2 Brygada Zaporowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 Brygada Zaporowa
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Tradycje
Kontynuacja

12 samodzielny pułk KBW

Organizacja
Dyslokacja

Bielsk Podlaski
Bolesławiec

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

2 Samodzielna Brygada Zaporowazwiązek taktyczny ludowego Wojska Polskiego.

Sformowana w sierpniu 1944 w Bielsku Podlaskim na wzór sowieckich oddziałów specjalnych, tzw. "zagraditielnych otriadow".

Zadania brygady[edytuj | edytuj kod]

Brygada wykonywała dość specyficzne zadania. Czuwała nad porządkiem i bezpieczeństwem na zapleczu jednostek walczących. Przede wszystkim zwalczała wszelkie przejawy dywersji, maruderstwa i dezercji.

Obok tych zadań pododdziały zaporowe pełniły także służbę garnizonową, ochraniając ważniejsze obiekty wojskowe i państwowe.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

ppłk Nikołaj Gawryluk od 20 VIII 1944 do 15 I 1945
płk Aleksander Dawydiuk 15 I 1945 - 28 II 1945
płk Onufry Mereszko 8 III - 7 IV 1945
ppłk Aleksander Iwaszkiwicz szef sztabu brygady od 15 IX 1944 do 12 V 1945

(p.o. dowódcy w okresie 28 II - III 1945 i 7 IV - 26 VI 1945r.).

  • grupa manewrowa
  • trzy samodzielne bataliony zaporowe
3 batalion operacyjny 2 Brygady Zaporowej został przeformowany na 7 Pułk KBW stacjonujący w latach 1945–1964 w Kielcach.

Działania[edytuj | edytuj kod]

Brygada organizacyjnie wchodziła w skład 1 Armii WP.

Jesienią 1944 stacjonowała w okolicach Warszawy i zabezpieczała tyły armii przed dywersją. W styczniu 1945 wykonała marsz do Bydgoszczy, gdzie chroniła fabrykę prochu i magazyny w Osowej Górze. W połowie marca 1945 w okolicach Gryfic ochraniała ważniejsze linie komunikacyjne i zajmowała się likwidacją rozbitych drobnych grup wojsk niemieckich. Wiosną 1945 pododdziały brygady pełniły służbę wartowniczą w obozach jeńców wojennych.

W maju 1945 brygada została wyłączona ze składu 1 Armii i przeformowana na 12 samodzielny pułk KBW oraz 7 samodzielny batalion ochrony.

W czerwcu 1945 jednostka KBW przegrupowana została z Myśliborza do Bolesławca[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mikołaj Plikus [red.]: Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. s. 211-214.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
  • „Dowódcy Wojska Polskiego na froncie wschodnim 1943-1945”. Maciej Szczurowski, Ajaks, Styczeń 1996