S/2004 S 17
|
||
| Planeta | Saturn | |
| Odkrył | Scott Sheppard, David Jewitt, Jan Kleyna i Brian Marsden | |
| Data odkrycia | 13 grudnia 2004 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2004 S 17 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 19 448 000[1] km | |
| Mimośród | 0,1795[1] | |
| Okres obiegu | 1014,61[1] d | |
| Nachylenie do ekliptyki | 168,239[1]° | |
| Długość węzła wstępującego | 26,664[1]° | |
| Argument perycentrum | 180,792[1]° | |
| Anomalia średnia | 228,545[1]° | |
| Własności fizyczne | ||
| Średnica równikowa | 4[2] km | |
| Średnia gęstość | 2,3[2] g/cm3 | |
| Albedo | 0,04[2] | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
25,2[2]m | |
S/2004 S 17 – mały księżyc Saturna odkryty w połowie grudnia 2004 roku przez Davida Jewitta, Scotta Shepparda i Jana Kleynę. Elementy orbitalne wyliczył Brian Marsden[3].
Jest jednym z kilkunastu satelitów Saturna odkrytych w 2004 roku, po 23 latach od przelotu sondy Voyager 2 przez system tej planety. Część z nowo odkrytych księżyców otrzymała już własne nazwy. Reszta otrzyma je w ciągu kilku lat.
Należy do grupy nordyckiej nieregularnych, zewnętrznych księżyców planety, poruszających się ruchem wstecznym[3].
Zobacz też[edytuj]
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23].
- ↑ a b c d Planetary Satellite Physical Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-23].
- ↑ a b S/2004 S17 (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2016-02-23].
Linki zewnętrzne[edytuj]
- S/2004 S17 (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2016-01-24].
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
