120 Korpus Strzelecki (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość | |
120 Korpus Strzelecki (ros. 120-й стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.
76 Korpus Strzelecki w czasie walk prowadzonych przeciw armii niemieckiej na ziemiach polskich wchodził w skład 3 Gwardyjskiej Armii[1]. Prowadząc ciężkie walki z armią niemiecką przyczynił się do zdobycia: Leszna, Głogowa i Gubina, co równało się zakończeniu panowania niemieckiego w tych miastach[2]. W czasie walk pod Głogowem, 120 KS przełamała niemiecką linię obronę 72 Dywizji Piechoty i 16 Dywizji Pancernej zorganizowaną na Krzyckim Rowie[3].
Szlak bojowy 76 KS prowadził z rejonu Łucka przez Hrubieszów, Annopol, Daleszyce, Końskie, Sieradz, Krotoszyn, Leszno i Zieloną Górę, Gubin, i Riese a zakończył się 21 maja 1945 w rejonie czeskiej Pragi[4].
Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Stan 1 kwietnia 1944[6]:
Stan w styczniu 1945[5]:
- 106 Dywizja Piechoty, dowódca: płk Grigorij Koczenow
- 147 Dywizja Piechoty, dowódca: gen. mjr Andriej Orłow
- 197 Dywizja Piechoty, dowódca: płk Iwan Kantaria.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 595.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 134,161,256.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 134.
- ↑ a b https://pamyat-naroda.ru/warunit/id4065/.
- ↑ a b Stańczyk 2014 ↓, s. 342.
- ↑ Состав 120 стрелкового корпуса по состоянию на 01.04.1944 — Указатель частей и соединений РККА 1941-1945 [online], rkka.wiki [dostęp 2024-04-22] (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Henryk Stańczyk: Walec wojny w południowej Polsce 1944-1945. Oświęcim: 2014. ISBN 978-83-7889-126-0.