Przejdź do zawartości

Pomnik Ofiar Katynia i Sybiru w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik Katyński w Poznaniu
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Miejsce

Ogród Zamku Cesarskiego w Poznaniu

Projektant

Robert Sobociński

Data odsłonięcia

17 września 1999

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Katyński w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Katyński w Poznaniu”
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Katyński w Poznaniu”
Ziemia52°24′32,2″N 16°55′07,2″E/52,408944 16,918667
Pomnik Katyński po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku (kwiecień 2010)
Głaz Katyński na Ogrodach

Pomnik Ofiar Katynia i Sybiru w Poznaniu[1][2][3][4], Pomnik Katyński w Poznaniu[5] – monument upamiętniający zbrodnię katyńską, zlokalizowany w Poznaniu, w obrębie Dzielnicy Cesarskiej, w Ogrodzie Zamkowym przy Zamku Cesarskim.

Historia i forma

[edytuj | edytuj kod]

Akt erekcyjny pomnika wmurowano z inicjatywy Stowarzyszenia Katyń w 1990, przy ustnej akceptacji Andrzeja Wituskiego, ówczesnego prezydenta Poznania. W 1994 Rada Miejska wyraziła zgodę na budowę pomnika, jednak zaproponowano inne miejsce – skwer za Teatrem Wielkim (obecnie stoi tam Pomnik Polskiego Państwa Podziemnego). Ogród zamkowy, jako miejsce posadowienia monumentu, był negatywnie rekomendowany m.in. przez architekta wojewódzkiego. Podnoszono problem niedostosowania symboliki katyńskiej do architektury i wydźwięku otoczenia. 2 marca 1995 zawieszono postępowanie w sprawie ustalania warunków zabudowy w tej sprawie, a pomnika nie odsłonięto w rocznicę 55. tragedii. Sprawa wróciła kilka lat później – pod naciskiem opinii publicznej dokonano uroczystego odsłonięcia pomnika 17 września 1999, w 60. rocznicę napaści ZSRR na Polskę[5].

Projektantem obiektu jest Robert Sobociński, za aranżację odpowiadał Jerzy Suchanek. Mszę podczas odsłonięcia celebrował bp Stanisław Napierała[6]. Pomnik stoi w centrum ogrodu, awersem do tylnego wejścia do Zamku. Ma formę nieregularnej steli przedstawiającej ciała ludzkie wciągane do pionowej szczeliny. Widać drobne akcesoria wojskowe znane ze zdjęć dokumentalnych z Katyniaszable, sprzączki od pasów, blaszkę z numerem 557 i inne. Od strony ulicy Fredry płaszczyzna nacięta jest w zarys krzyża, widać też czaszki. Według Sobocińskiego, dzieło nawiązuje zarówno do korony drzewa, jak i tematu ekshumacji zwłok.

Głaz na Ogrodach

[edytuj | edytuj kod]

Inny pomnik w formie głazu, upamiętniający trzy ofiary Katynia (ppor. Witolda Dewojno, mjr Włodzimierza Hardego i kap. Adama Kowalczyka) znajduje się na Ogrodach, przy ul. Dąbrowskiego 163, przed Zespołem Szkół Elektrycznych nr 1.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Pomniki w najbliższej okolicy (nieistniejące i istniejące):

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Talaga, Poznań: Złożą dziś hołd ofiarom Katynia i Sybiru, „Gloswielkopolski.pl” [dostęp 2018-01-31] (pol.).
  2. Łukasz Sawala, Oddali hołd ofiarom Katynia i Sybiru (zdjęcia), „poznan.naszemiasto.pl”, 11 stycznia 2015 [dostęp 2018-01-31] (pol.).
  3. Zenon Zabawny, Odsłonięto tablicę upamiętniającą ofiary Smoleńska, „poznan.naszemiasto.pl”, 17 stycznia 2015 [dostęp 2018-01-31] (pol.).
  4. RCZPI|design by Patryk Rydzyk|2013|www.rczpi.wp.mil.pl, ..::  :: Pomniki w Garnizonie Poznań ::.. [online], kgpoznan.wp.mil.pl [dostęp 2018-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-13] (pol.).
  5. a b Polska Niezwykła
  6. Andrzej Wituski, Dorota Ronge-Juszczyk, Przecież to mój Poznań. Andrzej Wituski w rozmowie z Dorotą Ronge-Juszczyk, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2014, s. 186, ISBN 978-83-7818-643-4, OCLC 903323433.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Joanna Figuła-Czech, Między ideą i realizacją. Poznańskie pomniki po 1989 roku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2001, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2001, ss.229-234, ISSN 0137-3552