Bergelmir (księżyc)
Wygląd
Planeta | |
---|---|
Odkrywca | |
Data odkrycia |
12 grudnia 2004 |
Tymczasowe oznaczenie |
S/2004 S 15 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka |
19 336 000 km[1] |
Mimośród |
0,1420[1] |
Okres obiegu |
1005,76 d[1] |
Nachylenie do ekliptyki |
158,557°[1] |
Długość węzła wstępującego |
202,164°[1] |
Argument perycentrum |
133,400°[1] |
Anomalia średnia |
306,494°[1] |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa |
6 km[2] |
Masa |
2,6×1014 kg |
Średnia gęstość |
2,3 g/cm³[2] |
Albedo |
0,04[2] |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
Bergelmir (Saturn XXXVIII) – mały księżyc Saturna odkryty 12 grudnia 2004 roku przez Davida Jewitta, Scotta Shepparda i Jana Kleynę za pomocą Teleskopu Subaru[3]. Elementy orbitalne wyliczył Brian Marsden[3].
Jest jednym z kilkunastu satelitów Saturna odkrytych w 2004 roku, po 23 latach od przelotu sondy Voyager 2 przez system tej planety. Nazwa księżyca pochodzi z mitologii nordyckiej. Bergelmir był olbrzymem, przodkiem gigantów z Utgardu (Jotunheim).
Należy do grupy nordyckiej nieregularnych, zewnętrznych księżyców planety, poruszających się ruchem wstecznym[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Saturna
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
- ↑ a b c d Planetary Satellite Physical Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
- ↑ a b c Bergelmir. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-27]. (ang.).