Wiktor Skworc

Wiktor Skworc

In Spiritu Sancto W Duchu Świętym
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1948 Bielszowice
Arcybiskup metropolita katowicki
Okres sprawowania	od 2011
Biskup diecezjalny tarnowski
Okres sprawowania	1998–2011
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	19 kwietnia 1973
Nominacja biskupia	13 grudnia 1997
Sakra biskupia	6 stycznia 1998

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	6 stycznia 1998
Miejscowość	Watykan
Miejsce	Bazylika św. Piotra
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Giovanni Battista Re Jorge María Mejía
Konsekrowani biskupi Stanisław Budzik 3 kwietnia 2004 Wiesław Lechowicz 16 lutego 2008 Andrzej Jeż 28 listopada 2009
Współkonsekrowani biskupi Stefan Cichy 12 września 1998 Józef Kupny 4 lutego 2006 Janusz Kaleta 23 listopada 2006

Wiktor Paweł Skworc (ur. 19 maja 1948 w Bielszowicach) – polski biskup rzymskokatolicki, doktor nauk humanistycznych, biskup diecezjalny tarnowski w latach 1998–2011, arcybiskup metropolita katowicki od 2011.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Urodził się 19 maja 1948 w Bielszowicach, obecnie dzielnicy Rudy Śląskiej. Egzamin dojrzałości zdał w 1966 w II Liceum Ogólnokształcącym w Rudzie Śląskiej.

W 1973 ukończył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym, mieszczącym się wówczas w Krakowie. W trakcie studiów w roku akademickim 1970/1971 odbył obowiązkowy roczny staż w kopalni węgla kamiennego „Walenty – Wawel” w Rudzie Śląskiej. 19 kwietnia 1973 otrzymał w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach święcenia prezbiteratu z rąk Herberta Bednorza, biskupa diecezjalnego katowickiego.

Na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie uzyskał w 1979 stopień licencjata teologii, a w 1995 na podstawie dysertacji Budownictwo kościołów w diecezji katowickiej w latach 1945–1989 stopień doktora nauk humanistycznych.

Prezbiter

Po przyjęciu święceń diakonatu przebywał w Dreźnie, gdzie pełnił posługę duszpasterza polskiej młodzieży pracującej w Dreźnie i Lipsku. W sierpniu 1973 został mianowany wikariuszem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach.

W latach 1975–1980 był sekretarzem i kapelanem biskupa Herberta Bednorza. W 1980 został mianowany kanclerzem kurii diecezjalnej w Katowicach. Pełniąc tę funkcję, przyczynił się do wybudowania domu księży emerytów i klasztoru sióstr karmelitanek w Katowicach, a także utworzył fundusz pomocy dla księży misjonarzy. Ponadto w czasie stanu wojennego współtworzył i współdziałał w ramach Biskupiego Komitetu Pomocy Więźniom i Internowanym. Był również jednym z głównych organizatorów wizyty papieża Jana Pawła II w Katowicach w trakcie jego podróży apostolskiej do Polski w 1983. W latach 80. pośredniczył także jako mediator w sporach pomiędzy strajkującymi i pracodawcami. Od 1992 pełnił funkcję wikariusza generalnego i ekonoma archidiecezji katowickiej. Oprócz tego był wizytatorem diecezjalnym oraz członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów.

Biskup

13 grudnia 1997 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1998 w Bazylice św. Piotra na Watykanie. Głównym konsekratorem był Jan Paweł II, zaś współkonsekratorami arcybiskup Giovanni Battista Re, substytut ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, i arcybiskup Jorge María Mejía, sekretarz Kongregacji ds. Biskupów. Ingres do bazyliki katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie odbył 25 stycznia 1998. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In Spiritu Sancto” (W Duchu Świętym).

W czasie pełnienia funkcji ordynariusza diecezji tarnowskiej przyczynił się do utworzenia, działającego w strukturach Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, samodzielnego Wydziału Teologicznego w Tarnowie. Jako biskup tarnowski sprawował urząd wicekanclerza tego wydziału. W Starym Sączu utworzył Diecezjalne Centrum Pielgrzymowania im. Jana Pawła II. Podjął decyzję o budowie w Tarnowie klauzurowego klasztoru sióstr karmelitanek. Dla katolików świeckich zaangażowanych w ruchach i stowarzyszeniach organizował spotkania w ramach Diecezjalnego Forum Ruchów i Stowarzyszeń, natomiast dla samorządowców w okresie Adwentu dni skupienia, poświęcone problemom z zakresu katolickiej nauki społecznej. Wspierał edukację zdolnej młodzieży pochodzącej z ubogich rodzin diecezji, tworząc w Tarnowie, Nowym Sączu, Mielcu i Szczucinie Katolickie Centra Edukacji Młodzieży „Kana”, jak również powołując Fundację im. Arcybiskupa Jerzego Ablewicza, przekazującą rokrocznie ponad 100 stypendiów. Utworzył także Rodzinę Szkół im. Jana Pawła II i Rodzinę Szkół Świętych i Błogosławionych. Zaangażował się w budowę Ośrodka Opiekuńczo-Rehabilitacyjnego dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej Caritas Diecezji Tarnowskiej w Jadownikach Mokrych, Przytuliska św. Brata Alberta w Grywałdzie, prowadzonego przez siostry albertynki, oraz stacjonarnego hospicjum w Tarnowie, prowadzonego przez Fundację „Kromka Chleba”, wsparł też program „Gniazdo”, mający na celu pomoc rodzinom wielodzietnym w budowie lub remoncie domu. Promował posługę nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej, zanoszących Komunię św. do domów chorych. Zarządził, aby rady parafialne były wybierane w wyborach powszechnych. Każdego roku kilku kapłanów skierowywał do pracy w krajach misyjnych, na Wschodzie i w Europie Zachodniej.

29 października 2011 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą katowickim. Ingres do archikatedry w Katowicach odbył 26 listopada 2011. Do tego dnia pełnił funkcję administratora diecezji tarnowskiej. Jako arcybiskup metropolita katowicki objął urząd wielkiego kanclerza Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. 29 czerwca 2012 otrzymał z rąk papieża paliusz metropolitalny.

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcję delegata ds. Ruchu Światło-Życie (1999–2004), przewodniczącego Komisji ds. Misji (2001–2011), przewodniczącego Rady Ekonomicznej (2004–2009). W 2004 został delegatem ds. Działalności w Polsce „Kirche in Not”, w 2006 przewodniczącym Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec, a w 2009 przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. W 2010 został nominowany przez nuncjusza apostolskiego w Polsce członkiem Kościelnej Komisji Konkordatowej.

1 lipca 2005 papież Benedykt XVI mianował go członkiem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów.

Dokonał konsekracji biskupów pomocniczych tarnowskich: Stanisława Budzika (2004), Wiesława Lechowicza (2008) i Andrzeja Jeża (2009), a także był współkonsekratorem w trakcie święceń biskupów pomocniczych katowickich Stefana Cichego (1998) i Józefa Kupnego (2006) oraz administratora apostolskiego Atyrau Janusza Kalety (2006).

Tytuły

Otrzymał honorowe obywatelstwa: Rudy Śląskiej (1998), Starego Sącza (2007), Brzeska (2009) i Tarnowa (2011).

Linki zewnętrzne

• Wiktor Skworc na stronie archidiecezji katowickiej [dostęp 2012-12-02]
• Nota biograficzna Wiktora Skworca na stronie diecezji tarnowskiej [dostęp 2012-12-26]
• Wiktor Skworc w katalogu Biblioteki Narodowej [dostęp 2013-07-13]
• Wiktor Skworc na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2013-07-13].
• {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org  (ang.).data dostępu?{{Catholic-hierarchy}} Brakujące pola: id, tytuł oraz data dostępu. Nieznane pola: 1 oraz 2. [dostęp 2010-10-21]
• {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .{{Ludzie nauki}} Brakujące pola: data dostępu oraz osoba. [dostęp 2012-12-26]