Pomnik Woodrowa Wilsona w Poznaniu
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Typ obiektu | |
| Projektant | |
| Data odsłonięcia |
maj 1994 |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
| 52,3986000°N 16,9023000°E/52,398600 16,902300 | |
Pomnik Woodrowa Wilsona w Poznaniu – pomnik przedstawiający postać 28. prezydenta USA – Thomasa Woodrowa Wilsona, zlokalizowany w Parku Wilsona w Poznaniu przy głównym wejściu od strony ul. Głogowskiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Mocne stanowisko proamerykańskie reprezentował w swojej polityce prezydent Cyryl Ratajski, mający nadzieję na uzyskanie dla miasta korzystnych amerykańskich kredytów inwestycyjnych. Już w 1924 roku rozmawiał o pomniku z Ignacym Paderewskim, a 4 lipca 1926 roku, goszcząc pierwszego sekretarza ambasady USA w Warszawie Fredericka P. Hibbarda, silnie rozbudował program uroczystości w Parku Wilsona[1].
W roku 1928 władze Poznania ogłosiły konkurs na pomnik Woodrowa Wilsona. Konkurs wygrała Zofia Trzcińska-Kamińska. Popiersie prezydenta z szarego czeskiego granitu[2] artystka ukończyła w 1929 roku. W tym czasie, całopostaciowy pomnik Woodrowa Wilsona ofiarował Poznaniowi Ignacy Paderewski. Pomnik wykonał znany amerykański rzeźbiarz John Gutzon de la Mothe Borglum. Władze miasta przyjęły ofiarowany pomnik i został on odsłonięty 4 lipca 1931 (pierwotnie planowano postawić go przed Bazarem[3]). Z uroczystości przeprowadzono pierwszą w historii Polski bezpośrednią transmisję radiową do Ameryki. Obecny był m.in. prezydent Ignacy Mościcki, ale zabrakło Ignacego Paderewskiego, który odmówił uczestnictwa z uwagi na chorobę żony, a także w proteście przeciwko osadzeniu przywódców opozycji politycznej w twierdzy, po procesie brzeskim[4].
Zofia Trzcińska-Kamińska, w ramach rekompensaty, dostała zlecenie na wykonanie pomnika Tadeusza Kościuszki. Pomnik autorstwa Gutzona Borgluma został zniszczony przez Niemców.
Po wojnie park nazwano imieniem Marcina Kasprzaka. W roku 1963 ustawiono w parku pomnik nowego patrona. W 1990 roku park odzyskał poprzedniego patrona, a pomnik Marcina Kasprzaka został przeniesiony do Czołowa, miejsca urodzenia rewolucjonisty.
Popiersie Woodrowa Wilsona, wykonane przez Zofię Trzcińską-Kamińską odnalazło się na terenie bazy Miejskiego Przedsiębiorstwa Remontowo-Budowlanego nr 3 w Poznaniu[2]. Od czasów okupacji do roku 1974 było zakopane w ziemi. Stan popiersia był bardzo zły. Kamień był mocno zanieczyszczony i posiadał liczne ubytki. W ramach prac konserwatorskich rzeźba została oczyszczona i zrekonstruowano ubytki. Całość została pokryta zaprawą i przeszlifowana. Po zakończeniu prac konserwatorskich popiersie zostało ustawione w maju 1994 roku na specjalnie wykonanym cokole obłożonym fińskim granitem[5], w pobliżu głównego wejścia do parku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tadeusz Świtała, Poznań w 1926 (część druga), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1988, s.95, ISSN 0137-3552
- ↑ a b Iwona Błaszczyk: Konserwacja zabytków ruchomych w Poznaniu w latach 1990-2007. Poznań: Miejskie, 2008, s. 160.
- ↑ Zbigniew Kopeć, Poznań między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939, Łódź: Księży Młyn, 2013, s. 33, ISBN 978-83-7729-030-9, OCLC 891282668.
- ↑ Andrzej Zarzycki, Cyryl Ratajski (1875-1942), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1989, s.73, ISSN 0137-3552
- ↑ Joanna Figuła-Czech, Burzliwe losy rzeźbiarskich wizerunków Thomasa Woodrowa Wilsona i Tadeusza Kościuszki [online], www.renowacjeizabytki.pl [dostęp 2021-02-28].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Pazder: O poznańskich pomnikach po 1918 roku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2001. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2001, s. 45-46. ISSN 0137-3552.
- Iwona Błaszczyk: Konserwacja zabytków ruchomych w Poznaniu w latach 1990-2007. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 160. ISBN 978-83-7503-048-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Audycja „Mój Poznań, moja Wielkopolska - Popiersia ciekawe i mniej ciekawe” w serwisie YouTube, Ratajska Telewizja Kablowa
