Przejdź do zawartości

18 Pułk Czołgów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
18 Pułk Czołgów
Ilustracja
Znak taktyczny malowany na pojazdach pułku
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

1990

Tradycje
Kontynuacja

18 pułk zmechanizowany
15 Wielkopolska Brygada Kawalerii Pancernej

Organizacja
Numer

JW 1659

Dyslokacja

Wędrzyn

Rodzaj wojsk

Wojska pancerne

Podległość

Krakowski Okręg Wojskowy
4 Pomorska Dywizja Zmechanizowana

Proporczyk

18 Pułk Czołgów Średnich – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

Od lat 60. XX w. wchodził w skład 4 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Jana Kilińskiego. Stacjonował w garnizonie Wędrzyn.

Rodowód

[edytuj | edytuj kod]

Wywodzi się z 18 samodzielnego pułku czołgów sformowanego w 1951 w Nysie na podstawie Rozkazu Dowódcy V Okręgu Wojskowego Kraków.

Struktura samodzielnego pułku obejmowała:

  • sześć kompanii czołgów średnich
  • batalion artylerii pancernej
    • dwie kompanie dział pancernych
  • kompanię technicznego zaopatrzenia
  • plutony: łączności i saperów.

Uzbrojenie pułku stanowiły: 63 czołgi średnie T-34/85 i 18 dział pancernych

W grudniu 1952 zmieniono etat. W pułku zmniejszono liczbę kompanii czołgów średnich do trzech i jednej kompanii dział pancernych. Ogólna liczba podstawowego sprzętu bojowego wynosiła wtedy 30 czołgów i 5 dział pancernych

Rozkazem organizacyjnym MON nr 0046/Org. z 22 września 1954 zmieniono jego nazwę na 18 samodzielny pułk czołgów i artylerii pancernej.

W 1955 Pułk włączono w struktury 5 Dywizji Piechoty oraz przegrupowano go do Wędrzyna.

W 1957 zmieniono podległość – pod 4 Pomorską Dywizję Piechoty.

W 1958 zredukowano pułk do batalionu. Powstał 41 batalion czołgów średnich.

W 1962 batalion przeformowany został w 18 pułk czołgów średnich i podporządkowany dowódcy 4 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Jana Kilińskiego.

W 1990 oddział przeformowany został na 18 pułk zmechanizowany, a w 1996 w 15 Wielkopolską Brygadę Kawalerii Pancernej im. gen. broni Władysława Andersa i podporządkowany dowódcy 4 Lubuskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Jana Kilińskiego.

Żołnierze pułku

[edytuj | edytuj kod]
W tych koszarach stacjonował pułk[1]
 Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 18 Pułku Czołgów.
Dowódcy pułku
  • 1952-1953 – ppłk Marian Granatowski
  • 1953-1955 – ppłk Stanisław Cegłowski
  • 1955-1966 – ppłk Tadeusz Gibała
  • 1966-1966 – ppłk Zbigniew Stachowicz
  • 1966-1967 – ppłk dypl. Jerzy Piątkowski
  • 1967-1971 – ppłk dypl. Zbigniew Blechman
  • 1971-1976 – ppłk dypl. Augustyn Sałagan
  • 1976-1979 – ppłk dypl. Tadeusz Wilecki
  • 1979-1983 – ppłk dypl. Jerzy Szpik
  • 1983-1987 – ppłk dypl. Mirosław Staniszewski
  • 1987-1990 – ppłk dypl. Jerzy Krzywicki
  • 1990-1994 – ppłk dypl. Marian Kobielski

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Czołg podstawowy 18 pcz -T-55

Dowództwo i sztab – 1 T-55

  • 5 kompanii czołgów – 16 T 55
  • bateria plot – 6 ZU 23-2, 4 S-2
  • kompania rozpoznawcza – 7 BRDM-2
  • kompania saperów – 4 BLG, BRDM-2, 5 SKOT
  • kompania łączności
  • kompania medyczna
  • kompania remontowa
  • kompania zaopatrzenia
  • pluton ochrony i regulacji ruchu
  • pluton chemiczny

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zdjęcie z okresu późniejszego (2010).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wyd. TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.