global/2019-06/14/content_37480672.htm | tytuł = Xi honored for building Kyrgyz ties | autor = An Baijie, Cao Desheng | data = 2019-06-14 | opublikowany = | język = | archiwum = | data dostępu = 2020-11-07}}</ref>
}}
}}

== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Heilmann | imię = Sebastian | tytuł = China's Political System | wydawca = Rowman & Littlefield | miejsce = | data = 2017 | isbn = 978-1442277342 | odn = tak }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Bougon | imię = François | tytuł = Inside the Mind of Xi Jinping | wydawca = C. Hurst & Co | miejsce = | rok = 2018 | isbn = 9781849049849 | odn = tak }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Brady | imię = Anne-Marie | url = https://muse.jhu.edu/article/595922 | tytuł = China’s Foreign Propaganda Machine | wydawca = Journal of Democracy | miejsce = | rok = 2015 | strony = 51-59 | doi = 10.1353/jod.2015.0056 | issn = 1086-3214 | odn = tak }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Amako | imię = Satoshi | url = https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/24761028.2018.1483700 | tytuł = China’s authoritarian path to development: is democratization possible?, by Liang Tang, Abingdon, Routledge, 2017, 263pp., ISBN: 978-1-138-01647-7 | wydawca = Journal of Contemporary East Asia Studies | miejsce = | rok = 2018 | strony = 81–83 | doi = 10.1080/24761028.2018.1483700 | issn = 2476-1028 | odn = tak }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Tung | imię = Hans H. | url = https://link.springer.com/book/10.1007%2F978-3-030-04828-0 | tytuł = Economic Growth and Endogenous Authoritarian Institutions in Post-Reform China | wydawca = Palgrave Macmillan | miejsce = | rok = | strony = | doi = 10.1007/978-3-030-04828-0 | isbn = 978-3-030-04828-0 | odn = tak }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Howell | imię = Jude | nazwisko2 = Pringle | imię2 = Tim | url = https://eprints.soas.ac.uk/29847/1/Howell%20and%20Pringle_Shades%20of%20Authoritarianism_British_Journal_of_Industrial_Relations.pdf | tytuł = SHADES OF AUTHORITRIANISM AND STATE-LABOUR RELATIONS IN CHINA | wydawca = British Journal of Industrial Relations | miejsce = | rok = 2018 | strony = 223–246 | doi = 10.1111/bjir.12436 | issn = 1467-8543 | odn = tak }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Düben | imię = Björn Alexander | url = | tytuł = Xi Jinping and the End of Chinese Exceptionalism | wydawca = | miejsce = | rok = 2018 | strony = 111-128 | doi = 10.1080/10758216.2018.1535274 | issn = | odn = tak }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Lampton | imię = David M. | url = https://www.tandfonline.com/author/Lampton%2C+David+M | tytuł = Xi Jinping and the National Security Commission: policy coordination and political power | wydawca = Journal of Contemporary China | miejsce = | rok = 2015 | strony = 759-777 | doi = 10.1080/10670564.2015.1013366 | issn = 1067-0564 | odn = tak }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Andrésy | imię = Agnès | url = https://books.google.pl/books?id=F6jTCgAAQBAJ&pg=PA88&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false | tytuł = Xi Jinping: Red China, The Next Generation | wydawca = UPA | miejsce = | rok = 2015 | strony = 88 | isbn = 9780761866015 | odn = tak }}


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==

Wersja z 10:41, 21 sty 2021

Xi Jinping
习近平
Ilustracja
Xi Jinping (2019)
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1953
Pekin

Przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 14 marca 2013

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Hu Jintao

Sekretarz Generalny Komunistycznej Partii Chin
Okres

od 15 listopada 2012

Poprzednik

Hu Jintao

Wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 15 marca 2008
do 14 marca 2013

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Zeng Qinghong

Następca

Li Yuanchao

Przewodniczący Centralnej Komisji Wojskowej
Okres

od 15 listopada 2012

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Hu Jintao

Faksymile
Odznaczenia
Łańcuch Orderu Króla Abdulaziza (Arabia Saudyjska) Łańcuch Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Order José Martí (Kuba) Order Pakistanu Medal Honoru Kongresu Republiki Peru Wielki Łańcuch Orderu Republiki Serbii I klasy (Serbia) Wielki kołnierz Orderu Państwa Palestyny Order Zayed Order Manas Wielki Łańcuch Orderu Oswobodziciela (Wenezuela) Złoty Order Olimpijski Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Xi Jinping (wym. [ɕǐ tɕînpʰǐŋ]; chiń. upr. 习近平; chiń. trad. 習近平; pinyin Xí Jìnpíng; ur. 15 czerwca 1953 w Pekinie) – chiński polityk, sekretarz generalny Komunistycznej Partii Chin od 15 listopada 2012, przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej od 14 marca 2013.

Znacznie scentralizował władzę, obejmując szeroki zakres stanowisk kierowniczych[1]. Jego myśli polityczne zostały wpisane w konstytucje partyjne i państwowe, a wokół niego rozwinął się kult jednostki[2][3][4]. Xi był często nazywany przywódcą autorytarnym[5][6][7][8][9] lub dyktatorem[10][11][12][13][14][15].

W 2018 roku magazyn „Forbes” umieścił go na pierwszym miejscu listy najbardziej wpływowych ludzi na świecie[16].

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Plik:Xi Jinping, Xi Yuanping and Xi Zhongxun in 1958.jpg
Pięcioletni Xi Jinping (z lewej) z młodszym bratem Xi Yuanping (w środku) i ojcem Xi Zhongxun (z prawej) w 1958 roku

Urodził się w 1953 w Pekinie jako drugi syn Xi Zhongxuna i jego żony Qi Xin. W latach sześćdziesiątych uczęszczał do szkoły nr 25 w Pekinie[17]. Zaprzyjaźnił się z Liu He, który później został wicepremierem Chin i jego bliskim doradcą. W 1963 roku, gdy Xi miał 10 lat, jego ojciec został usunięty z partii i wysłany do pracy w fabryce w Luoyang. W maju 1966 roku w wyniku Rewolucji kulturalnej Xi przerwał naukę w szkole średniej. Jego dom rodzinny został splądrowany, a jedna z jego sióstr, Xi Heping, popełniła samobójstwo[18]. Później jego matka została zmuszona do publicznego potępienia jego ojca, gdy paradował przed tłumem jako wróg rewolucji. Został później wtrącony do więzienia. Bez ochrony ojca, Xi został wysłany do pracy w wiosce Liangjiahe[19]. Po kilku miesiącach, nie mogąc znieść życia na wsi, uciekł do Pekinu. Został aresztowany i wysłany do obozu pracy w celu kopania rowów[20].

Po siedmiokrotnym odrzuceniu Xi dołączył do Ligi Młodzieży Komunistycznej w 1971 roku, zaprzyjaźniając się z lokalnym urzędnikiem[21]. Od 1973 starał się o wstąpienie do Komunistycznej Partii Chin i ostatecznie został przyjęty przy dziesiątej próbie w 1974 roku[22][23].

W latach 1975–1979 studiował inżynierię chemiczną na Uniwersytecie Tsinghua w Pekinie[24]. W 1990 został dyrektorem szkoły partyjnej w Fuzhou.

Dojście do władzy

W latach 1979-1982 był sekretarzem Geng Biao, ówczesnego wicepremiera i sekretarza generalnego Centralnej Komisji Wojskowej. Dzięki czemu zyskał pewne zaplecze wojskowe[21]. W 1985 roku, jako członek chińskiej delegacji, która miała studiować rolnictwo w USA, przebywał w domu amerykańskiej rodziny w mieście Muscatine w stanie Iowa. Mówi się, że ta podróż i jego dwutygodniowy pobyt u amerykańskiej rodziny wywarły na nim trwały wpływ i jego poglądy na temat Stanów Zjednoczonych[25].

W 1982 r. został wysłany do okręgu Zhengding w Hebei jako zastępca sekretarza partii. W 1983 awansował na sekretarza, stając się najwyższym urzędnikiem hrabstwa[26]. Xi podczas swojej regionalnej kariery politycznej służył w czterech prowincjach: Hebei (1982–1985), Fujian (1985–2002), Zhejiang (2002–2007) i Szanghaj (2007)[27].

Od 1998 studiował teorię marksistowską i edukację ideologiczną na Uniwersytecie Tsinghua[28], uzyskując w 2002 roku doktorat z prawa i ideologii[29]. W 1999 roku awansował na stanowisko wicegubernatora Fujianu, a rok później został gubernatorem. Starał się przyciągnąć tam inwestycje z Tajwanu i wzmocnić sektor prywatny gospodarki prowincji[30].

W 2002 roku Xi opuścił Fujian i objął czołowe stanowiska polityczne w sąsiednim Zhejiang. Ostatecznie objął stanowisko Sekretarza Komitetu Partii prowincji po kilku miesiącach jako pełniący obowiązki gubernatora, zajmując po raz pierwszy w swojej karierze najwyższe stanowisko w prowincji. W 2002 roku został wybrany pełnoprawnym członkiem XVI Komitetu Centralnego, tym samym wstąpił na scenę narodową[31]. Jego kariera w Zhejiang charakteryzowała się twardą postawą wobec skorumpowanych urzędników. To przyniosło mu sławę w mediach krajowych i zwróciło uwagę czołowych przywódców Chin[32].

Po odwołaniu sekretarza partii Szanghaju Chen Liangyu we wrześniu 2006 roku z powodu skandalu związanego z funduszem zabezpieczenia społecznego, Xi został tam przeniesiony w marcu 2007 roku, gdzie był sekretarzem partii przez siedem miesięcy[33][34]. Mianowanie Xi na stanowisko w Szanghaju, najbogatszej chińskiej prowincji, było znakiem wzmocnienia jego znaczenia i przyszłej roli w strukturach partii komunistycznej. Było to również wyrazem poparcia i zaufania ze strony przewodniczącego ChRL Hu Jintao.

W Szanghaju Xi unikał kontrowersji i był znany ze ścisłego przestrzegania dyscypliny partyjnej. Na przykład administratorzy z Szanghaju próbowali zdobyć u niego przychylność, organizując specjalny pociąg, który miał przewieźć go między Szanghajem a Hangzhou, aby mógł w pełni przekazać jego pracę następcy sekretarza partii Zhejiang, Zhao Hongzhu. Jednak Xi podobno odmówił wsiadania do pociągu, powołując się na luźno egzekwowane przepisy partyjne, które stanowiły, że specjalne pociągi mogą być zarezerwowane tylko dla „przywódców krajowych”[35]. W Szanghaju pracował nad zachowaniem jedności tamtejszej organizacji partyjnej. Obiecał, że podczas jego administracji nie będzie żadnych „czystek”, pomimo faktu, że wielu lokalnych urzędników było zamieszanych w skandal korupcyjny Chen Liangyu[36]. W większości kwestii Xi w dużej mierze odpowiadał linii centralnego kierownictwa[37].

Członek Stałego Komitetu Biura Politycznego

Xi Jinping z prezydentem Georgem W. Bushem w sierpniu 2008

22 października 2007 podczas 17. Kongresu KPCh został powołany do dziewięcioosobowego Stałego Komitetu Biura Politycznego Komunistycznej Partii Chin, który to jest uważany za najważniejszy organ polityczny w kraju. Ponadto Xi był także pierwszym sekretarzem Centralnego Sekretariatu Partii Komunistycznej. Xi zajął w nim 5. pozycję w hierarchii. Reprezentował w nim 5. generację polityków. Razem z nim 6. pozycję w Stałym Komitecie Biura Politycznego zajął Li Keqiang. W marcu 2008 został wybrany przez Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych na stanowisko wiceprzewodniczącego państwa[38].

Był odpowiedzialny za przygotowania do Letnich Igrzysk Olimpijskich 2008 w Pekinie, a także był czołową postacią rządu centralnego w sprawach Hongkongu i Makau. Ponadto został także nowym przewodniczącym Centralnej Szkoły Partyjnej Komunistycznej Partii Chin. W następstwie trzęsienia ziemi w Syczuanie w 2008 roku Xi odwiedził obszary katastrofy w Shaanxi i Gansu. Pierwszą podróż zagraniczną odbył jako wiceprzewodniczący do Korei Północnej, Mongolii, Arabii Saudyjskiej, Kataru i Jemenu[39].

Pozycja Xi jako pozornego następnego głównego przywódcy, była zagrożona przez szybki awans Bo Xilaia, ówczesnego sekretarza partii w Chongqing. Miał dołączyć do Stałego Komitetu Biura Politycznego na 18. Kongresie Partii, z możliwością stworzenia przeciwwagi dla Xi, a nawet jego zastąpienia[40]. Polityka Bo zainspirowała do naśladowania w całych Chinach i została pochwalona przez samego Xi podczas jego wizyty w Chongqing w 2010 roku. Zapisy pochwał Xi zostały później skasowane po tym, jak został głównym przywódcą[41].

Podróże jako wiceprzewodniczący

W lutym 2009 roku, jako wiceprzewodniczący, Xi Jinping wyruszył w podróż po Ameryce Łacińskiej, odwiedzając Meksyk[42], Jamajkę[43], Kolumbię[44], Wenezuelę[potrzebny przypis] i Brazylię[45]. Odwiedził także Vallettę na Malcie, zanim wrócił do Chin[46].

Xi Jinping z prezydentem Dmitrijem Miedwiediewem we wrześniu 2010

W Unii Europejskiej Xi odwiedził Belgię, Niemcy, Bułgarię, Węgry i Rumunię[47]. Podczas swojej podróży do Azji w dniach 14-22 grudnia 2009 odwiedził Japonię, Koreę Południową, Kambodżę i Myanmar[48]. W lutym 2012 odwiedził Stany Zjednoczone, Irlandię i Turcję. Wizyta ta obejmowała spotkanie z ówczesnym prezydentem USA Barackiem Obamą w Białym Domu[49], a następnie wiceprezydentem Joe Bidenem; i zatrzymuje się w Kalifornii i Iowa, gdzie spotkał się z rodziną, która gościła go wcześniej podczas podróży w 1985 roku jako urzędnik prowincji Hebei[50].

Zanik

Na kilka miesięcy przed objęciem stanowiska kierownictwa partii Xi zniknął z oficjalnych relacji medialnych na kilka tygodni, począwszy od 1 września 2012 r. 4 września odwołał spotkanie z sekretarz stanu USA Hillary Clinton, a później odwołał także spotkania z premierem Singapuru. Mówiono, że Xi skutecznie „strajkował” przygotowując się do zmiany władzy w celu zainstalowania politycznych sojuszników w kluczowych rolach[21]. The Washington Post poinformował z jednego źródła, że Xi mógł zostać ranny w bójce podczas spotkania „czerwonego drugiego pokolenia”[51].

Przywództwo

W listopadzie 2012 roku wybrany sekretarzem generalnym KPCh[52]. 14 marca 2013 został oficjalnie zaprzysiężony na stanowisku przewodniczącego Chińskiej Republiki Ludowej[53]. Od początku rządów umacniał się u władzy, obejmując kierownictwo w państwie, partii, armii i specjalnych komisjach ds. gospodarki, bezpieczeństwa i spraw zagranicznych, co stopniowo podważało zasadę kolektywnego przywództwa wprowadzoną przez Deng Xiaopinga.

W okresie pierwszych pięciu lat jego rządów w państwie zaczęły pojawiać się pierwsze symptomy kultu jednostki. Jego sztandarowym projektem była walka z korupcją w aparacie partyjnym i wielkim biznesie, co pozwoliło mu równocześnie wyeliminować wewnątrzpartyjną opozycję. Na początku 2018 roku doprowadził do przyjęcia przez KPCh postulatu zniesienia konstytucyjnego limitu liczby kadencji dla przewodniczącego partii i przewodniczącego ChRL[54]. 17 marca 2018 został ponownie wybrany przez posłów OZPL na kolejną kadencję przewodniczącego ChRL[55].

W tym samym roku zaczęła tworzyć się przeciw niemu wewnątrzpartyjna opozycja, zarzucająca mu, że poprzez nadmierną nadwyżkę w handlu z USA, nadmierne skupowanie obligacji amerykańskich, koncepcję Nowego Jedwabnego Szlaku, podkreślanie rosnącej pozycji Chin i spadek znaczenia USA oraz podsycanie nastrojów nacjonalistycznych wywołał wojnę handlową z USA. Dodatkowo zaczęto krytykować jego nadmierne umacnianie w systemie władzy ChRL, kult jednostki i powrót indoktrynacji. Wśród inicjatorów frakcji niechętnej Xi znaleźli się byli przywódcy Chin – Jiang Zemin i Hu Jintao, oraz były premier Zhu Rongji[56].

Życie prywatne

Xi Jinping jest żonaty z Peng Liyuan, piosenkarką. Para ma jedno dziecko, córkę Xi Mingze[57].

Publikacje

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Journal of Current Chinese Affairs. [dostęp 2020-08-05].
  2. ↑ Xi Jinping’s political thought will be added to Chinese Communist Party constitution, but will his name be next to it?. [dostęp 2020-08-05]. (ang.).
  3. ↑ The power of Xi Jinping. [dostęp 2020-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  4. ↑ JIAYANG FAN, TAISU ZHANG, YING ZHU: Behind the Personality Cult of Xi Jinping. 2016-03-08. [dostęp 2020-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  5. ↑ Brady 2015 ↓.
  6. ↑ Amako 2018 ↓.
  7. ↑ Tung ↓.
  8. ↑ Howell i Pringle 2018 ↓.
  9. ↑ Düben 2018 ↓.
  10. ↑ Tom Phillips: 'Dictator for life': Xi Jinping's power grab condemned as step towards tyranny. 2018-02-26. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
  11. ↑ Sergey Radchenko: Dictatorship nearly destroyed China once. Will it do so again?. 2018-03-05. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
  12. ↑ Irwin Stelzer: Emasculate America: The dictator’s plan for world domination. 2018-03-04. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
  13. ↑ VICTOR H. MAIR: China's War on Words Show Xi Jinping Is A Dictator For Life. 2018-02-28. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
  14. ↑ Jerome A. Cohen: China Is Likely to Enter Another Long Period of Severe Dictatorship. 2018-02-28. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
  15. ↑ Noah Feldman: China Now Faces the Downsides of Dictatorship. 2018-02-27. [dostęp 2020-11-12]. (ang.).
  16. ↑ The World's Most Powerful People, „Forbes” [dostęp 2018-12-01] (ang.).
  17. ↑ Xi Jinping’s Inner Circle (Part 2: Friends from Xi’s Formative Years). [dostęp 2020-08-05]. (ang.).
  18. ↑ Cultural Revolution Shaped Xi Jinping, From Schoolboy to Survivor. [dostęp 2020-08-05]. (ang.).
  19. ↑ 不忘初心：是什么造就了今天的习主席？. [dostęp 2020-08-05]. (chiń.).
  20. ↑ Barbara Demick, David Pierson: China’s political star Xi Jinping is a study in contrasts. 2012-02-14. [dostęp 2020-08-05]. (ang.).
  21. ↑ a b c Evan Osnos: Born Red How Xi Jinping, an unremarkable provincial administrator, became China’s most authoritarian leader since Mao.. 2015-03-30. [dostęp 2020-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  22. ↑ China's Next Chairman – Xi Jinping. [dostęp 2020-08-05].
  23. ↑ Ojcowie i synowie [online], Onet.pl, 30 maja 2016 [dostęp 2016-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-31] (pol.).
  24. ↑ Denis Fred Simon, Cao Cong: China's Emerging Technological Edge: Assessing the Role of High-End Talent. Cambridge University Press, 2009, s. 28–29. ISBN 978-0-521-88513-3.
  25. ↑ GARY DVORCHAK: President Xi Slept Here: How a Trip to Iowa in 1985 Changed U.S.-China Relations. 2015-09-24. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  26. ↑ Xi Jinping. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  27. ↑ Xi Jinping: From graft-fighting governor to China's most powerful leader since Mao Zedong. 2018-03-11. [dostęp 2020-08-07]. (ang.).
  28. ↑ Xi Jinping -- Politburo Standing Committee member of CPC Central Committee. 2007-10-22. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  29. ↑ Most corrupt officials are from poor families but Chinese royals have a spirit that is not dominated by money. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  30. ↑ Shannon Tiezzi: From Fujian, China’s Xi Offers Economic Olive Branch to Taiwan. 2014-11-04. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  31. ↑ LOUISE HO: Xi Jinping's time in Zhejiang: doing the business. 2012-10-25. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  32. ↑ Lei Wang: 习近平为官之道 拎着乌纱帽干事. 2014-12-25. [dostęp 2020-08-07]. (chiń.).
  33. ↑ 习近平任上海市委书记 韩正不再代理市委书记. 2007-03-24. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (chiń.).
  34. ↑ China new leaders: Xi Jinping heads line-up for politburo. 2012-11-15. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  35. ↑ 从上海到北京 习近平贴身秘书只有钟绍军. [dostęp 2020-08-07]. (chiń.).
  36. ↑ Willy Lam: Chinese Politics in the Era of Xi Jinping: Renaissance, Reform, or Retrogression?. 2015, s. 56. ISBN 978-0-7656-4209-7.
  37. ↑ 新晋政治局常委：习近平. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (chiń.).
  38. ↑ Hu Jintao reelected Chinese president. 2008-03-15. [dostęp 2020-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  39. ↑ Vice-President Xi Jinping to Visit DPRK, Mongolia, Saudi Arabia, Qatar and Yemen. [dostęp 2020-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  40. ↑ Bo Xilai: power, death and politics. [dostęp 2020-08-08].
  41. ↑ JAMES PALMER: The Resistible Rise of Xi Jinping. 2017-10-19. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  42. ↑ Chinese vice president arrives in Mexico for official visit. 2009-02-10. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  43. ↑ China, Jamaica vow to enhance friendly partnership. 2009-02-13. [dostęp 2020-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  44. ↑ Chinese vice president continues visit in Colombia. 2009-02-17. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  45. ↑ Xi Jinping proposes efforts to boost cooperation with Brazil. 2009-02-20. [dostęp 2020-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  46. ↑ Chinese vice president begins official visit. 2009-02-22. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  47. ↑ A Journey of Friendship, Cooperation and Culture – Vice Foreign Minister Zhang Zhijun Sums Up Chinese Vice President Xi Jinping's Trip to 5 European Countries. 2009-10-21. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  48. ↑ B. Raman: CHINA’S Cousin-Cousin Relations with Myanmar. 2009-12-25. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  49. ↑ Alister Bull, Chris Buckley: China leader-in-waiting Xi to visit White House next month. [dostęp 2020-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  50. ↑ KIRK JOHNSON: For the Vice President of China, Tea Time in Iowa. [dostęp 2020-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  51. ↑ Max Fisher: The secret story behind Xi Jinping’s disappearance, finally revealed?. 2012-11-01. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  52. ↑ Xi Jinping elected general secretary of CPC Central Committee. english.cntv.cn, 2012-11-15. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).
  53. ↑ Xi Jinping został prezydentem Chin [online], wp.pl, 15 listopada 2012 [dostęp 2013-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-01] (pol.).
  54. ↑ Maria Kruczkowska, Xi szykuje sobie rządy dożywotnie. Powrót kultu jednostki, koniec z kolektywnym kierownictwem?, „wyborcza.pl”, 28 lutego 2018 [dostęp 2018-02-28] (pol.).
  55. ↑ Xi Jinping ponownie prezydentem Chin. interia.pl. [dostęp 2018-03-17].
  56. ↑ Maria Kruczkowska, Czy wojna handlowa Chin i USA osłabi Xi Jinpinga?, „wyborcza.pl”, 13 sierpnia 2018 [dostęp 2018-10-04] (pol.).
  57. ↑ Matt Blake, Beth Stebner: Revealed: China’s new 'first daughter', 20, 'attends Harvard under a pseudonym and is protected by Chinese officials 24-7'. dailymail.co.uk, 2012-11-25. [dostęp 2015-06-09]. (ang.).
  58. ↑ Xi Jinping Meets with International Olympic Committee President Thomas Bach and Receives the Olympic Order in Gold. 2013-11-19. [dostęp 2020-11-07]. (ang.).
  59. ↑ China's Xi receives royal welcome in Belgium before EU talks. [dostęp 2020-11-07]. (ang.).
  60. ↑ Xi Jinping Receives the Order of the Liberator from Venezuela. 2014-07-21. [dostęp 2020-11-07]. (ang.).
  61. ↑ Xi Jinping Receives Order of José Marti of Cuba. 2014-07-23. [dostęp 2020-11-07]. (ang.).
  62. ↑ Pakistan confers Nishan-e-Pakistan on Chinese president Xi Jinping. 2015-04-21. [dostęp 2020-11-07].
  63. ↑ Xi Jinping Holds Talks with King Salman bin Abdulaziz Al Saud of Saudi Arabia
    Two Heads of State Jointly Announce Establishment of China-Saudi Arabia Comprehensive Strategic Partnership    . 2016-01-20. [dostęp 2020-11-07].
  64. ↑ Chinese president receives Order of Republic of Serbia. 2016-06-18. [dostęp 2020-11-07].
  65. ↑ Presenting the Order of St Andrew the Apostle to President of China Xi Jinping. 2017-07-04. [dostęp 2020-11-07].
  66. ↑ PM Modi conferred 'Grand Collar of the State of Palestine'. 2018-02-10. [dostęp 2020-11-07].
  67. ↑ John Dennehy: China visit: UAE leadership strikes strategic deals with Xi Jinping. 2018-07-21. [dostęp 2020-11-07].
  68. ↑ An Baijie, Cao Desheng: Xi honored for building Kyrgyz ties. 2019-06-14. [dostęp 2020-11-07].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Komunistyczna Partia Chin
Przewodniczący Komitetu Centralnego
Sekretarze Generalni

Flaga partii

Osoby sprawujące funkcję głowy państwa ChRL

Godło Chińskiej Republiki Ludowej

Szefowie państw i rządów Azji
Szefowie państw
Prezydent lub władca pełni równocześnie
funkcję szefa rządu
Prezydent lub władca, który nie pełni równocześnie
funkcji szefa rządu
Szefowie państw
nieuznawanych
Szefowie rządów
Szefowie rządów
państw nieuznawanych

  1. ↑ a b Republika Chińska (Tajwan) jest uznawana przez 11 państw członkowskich ONZ oraz Stolicę Apostolską.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Xi_Jinping&oldid=62086120”