Nowogród: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Bibliografia: drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Z dziejów Nowogrodu: drobne merytoryczne
Linia 47: Linia 47:


== Z dziejów Nowogrodu ==
== Z dziejów Nowogrodu ==
W IX wieku w widłach Pisy i Narwi powstał pierwszy gródek obronny, który istniał do XII wieku. Najprawdopodobniej miejsce jego położenia różniło się od współczesnego położenia miasteczka. Ówczesny gród leżał po drugiej stronie rzeki Narwi, po lewej od ujścia Pisy. Świadczą o tym znalezione w tamtym miejscu groty strzał oraz topory bojowe. W XIII wieku na wysokim brzegu Narwi, gdzie obecnie znajduje się skansen, wybudowano nowy gród o umocnieniach drewniano-ziemnych.
W IX wieku w widłach Pisy i Narwi powstał pierwszy gródek obronny, który istniał do XII wieku. Miejsce lokalizacji pierwszego grodu leży po drugiej stronie rzeki Narwi w stosunku do dzisiejszego Nowogrodu, po lewej od ujścia Pisy. W miejscu grodu znalezione zostały groty strzał oraz topory bojowe. W XIII wieku na wysokim brzegu Narwi, gdzie obecnie znajduje się skansen, wybudowano nowy gród o umocnieniach drewniano-ziemnych.


Pierwsze pisemne wzmianki o Nowogrodzie pochodzą z 27 grudnia 1355<ref>{{cytuj stronę|url=http://dziedzictwo.polska.pl/katalog/skarb,Hold_lenny_ksiecia_mazowieckiego_Siemowita_III_zlozony_Kazimierzowi_Wielkiemu_dnia_27_XII_1355_roku,gid,175525,cid,177.htm?body=desc|tytuł=''Hołd lenny księcia mazowieckiego Siemowita III złożony Kazimierzowi Wielkiemu dnia 27 XII 1355 roku''}}</ref>. Mówią one o nadaniu przez króla Kazimierza Wielkiego ziemi warszawskiej [[Siemowit III|Siemowitowi III]]. Z 1320 pochodzi pieczęć Nowogrodu, która jest świadectwem istnienia kasztelanii. Na pieczęci widnieje wizerunek trzech murowanych baszt z otwartą bramą i napisem łacińskim „''Signum Novogrodensis''”. Nowogród prawa miejskie otrzymał dopiero w 1427 od [[Janusz I|Janusza I Starszego]] – syna [[Siemowit III|Siemowita III]].
Pierwsze pisemne wzmianki o Nowogrodzie pochodzą z 27 grudnia 1355<ref>{{cytuj stronę|url=http://dziedzictwo.polska.pl/katalog/skarb,Hold_lenny_ksiecia_mazowieckiego_Siemowita_III_zlozony_Kazimierzowi_Wielkiemu_dnia_27_XII_1355_roku,gid,175525,cid,177.htm?body=desc|tytuł=''Hołd lenny księcia mazowieckiego Siemowita III złożony Kazimierzowi Wielkiemu dnia 27 XII 1355 roku''}}</ref>. Mówią one o nadaniu przez króla Kazimierza Wielkiego ziemi warszawskiej [[Siemowit III|Siemowitowi III]]. Z 1320 pochodzi pieczęć Nowogrodu, która jest świadectwem istnienia kasztelanii. Na pieczęci widnieje wizerunek trzech murowanych baszt z otwartą bramą i napisem łacińskim „''Signum Novogrodensis''”. Od Siemowita III w 1375 r. Nowogród otrzymał jego syn Janusz I Starszy. On to zbudował murowany zamek w miejsce spalonego wcześniej dwukrotnie drewnianego grodu kasztelańskiego. W 1427 roku Nowogród otrzymał prawa miejskie od [[Janusz I|Janusza I Starszego]].


W 1794 podczas [[Insurekcja kościuszkowska|insurekcji kościuszkowskiej]] miasto było jednym punktów polskiej obrony na linii [[Narew|Narwi]]<ref>Mała Encyklopedia Wojskowa.</ref>. W czasie [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] w mieście i okolicy doszło do [[bitwa pod Nowogrodem (1831)|bitwy]], w trakcie której oddziały polskie zaatakowały garnizon rosyjski stacjonujący w mieście.
W 1794 podczas [[Insurekcja kościuszkowska|Insurekcji kościuszkowskiej]] miasto było jednym punktów polskiej obrony na linii [[Narew|Narwi]]<ref>Mała Encyklopedia Wojskowa.</ref>. W czasie [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] w mieście i okolicy doszło do [[bitwa pod Nowogrodem (1831)|bitwy]], w trakcie której oddziały polskie zaatakowały garnizon rosyjski stacjonujący w mieście.

W czasie I wojny światowej na Narwi koło Nowogrodu utrzymywał się przez 3 miesiące front rosyjsko-niemiecki co spowodowało poważne zniszczenie miejscowości.
[[Plik:Bitwa o Nowogrod.png|thumb|240px|right|[[Bitwa pod Nowogrodem (1939)|Bitwa o Nowogród]]]]
[[Plik:Bitwa o Nowogrod.png|thumb|240px|right|[[Bitwa pod Nowogrodem (1939)|Bitwa o Nowogród]]]]
W 1937 mieszkało tutaj 260 rolników, 60 kupców, 15 stolarzy, 17 szewców, 6 młynarzy, ponadto funkcjonowały 34 sklepy. Po wybuchu [[II wojna światowa|2. wojny światowej]] miasto było [[bitwa pod Nowogrodem (1939)|miejscem zaciętych walk]], toczonych w ramach [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]]. Do obrony wykorzystane były m.in. schrony bojowe, wybudowane latem 1939 w granicach miasta i na przyległych do niego terenach (odcinek Nowogród-Szablak).
W 1937 mieszkało tutaj 260 rolników, 60 kupców, 15 stolarzy, 17 szewców, 6 młynarzy, ponadto funkcjonowały 34 sklepy. Po wybuchu [[II wojna światowa|2. wojny światowej]] miasto było [[bitwa pod Nowogrodem (1939)|miejscem zaciętych walk]], toczonych w ramach [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]]. Do obrony wykorzystane były m.in. schrony bojowe, wybudowane latem 1939 w granicach miasta i na przyległych do niego terenach (odcinek Nowogród-Szablak).

Wersja z 11:06, 4 paź 2016

Szablon:POL miasto infobox Nowogródmiasto w woj. podlaskim, w powiecie łomżyńskim, nad Narwią, ok. 15 km od Łomży. Jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Nowogród. Wprawdzie dzisiejszy Nowogród położony jest na wzgórzu, jednak pierwotnie miasto zlokalizowane było u zbiegu rzek Narwi i Pisy, które dziś stanowią szlaki spływów kajakowych, łącząc dorzecze Wisły z Wielkimi Jeziorami Mazurskimi.

Prawa miejskie Nowogród uzyskał w 1427. W 1869 je utracił, a następnie wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości, zostały one przywrócone. W okresie przedrozbiorowym miasto było siedzibą kasztelanii i jednym z ważniejszych grodów Mazowsza. Miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego w województwie mazowieckim[1]. W Nowogrodzie mieścił się także sąd bartny.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. łomżyńskiego. Według danych z 30 czerwca 2012 r. miasto liczyło 2193 mieszkańców.

W miejscowości znajduje się kościół, który jest siedzibą parafii Narodzenia NMP. W strukturze kościoła rzymskokatolickiego parafia należy do metropolii białostockiej, diecezji łomżyńskiej, dekanatu Łomża – św. Brunona.

Z dziejów Nowogrodu

W IX wieku w widłach Pisy i Narwi powstał pierwszy gródek obronny, który istniał do XII wieku. Miejsce lokalizacji pierwszego grodu leży po drugiej stronie rzeki Narwi w stosunku do dzisiejszego Nowogrodu, po lewej od ujścia Pisy. W miejscu grodu znalezione zostały groty strzał oraz topory bojowe. W XIII wieku na wysokim brzegu Narwi, gdzie obecnie znajduje się skansen, wybudowano nowy gród o umocnieniach drewniano-ziemnych.

Pierwsze pisemne wzmianki o Nowogrodzie pochodzą z 27 grudnia 1355[2]. Mówią one o nadaniu przez króla Kazimierza Wielkiego ziemi warszawskiej Siemowitowi III. Z 1320 pochodzi pieczęć Nowogrodu, która jest świadectwem istnienia kasztelanii. Na pieczęci widnieje wizerunek trzech murowanych baszt z otwartą bramą i napisem łacińskim „Signum Novogrodensis”. Od Siemowita III w 1375 r. Nowogród otrzymał jego syn Janusz I Starszy. On to zbudował murowany zamek w miejsce spalonego wcześniej dwukrotnie drewnianego grodu kasztelańskiego. W 1427 roku Nowogród otrzymał prawa miejskie od Janusza I Starszego.

W 1794 podczas Insurekcji kościuszkowskiej miasto było jednym punktów polskiej obrony na linii Narwi[3]. W czasie powstania listopadowego w mieście i okolicy doszło do bitwy, w trakcie której oddziały polskie zaatakowały garnizon rosyjski stacjonujący w mieście.

W czasie I wojny światowej na Narwi koło Nowogrodu utrzymywał się przez 3 miesiące front rosyjsko-niemiecki co spowodowało poważne zniszczenie miejscowości.

Bitwa o Nowogród

W 1937 mieszkało tutaj 260 rolników, 60 kupców, 15 stolarzy, 17 szewców, 6 młynarzy, ponadto funkcjonowały 34 sklepy. Po wybuchu 2. wojny światowej miasto było miejscem zaciętych walk, toczonych w ramach kampanii wrześniowej. Do obrony wykorzystane były m.in. schrony bojowe, wybudowane latem 1939 w granicach miasta i na przyległych do niego terenach (odcinek Nowogród-Szablak).

W następstwie walk Nowogród doznał bardzo poważnych zniszczeń. W 1978 miejscowość odznaczono – za zasługi w wojnie obronnej z 1939 – Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[4].

W Nowogrodzie znajduje się Gimnazjum im. Papieża Jana Pawła II oraz Szkoła Podstawowa, której patronem jest założyciel miejscowego skansenu kurpiowskiego – Adam Chętnik.


Demografia

  • Piramida wieku mieszkańców Nowogrodu w 2014 roku [5].

Obiekty zabytkowe

Widok na Narew ze Skansenu Kurpiowskiego
  • zamek - za panowania króla Polski Kazimierza Wielkiego na wzgórzu Ziemowita powstał murowany zamek, jeden z najstarszych w tym regionie. Wykopaliska archeologiczne wykazały, że zamek wznosił się przed dworkiem stojącym obecnie na terenie skansenu, a od miasta oddzielała go fosa. Na wale wcześniej istniejącego w tym miejscu grodu odsłonięto w 1969 roku ślady budynku zakończonego poligonalną apsydą i podwaliny pod dużą szafę ołtarza, które są przypuszczalnie pozostałościami wzmiankowanego w źródłach drewnianego kościoła św. Barbary istniejącego od XIV do XVII wieku.
  • skansen im. Adama Chętnika - jest ciekawym obiektem w Nowogrodzie, prezentującym budownictwo kurpiowskie (najczęściej XIX-wieczne). Skansen ten został założony w 1927 przez etnografa i działacza społecznego – Adama Chętnika. Wprawdzie podczas ostatniej wojny wiele zbiorów zostało zniszczonych bądź zagrabionych, jednak Adam Chętnik podjął starania na rzecz odbudowy skansenu i powiększenia ilości znajdujących się w nim eksponatów. Obecnie skansen kurpiowski, mający charakter parku etnograficznego, prezentuje walory architektoniczne ok. 3000 obiektów, pochodzących z okolicznych terenów.
  • kościół murowany pw. Narodzenia NMP - zabytkowy, pochodzi pierwotnie z XV w. Na przestrzeni lat był wielokrotnie przebudowywany po pożarach i zniszczeniach wojennych. Po zakończeniu ostatniej wojny, odbudowano go w latach 1946-1956 dzięki staraniom proboszczów: ks. Stanisława Prószyńskiego oraz Stanisława Miklaszewicza. W latach 1980-1982 wykonano polichromie wnętrza kościoła, ufundowano dzwony i odbudowano wieże.
  • plebania - murowana, znajduje się obok kościoła; zbudowana została w 1882 dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. W. Sienkiewicza. Budynek plebanii również znajduje się w rejestrze obiektów zabytkowych. Kilkaset metrów od kościoła znajduje się parafialny cmentarz grzebalny (o pow. 2,8 ha) z bramą i 4 nagrobki o znaczeniu historycznym z 1850.
  • cmentarz wojenny żołnierzy polskich - z 1920; położony jest on w północno-zachodniej części Nowogrodu, w lasku przy ul. Sikorskiego. Teren cmentarza wojennego wyznaczony przez wkopane betonowe słupy.
  • Pomnik Młodym Bohaterom z 1920 r. znajduje się przy ul. Miastkowskiej. Ma formę kopca otoczonego betonowym ogrodzeniem. Na kopcu betonowy pomnik z tablicą zwieńczony krzyżem i figurą orła białego. Na tablicy upamiętniającej widnieją nazwiska 42 żołnierzy. W mogile pochowano także 34 nieznanych żołnierzy polskich[6]. Pomnik powstał w 1923 roku aby upamiętnić bohaterską obronę Nowogrodu i Miastkowa żołnierzy 205 ochotniczego pułku piechoty poległych w walce z radzieckim korpusem kawalerii Gaja[7].
  • grodzisko stożkowate typu motte zwane "Górki", położone na granicy Nowogrodu i wsi Jankowo-Młodzianowo. Od XIII do XIV wieku wznosiła się na nim drewniana wieża rycerska, którą otaczała palisada. Grodzisko broniło przeprawy na rzece Narwi. Badania na nim w 1967 roku prowadził archeolog Tadeusz Żurowski.
  • grodzisko „Kępa" leżące u ujścia rzeki Pisy do Narwi. Trójkątny cypel wyniesiony nad poziom wody około 3-4 m jest odcięty od lądu półokrągłym rowem w odległości 40 m i otoczony wałem w odległości 90 m. Grodzisko funkcjonowało od IX do XIII wieku, gdy osadnictwo z tego miejsca przeniesiona na miejsce dzisiejszego Nowogrodu.
  1. Adolf Pawiński, Mazowsze, Warszawa 1895, s. 39.
  2. Hołd lenny księcia mazowieckiego Siemowita III złożony Kazimierzowi Wielkiemu dnia 27 XII 1355 roku.
  3. Mała Encyklopedia Wojskowa.
  4. A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, s. 47, ISBN 83-60160-99-6.
  5. http://www.polskawliczbach.pl/Nowogrod, w oparciu o dane GUS.
  6. Pomnik Młodym Bohaterom z 1920 roku.
  7. Nowogród – miejsce pamięci żołnierzom 1920 r.

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2
  • Informator Archeologiczny 1967, (publikacja 1968), Nowogród Łomżyński "Górki", pow. Łomża, Badania 1967, s.349, 351-352
  • Informator Archeologiczny 1969, (Publikacja 1970), Nowogród, pow. Łomża, Badania 1967, s.288-289
  • Informator Archeologiczny 1970, (Publikacja 1971), Nowogród, pow. Łomża, Badania 1970, s.238-239
  • Informator Archeologiczny 1971, (Publikacja 1972), Nowogród, pow. Łomża, Badania 1971
  • Informator Archeologiczny 1974, (Publikacja 1975), Nowogród, pow. Łomża, Badania 1974, s.187

Linki zewnętrzne