Bronisław Dąbrowski (duchowny)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 marca 1962
Miejscowość	Warszawa
Konsekrator	Stefan Wyszyński
Współkonsekratorzy	Franciszek Korszyński; Zygmunt Choromański
Współkonsekrowani biskupi
Stanisław Smoleński	5 kwietnia 1970
Albin Małysiak	5 kwietnia 1970
Jan Michalski	21 grudnia 1975
Edward Kisiel	27 czerwca 1976
Roman Marcinkowski	13 kwietnia 1985
Ryszard Karpiński	28 września 1985
Alojzy Orszulik	8 grudnia 1989

Bronisław Dąbrowski
	Arcybiskup tytularny Hadrianotherae
	Instaurare omnia in Christo; Odnowić wszystko w Chrystusie
	Instaurare omnia in Christo; Odnowić wszystko w Chrystusie
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1917 ; Grodziec
Data i miejsce śmierci	25 grudnia 1997 ; Warszawa
Miejsce pochówku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
	Biskup pomocniczy warszawski
Okres sprawowania	1962–1993
	Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski
Okres sprawowania	1969–1993
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	orioniści
Śluby zakonne	8 grudnia 1943
Prezbiterat	10 czerwca 1945
Nominacja biskupia	24 listopada 1961
Sakra biskupia	25 marca 1962
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bronisław Wacław Dąbrowski (ur. 2 listopada 1917 w Grodźcu, zm. 25 grudnia 1997 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, orionista, biskup pomocniczy warszawski w latach 1962–1993, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1969–1993, od 1982 arcybiskup tytularny pro hac vice^[1], od 1993 biskup pomocniczy senior archidiecezji warszawskiej.

Życiorys

10 czerwca 1945 jako kleryk zgromadzenia księży orionistów otrzymał święcenia kapłańskie w Rokitnie pod Warszawą z rąk biskupa Antoniego Szlagowskiego.

24 listopada 1961 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej. 17 stycznia 1962 nominacja została oficjalne ogłoszona. 25 marca 1962 otrzymał sakrę biskupią w katedrze warszawskiej z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego, biskupa Franciszka Korszyńskiego i biskupa Zygmunta Choromańskiego.

W 1964 brał udział w III sesji soboru watykańskiego II^[2].

W latach 1969–1993 jako sekretarz Konferencji Episkopatu Polski angażował się w polskie życie polityczne. Uczestniczył w rozmowach w Magdalence, rozmowach przy Okrągłym Stole, negocjacjach między przedstawicielami władz a działaczami związkowymi. Przyjmowany przez kolejnych papieży na comiesięcznych audiencjach ponad 250 razy, w trakcie których informował o bieżącej sytuacji Kościoła w Polsce.

Był inicjatorem powołania Prymasowskiej Rady Społecznej 12 grudnia 1981. 16 grudnia 1981 skierował list do generała Wojciecha Jaruzelskiego, w którym potępił dekret Rady Państwa o stanie wojennym, w szczególności jego art. 26 (możliwość użycia broni palnej przez dowódców oddziałów), który uznał za „rażący i prowokujący rozlew krwi”^[3]. Tego samego dnia doszło do pacyfikacji KWK „Wujek”, w wyniku której śmierć poniosło 9 górników.

6 czerwca 1982 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem tytularnym pro hac vice.

27 lutego 1993 przeszedł na emeryturę. Zmarł po krótkiej chorobie. Został pochowany 29 grudnia 1997 w grobowcu biskupów pomocniczych warszawskich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1993 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[5].

W 1990 otrzymał tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego^[6].

Przypisy

↑ Bronisław Dąbrowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-02] (ang.).
↑ B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
↑ A. Dudek, R. Gryz: Komuniści i Kościół w Polsce (1945–1989). Wyd. 2. Kraków: Znak, 2006, s. 376. ISBN 83-240-0675-3.
↑ Kwatera 11-3-2/3. Cmentarz Stare Powązki: Biskupi pomocniczy warszawscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-07-02] .
↑ M.P. z 1993 r. nr 21, poz. 210. [dostęp 2011-02-09].
↑ Doktor Honoris Causa KUL abp Bronisław Dąbrowski. kul.pl. [dostęp 2010-12-02].

Bibliografia

P. Raina, B. Dąbrowski, Ks[iądz] Arcybiskup Dąbrowski w służbie Kościoła i narodu. Rozmowy z władzami PRL. t. 1:1970–1981, Książka Polska, Warszawa 1995.
P. Raina, B. Dąbrowski, Ks[iądz] Arcybiskup Dąbrowski w służbie Kościoła i narodu. Rozmowy z władzami PRL., t. 2: 1982–1989, Książka Polska, Warszawa 1995.

Linki zewnętrzne

Czesław Drążek: Wspomnienie o arcybiskupie Bronisławie Dąbrowskim w serwisie opoka.org.pl [dostęp 2010-12-02]
Życiorys Bronisława Dąbrowskiego na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego [dostęp 2010-12-02]
Bronisław Dąbrowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-02] (ang.).

[1] Bronisław Dąbrowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-02] (ang.).

[Bejze-2] B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.

[3] A. Dudek, R. Gryz: Komuniści i Kościół w Polsce (1945–1989). Wyd. 2. Kraków: Znak, 2006, s. 376. ISBN 83-240-0675-3.

[Warszawskie_Zabytkowe_Pomniki_Nagrobne-4] Kwatera 11-3-2/3. Cmentarz Stare Powązki: Biskupi pomocniczy warszawscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-07-02] .

[5] M.P. z 1993 r. nr 21, poz. 210. [dostęp 2011-02-09].

[6] Doktor Honoris Causa KUL abp Bronisław Dąbrowski. kul.pl. [dostęp 2010-12-02].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Przewodniczący	Edmund Dalbor (1919–1926) August Hlond (1926–1948) Stefan Wyszyński (1948–1953) Michał Klepacz (1953–1956) Stefan Wyszyński (1956–1981) Józef Glemp (1981–2004) Józef Michalik (2004–2014) Stanisław Gądecki (2014–2024) Tadeusz Wojda (od 2024)
Zastępcy przewodniczącego	Karol Wojtyła (1969–1978) Franciszek Macharski (1979–1994) Henryk Muszyński (1994–1999) Józef Michalik (1999–2004) Stanisław Gądecki (2004–2014) Marek Jędraszewski (2014–2024) Józef Kupny (od 2024)
Sekretarze generalni	Antoni Julian Nowowiejski (1918–1919) Henryk Przeździecki (1919–1925) Romuald Jałbrzykowski (1925–1926) Stanisław Kostka Łukomski (1926–1946) Zygmunt Choromański (1946–1968) Bronisław Dąbrowski (1969–1993) Tadeusz Pieronek (1993–1998) Piotr Libera (1998–2007) Stanisław Budzik (2007–2011) Wojciech Polak (2011–2014) Artur Miziński (2014–2024) Marek Marczak (od 2024)