Daphnis (księżyc)
| ||
.jpg) Najdokładniejsze zdjęcie księżyca, wykonane przez sondę Cassini | ||
| Planeta | Saturn | |
| Odkrył | Carolyn Porco (Cassini Imaging Science Team) | |
| Data odkrycia | 1 maja 2005 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2005 S1 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 136 504[1] km | |
| Mimośród | 0,0000[1] | |
| Okres obiegu | 0,594[1] d | |
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a | 0,003[1]° | |
| Długość węzła wstępującego | 132,867[1]° | |
| Argument perycentrum | 266,931[1]° | |
| Anomalia średnia | 113,790[1]° | |
| Własności fizyczne | ||
| Wymiary | 8,6 × 8,2 × 6,4[2] km | |
| Masa | (0,0077 ± 0,0015)× 1016[2] kg | |
| Średnia gęstość | (0,340 ± 0,260)[2] g/cm3 | |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,0001 - 0,0004[2] m/s2 | |
| Albedo | 0,5 | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
24m | |
| Temperatura powierzchni | 78 K | |
Daphnis (Saturn XXXV) – jeden z małych wewnętrznych księżyców Saturna, odkryty przez sondę Cassini. Krąży w obrębie pierścienia A, w obrębie przerwy Keelera.
Jego nazwa pochodzi z mitologii greckiej. Dafnis – syn Hermesa i brat Pana – był pasterzem, który zasłynął z gry na fletni Pana i tworzenia utworów sielankowych[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Daphnis jest trzecim najbliższym planety księżycem, po Panie i S/2009 S 1. Jego grawitacja odpowiada za istnienie szczeliny w pierścieniu A, jaką jest przerwa Keelera. Ma także wpływ na jej strukturę – przyciąganie księżyca powoduje powstanie fal gęstości na obu krawędziach przerwy; ich obserwacja poprzedziła odkrycie samego księżyca. Fale wznoszą się ponad płaszczyznę pierścienia, co uwidoczniły zdjęcia wykonane przez sondę Cassini w czasie równonocy na Saturnie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23].
- ↑ a b c d P.C. Thomas. Sizes, shapes, and derived properties of the saturnian satellites after the Cassini nominal mission. „Icarus”. 208 (1), s. 395-401, lipiec 2010. DOI: 10.1016/j.icarus.2010.01.025 (ang.).
- ↑ Daphnis: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Daphnis. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-08)].
- Daphnis: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26].
| ||||||||||||||||||||||||||||||
