Albioriks (księżyc)
| ||
| ||
| Planeta | Saturn | |
| Odkrył | M.J. Holman, T.B. Spahr[1] | |
| Data odkrycia | 9 listopada 2000[1] | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2000 S 11 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 16 393 000[2] km | |
| Mimośród | 0,4797[2] | |
| Okres obiegu | 783,46[2] d | |
| Nachylenie do ekliptyki | 34,060[2]° | |
| Długość węzła wstępującego | 102,512[2]° | |
| Argument perycentrum | 55,932[2]° | |
| Anomalia średnia | 32,828[2]° | |
| Własności fizyczne | ||
| Średnica równikowa | 32[1] km | |
| Okres obrotu wokół własnej osi | 13,32 h[3] | |
| Albedo | 0,06[1] | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
20,5m | |
Albioriks (Saturn XXVI) – naturalny satelita Saturna, odkryty przez M.J. Holmana i T.B. Spahra w 2000 roku za pomocą teleskopu w Obserwatorium Whipple’a w Arizonie[1]. Jego nazwa pochodzi z mitologii celtyckiej, od jednego z głównych bogów galijskich – Albioriksa, utożsamianego z rzymskim Marsem[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Albioriks jest największym księżycem z grupy galijskiej księżyców nieregularnych, krąży po nachylonej orbicie o dużym mimośrodzie. Jego powierzchnia ma dwie różne barwy – czerwonawą, podobną do Erriapusa i Tarvosa, oraz obszar mniej czerwony. Podobieństwo orbit może wskazywać, że oba księżyce są fragmentami Albioriksa, wybitymi przez uderzenie, które utworzyło duży krater[4].
Jest on prawdopodobnie przechwyconą przez pole grawitacyjne Saturna planetoidą.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Albiorix (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-28].
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-09].
- ↑ T. Denk, S. Mottola: Saturn's Irregular Moon Ymir (ang.). W: DPS meeting #44 [on-line]. American Astronomical Society, październik 2012. [dostęp 2016-02-09].
- ↑ T. Grav, J. Bauer. A deeper look at the colors of the saturnian irregular satellites. „Icarus”. 191 (1), s. 267-285, 2007-11-01. DOI: 10.1016/j.icarus.2007.04.020 (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Albiorix (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-28].
| ||||||||||||||||||||||||||||||
