22 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
22 Pułk Artylerii Lekkiej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

5 lipca 1944

Tradycje
Nadanie sztandaru

1949

Kontynuacja

106 dywizjon artylerii haubic (1957-1958)
22 pułk artylerii (1958-1993)
5 pułk artylerii
5 pułk artylerii mieszanej

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Swiryn

Organizacja
Numer

JW 2716[1][2]

Dyslokacja

Sulechów[3]

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

5 Saska Dywizja Piechoty[4]
4 Pomorska Dywizja Piechoty

Odznaczenia

22 Pułk Artylerii Lekkiej (22 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Pułk został sformowany 5 lipca 1944 we wsi Korczunek, w okolicach Żytomierza, na podstawie rozkazu nr 0130 dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR. Pułk wchodził w skład 5 Saskiej Dywizji Piechoty z 2 Armii Wojska Polskiego.

22 października 1944 w Korczunku żołnierze pułku złożyli przysięgę[5]. Za udział w wojnie odznaczony Orderem Aleksandra Newskiego[6].

W 1949 pułk otrzymał sztandar ufundowany przez społeczeństwo Świebodzina, Sulęcina, Wschowy i Zielonej Góry.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Stan etatowy

Stan etatowy wynosił: żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)

sprzęt:

76 mm armata dywizyjna wz. 1942
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy pułku[7]

  • ppłk Iwan Świryn (VII – 8 XI 1944)
  • p.o. ppłk Grzegorz Skorobogatow (9 XI – 30 XI 1944), (I – II 1945)
  • ppłk Leonard (Leonid) Boruch (II – III 1945)
  • ppłk Iwan Świryn
  • ppłk Mieczysław Hubert (od III 1946)
  • ppłk Szczepan Malinowski (od XI 1946)

Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[8]

  1. por. Mikołaj Michał Dobriakow
  2. por. Grzegorz Fatianow
  3. kpt. Jan Iszczenko

Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Działania bojowe rozpoczął 15 kwietnia wspierając natarcie 13 pułku piechoty w rejonie Rietschen. Od 22 do 28 kwietnia jego 1 i 2 dywizjon walczyły w okrążeniu ponosząc znaczne straty.

W okresie 7–11 maja pułk zabezpieczał ogniem działanie piechoty w ramach operacji praskiej i zakończył szlak bojowy na terenie Czechosłowacji.

Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]

Pułk stacjonował w garnizonie Sulechów. W 1950 podporządkowano pułk dowódcy 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty. W połowie 1957 rozformowano pułk[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
  4. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  5. Ways 1967 ↓, s. 111.
  6. Kaczmarek 1980 ↓, s. 369.
  7. Ginalski 1974 ↓, s. 365.
  8. Ginalski 1974 ↓, s. 388.
  9. Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 187.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Kazimierz Kaczmarek: Polacy na polach Łużyc. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1980. ISBN 83-11-06464-4.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
  • Jan Krug. Wojska Rakietowe i Artyleria w historii Śląskiego Okręgu Wojskowego. „Przegląd Wojsk Lądowych”. 9, s. 86-89, 2000. Warszawa. 
  • Edmund Ginalski: 22 pułk artylerii lekkiej. Zarys dziejów 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974.