Daphnis (księżyc)
| ||
![]() Najdokładniejsze zdjęcie księżyca, wykonane przez sondę Cassini | ||
Planeta | Saturn | |
Odkrył | Carolyn Porco (Cassini Imaging Science Team) | |
Data odkrycia | 1 maja 2005 | |
Tymczasowe oznaczenie | S/2005 S1 | |
Charakterystyka orbity | ||
Półoś wielka | 136 504[1] km | |
Mimośród | 0,0000[1] | |
Okres obiegu | 0,594[1] d | |
Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a | 0,003[1]° | |
Długość węzła wstępującego | 132,867[1]° | |
Argument perycentrum | 266,931[1]° | |
Anomalia średnia | 113,790[1]° | |
Własności fizyczne | ||
Wymiary | 8,6 × 8,2 × 6,4[2] km | |
Masa | (0,0077 ± 0,0015)× 1016[2] kg | |
Średnia gęstość | (0,340 ± 0,260)[2] g/cm3 | |
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,0001 - 0,0004[2] m/s2 | |
Albedo | 0,5 | |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
24m | |
Temperatura powierzchni | 78 K |
Daphnis (Saturn XXXV) – jeden z małych wewnętrznych księżyców Saturna, odkryty przez sondę Cassini. Krąży w obrębie pierścienia A, w obrębie przerwy Keelera.
Jego nazwa pochodzi z mitologii greckiej. Dafnis – syn Hermesa i brat Pana – był pasterzem, który zasłynął z gry na fletni Pana i tworzenia utworów sielankowych[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Daphnis jest trzecim najbliższym planety księżycem, po Panie i S/2009 S 1. Jego grawitacja odpowiada za istnienie szczeliny w pierścieniu A, jaką jest przerwa Keelera. Ma także wpływ na jej strukturę – przyciąganie księżyca powoduje powstanie fal gęstości na obu krawędziach przerwy; ich obserwacja poprzedziła odkrycie samego księżyca. Fale wznoszą się ponad płaszczyznę pierścienia, co uwidoczniły zdjęcia wykonane przez sondę Cassini w czasie równonocy na Saturnie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23].
- ↑ a b c d P.C. Thomas. Sizes, shapes, and derived properties of the saturnian satellites after the Cassini nominal mission. „Icarus”. 208 (1), s. 395-401, lipiec 2010. DOI: 10.1016/j.icarus.2010.01.025 (ang.).
- ↑ Daphnis: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Daphnis. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-08)].
- Daphnis: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26].
|