Mi-26
| ||
 Mi-26T | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR Rosja
| |
| Producent | Zakłady Lotnicze Rostvertol, | |
| Konstruktor | Biuro konstrukcyjne Michaiła Mila, | |
| Typ | Śmigłowiec | |
| Załoga | 5 (dwóch pilotów, nawigator, mechanik pokładowy, operator urządzeń desantowych) | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 14 grudnia 1977 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 x Łotariew D-136 | |
| Moc | 2 × 8501 kW (11400 KM) każdy | |
| Wymiary | ||
| Średnica wirnika | 32,00 m | |
| Długość | 40,025 m | |
| Długość kadłuba | 33,727 m | |
| Szerokość kadłuba | 4,2 m | |
| Wysokość | do głowicy wirnika - 8,14 m z obracającym się śmigłem ogonowym - 11,6 m | |
| Masa | ||
| Własna | 28270 kg | |
| Startowa | normalna - 49600 kg maksymalna - 56000 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 295 km/h | |
| Prędkość przelotowa | 255 km/h | |
| Pułap praktyczny | 4600 m | |
| Pułap zawisu z wpływem ziemi | 4500 m | |
| Pułap zawisu bez wpływu ziemi | 1800 m | |
| Zasięg | 800 km (z dodatkowymi zbiornikami do 1900 km) | |
| Dane operacyjne | ||
| Liczba miejsc | ||
| 79 (lub 68 spadochroniarzy) | ||
| Przestrzeń ładunkowa | ||
| długość - 12,00 m szerokość - 3,25 m wysokość - 2,91-3,17 m | ||
| Użytkownicy | ||
| Grecja, Indie, Korea Północna, Laos, Meksyk, Peru, Rosja, Wenezuela | ||
| Rzuty | ||
| ||
Mi-26 (ros. Ми-26, oznaczenie NATO Halo) – ciężki śmigłowiec transportowy produkcji ZSRR, zaprojektowany w biurze Michaiła Mila, a produkowany przez Rostowską Fabrykę Śmigłowców Rostvertol. Zastosowanie cywilne oraz wojskowe.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Mi-26 jest śmigłowcem przeznaczonym do przenoszenia dużych ładunków o masie nieprzekraczającej 20 ton, na podwieszeniu zewnętrznym i wewnątrz pojemnego kadłuba. Wersje pasażerskie mieszczą do 120 osób. Ma również wersje do przewozu paliwa oraz medyczne. Pojazdy nie większe niż ciężarówka o masie do 5 ton mogą wjechać do wnętrza śmigłowca po rampie z tyłu kadłuba. Cięższe i większe ładunki podwiesza się na specjalnym haku. Przedział pilotów wyposażony jest w kamery pozwalające obserwować przestrzeń pod kadłubem oraz ładunek. Śmigłowiec ma układ klasyczny, z jednym wirnikiem głównym i śmigłem ogonowym. Posiada automatykę, pozwalającą na automatyczne zwiększenie mocy jednego silnika w razie uszkodzenia drugiego z nich. Mi-26 fabrycznie nie posiada uzbrojenia. Jest pierwszym i jedynym śmigłowcem na świecie, mającym ośmiołopatowy wirnik nośny. Pozwala on zamienić na ciąg dużą moc zespołu napędowego przy niezbyt dużej średnicy wirnika. Natomiast głowica do takiego wirnika stanowi duże wyzwanie konstrukcyjne z uwagi na ilość elementów sterujących, jakie musi zawierać oraz na potężne moce, jakie przekazuje.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Mi-26 powstał w roku 1970 na zamówienie ZSRR. Był używany zarówno w wojsku, jak i w lotnictwie cywilnym. Był eksportowany do krajów byłego Związku Radzieckiego, ale także do Indii, Chin i innych krajów.
Jednym z najważniejszych zadań Mi-26 było zasypanie kopuły uszkodzonego wybuchem reaktora atomowego w elektrowni w Czarnobylu w celu ograniczenia emisji do atmosfery izotopów promieniotwórczych. Kabiny załóg śmigłowców zostały doraźnie osłonięte płytami ołowianymi, mimo to wielu lotników zmarło na chorobę popromienną.
Katastrofa Mi-26[edytuj | edytuj kod]
W 2002 roku czeczeńscy rebelianci trafili Mi-26 rakietą ziemia-powietrze, powodując roztrzaskanie się śmigłowca na polu minowym. W katastrofie zginęło 118 Rosjan. Dochodzenie dowiodło, iż śmigłowiec był w znacznym stopniu przeładowany. Przystosowany do przewożenia 80 pasażerów, tego dnia zabrał 147 osób. Działo się tak mimo ustanowionego w 1997 roku limitu na przewozy pasażerskie. Odpowiedzialny za przeładowanie Aleksandr Kudjakow został ukarany za naruszenie przepisów. Rzeczywistym jednak powodem katastrofy było zestrzelenie, a nie przeciążenie (zob. Katastrofa Mi-26 w bazie Chankała).
Wersje[edytuj | edytuj kod]
- V-29 – prototyp.
- Mi-26 Halo-A – wersja wojskowa.
- Mi-26A – ulepszona wersja Mi-26
- Mi-26M – zaprojektowana do lepszych osiągów
- Mi-26MS – wersja medyczna.
- Mi-26NEF-M – niszczyciel okrętów podwodnych.
- Mi-26P – wersja pasażerska 63-miejscowa.
- Mi-26PK – latający dźwig
- Mi-26T – wersja do transportu cywilnego
- Mi-26TC – wersja towarowa
- Mi-26TM – latający dźwig w wersji M
- Mi-26TP – wersja strażacka
- Mi-26TS – eksportowa wersja Mi-26T.
- Mi-26TZ – wersja do przewozu paliwa. W czterech dodatkowych cysternach przewozi się 14 040 litrów paliwa. Używa się go też jako latającej stacji benzynowej z 10 przewodami do tankowania, każdy o długości 20 metrów. Pojemniki mogą być łatwo usunięte, by przystosować śmigłowiec do transportu.
- Mi-26T2W – wyposażona w cyfrową technikę najnowsza wersja śmigłowca, zamówiona przez Min. Obrony FR[1][2]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ https://www.altair.com.pl/news/view?news_id=26609
- ↑ Mi-26T2W dla MO FR - Altair Agencja Lotnicza, www.altair.com.pl [dostęp 2018-11-17] (ang.).
|
| ||||||||||||||||||
