An-225 Mrija

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
An-225
An-225 Mrija
An-225 Mrija
Dane podstawowe
Państwo  ZSRR Ukraina
Producent Zakład Lotniczy Aviant
Konstruktor Antonow
Typ samolot transportowy
Załoga 6
Historia
Data oblotu 21 grudnia 1988
Egzemplarze 1
Dane techniczne
Napęd 6 × dwuprzepływowe, silniki odrzutowe Łotariew D-18T
Ciąg 229,5 kN każdy
Wymiary
Rozpiętość 88,40 m
Długość 84,00 m
Wysokość 18,10 m
Powierzchnia nośna 905 m²
Masa
Własna 200 000 kg
Użyteczna 400 000 kg
Osiągi
Prędkość maks. 850 km/h
Prędkość przelotowa 800 km/h
Prędkość minimalna 250 km/h
Pułap 10 000 m
Zasięg 15 400 km[1]
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
An-225 – widok od strony dziobu
Porównanie czterech największych samolotów na świecie.

An-225 Mrija (ukr. Мрiя – „marzenie”, kod NATO – Cossack) – sześciosilnikowy samolot transportowy produkcji radzieckiej, pochodzący z biura konstrukcyjnego Antonowa, zbudowany w zakładach Antonowa. Jest to największy obecnie używany i najcięższy w historii samolot. Zbudowano tylko jeden egzemplarz (budowy drugiego nigdy nie zakończono).

Samolot zaprojektowano w celu przenoszenia wahadłowca kosmicznego Buran oraz części rakiety Energia, jednak z uwagi na zaniechanie programu Buran, nie używano go dłużej w tym celu.

W chwili obecnej jedyny istniejący An-225 Mrija jest używany komercyjnie od 2001 r. przez ukraińskie linie Antonov Airlines do przenoszenia bardzo ciężkich ładunków. Mimo że jest to największy obecnie używany samolot, nie jest to największy pod względem wymiarów samolot w historii – był nim amerykański Hughes H-4 Spruce Goose (Świerkowa Gęś). H-4 miał większą rozpiętość skrzydeł, ale był zdecydowanie krótszy oraz miał mniejszą masę. H-4 wykonał tylko jeden lot, po którym zrezygnowano z jego eksploatacji i rozbudowy.

Mriję można było w Polsce podziwiać co najmniej dwukrotnie: 14 sierpnia 2003 r. na lotnisku Ławica w Poznaniu, gdy dostarczała elementy linii produkcyjnej (bęben korujący) o masie 128 ton dla fabryki zajmującej się produkcją płyt wiórowych w Szczecinku[2][3] oraz 3 marca 2005 r. na lotnisku w Pyrzowicach pod Katowicami, skąd zabrała 3 helikoptery[4] (na pokładzie miała ich już 5, zabranych wcześniej z Kiszyniowa) do Algierii.

An-225 Mrija – kokpit

Historia produkcji[edytuj | edytuj kod]

Prom Buran na grzbiecie AN-225 podczas paryskiej wystawy w 1989 roku

Maszyna powstała w oparciu o samolot An-124 Rusłan poprzez przedłużenie jego kadłuba o 14,9 m i przeprojektowanie części ogonowej. Podwójne usterzenie ogonowe miało umożliwić loty z Buranem przyczepionym do grzbietu (pojedynczy statecznik pionowy znajdowałby się w aerodynamicznym „cieniu” promu i nie spełniałby swego zadania). Również skrzydła pochodzą z Rusłana, jedynie w części środkowej wstawiono nowy szerszy centropłat z dwoma dalszymi, identycznymi jak u An-124 silnikami, zwiększając rozpiętość o 15,1 m. Prototyp wykonał swój pierwszy lot 21 grudnia 1988 r. 22 marca 1989 roku podczas trzygodzinnego lotu ustanowił 106 rekordów świata. 16 czerwca 2004 r. odbył lot z Pragi do Taszkentu z największym komercyjnym ładunkiem o masie 247 ton. Zbudowano jeden kompletny latający egzemplarz.

Drugi egzemplarz[edytuj | edytuj kod]

Drugi An-225 został częściowo zbudowany w późnych latach 80. w ramach Radzieckiego Programu Kosmicznego. Został wyposażony w tylny luk załadunkowy i przeprojektowany ogon z pojedynczym statecznikiem pionowym. Zmiany miały na celu lepsze przystosowanie samolotu do typowych zadań transportowych[5]. W następstwie rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 r. i przerwaniu Programu Buran, w 1994 r. nieukończony egzemplarz pozostawiono w magazynie; miał on niedokończone poszycie i szkielet.

W 2006 roku podjęto decyzję o dokończeniu budowy, wykończenie poszycia miało nastąpić około 2008 roku[6], potem się opóźniło. Do sierpnia 2009 r. prace nie zostały ukończone i dalsze działania w tym kierunku zostały wstrzymane[7][8]. Według doniesień prasowych z maja 2011 roku, dyrektor generalny Antonowa oszacował koszt ukończenia drugiego egzemplarza An-225 na przynajmniej 300 milionów USD. Gdyby firma dysponowała rzeczoną kwotą, samolot mógłby zostać przekazany operatorowi w ciągu 3 lat[9]. 30 sierpnia 2016 chiński koncern lotniczy Airspace Industry Corporation of China (AVIC) podpisał z Antonov Corporation umowę zgodnie z którą ukończona zostanie budowa drugiego egzemplarza An-225 i będą produkowane kolejne maszyny podobne do oryginalnego An-225. W przyszłych jednostkach inne mają być silniki; pojawi się też cyfrowa awionika[10].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Jest to samolot o konstrukcji metalowej, półskorupowej, wykonanej z duraluminium o hermetyzowanej kabinie dla 23-osobowej załogi. Ładownia mieści do 250 000 kg, a załadunek może odbywać się tylko przez wrota przednie po uniesieniu nosa kadłuba. Na grzbiecie znajdują się dwa wysięgniki i węzły do mocowania ładunku zewnętrznego, pierwotnie przewidziane do mocowania Burana. Podwozie samolotu chowane do kadłuba, 32-kołowe, w układzie trójpodporowym: podwozie główne składa się z dwóch zespołów po siedem dwukołowych goleni po obu stronach kadłuba, podwozie przednie z dwóch dwukołowych goleni.

Wymiary i osiągi[edytuj | edytuj kod]

  • Wymiary:
    • Rozpiętość: 88,40 m
    • Długość: 84,00 m
    • Wysokość 18,10 m
    • Ładownia wewnętrzna: dł. 43 m, szer. 6,4 m, wys. 4,4 m
    • Powierzchnia nośna: 905 m²
    • Masa własna: ok. 200 000 kg
    • Masa użyteczna (tutaj bez ładunku) : ok. 150 000 kg (tylko masa załogi i paliwa).
    • Masa ładunku: 250 000 kg
    • Masa całkowita: 600 000 kg
    • Silniki: 6 silników D-18T o ciągu 229,5 kN każdy
  • Osiągi:
    • Prędkość maksymalna: 850 km/h
    • Prędkość minimalna: 250 km/h
    • Prędkość przelotowa: 800 km/h
    • Pułap: 10000 m
    • Zasięg z pełnym ładunkiem: 4500 km
    • Średnie zużycie paliwa: 18 ton na godzinę lotu

Rozwój[edytuj | edytuj kod]

W fazie projektu znajdują się olbrzymie bagażniki, które będą mocowane w miejscu, w którym miał znajdować się Buran. Przeznaczone one będą do przewozu towarów, które nie mieszczą się w ładowni samolotu.

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

An-255 Mirja odlatuje z portu lotniczego Kijów-Hostomel
  • Długość ładowni Mriji jest większa niż odległość pokonana podczas pierwszego lotu przez Flyera I.
  • W ładowni An-225 zmieściłby się cały kadłub Boeinga 737.
  • W filmie „2012” w rolę Antonova 500 wcielił się An-225.
  • W grze komputerowej Saints Row: The Third pojawia się kilka An-225 w różnych wariantach, w tym jako samolot AWACS należący do paramilitarnej organizacji STAG.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ An-225 heavy load cargo aircraft, Antonow OKB. [dostęp 2016-12-26].
  2. ↑ Mriya w Poznaniu (pol.). PETROLOT sp. z o.o.. [dostęp 2011-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
  3. ↑ Historia – 14 sierpnia 2003 r. (pol.). Port Lotniczy Poznań-Ławica. [dostęp 2015-06-11].
  4. ↑ Onet.pl: Największy samolot świata w Katowicach (pol.). Pasazer.com, 2005-03-03. [dostęp 2011-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-15)].
  5. ↑ Antonov An-225 Mriya Super Heavy Transport Aircraft (ang.). aerospace-technology.com. [dostęp 2011-10-31].
  6. ↑ Antonov An-225 Mriya Aircraft History, Facts and Pictures. Aviationexplorer. [dostęp 2015-06-11].
  7. ↑ „World's largest aircraft, An-225, emerges to set new lift record”. Flight International, 17 August 2009.
  8. ↑ The Mriya 2: Pictures (ang.). Buran-energia.com. [dostęp 2015-06-11].
  9. ↑ $300m needed for completion of An-225 transport, says Antonov CEO (ang.). UkrainianJournal.com, 2011-05-12. [dostęp 2015-06-11].
  10. ↑ An-225 Mrija wraca do gry! Chiny wznowią produkcję największego samolotu świata, „Gadżetomania.pl” [dostęp 2016-11-16].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Ciąg oznaczeń samolotów produkowanych przez biuro konstrukcyjne Antonowa

An-2 • An-3 • An-6 • An-8 • An-10 • An-12 • An-14 • An-22 • An-24 • An-26 • An-28 • An-30 • An-32 • An-34 • An-38 • An-70 • An-71 • An-72 • An-74 • An-124 • An-132 • An-140 • An-148 • An-158 • An-178 • An-180 • An-218 • An-225
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=An-225_Mrija&oldid=53472848”