Daphnis (księżyc)
.jpg) Najdokładniejsze zdjęcie księżyca, wykonane przez sondę Cassini | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca |
Carolyn Porco (Cassini Imaging Science Team) |
| Data odkrycia |
1 maja 2005 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/2005 S1 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
136 504 km[1] |
| Mimośród |
0,0000[1] |
| Okres obiegu |
0,594 d[1] |
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a |
0,003°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
132,867°[1] |
| Argument perycentrum |
266,931°[1] |
| Anomalia średnia |
113,790°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Wymiary |
8,6 × 8,2 × 6,4 km[2] |
| Masa |
(0,0077 ± 0,0015)× 1016 kg[2] |
| Średnia gęstość |
(0,340 ± 0,260) g/cm³[2] |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,0001 - 0,0004 m/s²[2] |
| Albedo |
0,5 |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
24m |
| Temperatura powierzchni |
78 K |
Daphnis (Saturn XXXV) – jeden z małych wewnętrznych księżyców Saturna, odkryty przez sondę Cassini. Krąży w obrębie pierścienia A, w obrębie przerwy Keelera.
Jego nazwa pochodzi z mitologii greckiej. Dafnis – syn Hermesa i brat Pana – był pasterzem, który zasłynął z gry na fletni Pana i tworzenia utworów sielankowych[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Daphnis jest trzecim najbliższym planety księżycem, po Panie i S/2009 S 1. Jego grawitacja odpowiada za istnienie szczeliny w pierścieniu A, jaką jest przerwa Keelera. Ma także wpływ na jej strukturę – przyciąganie księżyca powoduje powstanie fal gęstości na obu krawędziach przerwy; ich obserwacja poprzedziła odkrycie samego księżyca. Fale wznoszą się ponad płaszczyznę pierścienia, co uwidoczniły zdjęcia wykonane przez sondę Cassini w czasie równonocy na Saturnie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23].
- ↑ a b c d P.C. Thomas. Sizes, shapes, and derived properties of the saturnian satellites after the Cassini nominal mission. „Icarus”. 208 (1), s. 395-401, lipiec 2010. DOI: 10.1016/j.icarus.2010.01.025 (ang.).
- ↑ Daphnis: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Daphnis. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-08)].
- Daphnis: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26].
| Księżyce pasterskie (6) |
|
|---|---|
| Księżyce koorbitalne (2) | |
| Pierścień G (1) | |
| Alkyonidy (3) | |
| Duże wewnętrzne (4) z księżycami trojańskimi (4) | |
| Duże zewnętrzne (4) | |
| Grupa inuicka (7) | |
| Grupa nordycka (46) |
|
| Grupa galijska (5) | |
| Orbita wyznaczona z dużą niepewnością |
- Lista jest posortowana według odległości od Saturna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Portal: Astronomia