101 Korpus Strzelecki (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa operacja lwowsko-sandomierska operacja morawsko-ostrawska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład |
70 Gwardyjska Dywizja Piechoty |
101 Korpus Strzelecki (ros. 101-й стрелковый корпус) – związek taktyczny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
101 Korpus walczył na froncie wschodnim wchodząc w skład 38 Armii[1]. Nacierające w czasie ofensywy lwowsko-sandomierskiej wojska Korpusu miały za zadanie sforsować San i opanować Sanok. Po wykonaniu tego zadania (3 sierpnia 1944) jego czołowe jednostki atakowały dalej i zdobyły Krosno. Następnie, w ramach ofensywy zimowej, 21 stycznia 1945 dotarły do Gdowa. W czasie walk o ten silny punkt oporu obrony niemieckiej zastosowano z powodzeniem manewr oskrzydlający.
Dowodzący 140 Dywizją Piechoty gen. mjr Aleksandr Kisielow poległ 24 stycznia w rejonie Wadowic. W lutym 101 Korpus stoczył ciężkie walki o Czechowice-Dziedzice. W całodobowych walkach ulicznych walczyli z powodzeniem żołnierze z 70 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty gen. mjr. Iwana Gusiewa[2]. W kolejnych dniach działania bojowe 101 Korpus kontynuował na terenie Czechosłowacji[3] i tam zastał go koniec wojny. Dowódca 101 Korpusu Armijnego gen. lejtn. Andriej Bondariew w czasie zorganizowanej 24 czerwca 1945 w Moskwie Parady Zwycięstwa dowodził pułkiem zbiorczym reprezentującym wojska 4 Frontu Ukraińskiego[4].
Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]
- gen. lejtn. Andriej Bondariew (w okresie walk na ziemiach polskich)
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- 70 Gwardyjska Dywizja Piechoty (dowódca generał major Iwan Gusiew)
- 140 Dywizja Piechoty
- 183 Dywizja Piechoty[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s. 599.
- ↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.80,81,126,127.459
- ↑ Kiriłł Moskalenko, Uderzenie za uderzeniem 1943–1945. Warszawa 1974, s. 658.
- ↑ Kiriłł Moskalenko, Uderzenie za uderzeniem 1943–1945. Warszawa 1974, s. 700.
- ↑ Henryk Stańczyk, Operacja Krakowska 1945. Ulmak 2002, s.128.