Kościół Serca Pana Jezusa i klasztor Franciszkanek we Lwowie
 46-101-0933
| |||||||||||||||||||||||
| cerkiew akademicka | |||||||||||||||||||||||
.jpg) Dawny kościół Serca Pana Jezusa – fasada frontowa | |||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||||
| Wezwanie |
Serca Pana Jezusa (przed 1945) | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Lwowa  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||||||||||||||||||||
 49°50′32,1″N 24°02′44,1″E/49,842250 24,045583
| |||||||||||||||||||||||
Kościół Serca Pana Jezusa i klasztor Franciszkanek (cerkiew św. Jana Złotoustego) – kościół położony przy ulicy M. Łysenki 43 (ukr. Лисенка М., 43; przed 1945 – ulica Kurkowa). Obecnie jest to cerkiew pw. św. Jana Złotoustego w eparchii lwowsko-sokalskiej Kościoła Prawosławnego Ukrainy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1873 do Lwowa przybyły siostry Franciszkanki Najświętszego Sakramentu. Po otrzymaniu pozwolenia od austriackiego Ministerstwa Wyznań Religijnych i błogosławieństwa od papieża Piusa IX, osiedliły się przy ówczesnej ul. Kurkowej 41 (obecnie ul. M. Łysenki).
W latach 1877–1888 siostry wybudowały klasztor i kościół według projektu i pod kierownictwem prof. Juliana Zachariewicza. Kościół znajdował się w centrum kompleksu a po jego wschodniej i zachodniej stronie wznosiły się dwa skrzydła klasztoru. Cały zespół zbudowano w stylu neoromańskim z czerwonej i żółtej cegły i pozostawiono nietynkowany. Wnętrza były zdobione w stylu neoromańskim z dodatkiem eklektyzmu. Wolno stojący ołtarz główny zaprojektował prof. Leonard Marconi, zaś wykonała z marmuru firma Leopolda Schimsera ze Lwowa. Witraże wykonała firma Franza Mayera z Monachium.
W dniu 29 września 1889 nuncjusz papieski w Wiedniu kardynał A. Galimberti dokonał konsekracji kościoła w obecności trzech lwowskich metropolitów katolickich.
W 1906 r. w krypcie chóru zakonnego pochowano doczesne szczątki Ludwiki Nałęcz-Morawskiej, fundatorki polskiej gałęzi franciszkanek, Służebnicy Bożej Kościoła katolickiego[1].
Po 1945 zespół kościelno-klasztorny zamknięto. W klasztorze umieszczono oddział zakaźny szpitala klinicznego.
W 1991 nieczynny kościół został przekazany Ukraińskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu i w następnym roku wyświęcony jako cerkiew pod wezwaniem św. Jana Złotoustego. W 1993 r. cerkiew przeszła w jurysdykcję Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego (ukr. Українська Православна Церква Київського Патрiархату), a w lewym skrzydle byłego klasztoru otworzono w 1990 r. prawosławne seminarium duchowne (przekształcone w 1996 r. w Lwowską Prawosławną Akademię Teologiczną). Od 2018 r. świątynia należy do Kościoła Prawosławnego Ukrainy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Matka Maria od Krzyża [online], Mniszki Klaryski Ząbkowice Śląskie [dostęp 2023-08-28] (pol.).
- ↑ Informacje na stronie Lwowskiej Prawosławnej Akademii Teologicznej ukr.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński, Lwów, Przewodnik turystyczny, wyd. Ossolineum 1992, Wrocław, ISBN 83-04-03913-3
- Aleksander Medyński, Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto, wyd. nakładem autora, Lwów 1937
- Kościoły i klasztory Lwowa z wieków XIX i XX, Kraków: Międzynarodowe Centrum Kultury 2004, ss. 77—101. ISBN 83-85739-17-9