Przejdź do zawartości

Warta Poznań (piłka nożna)

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy sekcji piłkarskiej. Zobacz też: artykuły dotyczące innych sekcji Warty Poznań.
Warta Poznań
Ilustracja
logo klubu
Pełna nazwa

Warta Poznań Spółka Akcyjna

Przydomek

Duma Poznania
Chłopcy z Drogi Dębińskiej
Warciarze
Zieloni
Zielono-Biali

Maskotka

dinozaur „Wartuś”[1]

Barwy

       
zielono-białe

Data założenia

15 czerwca 1912

Debiut w najwyższej lidze

3 kwietnia 1927
Warta – Czarni Lwów 0:3 (0:2)

Liga

I liga

Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Siedziba

Poznań

Adres

ul. Jana Spychalskiego 34, 61-553 Poznań

Stadion

Stadion Respect Energy

Sponsor techniczny

Nike

Właściciel

Bartłomiej Farjaszewski

Trener

Piotr Klepczarek

Asystent trenera

Arkadiusz Szczerbowski

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Warta Poznań SA – polski klub piłkarski z siedzibą w Poznaniu, od sezonu 2024/2025 występujący w I lidze. Mecze domowe rozgrywa na stadionie w Grodzisku Wielkopolskim[2]. Dwukrotny mistrz Polski, pięciokrotny wicemistrz kraju.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]
Barwy Warty wywieszone na Ratuszu w Poznaniu z okazji 100-lecia klubu.

15 czerwca 1912 utworzono Klub Sportowy Warta Poznań, który nieco później zaczęto nazywać "pierwszą damą Wielkopolski". Jego założycielami byli młodzi Polacy, grający wcześniej w niemieckich klubach poznańskich – Unionie i Britanii: Marian Bey, Stefan Malinowski, Stefan Mórkowski, bracia Edmund i Franciszek Szycowie oraz Ludwik Zysnarski. Weszli oni w skład pierwszego zarządu klubu, którego pierwszym prezesem – jako najstarszy członek zarządu – został Franciszek Szyc. Jego brata Edmunda mianowano sekretarzem, zaś kapitanem drużyny był Marian Bey. Na zebraniu założycielskim wybrano kolory biało-zielony, jako statutowe barwy.

W ramach utrudnień wprowadzonych przez władze zaborcze zakazano rozgrywania meczów z udziałem polskich drużyn. Ów zakaz przyspieszył decyzję o przeprowadzeniu w roku 1913 pierwszych mistrzostw Wielkopolski, w których wzięły udział 3 zespoły: Warta Poznań, Posnania oraz Ostrovia Ostrów Wielkopolski. Wyniki Warty były następujące: Posnania – Warta 1:1, Warta – Ostrovia 3:2, Ostrovia – Warta 3:4, Warta – Posnania 2:2[3]. Końcowa tabela:

1. Warta 4 6 10:8
2. Posnania 4 4 10:8
3. Ostrovia 4 2 10:14

Pierwszym mistrzem Wielkopolski została Warta Poznań. Rozegranie inauguracyjnych mistrzostw regionu spowodowało eksplozję popularności piłki nożnej na terenie Poznania. W szybkim tempie zaczęły wyrastać nowe sekcje piłkarskie, zrzeszające jedynie polską młodzież. Takimi zespołami były: Trytonia[3] założona na Łazarzu oraz powstała na Jeżycach drużyna o nazwie Sparta. W roku 1914, mimo rozpoczęcia działań wojennych związanych z wybuchem I wojny światowej, w Poznaniu starano się w miarę możliwość organizować życie sportowe, co wcale nie było łatwe ze względu na wprowadzenie przez Niemców stanu wojennego. Generalnie przepisy nie zezwalały na jakiekolwiek spotkania czy organizowanie zgromadzeń bez odpowiednich zezwoleń. Mimo tych utrudnień w roku 1914 odbyły się drugie mistrzostwa Wielkopolski, w których udział wzięły tylko dwa zespoły: Warta Poznań i KS Posnania. Wyniki tego dwumeczu były następujące: w pierwszym Warta dość gładko ograła Posnanię 6-3[4], a w drugim dopełniła formalności, pokonując swojego przeciwnika 2-1[5]. Tabela końcowa tych mistrzostw prezentowała się następująco:

1. Warta 2 4 8:4
2. Posnania 2 0 4:8

W 1915 Warta rozegrała mecze z drużyną Fever Kościan, w których biało-zieloni okazali się gorsza od gości; najpierw ulegając im 3-1, potem remisując 5-5[5]. Jedną z zagadek roku 1915 jest wiarygodna informacja o tym, kto wygrał kolejne mistrzostwa Wielkopolski. Z kroniki klubu Ostrovia można się dowiedzieć, że to właśnie ten klub wygrał mistrzostwa. Jednak wielu badaczy powątpiewa, żeby było to prawdą, albowiem brak jest jakichkolwiek innych materiałów źródłowych, na podstawie których dałoby się potwierdzić ten zapis. Możliwa jest jeszcze jedna teoria, która podają J. Owsiański i T. Siwiński. Ta mianowicie, że tytuł mistrzowski Ostrovia sobie przypisała po wygranym dwumeczu z zespołem poznańskiej Warty. Byłoby to logicznym wytłumaczeniem zapisu w kronice o zdobyciu mistrzostwa Wielkopolski. W dwumeczu tym pierwszy mecz zakończył się zwycięstwem Warty 4-2 mecz drugi zakończył się zwycięstwem zespołu z Ostrowa w stosunku 4-1. Rok 1915 to nie tylko pojedynki pomiędzy polskimi zespołami, ale też i pojedynki z zespołami niemieckimi. Warto tutaj wspomnieć o meczu, który został rozegrany w grudniu pomiędzy Wartą Poznań a chyba najsilniejszym zespołem niemieckim DeutscherSportverein (DSV). Sam mecz zakończył się wynikiem 2-2, co można uznać za wielki sukces polskiej drużyny, a także za bardzo dobry sportowy prognostyk na kolejne, nadchodzące lata. Mecze między drużynami poznańskimi odbywały się w kolejnych latach I wojny światowej. W roku 1916 do niespodzianek doszło już na samym początku, kiedy drużyna Warty najpierw uległa Unii 1-2, potem niespodziewanie zremisowała 2-2 ze Stellą Gniezno[6]. W tym też roku odbył się kolejny pojedynek między zespołem DSV a Wartą, gdzie poznaniacy okazali się o klasę lepsi, pokonując niemieckiego przeciwnika aż 4-0. Rok 1917 to z kolei rok jubileuszowy dla zespoły Warty, która obchodziła swoje 5 urodziny. W kronice klubu może przeczytać o wielkich uroczystościach, jakie miały miejsce podczas obchodów 5-lecia zespołu. Z tego też powodu zorganizowano turniej z udziałem najlepszych poznańskich zespołów. Rok ten to nie tylko uroczystości związane z obchodami 5 – lecia istnienia drużyny. To również zmiana warty – za sterami drużyny stanął Franciszek Rotnicki, o którym ówcześnie pisano: „…Człowiek o dużym autorytecie, energiczny i przedsiębiorczy. On to, wspólnie z umiejętnie dobranym gronem współpracowników buduje w tym ciężkim okresie trwałe podstawy przyszłej wielkości klubu. Przewidując trafnie niechybny koniec zaborczego imperializmu pruskiego koncentruje wysiłki zarządu przede wszystkim na utrwaleniu klubowej tradycji, na przywiązaniu do barw Warty…”[7]. Rok 1917 dla Warty to nie tylko czas świętowania, to także kolejne mecze między poznańskimi zespołami. Do tego wszystkiego dochodzi współpraca z Polską Organizacją Wojskową. Ostatni rok wojny przynosi kolejne potyczki sportowe między drużynami wielkopolskimi. Jednak najważniejszą wiadomością była informacja o zakończeniu I wojny światowej oraz o ustaleniach pokojowych, które mówiły o przywróceniu wolnej i niepodległej Polski.

Okres międzywojenny

[edytuj | edytuj kod]

Rok 1918 to nie tylko ogromna radość z odzyskania po 123 latach niepodległości, to także nowe możliwości dla polskiego sportu, organizowanego w granicach terytorium państwa polskiego, bez ingerencji mocarstw co do kształtu, jak i sposobu rozwoju towarzystw czy klubów sportowych. Organizacja i odbudowa odbywała się na zgliszczach, jakie pozostały po działaniach wojennych. Podczas konfliktu zginęło wielu doborowych sportowców, jak i wielu zasłużonych działaczy, zniszczona została i tak skromna baza sportowa. Wielkopolskę czekał jeszcze jeden bój, zryw narodowy jakim było powstanie wielkopolskie, zakończone sukcesem i wypędzeniem władz zaborczych. Podczas tego zrywu narodowego każdy piłkarz, który wówczas przebywał na terenie Poznania, nie bacząc na konsekwencje, jakie mogły go spotkać, zgłosił się do służby wojskowej, żeby móc walczyć o ojczyznę. Wraz z nastaniem 1919 roku postanowiono reaktywować struktury sportowe obowiązujące przed wybuchem I wojny światowej, a także podjęto decyzję o rozegraniu pierwszych powojennych mistrzostw Wielkopolski. Do zawodów zgłosiło się 5 zespołów, w tym 4 z Poznania. Tymi klubami były: Unia[8], Warta[8], Posnania[8] i Pogoń[8]. Natomiast piątym zespołem, który zgłosił się do mistrzostw była drużyna z Ostrowa Wielkopolskiego, czyli Ostrovia[8]. Wyniki tych mistrzostw były następujące: Posnania – Ostrovia 3:1, Ostrovia – Warta 1:7, Unia – Pogoń 9:1, Warta – Posnania 7:0*, Ostrovia – Pogoń 3:2, Unia – Warta 2:3, Pogoń – Posnania 3:3, Unia – Ostrovia 4:0, Warta – Pogoń 7:0, Unia – Warta 4;1[9]. Tabela mistrzostw prezentowała się następująco:

1. Unia 4 8 20:2
2. Warta 4 6 22:5
3. Posnania 4 3 6:14
4. Ostrovia 4 2 5:16
5. Pogoń 4 1 6:22

Mecze w ramach mistrzostw Wielkopolski to nie jedyne spotkania, jakie odbyły się w Poznaniu. Doszło również do organizacji meczów towarzyskich z udziałem zespołów warszawskich. I tak między innymi do stolicy Wielkopolski zawitały takie kluby jak stołeczna Polonia czy Korona, które rozegrały pojedynki z poznańską Wartą[10]. W roku 1921 ruszyły mistrzostwa okręgu w klasie A, w której wystąpiły takie kluby piłkarskie z Wielkopolski jak Warta[11], Pogoń[12], „Stella” Gniezno[12]. Najlepszą drużyną ponownie okazała się drużyna Warty Poznań.

Mecz Sokół Toruń – Warta Poznań w 1922 roku
Mecz Warty Poznań z Ostrowią w 1922 roku, głową uderza Wawrzyniec Staliński

W wyniku przeprowadzonych rozgrywek (rok 1922) po raz kolejny w klasie A najlepszą drużyną okazała się Warta Poznań, zaś na drugim miejscu uplasował się Sokół Toruń, a na trzecim Pogoń Poznań[13]. Tym samym drużyna „zielonych” wywalczyła sobie prawo reprezentowania okręgu poznańskiego podczas mistrzostw Polski. Trzeba zaznaczyć, że grupę eliminacyjną Warta przeszła jak burza, pokonując takie potęgi piłkarskie jak ŁKS Łódź, Polonia Warszawa i Strzelec Wilno[13]. Wraz z zakończeniem rozgrywek eliminacyjnych poznaniacy czekali na wyniki drugiej grupy, z której zwycięzcą mieli walczyć o tytuł najlepszej drużyny w Polsce. Przeciwnik nie był łatwy dla Warty, bowiem zwycięzcą drugiej grupy została drużyna Pogoni Lwów. Pierwszy mecz odbył się w Poznaniu i zakończył się remisem 1-1[13]. Mecz rewanżowy z kolei odbył się we Lwowie i zakończył się wynikiem 4-3[13] dla Pogoni Tym samym Warta i cały Poznań mogli się cieszyć ze zdobycia tytułu Wicemistrza Polski. Rok 1923 to kolejny rok dominacji Warty Poznań w klasie A. Spowodowało to, że po raz kolejny miała możliwość udziału w walce o miano najlepszej drużyny piłkarskiej w Polsce. Mimo pogarszającej się sytuacji finansowej klubu drużyna pokazała hart ducha i udało jej się w swojej grupie eliminacyjnej uplasować na drugiej pozycji, za krakowską Wisłą. Warto tutaj wspomnieć, że pozostałymi drużynami w grupie, z którymi musiała toczyć boje poznańska Warta, to takie zespoły jak ŁKS Łódź, Pogoń Lwów, Iskra Siemianowice czy Polonia Warszawa[14]. Porażka z Łódzkim Klubem Sportowym zaprzepaściła szanse na grę w finale mistrzostw Polski, w którym to zmierzyły się drużyny Wisły Kraków i Pogoni Lwów[14].

Warta Poznań 4:1 Cracovia, mecz towarzyski w Poznaniu (niedziela 3 sierpnia 1924), Władysław Przybysz (pierwszy od prawej)
Warta Poznań (1925)

W styczniu 1925 roku odbyło się Walne Zgromadzenie Poznańskiego Związku Okręgowego Piłki Nożnej, podczas którego, w wyborach na stanowisko prezesa, Kazimierz Donat (Warta) pokonał majora Kazimierza Glabisza, który po raz kolejny przeprowadził rozliczenie roczne ze swej działalności. We wrześniu 1925 Kazimierz Donat zrezygnował ze stanowiska prezesa, a funkcję tę powierzono Wacławowi Wrześniewiczowi. W roku 1925 odbyły się jedynie finały mistrzostw Polski na bazie mistrzostw okręgowych przeprowadzonych rok wcześniej. Zespół poznański dość gładko przeszedł eliminacje, awansując szybko do gier finałowych, których terminarz został zmanipulowany przez PZPN, na niekorzyść poznańskiej ekipy. Chodziło o zakulisowe przekładanie terminu meczu finałowego Warty z Wisłą Kraków. Ostatecznie, w wyniku odwołania, Warcie przyznano walkower, jednak mistrzem po raz kolejny została Pogoń Lwów. Kolejne mistrzostwa okręgu w roku 1926, to kolejny sukces Warty Poznań, która nie miała sobie równych, wyprzedzając takie zespoły jak Unia i Pogoń[15]. W rozgrywkach finałowych Warta w grupie eliminacyjnej zdobyła pierwsze miejsce, zdobywając 8 pkt[16], jednak w finale musiała uznać wyższość swoich przeciwników, plasując się na trzecim miejscu, zdobywając jedynie 3 punkty.

W latach kolejnych (1926-1928) istniał konflikt pomiędzy PZPN i klubami piłkarskimi, które utworzyły ligę. Dopiero w roku 1928 konflikt został zażegnany i do ligi przystąpiły wszystkie czołowe zespoły.

W 1929 roku Warta zdobyła pierwsze mistrzostwo Polski. Oficjalna tabelę polskiej ligi za rok 1929 przedstawiała się następująco:

1. Warta 24 33 58-33
2. Garbarnia 24 32 62-43
3. Wisła 24 30 62-46
…
11. Czarni 24 18 59-63
12. 1. FC Katowice 24 17 33-51
13. Turyści 24 17 31-55

[21]

Warto wspomnieć o składzie, który zdobył tak bardzo wyczekiwane, pierwsze mistrzostwo Polski dla Poznania. Przedstawiał się on następująco: Marian Fontowicz, Marian Śmiglak, Michał Flieger, Ginter Rudolf Scherfke I, Jan Wojciechowski, Witold Kazimierz Przykucki, Leon Radojewski, Adam Knioła, Fryderyk Egon Scherfke II, Władysław Przybysz, Edmund Rochowicz, Wawrzyniec Staliński[17], Władysław Andrzejewski.

11 sierpnia 1929 roku Warta zagrała mecz towarzyski z ekipą Philipsu Eindhoven. Był to pierwszy mecz jakiejkolwiek drużyny z Holandii w Polsce[18]. Spotkanie było pierwszą relacją na żywo z spotkania piłki nożnej na terenach RP. Mecz w Radiu Poznańskim skomentował Ludomir Budziński[18]. Spotkanie 5:2 wygrała drużyna z Poznania[18].

Koniec roku 1929 to również początek kryzysu ekonomicznego, który dotknął nie tylko Polskę, a który dość dotkliwie odbił się na wszystkich zespołach piłkarskich. Niektóre z nich musiały zaprzestać swojej działalności, te większe z trudem wiązały koniec z końcem. Taki stan rzeczy utrzymywał się aż do roku 1932, co nie oznacza, że zaprzestano organizacji mistrzostw w okręgach, jak również rozgrywek w ramach ligi polskiej. Po bardzo udanym sezonie mistrzowskim przyszedł sezon pełen rozczarowań dla kibiców, jak i piłkarzy Warty Poznań. Bilans sezonu 1930 wyglądał następująco: 22 mecze, 11 zwycięstw, 4 remisy,7 porażek i dopiero 5 lokata na koniec sezonu[19]. Nie ma pewności, co tak naprawdę spowodowało obniżenie formy przez zawodników Warty. Wielu ówczesnych ludzi sportu wskazywało, że głównym winowajcą porażki był węgierski trener Warty Fursta[20]. Jednak nie wszyscy piłkarze Warty Poznań byli rozczarowani tym sezonem, do historii ligi przeszedł legendarny bramkarz zielonych Marian Fontowicz, który jako pierwszy w historii nie puścił bramki przez 500 minut. Następny rok, 1931, to kolejny sezon rozczarowań ze strony Warty w rozgrywkach pierwszej ligi. VII miejsce z dorobkiem: 11 zwycięstw, 1 remis i 10 porażek. Działacze Warty nie mieli pomysłu, jak wyrwać drużynę z marazmu, w którym znajdowała się od ponad dwóch sezonów. Do zespołu zaczęto wprowadzać młodych zawodników, ale na efekty tej pokoleniowej zmiany trzeba było jeszcze poczekać.

Nowy sezon to kolejne nadzieje na dobrą grę jedynego zespołu poznańskiego w Polskiej Lidze. Kłopoty finansowe zostały zażegnane przez działaczy Warty, a młode pokolenie piłkarzy, którzy weszli do drużyny w poprzednim sezonie, zaczęło coraz lepiej grać, zbierając coraz więcej doświadczeń i stając się z meczu na mecz wymagającym przeciwnikiem dla pozostałych uczestników ligi. Sezon roku 1932 pokazał, że Warta ma potencjał. Do tego w fantastycznej formie był bramkarz zielonych Marian Fontowicz. Warta pod koniec rozgrywek uplasowała się na III miejscu z 13 zwycięstwami, 1 remisem i 8 porażkami[21]. Warto tutaj wspomnieć o tym, że Warta jako jedyny zespół pokonał dwukrotnie Cracovię, która na koniec sezonu została mistrzem. Zwycięstwo w meczu wyjazdowym piłkarze poznańscy okupili dużymi stratami, gdyż wraz z sędzią głównym zostali pobici przez kibiców krakowskich.

Mecz z Ruchem Hajduki Wielkie w 1937, bronią Kryszkiewicz i Twórz, przy piłce Wilimowski

Kolejny sezon napawał kibiców poznańskich wiarą w sukcesy drużyny Warty po bardzo udanym sezonie 1932. Jednak sezon roku 1933 okazał się bardzo słabym w wykonaniu drużyny zielonych. Można domniemywać, że taki stan rzeczy był spowodowany nowym podziałem ligi na słabszą, jak i na silniejszą grupę. Nie wydaje się jednak, żeby takie tłumaczeni było odpowiednie, gdyż Warta po prostu zawiodła na tle sportowym, najpierw okazując się słabsza od koalicji zespołów krakowskich w grupie silniejszych, a potem zawodząc w grupie zespołów słabszych. Przez pewien czas istniała możliwość degradacji jedynego poznańskiego zespołu z Polskiej Ligi. Na szczęście zieloni uniknęli spadku, ratując się przed degradacją zwycięstwami w ostatnich kolejkach. Końcowy efekt słabej gry spowodował, że poznański zespół uplasował się na IX pozycji z dorobkiem zaledwie 7 zwycięstw, 2 remisów i aż 11 porażek. Sezon 1934 roku pokazał nierówną formę zespołu Warty, przeplatając bardzo dobre mecze z katastrofalnymi. W takim stanie rzeczy zespół poznański uplasował się na zakończenie rozgrywek na VII pozycji z bilansem 9 zwycięstw, 4 remisów i 9 porażek. Kolejne sezony dla zielonych okazały się bardzo udane, ponieważ zarówno w sezonie roku 1935, jak i w sezonie roku 1936 uplasowała się na III miejscu. Rok 1937 okazał się dla niej gorszy, gdyż na koniec sezonu drużyna zajęła najmniej lubiane przez sportowców 4 miejsce z bilansem: 8 zwycięstw, 4 remisów i 6 porażek. W poznańskiej klasie A dominowała aż do początku II wojny światowej Legia Poznań. Wraz napaścią III Rzeszy na terytorium II Rzeczypospolitej postanowiono przerwać trwający sezon ligowy i wstrzymać wszelkie rozgrywki klas mistrzowskich w okręgu.

Na przełomie 1937 i 1938 Warta Poznań wystąpiła z żądaniem wprowadzenia paragrafu aryjskiego, czyli wykluczenia z PZPN klubów, sędziów i piłkarzy nie-chrześcijan[22].

II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

Po raz drugi klub był zmuszony zawiesić działalność przez okupację hitlerowską. W 1939 roku, po zwycięstwie nad Ruchem Chorzów 5:2, warciarze awansowali na 3. miejsce, jednak rozgrywek nie dokończono. Niemcy zniszczyli wiele dokumentów i pamiątek klubowych, wielu warciarzy rozproszyło się po świecie, część z nich już nie wróciła.

Czasy powojenne

[edytuj | edytuj kod]

Jednak tuż po wojnie – 18 marca 1945 roku – zwołano pierwsze powojenne zebranie klubu, reaktywowano na nim jego działalność[23]. Chęć sukcesów była wielka i już w pierwszym powojennym sezonie (1946 rok) Warta zdobyła wicemistrzostwo[24], ulegając w finałowym meczu stołecznej Polonii (mistrzowie w dwóch sezonach po wojnie byli wyłaniani systemem pucharowym, ligę wznowiono w roku 1948). Rok później aspiracje były jeszcze większe. Warciarze grali jak z nut. W półfinale rozgrywek pokonali AKS Chorzów 4:1 i 2:0, i w finale czekała na nich krakowska Wisła. W Krakowie Wielkopolanie wygrali 2:0. Zainteresowanie rewanżem w Poznaniu było bardzo duże. Na stadion przy Rolnej przyszedł nadkomplet (ponad 20 000 ludzi). Po emocjonującym meczu, zakończonym zwycięstwem Zielonych 5:2, Warta zdobyła drugie mistrzostwo w swojej historii[25].

Jednak okres stalinizmu zakończył epokę zwycięstw dla Warty. W 1950 roku doszło do fuzji z klubem HCP (występującym pod nazwą Stal[26]), wynikiem czego było zniknięcie historycznej nazwy Warta. W sezonach 1951-1955 klub występował pod nazwą Stal Poznań. Na szczęście okres ten nie trwał długo i 29 grudnia 1956 roku, Walne Zgromadzenie Klubu przywróciło mu dawną nazwę. W 1959 patronat nad Wartą przejęły Zakłady Hipolita Cegielskiego. Potężne zakłady, co prawda nie były w stanie odbudować dawnej świetności klubu, jednak dzięki im znacznie rozwinęła się baza klubu. Warta zyskała środki na przebudowę stadionu, korty tenisowe i boisko treningowe. Po rozejściu się dróg Warty i HCP w 1989 roku, rozpoczęły się pertraktacje w sprawie własności obiektów. Zakończyły się one powodzeniem i stadion Szyca wraz z terenami wokół stał się własnością klubu.

Powrót do elity i spadek do III ligi

[edytuj | edytuj kod]

Początek lat 90. XX wieku przyniósł powrót do Ekstraklasy po 43 latach. Był to tylko dwusezonowy epizod (1993/94 i 1994/95). Przełom XX i XXI wieku, to przeważnie pierwsza połowa III ligowej tabeli z krótkimi odwiedzinami na zapleczu Ekstraklasy.

W sezonie 2006/2007 zespół zajął drugie miejsce w rozgrywkach II grupy III ligi i zagrał w barażach o II ligę z Unią Janikowo. Po osiągnięciu wyników 1:1 w Poznaniu i 2:2 w Janikowie dzięki korzystniejszemu wynikowi na wyjeździe awans wywalczyła Warta[27].

Era Pyżalskich

[edytuj | edytuj kod]
Mecz z GKS-em Katowice na Stadionie Miejskim

Od sezonu 2010/2011 Warta zaczęła rozgrywać swoje domowe mecze na Stadionie Miejskim[28]. Spłacono zadłużenia wobec zawodników i wyremontowane szatnie, a 20 stycznia 2011 roku nowym prezesem sekcji piłki nożnej w Warcie została Izabella Łukomska-Pyżalska[29]. Na stanowisku trenera ponownie zatrudniono Bogusława Baniaka[30], którego asystentem był Piotr Tworek, a dyrektorem sportowym został Tadeusz Fajfer. Frekwencja na pierwszym meczu Warty Poznań rozgrywanym na Stadionie Miejskim w Poznaniu wyniosła ok. 20 tysięcy widzów[31]. 16 czerwca 2011 roku „Bebeto” odszedł z klubu[32], który pod jego wodzą w sezonie 2010/2011 dopiero w ostatniej kolejce na rzecz Floty Świnoujście stracił miano najlepszej drużyny rundy wiosennej[33].

Kadra Warty Poznań na sezon 2011/2012

Do sezonu 2011/2012 zespół przygotowywał Czesław Jakołcewicz, który został zatrudniony na stanowisku trenera 22 czerwca 2011 roku[34]. Jednak już po pięciu kolejkach i odpadnięciu z rozgrywek o Puchar Polski w sezonie 2011/2012 szkoleniowiec podał się do dymisji 22 sierpnia[35]. Dwa dni później nowym trenerem został Artur Płatek[36]. Zmienił się również dyrektor sportowy, którym został kończący karierę piłkarską Arkadiusz Miklosik[37]. 1 listopada 2011 doszło do kolejnej zmiany trenera, miejsce Artura Płatka zajął Jarosław Araszkiewicz[38], który w latach 2004-2007 prowadził zespół poznańskiej Warty w III lidze. Dnia 6 grudnia nowym asystentem trenera został Czesław Owczarek[39].

W 2012 roku z okazji stulecia istnienia klubu, sekcja piłkarska Warty Poznań posługuje się nowym herbem, który znajduje się na koszulkach piłkarzy oraz na stronie głównej i na materiałach promocyjnych klubu[40].

Warta Poznań 2:2 Pogoń Lwów, mecz towarzyski rozegrany 12 września 2012 r. o godz. 17.00 na stadionie KS Warta w Poznaniu
Michał Chrapek z Kolejarza Stróże oraz Alain Ngamayama z Warty Poznań

25 kwietnia 2012 z prowadzenia zespołu zrezygnował Jarosław Araszkiewicz[41], którego obowiązki przejął dotychczasowy asystent trenera zielonych, Czesław Owczarek[42]. Podczas pierwszego spotkania sezonu 2012/2013 z uwagi na brak licencji Czesława Owczarka na prowadzenie zespołu w I lidze na ławce trenerskiej zasiadł Ryszard Łukasik[43]. Wkrótce na spotkaniu z Komisją Kształcenia i Licencjonowania Trenerów PZPN Czesław Owczarek otrzymał na rok warunkową zgodę na prowadzenie zespołu[44]. Pod koniec roku, 21 grudnia klub rozstał się z trenerem, Czesławem Owczarkiem[45]. W związku z niską kwotą dotacji z Urzędu Miasta i dużymi problemami finansowymi, zimą odeszła większa część podstawowego składu, a w sumie aż 15 piłkarzy[46]. Na początku 2013 roku, 3 stycznia obowiązki trenera przejął dotychczasowy asystent trenera, Waldemar Przysiuda[47], które pełnił do 14 stycznia[48]. W tym samym dniu nowym szkoleniowcem został Maciej Borowski, który należał od czterech lat do sztabu szkoleniowego I zespołu, a jego asystentem został Mikołaj Tarczyński[49]. 2 kwietnia miejsce trenera zajął Krzysztof Pawlak, który jest ostatnim trenerem, który prowadził zespół Zielonych w rozgrywkach Ekstraklasy[50]. Maciej Borowski powrócił do pracy z bramkarzami[50]. W sezonie 2012/2013 Warta spadła z I ligi, żegnając się z nią po sześciu latach[51].

Wiele wskazywało, że z powodów finansowych zespół rozpocznie następny sezon w IV lidze[52], zastępując w niej drużynę rezerw i grając głównie młodzieżowcami. Udało się jednak pozyskać nowego inwestora, którym został poznański radca prawny Maciej Dittmajer[53]. Wszedł on do rady nadzorczej klubu oraz został wiceprezesem ds. sportowych. Nowym trenerem pierwszego zespołu został natomiast Marek Kamiński[54]. Prezesem klubu pozostała jednak Izabela Łukomska-Pyżalska. Dzień przed specjalną konferencją prasową, która odbyła się 28 czerwca 2013 roku, potwierdzono fakt otrzymania przez klub licencji na grę w II lidze[55].

Warta w sezonie 2013/2014 zajęła co prawda ósme miejsce w tabeli II ligi, ale nie dostała licencji na grę w niej w kolejnym roku[56]. PZPN nie zgodził się na grę Warty w II lidze, bo klub zalegał na ponad 100 tysięcy złotych głównie w ZUS i urzędzie skarbowym. Dotyczyło to jednak innych sekcji niż piłkarska. Ostatecznie klub dostał licencję na grę w III lidze.

Przed sezonem 2014/2015 w klubie zaszło sporo zmian organizacyjnych. Z pełnienia funkcji wiceprezesa zrezygnował Maciej Dittmajer[57]. Na stanowisku trenera Piotra Kowala zastąpił Tomasz Bekas. Mimo tego, że drużynę skazywano przed sezonem na porażkę, ostatecznie "Zielonym" udało się wygrać swoją grupę III ligi i uzyskać prawo gry w barażach. W pierwszym meczu przeciwko Polonii Bytom poznaniacy ulegli jednak na własnym stadionie 1:2.

Po kilku latach błąkania się po niższych ligach w sezonie 2017/18 Warcie udało się ponownie awansować z III miejsca do I ligi. Runda jesienna sezonu 2018/19 zaczęła się jednak nie najlepiej dla klubu z powodu jego kłopotów finansowych i strajku piłkarzy[58][59]. Klub z powodu remontu swojego stadionu rozgrywa także swoje mecze domowe w Grodzisku Wielkopolskim na Stadione Dyskobolii.

30 sierpnia 2018 roku Izabella Łukomska-Pyżalska podała się do dymisji. Spółka akcyjna stała się w momencie złożenia dymisji własnością Bartłomieja Farjaszewskiego, a pełniącym obowiązki prezesem sześciosekcyjnego stowarzyszenia został Tomasz Kaczor. Łukomska-Pyżalska została w stowarzyszeniu jako wiceprezes[60].

Era odbudowy

[edytuj | edytuj kod]

Po sezonie 2018/19 w którym Warta zajęła 13. miejsce w 1. lidze trener Petr Němec[61] został zwolniony, a w jego miejsce zatrudniony został Piotr Tworek[62], przed którym zostało postawione zadanie poprawy stylu gry zespołu oraz spokojne utrzymanie.

W sezonie 19/20 Warta sprawiła niespodziankę i zamiast zakładanego utrzymania udało jej się po wygranych Barażach (z Termaliką w półfinale oraz z Radomiakiem w Finale) awansować do Ekstraklasy.

W sezonie 20/21 Warta po nieudanej rundzie jesiennej była oczywistym kandydatem do spadku. Jednak wiosną w składzie zaszły spore wzmocnienia i Warta zaczęła grać niezwykle skutecznie. Zespół Zielonych został okrzyknięty rewelacją sezonu, ponieważ zajęli oni 5. pozycję w lidze, a europejskie puchary przemknęły im koło nosa.

Następna ligowa kampania nie rozpoczęła się po myśli piłkarzy Warty. Po wygranym meczu 3. kolejki z Górnikiem Łęczna (4:0) nastąpiła seria 11 meczów bez zwycięstwa[63]. Wówczas klub zdecydował się na zmianę trenera. Na tym stanowisku Piotra Tworka zastąpił Dawid Szulczek, który 8 listopada 2021 r. został wykupiony z Wigier Suwałki[64]. W rundzie wiosennej zespół grał już dużo lepiej i finalnie uplasował się na 11. miejscu w tabeli[65].

Sezon 2022/23 przebiegał już dużo spokojniej. Po pierwszej rundzie Warciarze znajdowali się w środku tabeli PKO BP Ekstraklasy, by na koniec rozgrywek zająć bezpieczną 8. pozycję[66].

Nazwy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1912 – Warta Poznań
  • 1949 – Związkowiec Poznań[67]
  • 1951 – Stal Poznań
  • 1956 – Warta Poznań

Rozgrywki

[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki nieligowe i ligowe

[edytuj | edytuj kod]

Po dziewięciu latach od założenia klubu, Warta przystąpiła do rozgrywek w systemie nieligowym, w których zaprezentowała się z bardzo dobrej strony. W przeciągu ich pięciu edycji, dwukrotnie została srebrnym i brązowym medalistą Mistrzostw Polski. Od 1927 roku Warta występowała w ligowych rozgrywkach, w czasie których już w trzeciej edycji sięgnęła po pierwszy w swojej historii tytuł Mistrza Polski. W latach 1927–1939 klub stawała dwukrotnie na drugim i czterokrotnie na trzecim stopniu podium rozgrywek. Po II wojnie światowej Warta dwukrotnie wzięła udział w nieligowej rywalizacji o tytuł mistrza kraju, który po raz kolejny wywalczyła w 1947 roku, poprzedzonym wicemistrzostwem Polski zdobytym rok wcześniej. W 1948 roku na polskich boiskach ponownie zawitały ligowe rozgrywki, które trwają nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. W pierwszych trzech latach Warciarze grali na pierwszym poziomie ligowym. Następnie występowali na drugim i trzecim szczeblu ligowym, aż do momentu, gdy po ponad 40 latach w sezonie 1993/1994 powrócili do pierwszego poziomu ligowego. Z powrotu nie cieszyli się zbyt długo, ponieważ w kolejnym sezonie opuścili najwyższą ligę w polskiej piłce nożnej, do której nie powrócili aż do 2020 roku (po wygranej w meczu barażowym przeciwko Radomiakowi Radom).

Warta w poszczególnych sezonach

[edytuj | edytuj kod]
Historia występów Warty Poznań w rozgrywkach ligowych
  • 1912: założenie klubu Warta Poznań
  • 1913: 1. miejsce w rozgrywkach klasy I ZPTS
  • 1914: 1. miejsce w rozgrywkach klasy I ZPTS
  • 1915–1918: rozgrywki zawieszone z powodu I wojny światowej.
  • 1919: 2. miejsce w rozgrywkach klasy I ZPTS
  • Rozgrywki polskie:
Sezon Rozgrywki ligowe (lub mistrzowskie) Uwagi Puchar Polski
(rozgrywki centralne)
Liga Miejsce
1920 II Klasa A (gr. poznańska) 1 Rozgrywki niedokończone. nie rozgrywano
1921 MP Mistrzostwa Polski brąz 3 1. miejsce w poznańskiej Klasie A.
1922 Mistrzostwa Polski srebro 2 1. miejsce w poznańskiej Klasie A.
1923 Mistrzostwa Polski brąz 3 3. miejsce ex aequo z Polonią Warszawa
1. miejsce w poznańskiej Klasie A.
1924 II Klasa A (gr. poznańska) 1/6 W sezonie 1924 mistrzostw Polski nie przeprowadzono.
Warta awansowała do Mistrzostw Polski 1925.
1925 MP Mistrzostwa Polski srebro 2
1926 Mistrzostwa Polski brąz 3 1. miejsce w poznańskiej Klasie A. Po sezonie Warta współtworzyła Ligę. 1/2 finału
1927 I Liga brąz 3/14 nie rozgrywano
1928 Liga srebro 2/15
1929 Liga złoto 1/13 Pierwszy tytuł mistrzowski
Warta czwartym klubem mistrzowskim po Cracovii, Pogoni Lwów i Wiśle Kraków.
Warta jako jedyny klub zdobyła medale we wszystkich pierwszych ośmiu mistrzostwach Polski.
Warta na 3. miejscu w klasyfikacji medalowej za Pogonią Lwów i Wisłą Kraków.
1930 Liga 5/12 Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie: 31 sierpnia 1930: Warta Poznań – ŁTSG Łódź 9:1
1931 Liga 7/12 Najwyższe wyjazdowe zwycięstwo w Ekstraklasie: 17 maja 1931: Lechia Lwów – Warta Poznań 0:8
1932 Liga brąz 3/12 Gol Kajetan Kryszkiewicz królem strzelców.
1933 Liga 9/12
1934 Liga 7/12
1935 Liga brąz 3/11
1936 Liga brąz 3/10
1937 Liga 4/10 Najwyższa porażka w Ekstraklasie: 5 września 1937: Pogoń Lwów – Warta Poznań 6:0
1938 Liga srebro 2/10
1939 Liga 5/10 Rozgrywki przerwane przez wybuch II wojny światowej.
1940-1945 Rozgrywki zawieszone z powodu II wojny światowej.
1945 eliminacje do A-klasy
1946 MP Mistrzostwa Polski srebro 2 1. miejsce w poznańskiej Klasie A
Pierwsze derby Poznania pomiędzy Wartą a Lechem w oficjalnych rozgrywkach (w klasie A).
1947 Mistrzostwa Polski złoto 1 Drugi tytuł mistrzowski
Warta na 4. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów, Pogonią Lwów i Cracovią.
1948 I Liga 9/14 Pierwsze ekstraklasowe derby Poznania pomiędzy Wartą a Lechem.
1949 I liga 7/12
1950 I liga 12/12
1951 II II liga (gr. A) 2/8 W 1951 Warta uczestniczyła w rozgrywkach o mistrzostwo Polski, którymi był Puchar Polski zamiast I ligi.
Warta jako jeden z dwóch klubów (obok Polonii Warszawa) wystąpił we wszystkich nieligowych mistrzostwach Polski. 		1/8 finału[a]
1952 II liga (gr. A) 4/10 III runda
1953 III III liga (gr. V) 3/12 nie rozgrywano
1954 III liga (gr. V) 2 –
1955 III liga (gr. V) 1 1. miejsce w grupie II baraży o awans do II ligi.
1956 II II liga 12/14
1957 II liga (gr. północna) 3/12 1/16 finału
1958 II liga (gr. północna) 7/12 nie rozgrywano
1959 II liga (gr. północna) 10/12
1960 II liga (gr. północna) 12/12
1960/1961 III Liga okręgowa 2. miejsce w grupie I baraży o awans do II ligi.
1961/1962 Liga okręgowa –
1962/1963 Liga okręgowa 1/16 finału
1963/1964 Liga okręgowa 2. miejsce w grupie I baraży o awans do II ligi. –
1964/1965 Liga okręgowa (gr. poznańska)[68] 3/15 II runda
1965/1966 Liga okręgowa I runda
1966/1967 III liga (gr. IV) 3/16 –
1967/1968 III liga (gr. IV) 3/16
1968/1969 III liga (gr. IV) 4/16 1/16 finału
1969/1970 III liga (gr. IV) 1/16 Przed Lechem Poznań i Lechią Gdańsk. 1/4 finału
1970/1971 II II liga 15/16 –
1971/1972 III III liga (gr. IV) 5/16 I runda
1972/1973 III liga (gr. IV) 3/16 I runda
1973/1974 II II liga (gr. północna) 13/16 –
1974/1975 II liga (gr. północna) 16/16 I runda
1975/1976 III Liga okręgowa –
1976/1977 III liga (gr. VII) 1/13
1977/1978 II II liga (gr. północna) 8/16
1978/1979 II liga (gr. zachodnia) 13/16 III runda
1979/1980 III III liga (gr. VII) 4/13 II runda
1980/1981 III liga (gr. I) 4/14 II runda
1981/1982 III liga (gr. I) 4/14 II runda
1982/1983 III liga (gr. I) 2/14 –
1983/1984 III liga (gr. I) 8/14 II runda
1984/1985 III liga (gr. I) 7/14 II runda
1985/1986 III liga (gr. I) 4/14 1/8 finału
1986/1987 III liga (gr. I) 5/14 I runda
1987/1988 III liga (gr. I) 4/14 II runda[b]
1988/1989 III liga (gr. I) 7/14 III runda
1989/1990 III liga (gr. I) 4/20 I runda
1990/1991 III liga (gr. IX) 1/14 I runda
1991/1992 II II liga (gr. zachodnia) 13/18 –
1992/1993 II liga (gr. zachodnia) 1/18 III runda
1993/1994 I I liga 14/18 III runda
1994/1995 I liga 18/18 Ostatnie do 2020 r. derby Poznania pomiędzy Wartą a Lechem. 1/16 finału
1995/1996 II II liga (gr. zachodnia) 15/18 1/8 finału
1996/1997 III III liga (gr. I) 1/18 III runda
1997/1998 II II liga (gr. zachodnia) 15/17 –
1998/1999 III III liga (gr. III) 3/18 II runda
1999/2000 III liga (gr. II) 10/18 II runda
2000/2001 III liga (gr. II) 2/21 –
2001/2002 III liga (gr. II) 4/19
2002/2003 III liga (gr. II) 12/16
2003/2004 III liga (gr. II) 8/14
2004/2005 III liga (gr. II) 4/16 Runda wstępna
2005/2006 III liga (gr. II) 9/16 –
2006/2007 III liga (gr. II) 2/16 Awans po barażach
2007/2008 II II liga 14/18
2008/2009 I liga 10/18 1/16 finału
2009/2010 I liga 10/18 I runda
2010/2011 I liga 7/18 I runda
2011/2012 I liga 10/18 I runda
2012/2013 I liga 16/18 1/8 finału
2013/2014 III II liga (gr. zachodnia) 8/18 Warta nie otrzymała licencji na grę w II lidze w sezonie 2014/15. I runda
2014/2015 IV III liga (gr. kujawsko-pomorsko-wielkopolska) 1/18 Przegrane baraże o awans z Polonią Bytom. –
2015/2016 III liga (gr. kujawsko-pomorsko-wielkopolska) 1/16 Awans po dwumeczu barażowym z Garbarnią Kraków.
2016/2017 III II liga 11/18
2017/2018 II liga 3/18 Runda wstępna
2018/2019 II I liga 13/18 1/32 finału
2019/2020 I liga 3/18 Awans po meczu barażowym z Radomiakiem Radom 1/32 finału
2020/2021 I Ekstraklasa 5/16 Pierwsze od 1995 r. derby Poznania pomiędzy Wartą a Lechem. 1/8 finału
2021/2022 Ekstraklasa 11/18 1/32 finału
2022/2023 Ekstraklasa 8/18 1/16 finału
2023/2024 Ekstraklasa 16/18 1/8 finału

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]

Rekordy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej meczów ligowych
Lp. Zawodnik Mecze
1. Fryderyk Scherfke
235
2. Marian Fontowicz
202
3. Witold Przykucki
179
4. Leon Radojewski
176
5. Michał Flieger
143
6. Jan Wojciechowski
132
7. Kajetan Kryszkiewicz
114
8. Adam Knioła
111
9. Bolesław Gendera
101
10. Piotr Danielak
100
Najwięcej goli ligowych
Lp. Zawodnik Bramki
1. Fryderyk Scherfke
134
2. Władysław Przybysz
70
3. Kajetan Kryszkiewicz
58
4. Adam Knioła
57
4. Bolesław Gendera
56
6. Wawrzyniec Staliński
52
7. Stanisław Kaźmierczak
39
8. Leon Radojewski
28
9. Piotr Prabucki
25
10. Hieronim Schwartz
19

Rekordy zespołowe

[edytuj | edytuj kod]

Najwyższe zwycięstwa i porażki w ekstraklasie

zwycięstwo – dom

  • Warta – ŁTSG Łódź 9:1 (4:0) – 31.08.1930 – Staliński 22, F. Scherfke 25,44,53, Andrzejewski 42, Przykucki 73, Knioła 83,88 – Herbstreit 78
  • Warta – Warszawianka 8:0 (2:0) – 29.04.1934 – Nawrat 22,71, F. Scherfke 29,80, Knioła 66,89, Nowacki 85,90

porażka – dom

  • Warta – AKS Chorzów 0:6 (0:4) – 17.09.1950 – Spodzieja 17,30,33, Salwiczek 34, Glanc 53, T. Wieczorek 89k

zwycięstwo – wyjazd

  • Lechia Lwów – Warta 0:8 (0:4) – 17.05.1931 – F.Scherfke 19,71,77, Banaszkiewicz 24,44, Andrzejewski 40, Knioła 48,62

porażka – wyjazd

  • Pogoń Lwów – Warta 6:0 (3:0) – 05.09.1937 – Zimmer 18, Michał Matyas 20,40,80k,81,88

Mecz stulecia

[edytuj | edytuj kod]

Spotkanie z Wisłą Kraków rozegrane 30 listopada 1947 roku zostało wybrane jako mecz stulecia Warty Poznań[69].

30 listopada 1947 Warta Poznań 5:2 Wisła Kraków
Widzów: 17 000
Sędzia: Edmund Sperling
Bolesław Gendera Gol 12'
Bolesław Smólski Gol 13'
Henryk Czapczyk Gol 15'
Marian Skrzypniak Gol 29'
Henryk Czapczyk Gol 31' 		(5:1) Kazimierz Cisowski Gol 5'
Mieczysław Bąkowski Gol 61'


Feliks Krystkowiak, Tadeusz Weiss, Michał Dusik, Piotr Danielak, Kazimierz Groński, Stanisław Kaźmierczak, Dionizy Gierak, Bolesław Gendera, Henryk Czapczyk, Marian Skrzypniak, Bolesław Smólski
trener: Károly Fogl Węgry 		Jerzy Jurowicz, Jan Wapiennik, Mieczysław Rupa, Adam Wapiennik, Tadeusz Legutko, Leszek Snopkowski, Kazimierz Cisowski, Mieczysław Gracz, Józef Kohut, Artur Woźniak, Mieczysław Bąkowski
trener: Adam Walter

Piłkarze

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Warty Poznań.
Alain Ngamayama były kapitan Warty, obecnie Polonia Środa Wlkp.

Piłkarskie legendy

[edytuj | edytuj kod]

Źródło[70]:

Piłkarze w reprezentacji Polski

[edytuj | edytuj kod]

Olimpijczycy

[edytuj | edytuj kod]

Do grona dotychczasowych reprezentantów polski na igrzyskach olimpijskich należą trzej byli zawodnicy klubu.

Imię i nazwisko Uwagi
Marian Spoida Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924
Fryderyk Scherfke Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936

Źródło[71]:

Piłkarz stulecia

[edytuj | edytuj kod]

Laureatem plebiscytu na piłkarza 100-lecia Warty Poznań został Fryderyk Scherfke[72].

Jedenastka stulecia

[edytuj | edytuj kod]

W plebiscycie na jedenastkę 100-lecia Warty Poznań wytypowano zawodników, którzy według kibiców najbardziej zapracowali na znalezienie się w tym kręgu.

Jedenastka stulecia została zaprezentowana w ustawieniu 1-4-4-2. Ze względu na dużą ilość głosów na zawodników ofensywnych, były piłkarz Zielonych, Maciej Żurawski został potraktowany, jako ofensywny pomocnik.

Ostatecznie jedenastka 100-lecia wygląda następująco:

Źródło[73]:

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]
Stan na 15 sierpnia 2023[74][75]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Polska Adrian Lis
2 OB Polska Jakub Bartkowski
3 OB Polska Jakub Kiełb (kapitan)
4 OB Grecja Dimitrios Stawropulos
6 PO Polska Maciej Żurawski
7 PO Polska Kajetan Szmyt
8 PO Finlandia Niilo Mäenpää
11 PO Ukraina Wołodymyr Kostewycz
15 PO Polska Michał Kopczyński
16 PO Portugalia Miguel Luís
17 PO Polska Szymon Sarbinowski
18 OB Polska Mateusz Lechowicz
20 OB Polska Jakub Wajman
21 PO Polska Mateusz Kupczak
22 OB Polska Konrad Matuszewski
Nr Poz. Piłkarz
23 PO Polska Jędrzej Hanuszczak
25 PO Polska Jakub Paszkowski
26 PO Polska Igor Stańczak
27 OB Polska Kacper Przybyłko
28 OB Polska Filip Borowski
29 NA Chorwacja Dario Vizinger
31 OB Polska Oskar Krzyżak
33 BR Polska Jędrzej Grobelny
34 OB Polska Wiktor Pleśnierowicz
35 OB Polska Filip Jakubowski
44 OB Polska Dawid Szymonowicz
77 PO Austria Stefan Savić
97 NA Polska Wiktor Kamiński
99 NA Słowacja Adam Zreľák

Piłkarze na wypożyczeniu

[edytuj | edytuj kod]
Nr Poz. Piłkarz
12 BR Polska Leo Przybylak (do Olimpia Zambrów)
20 PO Polska Miłosz Wodecki (do Polonia Środa Wielkopolska)
23 PO Polska Mikołaj Rakowski (do Kotwica Kołobrzeg)
Nr Poz. Piłkarz
29 NA Polska Jakub Sangowski (do Olimpia Elbląg)
- BR Polska Mateusz Kustosz (do Unia Swarzędz)
- PO Polska Mikołaj Stangel (do Polonia Środa Wielkopolska)

Sztab szkoleniowy i trenerzy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Warty Poznań.

Sztab szkoleniowy

[edytuj | edytuj kod]
  • Asystent trenera: Arkadiusz Szczerbowski
  • Asystent trenera: Daniel Ledzion
  • Trener przygotowania fizycznego: Tomasz Olszewski
  • Trener bramkarzy: Dominik Kubiak
  • Trener analityk: Bartłomiej Babiarz
  • Kierownik zespołu: Karol Majewski
  • Asystent kierownika: Tomasz Plaskaty
  • Fizjoterapeuta: Karol Biedrzycki[77]
  • Fizjoterapeuta: Wojciech Danielewicz
  • Fizjoterapeuta: Oskar Bogusz

Dotychczasowi trenerzy[78]

[edytuj | edytuj kod]
Imię i nazwisko Okres prowadzenia klubu
Béla Fűrst – HUN 1921 – 1922
Gyula Bíró – HUN czerwiec 1924 – listopad 1925
Béla Fűrst – HUN marzec 1929 – lipiec 1930
Zygfryd Kosicki sierpień 1930 – grudzień 1930
Marian Spoida marzec 1931 – sierpień 1931
Kazimierz Śmiglak sierpień 1931 – wrzesień 1931
Marian Spoida wrzesień 1931 – kwiecień 1932
Kazimierz Śmiglak maj 1932 – czerwiec 1932
Józef Waxmann lipiec 1932 – czerwiec 1933
Zygfryd Kosicki lipiec 1933 – listopad 1934
Adolf Riebe – AUT marzec 1935 – listopad 1937
Károly Fogl – HUN kwiecień 1938 – czerwiec 1939
Fryderyk Scherfke sierpień 1939
Mieczysław Balcer ? -?
Kazimierz Śmiglak i Mieczysław Balcer ? – listopad 1946
Kazimierz Śmiglak marzec 1947 – maj 1947
Károly Fogl – HUN maj 1947 – kwiecień 1948
Kazimierz Śmiglak maj 1948 – lipiec 1948
Vaclav Križek – CZE lipiec 1948 – kwiecień 1949
Kazimierz Śmiglak kwiecień 1949[79] – listopad 1949
Károly Fogl – HUN luty 1950 – 1951
Edward Nowicki 1952 -?
Michał Matyas ? 1955 – listopad 1956
László Fenyvesi – HUN marzec 1957 – czerwiec 1958
Edward Nowicki czerwiec 1958 – listopad 1959
Stanisław Kaźmierczak luty 1960 – listopad 1960
Jerzy Godek ? – czerwiec 1971
Imię i nazwisko Okres prowadzenia klubu
Stefan Żywotko ? – czerwiec 1974
Tadeusz Błażejewski czerwiec 1974 – grudzień 1974
Zbigniew Kazmucha styczeń 1975 – czewiec 1975
Bogdan Dzięgielewski lipiec 1975 – grudzień 1976
Roman Komasa styczeń 1977 – maj 1979
Tadeusz Łuczak maj 1979 -?
Jan Stępczak lipiec 1983 -styczeń 1984
Andrzej Żurawski ? – wrzesień 1991
Andreas Mparmperis – USA październik 1991 – listopad 1991
Wojciech Wąsikiewicz luty 1992 – czerwiec 1993
Eugeniusz Samolczyk lipiec 1993 – kwiecień 1994
Tadeusz Łuczak maj 1994 – czerwiec 1994
Wojciech Wąsikiewicz lipiec 1994 – wrzesień 1994
Krzysztof Pawlak październik 1994 – wrzesień 1995
Marek Giese i Mirosław Myśliński wrzesień 1995
Włodzimierz Jakubowski wrzesień 1995 – kwiecień 1996
Andrzej Żurawski maj 1996 -?
Mariusz Niewiadomski ? – październik 1997
Andrzej Żurawski listopad 1997 – marzec 1999
Jarosław Szuba marzec 1999 – czerwiec 1999
Tomasz Wichniarek czerwiec 1999 – sierpień 1999
Antoni Pluskota sierpień 1999 – listopad 1999
Tadeusz Łuczak styczeń 2000 – lipiec 2001
Wojciech Wąsikiewicz lipiec 2001 – lipiec 2002
Krzysztof Pancewicz lipiec 2002 – czerwiec 2003
Wojciech Wąsikiewicz czerwiec 2003 – czerwiec 2004
Imię i nazwisko Okres prowadzenia klubu
Jarosław Araszkiewicz lipiec 2004 – kwiecień 2007
Ryszard Łukasik kwiecień 2007 – wrzesień 2007
Bogusław Baniak 20 września 2007 – 15 grudnia 2009
Marek Czerniawski 15 grudnia 2009 – 19 października 2010
Ryszard Łukasik 19 października 2010 – grudzień 2010
Bogusław Baniak styczeń 2011 – 16 czerwca 2011
Czesław Jakołcewicz 22 czerwca 2011 – 22 sierpnia 2011
Artur Płatek 24 sierpnia 2011 – 1 listopada 2011
Jarosław Araszkiewicz 1 listopada 2011 – 25 kwietnia 2012
Czesław Owczarek 25 kwietnia 2012 – 4 sierpnia 2012
Ryszard Łukasik 4 sierpnia 2012
Czesław Owczarek 4 sierpnia 2012 – 21 grudnia 2012
Waldemar Przysiuda 6 stycznia 2013 – 14 stycznia 2013
Maciej Borowski 14 stycznia 2013 – 2 kwietnia 2013
Krzysztof Pawlak 2 kwietnia 2013 – 28 czerwca 2013
Marek Kamiński 28 czerwca 2013 – 30 marca 2014
Piotr Kowal 30 marca 2014 – 30 czerwca 2014
Tomasz Bekas 9 lipca 2014 – 5 listopada 2016
Petr Němec 9 listopada 2016 - 30 maja 2019
Piotr Tworek 17 czerwca 2019 - 2 listopada 2021
Adam Szala (tymczasowy) 2 listopada 2019 - 8 listopada 2021
Dawid Szulczek 8 listopada 2021 - 24 czerwca 2024
Piotr Jacek 24 czerwca 2024 - 22 sierpnia 2024
Piotr Klepczarek 27 sierpnia 2024 - nadal

Trener stulecia

[edytuj | edytuj kod]

Laureatem plebiscytu na trenera 100-lecia Warty Poznań został Tadeusz Łuczak[72].

Stadiony

[edytuj | edytuj kod]
Stadion przy Drodze Dębińskiej
pojemność: 2200 miejsc siedzących
oświetlenie: brak
wymiary boiska: 105 × 68 m
dojazd autobusami: 74, 76, 603
dojazd tramwajami: 2, 6, 9, 15, 18

Średnia liczba widzów na stadionie w I i II lidze

[edytuj | edytuj kod]
Kibice Warty Poznań podczas meczu z GKS-em Tychy.

Średnia liczba widzów podczas spotkań rozegranych na: stadionie przy Drodze Dębińskiej, stadionie Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski i Stadionie Poznań. Stan od początku sezonu 2007/2008 do końca sezonu 2012/2013.

Źródła: sezon 2007/2008 – 90minut.pl sezon 2008/2009 – 90minut.pl, sezon 2009/2010 – 90minut.pl, sezon 2010/2011 – 90minut.pl, sezon 2011/2012 – 90minut.pl i sezon 2012/2013 – 90minut.pl.

Herb

[edytuj | edytuj kod]

15 czerwca 2023 został zaprezentowany nowy herb Warty Poznań[4].

Hymn

[edytuj | edytuj kod]

Z końcem lutego 2011 roku klub zaprezentował własny hymn, który został skomponowany przez Sylwię Grzeszczak[80]. Tekst pieśni nawiązuje do bogatej tradycji klubu, a także aspiracji, które sięgają awansu do ekstraklasy[80].

Maskotka

[edytuj | edytuj kod]

Przed rozpoczęciem sezonu 2011/2012 klub zaprezentował własne maskotki, którymi zostały dwa dinozaury „Wartusie” mające za zadanie zachęcanie kibiców do dopingu drużyny na meczach, a także towarzyszenie piłkarzom Warty wychodzącym na każde domowe spotkanie[81]. Podczas 23 kolejki sezonu 2011/2012 w meczu Zielonych z Sandecją Nowy Sącz na płycie boiska Stadionu Miejskiego w Poznaniu znalazło się jajo, z którego miał się wykluć potomek klubowych maskotek[82]. Po Wielkanocy 12 kwietnia 2012 roku dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 88 w Poznaniu odnalazły zaginionego dinozaura, który wykluł się z jaja[83], które zaginęło podczas ligowego spotkania Warciarzy z Sandecją[82]. Od tej pory w skład maskotek Warty Poznań wchodzą trzy dinozaury. Mały dinozaur otrzymał imię „Miluś”[84].

Władze

[edytuj | edytuj kod]
  • Członkowie zarządu: Bartłomiej Ignaszewski, Michał Wieczorek, Maciej Wojdyło
  • Przewodniczący Rady Nadzorczej: Marcin Janicki
  • P.o. dyrektora sportowego: Tomasz Pasieczny

Dotychczasowi prezesi

[edytuj | edytuj kod]

Od założenia klubu do 1962 roku[85]

Lp. Imię i nazwisko Lata
1 Franciszek Szyc 1912–1914
2 Feliks Machiński 1915
3 Antoni Bartkowski 1916
4 Kazimierz Syller 1917
5 Franciszek Rotnicki 1917–1924
6 Stanisław Broniarz 1924–1927
Lp. Imię i nazwisko Lata
7 Stanisław Kucharski 1927–1930
8 Jan Kuczyk 1930–1937
9 Bolesław Jagielski 1938
10 Franciszek Baranowski 1939
11 Edmund Szyc 1945
12 Marian Linke 1946
Lp. Imię i nazwisko Lata
13 Franciszek Głowacki 1946
14 Józef Marcinkowski 1946–1947
15 Bogusław Seydlitz 1947
16 Dobromir Osiński 1948–1949
17 Antoni Jałoszyński 1950
18 Feliks Siwiński 1951–1954
Lp. Imię i nazwisko Lata
19 Józef Trzcionka 1955
20 Czesław Szymański 1956
21 Witold Bernatowicz 1957
22 Leon Dąbrowski 1958–1959
23 Józef Trzcionka 1960–1962

Sponsorzy, partnerzy i patroni

[edytuj | edytuj kod]
  • Partner techniczny: Nike
  • Partner logistyczny: Fox Travel
  • Partner medyczny: Rehasport
  • Partner Warta TV: 2K4K
  • Partner SEO/UX: Webmetric[86]
  • Partnerzy medialni: Sukces po poznańsku, MC Radio
  • Sponsor strategiczny: TOTALbet
  • Sponsor strategiczny akademii: Enea
  • Sponsorzy główni akademii: Poznański Bank Spółdzielczy, Ted Gifted
  • Sponsor biznes: AL-KO, ECO-Cars, Renault Pieluszyńska
  • Partnerzy: Miasto Poznań, Weron.pl, MAGMAR, WC Serwis, Grupa Astra Investment, Centrum Medyczne Stanley, "Victory" Agencja Ochrony Osób i Mienia, Agregaty.pl, Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu, Piwniczkanawina.pl, Fikołki, Moodagency, ZNIKA, King Cross Marcelin

Stroje

[edytuj | edytuj kod]

Główni sponsorzy

[edytuj | edytuj kod]
Lata Sponsor
?–2006 reflex
2006–2009 PREBENA
2009–2010 Pollana
2010–2011 Mróz
2011–2018 Family House
2020– TOTALbet

Sponsorzy techniczni

[edytuj | edytuj kod]
Lata Sponsor
?–2011 Jako
2011– Nike

Warta II Poznań

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2012/2013 klub dysponował drużyną rezerw, która przystąpiła do rozgrywek w IV lidze w grupie: wielkopolska (północ)[87]. Trenerem został Przemysław Bereszyński[88], który 13 marca 2013 roku został zastąpiony przez Jarosława Zawadzkiego[89]. Zespół na koniec sezonu uplasował się na 7. miejscu[90]. 17 lipca 2013 roku klub poinformował o wycofaniu drużyny rezerw z rozgrywek IV ligi w sezonie 2013/2014 ze względów kadrowych i szkoleniowych[91].

Zespół podejmował rywali na stadionie Polonii Poznań[92], a także w Ogródku[93].

Od sezonu 2020/2021 drużyna rezerw za zgodą Wielkopolskiego Związku Piłki Nożnej przystąpiła do rozgrywek w IV lidze w grupie: wielkopolska[94]. Trenerem został Bartosz Majchrzak[95]. Sezon 2020/2021 Warta II zakończyła na 18. miejscu w tabeli, w strefie spadkowej[96]. W sezonie 2021/2022 Warta II nie została zgłoszona do rozgrywek V ligi wielkopolskiej[97].

Numizmatyka

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku wydano dwie monety okolicznościowe związane z klubem. Monety miały nominały 2 zł i 5 zł (monetę o nominale 2 zł wyemitowano w nakładzie do 80 000 sztuk, zaś monetę o nominale 5 zł wyemitowano w nakładzie do 40 000 sztuk). Monety te wchodzą w skład serii monet Polskie Kluby Piłkarskie[98].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zespół rezerw, pierwszy zespół odpadł w II rundzie.
  2. ↑ Zespół rezerw, pierwszy zespół odpadł w I rundzie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Wartuś - nowa maskotka Warty jak straży miejskiej
  2. ↑ Warta Poznań zmieni siedzibę na Grodzisk Wielkopolski? Bez tego może nie zagrać w ekstraklasie [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2024-05-02].
  3. ↑ a b J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 36.
  4. ↑ a b J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 39.
  5. ↑ a b J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 43.
  6. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 46.
  7. ↑ 25 lat Warty, s. 4.
  8. ↑ a b c d e B. Woltmann, Piłka Nożna w Wielkopolsce 1921-2001, s. 13.
  9. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński „Historia futbolu Wielkopolskiego”, s. 55.
  10. ↑ B.Woltmann „Piłka Nożna w Wielkopolsce 1921-2001”, s. 13.
  11. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 55.
  12. ↑ a b J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 60.
  13. ↑ a b c d J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 70.
  14. ↑ a b Historia dwóch Klubów, s. 58.
  15. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 87.
  16. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 483.
  17. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 106.
  18. ↑ a b c Rok 1929: Warta Poznań kontra Philips Eindhoven – pierwszy w Polsce mecz transmitowany przez radio – Warta Poznań [online] [dostęp 2021-04-26] (pol.).
  19. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 513.
  20. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 109.
  21. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 514.
  22. ↑ Przegląd Sportowy nr 17 z 28 lutego 1938 „15 godzin wśród obradujących piłkarzy”. [dostęp 2008-06-05].
  23. ↑ Pierwszy film sportowy poznańskiej produkcji, „Głos Wielkopolski”, Film nosił tytuł "Z działalności K.S. "Warta" w 1946 r., 17 grudnia 1946.
  24. ↑ t, Prezentujemy piłkarskiego wicemistrza Polski drużynę "Warty". Od mistrza Okręgu do wicemistrza Polski., „Głos Wielkopolski”, W artykule zamieszczono wizerunki wszystkich zawodników i działaczy, którzy przyczynili się do sukcesu. Ponadto krótkie wypowiedzi piłkarzy Warty, 10 grudnia 1946.
  25. ↑ Warta mistrzem Polski w piłce nożnej, „Głos Wielkopolski”, W numerze: relacja z wygranego 5:2 meczu z krakowską Wisłą, zdjęcia i karykatury zawodników, fotografia drużyny Wisły., 2 grudnia 1947 [dostęp 2020-06-21].
  26. ↑ Klub Sportowy HCP Poznań [online], www.sportowahistoria.pl [dostęp 2019-09-21].
  27. ↑ Warta Poznań w II lidze. 90minut.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  28. ↑ Warta Poznań będzie grać na Stadionie Miejskim. gloswielkopolski.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  29. ↑ Izabella Łukomska-Pyżalska nowym prezesem Warty Poznań. epoznan.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  30. ↑ Bogusław Baniak ponownie trenerem Warty. 90minut.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  31. ↑ Warta zawstydziła I ligę. epoznan.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  32. ↑ Trener Baniak odchodzi z Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  33. ↑ Bogusław Baniak nie jest już trenerem Warty Poznań. interia.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  34. ↑ Czesław Jakołcewicz trenerem Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  35. ↑ Trener Jakołcewicz podał się do dymisji. wartapoznansa.pl. [dostęp 2010-07-03]. (pol.).
  36. ↑ Artur Płatek trenerem Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  37. ↑ Arkadiusz Miklosik dyrektorem sportowym Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  38. ↑ Jarosław Araszkiewicz nowym trenerem Warty Poznań. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  39. ↑ Czesław Owczarek nowym asystentem trenera Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  40. ↑ Nowy herb Warty Poznań z okazji stulecia istnienia klubu. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  41. ↑ Jarosław Araszkiewicz odchodzi z Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  42. ↑ Nowe obowiązki dotychczasowego asystenta Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2010-07-03]. (pol.).
  43. ↑ Ryszard Łukasik znów prowadzi Wartę. epoznan.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  44. ↑ Trener Warty Poznań z licencją, ale tylko na rok. sport.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  45. ↑ Czesław Owczarek nie jest już trenerem Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  46. ↑ Warta Poznań z okrojonym budżetem będzie walczyć o utrzymanie. Ekstraklasa.net, 2013-03-07. [dostęp 2013-07-03].
  47. ↑ Waldemar Przysiuda tymczasowym trenerem Warty. 90minut.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  48. ↑ Dotychczasowy trener opuszcza naszą drużynę. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  49. ↑ Maciej Borowski poprowadzi Wartę w rundzie wiosennej. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  50. ↑ a b Krzysztof Pawlak nowym szkoleniowcem pierwszej drużyny. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  51. ↑ Warta Poznań spadła z I ligi. Grała w niej przez sześć sezonów. Sport.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  52. ↑ Izabella Łukomska-Pyżalska: Nawet w IV lidze będę prezesem Warty Poznań. Sport.pl, 2013-06-15. [dostęp 2013-06-29].
  53. ↑ Maciej Dittmajer wiceprezesem Warty Poznań. Marek Kamiński trenerem. poznan.sport.pl, 2013-06-28. [dostęp 2013-06-29].
  54. ↑ Marek Kamiński trenerem Warty. 90minut.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  55. ↑ Warta Poznań dostała licencję i zagra w II lidze. poznan.sport.pl, 2013-06-27. [dostęp 2013-06-29].
  56. ↑ Warta Poznań bez licencji na grę w II lidze. poznan.sport.pl, 2014-06-03. [dostęp 2015-06-13].
  57. ↑ Maciej Dittmajer rezygnuje z funkcji wiceprezesa. Co dalej z Wartą Poznań?. Głos Wielkopolski, 2014-06-03. [dostęp 2015-06-13].
  58. ↑ Piłkarze Warty ogłosili strajk. Albo sprzedaż klubu, albo wycofanie z rozgrywek. /weszlo.com, 2018-08-28. [dostęp 2018-08-30].
  59. ↑ Warta Poznań w nowych rękach. Zamknięte drzwi, łzy i dziwne zachowanie inwestora. weszlo.com, 2018-08-29. [dostęp 2018-08-30].
  60. ↑ Izabella Łukomska-Pyżalska podała się do dymisji. Warta Poznań już oficjalnie w rękach nowego inwestora. sport.onet.pl, 2018-08-30. [dostęp 2018-08-30].
  61. ↑ Oficjalnie: Němec żegna się z Wartą Poznań [online] [dostęp 2021-02-28].
  62. ↑ OFICJALNIE: Tworek trenerem Warty Poznań [online] [dostęp 2021-02-28].
  63. ↑ Piotr Tworek, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy–podsumowanie pracy : 2021/2022) [dostęp 2023-06-16].
  64. ↑ Dawid Szulczek trenerem Warty Poznań - Warta Poznań [online], 8 listopada 2021 [dostęp 2023-06-16] (pol.).
  65. ↑ PKO Ekstraklasa 2021/2022 [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-06-16].
  66. ↑ PKO Ekstraklasa 2022/2023 [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-06-16].
  67. ↑ "Warta" zmienia nazwę, „Gazeta Ostrowska”, 15 lipca 1949 [dostęp 2020-10-07].
  68. ↑ Lech Poznań - sezon 1964/65 - Historia Polskiej Piłki Nożnej - HPPN.PL [online], www.hppn.pl [dostęp 2017-11-27].
  69. ↑ Kibice wybrali mecz stulecia Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  70. ↑ Piłkarskie legendy Warty. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  71. ↑ Stefan Mosiński: Historia dwóch klubów. Poznań: Poznańskie Zakłady Graficzne, 1963, s. 21.
  72. ↑ a b Znani piłkarz i trener stulecia Warty. wielkopolskifutbol.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  73. ↑ Znamy jedenastkę stulecia wybraną przez fanów!. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  74. ↑ Warta Poznań, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2022-05-25].
  75. ↑ Pierwsza drużyna Warty Poznań. wartapoznan.pl. [dostęp 2022-05-25]. (pol.).
  76. ↑ Piotr Klepczarek został nowym trenerem Warty Poznań - Warta Poznań [online], 27 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-27] (pol.).
  77. ↑ Sztab szkoleniowy - Warta Poznań [online], 21 stycznia 2019 [dostęp 2024-06-29] (pol.).
  78. ↑ Historia. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  79. ↑ K. Śmiglak trenerem Warty, „Głos Wielkopolski”, 30 kwietnia 1949 [dostęp 2020-06-21].
  80. ↑ a b Warta ma nowy hymn. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  81. ↑ „Wartuś” nową maskotką naszego klubu. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  82. ↑ a b Rodzina Dinusiów powiększa się. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  83. ↑ Dzieci odnalazły Dinusia. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  84. ↑ Mały Dinuś ma już imię!. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-03]. (pol.).
  85. ↑ Stefan Mosiński: Historia dwóch klubów. Poznań: Poznańskie Zakłady Graficzne, 1963, s. 15–17.
  86. ↑ Wojciech Popiela, Webmetric w Zielonej Rodzinie Warty Poznań! [online], Webmetric - Agencja UX i Optymalizacja Konwersji, 3 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-03] (pol.).
  87. ↑ Warta z rezerwami w IV lidze. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  88. ↑ Przemysław Bereszyński trenerem rezerw. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  89. ↑ Warta ma nowego trenera rezerw. Zastąpił Przemysława Bereszyńskiego. poznan.sport.pl. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  90. ↑ IV liga 2012/2013, grupa: wielkopolska (północ). 90minut.pl. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  91. ↑ Rezerwy Warty zostały wycofane z rozgrywek ligowych. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  92. ↑ Rezerwy także na remis. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  93. ↑ Rezerwy zagrają w „Ogródku”!. wartapoznansa.pl. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  94. ↑ IV liga 2020/2021, grupa: wielkopolska [online], www.90minut.pl [dostęp 2020-08-03].
  95. ↑ Warta Poznań znów ma rezerwy. Wystartują w IV lidze – Warta Poznań [online] [dostęp 2020-08-03] (pol.).
  96. ↑ IV liga Proeko 2020/2021, grupa: wielkopolska [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-01-14].
  97. ↑ Warta Poznań zlikwidowała drużynę rezerw. Powodem awans do Centralnej Ligi Juniorów, [w:] www.poznan.wyborcza.pl [online] [dostęp 2023-01-14].
  98. ↑ Narodowy Bank Polski - Internetowy Serwis Informacyjny [online], www.nbp.pl [dostęp 2021-04-29] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jarosław Owsiański, Tomasz Siwiński: Historia futbolu wielkopolskiego. WZPN Poznań, 2013. ISBN 978-83-64237-00-3.
  • Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański: Encyklopedia ekstraklasy, statystyczny bilans 80 sezonów. Fundacja Dobrej Ksiązki Warszawa, 2015. ISBN 978-83-86320-65-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Drugi poziom ligowych rozgrywek piłkarskich w Polsce
Sezony
Okręgowe Klasy A/
Okręgowe Ligi
II liga
I liga
Kluby w sezonie
2024/2025
Mistrzowie Polski w piłce nożnej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Warta_Poznań_(piłka_nożna)&oldid=74628097”