1 Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Plater

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1 Samodzielny Batalion Kobiecy
Ilustracja
Złota Odznaka Platerówek
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1945

Patron

Emilia Plater

Tradycje
Nadanie sztandaru

1943

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

1 Korpus Polski
1 Armia Polska w ZSRR

1 Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Platerpododdział piechoty Wojska Polskiego. Patronką jednostki była Emilia Plater, stąd kobiety pełniące w niej służbę nazywano „platerówkami”.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Batalion został sformowany 19 sierpnia 1943 w Sielcach, w składzie 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.

Po okresie organizacyjnym, od września 1943, w skład batalionu wchodziły: szkoła podoficerska, kompanie: 1 i 2 fizylierek, 1 i 2 strzeleckie oraz rusznic ppanc. i ckm; plutony: moździerzy, zwiadu, łączności, sanitarny, saperów i gospodarczy. 30 września 1943 r. batalion tworzyło 740 szeregowych, podoficerów i oficerów, a 7 kwietnia 1945 r. – 533 osoby.

1 września 1943 z batalionu została wyłączona 1 kompania fizylierek, która wyruszyła wraz z 1 DP na front; w czasie bitwy pod Lenino pełniła służbę wartowniczą przy sztabie dywizji; jedną drużynę przydzielono do plutonu sanitarnego 2 pp dla wynoszenia rannych z pola walki, udzielania pierwszej pomocy oraz eskortowania jeńców. 2 kompania strzelców 5 grudnia przydzielona została 2 DP.

9 stycznia 1944, w związku z przegrupowaniem jednostek polskich, batalion przerzucono do wsi Łuczynka na Smoleńszczyźnie, w marcu do m. Żeleźniak pod Trojanowem (obwód żytomierski), w maju do Kiwerc; w lipcu wkroczył na ziemie polskie. Od 17 lipca pełnił służbę wartowniczą w jednostkach tyłowych armii.

Emilia Plater

14 września 1944 została wyzwolona prawobrzeżna Warszawa. Nasiliło się bezprawie i kradzież, w związku z czym przy komisariatach milicji obywatelskiej dowództwo garnizonu utworzyło komendy wojskowe – celem utrzymania porządku publicznego, zabezpieczenia mienia publicznego i zapewnienia bezpieczeństwa. Do tej trudnej wartowniczej służby został wyznaczony 1 Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Plater. Od 12 października platerówki służbę garnizonową na Pradze. Fizylierki tego batalionu 17 stycznia 1945 r. – tuż po wyzwoleniu – w godzinach popołudniowych zaciągnęły wartę przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie.

W pierwszej połowie 1945 roku platerówki pomagały w utrzymywaniu porządku w mieście[1]. 21 marca 1945 batalion został bezpośrednio podporządkowany Sztabowi Generalnemu WP i podzielony na komisariaty wojskowe rozmieszczone w poszczególnych dzielnicach Warszawy.

Batalion został rozformowany na mocy rozkazu Naczelnego Dowódcy WP z 25 maja 1945. Część żołnierzy 1 SBK osiedliła się w zachodniej Polsce tworząc osiedle Platerowo. Powojenne dzieje zainspirowały film Rzeczpospolita babska, częściowo tam nakręcony.

Sztandar batalionu[edytuj | edytuj kod]

Sztandar batalionu został ufundowany przez Związek Patriotów Polskich i wręczony w końcu 1943 roku w miejscu formowania[2].

Opis sztandru:
Płat o wymiarach 60×57 cm, obszyty z trzech stron żółtą frędzlą, przymocowany do drzewca za pomocą czerwonej jedwabnej tulei. Drzewce z jasno politurowanego drewna, z dwóch części skręcanych za pomocą okuć stalowych. Głowica w kształcie orła wspartego na cokole skrzynkowym z napisem: „Batalion Kobiecy im. Emilii Plater”[2].

Strona główna:
Czerwony krzyż kawalerski, pola między ramionami krzyża białe. Pośrodku aplikowany z białego jedwabiu orzeł w otoku wieńca laurowego. Wieniec aplikowany z żółtego jedwabiu haftowanego żółto-beżowo-brązowym jedwabiem i nićmi biało-beżowymi. Na ramionach krzyża haftowany żółtą nicią napis: „HONOR I OJCZYZNA”; „ZA NASZĄ I WASZĄ WOLNOŚĆ”. Na białych polach gałązki lauru[2].

Strona odwrotna:
Rysunek jak na stronie głównej. Pośrodku, na białym aplikowanym polu, kolorowo haftowana podobizna Emilii Plater w otoku wieńca jak na stronie głównej. Pod wizerunkiem i wieńcem haftowany żółtą nicią napis: „BATALION KOBIECY IM. EMILII PLATER”. Na białych polach aplikowane i haftowane żółto-biało-brązową nicią gałązki lauru; na dwóch górnych ponad gałązkami daty: „1831” i „1943.15.VII”[2].

Kadra batalionu i „platerówki”[edytuj | edytuj kod]

Mjr Marian Ćwiklewski w otoczeniu Platerówek, Sielce 1943

Dowódcy batalionu:

  • por. Łupiński – kilka dni (źr. CAW, III-138.)
  • por. Zygmunt Sobolewski (1 – 30 VII 1943)
  • por. Aleksander Mac (1 VIII – 29 XII 1943)
  • kpt. Bolesław Drożdż (30 XII 1943 – 26 VII 1944)
  • kpt. Aleksander Mac (27 VII 1944 – 12 XI 1944)
  • ppłk Józef Lasoń (13 XI 1944 – V 1945)

Zastępcy dowódcy do spraw liniowych:

  • por. Aleksander Mac (1 – 30 VII 1943)
  • por. Jan Drzewiecki (1 VIII 1943 – 12 III 1944)[3]
  • por. Dominik Lisiewicz (13 III 1944 – V 1945)
Tablica w katedrze polowej Wojska Polskiego

Zastępcy dowódcy do spraw politycznych:

  • por. Halina Zawadzka (16 VI – 23 VIII 1943)
  • kpt. Irena Sztachelska (23 VIII – 10 X 1943)
  • kpt. Ludwika Bibrowska (10 X 1943 – V 1945)

Szef sztabu

  • chor. Aleksander Jankowski (1 IX 1943)

Platerówki

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 146. ISBN 978-83-280-3725-0.
  2. a b c d Wanda Bigoszewska: Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943–1974. s. 102.
  3. Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej s. 225.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wanda Bigoszewska, Henryk Wiewióra: Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943–1974. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1965.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]