Andrej Arłouski
 Arłouski w 2018 | |
| Pełne imię i nazwisko |
Andrej Valeryevich Arłouski |
|---|---|
| Pseudonim |
Pitbull |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
193 cm |
| Masa ciała |
113 kg |
| Styl walki | |
| Debiut |
1999 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Jackson Wink MMA (2009–2017) |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
59 |
| Zwycięstwa |
34 |
| Przez nokauty |
17 |
| Przez poddania |
3 |
| Przez decyzje |
14 |
| Porażki |
23 |
| Nieodbyte |
2 |
| |
| Strona internetowa | |
Andrej Walerjewicz Arłouski (biał. Андрэй Валер'евіч Арлоўскі, ros. Андрей Валерьевич Орловский – Andriej Walerjewicz Orłowski, ur. 4 lutego 1979 w Bobrujsku) – białorusko-amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Były zawodnik takich organizacji jak: Strikeforce, Affliction Entertainment, Elite XC, One FC i M-1 Challenge. W latach (2005–2006) mistrz wagi ciężkiej organizacji UFC, z którą dalej jest związany[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Bobrujsku, Białoruskiej SRR (obecnie Białoruś). Kiedy był młodszy, często był atakowany przez miejscowych chuliganów. W 1994 roku, kiedy miał 14 lat zaczął podnosić ciężąru, aby nabrać mięśni. Zaczął uprawiać sztuki walki w wieku 16 lat, początkowo sambo, judo i kick-boxing[2].
W wieku 16 lat wstąpił do 4-letniej szkoły policyjnej w Mińsku, gdzie rozpoczął treningi sambo. Okazał się dużym talentem. W 1999 roku wygrał mistrzostwa Europy juniorów oraz mistrzostwach świata juniorów w sambo. Później zdobył również srebrne medale w Pucharze Świata i na mistrzostwach świata seniorów[2].
Później zaczął bardziej interesować się innymi sztukami walki, trenując kickboxing i rozwijając technikę, aby uzupełnić swoje umiejętności grapplingowe oparte na sambo[1].
Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]
M-1 MFC i początki w UFC[edytuj | edytuj kod]
Aby rozwinąć umiejętność walki w „stójce”, w wieku 18 lat rozpoczął treningi kick-boxingu pod okiem utytułowanego rosyjskiego kickboksera Dmitrija Stiepanowa. Rok później w Petersburgu stoczył swoją pierwszą profesjonalną walkę w formule MMA – przegrał przez nokaut z innym debiutantem, Wiaczesławem Dacykiem. Na ring powrócił w kwietniu 2000 roku, gdy wygrał dwie walki, w tym przez nokaut z Romanem Ziencowem, zdobywając tytuł mistrza Europy wagi ciężkiej rosyjskiej organizacji M-1[3].
W listopadzie 2000 roku zadebiutował w amerykańskiej organizacji UFC. Wygrał pierwszą walkę, ale w dwóch kolejnych przegrał przez nokaut z Ricco Rodriguezem i Pedro Rizzo[3]. Seria trzech zwycięstw przez nokaut w następnych pojedynkach sprawiła jednak, że otrzymał szansę walki o tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej (dzierżący pas Frank Mir nie mógł bronić tytułu z powodu ran odniesionych w wypadku motocyklowym). Odbyła się ona 5 lutego 2005 roku, podczas gali UFC 51, a jego rywalem był Tim Sylvia. Arłouski pokonał Amerykanina przez poddanie w pierwszej rundzie (klucz na ścięgno Achillesa). 12 maja 2005 roku władze UFC odebrały pas Mirowi z powodu przedłużającej się niemożliwości jego bronienia i przekazały go Białorusinowi. Ten w październiku (UFC 55), już jako niekwestionowany mistrz UFC, w swojej pierwszej obronie znokautował w zaledwie 15 sekund Paula Buentello[3]. 15 kwietnia 2006 roku (UFC 59) po raz drugi bronił tytułu i tym razem go stracił na rzecz Sylvii (TKO w pierwszej rundzie). Do trzeciej walki pomiędzy tymi zawodnikami doszło już trzy miesiące później podczas UFC 61. Po raz drugi lepszy był Sylvia, który wygrał przez decyzję sędziów[3].
Po trzeciej walce z Sylvią Arłouski stoczył w UFC jeszcze trzy wygrane pojedynki (m.in. z Fabricio Werdumem)[3], po czym odszedł z organizacji.
Affliction Entertainment i Strikeforce[edytuj | edytuj kod]
W 2008 roku podpisał kontrakt z Affliction, w barwach której 24 stycznia 2009 roku zmierzył się z uznawanym ówcześnie za najlepszego zawodnika MMA wagi ciężkiej na świecie Rosjaninem Fiodorem Jemieljanienko. Stawką walki było mistrzostwo świata federacji WAMMA. Arłouski został znokautowany w pierwszej rundzie prawym sierpowym[4]. Wkrótce potem organizacja Affliction zaprzestała działalności, a Arłouski przeszedł do Strikeforce. Białorusin stoczył dla tej organizacji trzy walki – wszystkie przegrane – z Brettem Rogersem, Antônio Silvą i Siergiejem Charitonowem.
ProElite, ONE Fighting Championship i World Series of Fighting[edytuj | edytuj kod]
Serię czterech porażek przerwał 27 sierpnia 2011 roku, gdy na gali Pro Elite pokonał przez TKO w trzeciej rundzie Raya Lopeza. 5 listopada, w swoim drugim pojedynku w organizacji Pro Elite, znokautował Travisa Fultona[3].
31 sierpnia 2012 roku doszło do czwartego starcia między Arłouskim, a Timem Sylvią na gali ONE FC 5 – Pride a Nation na Filipinach. Pod koniec 2. rundy Arłouski znokdaunował Sylvię po czym zadał nieprzepisowe kopnięcie w głowę leżącego przeciwnika. Sylvia odmówił dalszej kontynuacji walki co spotkało się z dużą dezaprobatą publiczności zgromadzonej na widowni. Sędziowie po dłuższej analizie zdecydowali się ogłosić wynik walki jako no contest (nierozstrzygnięty)[3].
W 2012 roku związał się z nowo powstałą organizacją Raya Sefo – World Series of Fighting. 3 listopada znokautował byłego zawodnika IFL oraz Strikeforce Devina Cole’a na inauguracyjnej gali World Series of Fighting[3]. W World Series of Fighting stoczył jeszcze dwa pojedynki, przegrany z Anthonym Johnsonem i wygrany z Mikiem Kyle’em[3].
Powrót do UFC[edytuj | edytuj kod]
W 2014 roku Arłouski został zwolniony z kontraktu WSoF i ponownie związał się z UFC. 14 czerwca tego samego roku, po prawie 6 latach powrócił do klatki UFC mierząc się z finalistą TUF-a Brendanem Shaubem[5]. Białorusin pokonał Amerykanina niejednogłośnie na punkty.
2 stycznia 2016 przegrał pierwszy pojedynek od powrotu do UFC na gali nr 195, ze Stipe Miociciem przez TKO w niespełna minutę[3].
17 kwietnia 2021 na UFC Fight Night: Whittaker vs. Gastelum po trzech rundach pojedynku skupionego głównie na wymianach w stójce pokonał Amerykanina, Chase Shermana[6].
Na UFC Fight Night: Ladd vs. Dumont pokonał jednogłośnie na pełnym dystansie Brazylijczyka, Carlosa Felipe[7].
12 lutego 2022 w walce zamykającej kartę wstępną gali UFC 271 zmierzył się z Jaredem Vanderaą[8]. Pojedynek rozstrzygnęli sędziowie punktowi, którzy wskazali niejednogłośne zwycięstwo Arłouskiego (29-28, 28-29, 29-28)[9].
W Co-Main Evencie gali UFC Fight Night: Font vs. Vera, która odbyła się 30 kwietnia 2022 pokonał Jake’a Colliera przez niejednogłośną decyzję (27-30, 29-28, 29-28)[10].
Podczas UFC Fight Night: Kattar vs. Allen 29 października 2022 przegrał przez duszenie w pierwszej rundzie z Brazylijczykiem, Marcosem Rogério de Limą[11].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]
- 2005–2006: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
- 2005: Tymczasowy mistrz UFC w wadze ciężkiej
- Pierwszy białoruski mistrz w historii UFC
- Najwięcej zwycięstw w historii wagi ciężkiej UFC (21)[12]
- Najwięcej walk w historii wagi ciężkiej UFC (36)[13]
- Najwięcej obron przed obaleniem w historii wagi ciężkiej UFC (88,4%)
Sambo[edytuj | edytuj kod]
- Młodzieżowy Mistrz Europy Sambo
- 2 miejsce na Pucharze Świata w Sambo
- 2 miejsce na Mistrzostwach Świata Sambo
Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Martin Buday (13-2)
|
UFC Fight Night: TBA vs. TBA | 15.06.2024 |  Las Vegas
|
||||||
| Przegrana | 34-23 (2) |  Waldo Cortes-Acosta (10-1)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Ankalaev vs. Walker 2 | 13.01.2024 | Las Vegas
|
|
| Przegrana | 34-22 (2) | Don'Tale Mayes (9-5)
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:17 | UFC on ESPN: Kara-France vs. Albazi | 03.06.2023 | Las Vegas
|
|
| Przegrana | 34-21 (2) |  Marcos Rogério de Lima (19-8-1)
|
Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 1:50 | UFC Fight Night: Kattar vs. Allen | 29.10.2022 | Las Vegas
|
|
| Wygrana | 34-20 (2) | Jake Collier (13-6)
|
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC on ESPN: Font vs. Vera | 30.04.2022 | Las Vegas
|
Co-Main Event |
| Wygrana | 33-20 (2) | Jared Vanderaa (12-6)
|
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 271 | 12.02.2022 | Houston
|
|
| Wygrana | 32-20 (2) | Carlos Felipe (11-1)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Ladd vs. Dumont | 16.10.2021 | Las Vegas
|
Co-Main Event |
| Wygrana | 31-20 (2) | Chase Sherman (15-6)
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Whittaker vs. Gastelum | 17.04.2021 | Las Vegas
|
Co-Main Event |
| Przegrana | 30-20 (2) |  Tom Aspinall (9-2) |
Poddanie (duszenie zza pleców) | 2 | 1:09 | UFC Fight Night: Blaydes vs. Lewis | 20.02.2021 | Las Vegas |
|
| Wygrana | 30-19 (2) |  Tanner Boser (19-6-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Santos vs. Teixeira | 07.11.2020 | Las Vegas |
Co-Main Event |
| Wygrana | 29-19 (2) | Philipe Lins (14-3) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Smith vs. Teixeira | 13.05.2020 | Jacksonville |
|
| Przegrana | 28-19 (2) |  Jairzinho Rozenstruik (8-0) |
KO (lewy sierpowy) | 1 | 0:29 | UFC 244 | 02.11.2019 | Nowy Jork |
|
| Wygrana | 28-18 (2) | Ben Rothwell (36-11) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC on ESPN 4: dos Anjos vs. Edwards | 20.07.2019 | San Antonio |
|
| Przegrana | 27-18 (2) | Augusto Sakai (12-1-1) |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC on ESPN+ 8 : Jacaré vs. Hermansson | 27.04.2019 | Sunrise |
|
| Niedbyta | 27-17 (2) | Walt Harris (11-7) |
No contest | 3 | 5:00 | UFC 232 | 29.12.2018 | Inglewood |
Pierwotnie zwycięstwo Harrisa przez decyzję. Werdykt zmieniony po pozytywnym wyniku kontroli antydopingowej w organizmie Amerykanina |
| Przegrana | 27-17 (1) |  Szamil Abdurachimow (18-4) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Hunt vs. Oleinik | 15.09.2018 | Moskwa |
|
| Przegrana | 27-16 (1) |  Tai Tuivasa (9-0) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 225 | 09.06.2018 | Chicago |
|
| Wygrana | 27-15 (1) |  Stefan Struve (28-9) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 222 | 03.03.2018 | Las Vegas |
|
| Wygrana | 26-15 (1) | Júnior Albini (14-2) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Poirier vs. Pettis | 11.11.2017 | Norfolk |
|
| Przegrana | 25-15 (1) |  Marcin Tybura (15-2) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Holm vs. Correia | 17.06.2017 |  Kallang |
Co-Main Event |
| Przegrana | 25-14 (1) |  Francis Ngannou (9-1) |
KO (prawy sierp) | 1 | 1:32 | UFC on FOX 23: Shevchenko vs. Peña | 28.01.2017 | Denver |
|
| Przegrana | 25-13 (1) | Josh Barnett (34-8) |
Poddanie (duszenie zza pleców) | 3 | 2:53 | UFC Fight Night: Arlovski vs. Barnett | 03.09.2016 |  Hamburg |
Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
| Przegrana | 25-12 (1) | Alistair Overeem (40-14) |
TKO (kopnięcie po przeskoku i sierpowy) | 2 | 1:12 | UFC Fight Night: Overeem vs Arlovski | 08.05.2016 | Rotterdam |
Main Event |
| Przegrana | 25-11 (1) | Stipe Miocic (13-2) |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:54 | UFC 195 | 02.01.2016 | Las Vegas |
Co-Main Event |
| Wygrana | 25-10 (1) | Frank Mir (18-9) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 191 | 05.09.2015 | Las Vegas |
Co-Main Event |
| Wygrana | 24-10 (1) | Travis Browne (17-2-1) |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:41 | UFC 187 | 23.05.2015 | Las Vegas |
Bonus za walkę wieczoru |
| Wygrana | 23-10 (1) | Antônio Silva (18-5) |
KO (ciosy pięściami) | 1 | 2:59 | UFC Fight Night: Silva vs. Arlovski | 13.09.2014 | Brasília |
Bonus za występ wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 22-10 (1) | Brendan Schaub (10-3) |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 174 | 14.06.2014 | Vancouver
|
|
| Wygrana | 21-10 (1) | Andreas Kraniotakes (17-8-1) |
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:14 | Fight Night: Battle on Nyamiha | 29.11.2013 |  Mińsk
|
|
| Wygrana | 20-10 (1) | Mike Kyle (20-9-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | World Series of Fighting 5 | 14.09.2013 | Atlantic City
|
|
| Przegrana | 19-10 (1) | Anthony Johnson (14-4) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | World Series of Fighting 2 | 23.03.2013 | Atlantic City
|
|
| Wygrana | 19-9 (1) | Mike Hayes (18-5-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Fight Nights: Battle At Moscow 9 | 16.12.2012 | Moskwa
| |
| Wygrana | 18-9 (1) | Devin Cole (20-9-1) |
TKO (prawy sierpowy) | 1 | 2:37 | World Series of Fighting | 03.11.2012 | Las Vegas
|
|
| Nieodbyta | 17-9 (1) | Tim Sylvia (31-7) |
No contest (nieprzepisowe kopnięcie w głowę leżącego Sylvi Arłouskiego) | 2 | 4:46 | One FC 5 – Pride a Nation | 31.08.2012 |  Quezon City
|
|
| Wygrana | 17-9 | Travis Fulton (249-49-10) |
KO (kopnięcie okrężne w głowę) | 3 | 4:59 | Pro Elite: Big Guns | 05.11.2011 | Moline
|
|
| Wygrana | 16-9 | Ray Lopez (6-2) |
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 2:43 | Pro Elite: Arlovski vs Lopez | 27.08.2011 | Honolulu
|
Main Event |
| Przegrana | 15-9 | Siergiej Charitonow (18-5) |
KO (ciosy pięściami) | 1 | 2:49 | Strikeforce: Fedor vs. Silva | 12.02.2011 | East Rutherford |
Strikeforce World GP Heavyweight Tournament – ćwierćfinał |
| Przegrana | 15-8 | Antônio Silva (13-2) |
Decyzja (jednomyślna) | 3 | 5:00 | Strikeforce: Heavy Artillery | 15.05.2010 | Saint Louis
| |
| Przegrana | 15-7 | Brett Rogers (9-0) |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:22 | Strikeforce: Lawler vs. Shields | 06.06.2009 | Saint Louis
|
|
| Przegrana | 15-6 | Fiodor Jemieljanienko (29-1) |
KO (prawy sierpowy) | 1 | 3:14 | Affliction: Day of Reckoning | 24.01.2009 | Anaheim |
Walka o mistrzostwo WAMMA w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 15-5 | Roy Nelson (3-2) |
KO (prawy sierpowy) | 2 | 1:46 | EliteXC: Heat | 04.10.2008 | Floryda
| |
| Wygrana | 14-5 | Ben Rothwell (29-5) |
KO (ciosy pięściami) | 3 | 1:13 | Affliction: Banned | 19.07.2008 | Anaheim
| |
| Wygrana | 13-5 | Jake O’Brien (10-0) |
KO (ciosy pięściami) | 2 | 4:17 | UFC 82 | 01.03.2008 | Columbus
|
|
| Wygrana | 12-5 | Fabricio Werdum (9-2-1) |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 70 | 21.04.2007 |  Manchester
|
Co-Main Event |
| Wygrana | 11-5 | Márcio Cruz (2-1) |
KO (ciosy pięściami) | 1 | 3:15 | UFC 66 | 30.12.2006 | Las Vegas
| |
| Przegrana | 10-5 | Tim Sylvia (21-2) |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 61 | 08.07.2006 | Las Vegas |
Walka o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event |
| Przegrana | 10-4 | Tim Sylvia (20-2) |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 2:43 | UFC 59 | 15.04.2006 | Anaheim |
Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event |
| Wygrana | 10-3 | Paul Buentello (21-8) |
KO (prawy sierpowy) | 1 | 0:15 | UFC 55 | 07.10.2005 | Oxoboxo River |
Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event |
| Wygrana | 9-3 | Justin Eilers (9-3-1) |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:10 | UFC 53 | 04.06.2005 | Atlantic City |
Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event |
| Wygrana | 8-3 | Tim Sylvia (7-1) |
Poddanie (dźwignia na staw skokowy) | 1 | 0:47 | UFC 51 | 05.02.2005 | Las Vegas |
Zdobył tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 7-3 | Wesley Correira (13-4) |
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 1:15 | UFC 47 | 02.04.2004 | Las Vegas
| |
| Wygrana | 6-3 | Uładzymir Maciuszenko (13-2) |
KO (prawy sierpowy) | 1 | 2:10 | UFC 44 | 26.08.2003 | Paradise
|
Co-Main Event |
| Wygrana | 5-3 | Ian Freeman (13-5) |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:25 | UFC 40 | 22.11.2002 | Paradise
| |
| Przegrana | 4-3 | Pedro Rizzo (11-3) |
KO (ciosy pięściami) | 3 | 1:45 | UFC 36 | 22.03.2002 | Paradise
|
Co-Main Event |
| Przegrana | 4-2 | Ricco Rodriguez (9-1) |
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 1:23 | UFC 32 | 29.06.2001 | East Rutherford
| |
| Wygrana | 4-1 | Aaron Brink (8-3) |
Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) | 1 | 0:55 | UFC 28 | 11.11.2000 | East Rutherford
|
Debiut w UFC |
| Wygrana | 3-1 | John Dixson (7-11) |
KO (ciosy pięściami) | 1 | 0:13 | Super Fight at International Tournament | 13.05.2000 | Petersburg
|
Main Event |
| Wygrana | 2-1 | Roman Ziencow (1-0) |
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:18 | M-1 MFC-European Championship 2000 | 09.04.2000 | Petersburg |
Zdobył mistrzostwo Europy M-1 w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 1-1 | Michael Tielrooy (4-7) |
Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 1:25 | M-1 MFC-European Championship 2000 | 09.04.2000 | Petersburg
| |
| Przegrana | 0-1 | Wiaczesław Dacyk (0-0) |
KO (prawy prosty) | 1 | 6:05 | M-1 MFC – World Championship 1999 | 09.04.1999 | Petersburg
|
Debiut w MMA |
Kariera filmowa i telewizyjna[edytuj | edytuj kod]
Jego pierwszy filmowy debiut miał miejsce w 2006, gdzie zagrał w filmie 8 Diamentów. Grał również w Universal Soldier: Regeneration w 2009 roku, razem z Jean-Claude Van Damme i Dolphem Lundgrenem. W filmie gra „NGU”, UniSol nowej generacji wystąpił w głównej roli „złego faceta”. Film został wydany bezpośrednio 2 lutego 2010 roku w Stanach Zjednoczonych[14]. Zagrał także rolę w kolejnym filmie Universal Soldier – Universal Soldier: Day of Reckoning, który został wydany w kinach 30 listopada 2012 roku i na żądanie 25 października 2012 roku[15].
W 2015 roku pojawił się w programie telewizyjnym Limitless w odcinku 7 „Brian Finch’s Black Op”. Grał rolę podejrzanego o terroryzm ściganego przez CIA. Program pierwotnie wyemitowany 3 listopada 2015 r.
Arlovski pojawił się w programie MTV Mayhem Miller Bully Beatdown, w którym pokonał „tyrana”, zarabiając w ten sposób 10 000 dolarów[16].
W 2018 roku odegrał niewielką rolę strażnika mafii u boku Denzela Washingtona w początkowej scenie The Equalizer 2[17].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Mieszka na stałe w Chicago. Przez ponad dwa lata jego partnerką była polska modelka Patrycja Mikula[18].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Andrei Arlovski | UFC [online], ufc.com, 14 września 2018 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
- ↑ a b Andrei Arlovski. Bio/Record. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Statystyki i rekord w MMA. [dostęp 2018-10-07]. (ang.).
- ↑ Affliction MMA: Fedor Emelianenko KOs Andrei Arlovski, Retains Title. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
- ↑ Steven Marrocco: Andrei Arlovski released from WSOF, signs with UFC for targeted bout with Schaub. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Wito, Andrei Arlovski po walce pełnej dobrych wymian pokonał Chase’a Shermana | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 18 kwietnia 2021 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ UFC on ESPN+ 53: Andrei Arlovski minimalnie lepszy od Carlosa Felipe na pełnym dystansie [WIDEO] [online], MMA PL, 17 października 2021 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ UFC 271 – karta walk, godziny transmisji. Kto zawalczy? Lista walk UFC 271. Stream online na żywo. [online], StrefaMMA.pl – Portal sportów walki, 11 lutego 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ UFC 271: 43-letni Andrei Arlovski wypunktował rywala. Trzecia wygrana z rzędu byłego mistrza [WIDEO] [online], MMA PL, 13 lutego 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ Krzysztof Kordys, UFC Vegas 53: Były mistrz z kolejnym zwycięstwem! Andrei Arlovski pokonał Colliera przez decyzję | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 1 maja 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ Michał Tkaczuk, Kompletnie bezradny Andrei Arlovski uduszony przez „Pezao” podczas UFC Fight Night 213 (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 29 października 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ UFC Fight Night 195 post-event facts: ‘Cowboy’ Cerrone’s all-time wins record under threat [online], MMA Junkie, 17 października 2021 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
- ↑ UFC Fight Night 195 pre-event facts: Jim Miller sets new benchmark for most fights [online], MMA Junkie, 13 października 2021 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
- ↑ Universal Soldier: Regeneration. John Hyams Foresight Unlimited, Signature Pictures, Baumgarten Management and Productions (BMP). 2010-01-07. [dostęp 2021-10-31].
- ↑ Jesse Holland, Video: Universal Soldier ‘Day of Reckoning’ preview trailer featuring Andrei Arlovski [online], MMAmania.com, 13 września 2012 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
- ↑ Artem Safarov, Arlovski 'not a fan of Russell Crowe’ after confrontation [online], Bloody Elbow, 23 lutego 2016 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
- ↑ Adam Guillen jr., Video: Denzel Knocks Out Arlovski In Record Time [online], MMAmania.com, 19 kwietnia 2018 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
- ↑ Sylvia and Arlovski, next on Jerry Springer – Update Mikula denies Sylvia rumors. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
