4 Gwardyjski Korpus Strzelecki
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
154 Dywizja Piechoty |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
Jakow Fokanow |
| Ostatni |
Wasilij Szugajew |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
4 Gwardyjski Korpus Strzelecki (ros. 4-й гвардейский стрелковый корпус) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej, brał udział w zdobyciu stolicy III Rzeszy.
Korpus powstał w 1942[1]. Jego szlak bojowy prowadził z Odessy na ziemie polskie, gdzie toczył walki przeciw armii niemieckiej m.in. na przyczółku warecko-magnuszewskim, oraz o zdobycie Chodkowa, Nowego Miasta nad Pilicą, Szamotuł i Skwierzyny[2].
Następnie 4 Gwardyjski Korpus Strzelecki uczestniczył w zdobyciu Berlina, wchodząc w skład 8 Gwardyjskiej Armii[3]. Do oficerów z 47 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej należącej do 4 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego zgłosili się parlamentariusze, wśród których był płk Theodor von Dufving, upoważniony do rozmów o kapitulacji wojsk niemieckich w Berlinie[4].
Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]
- gen. mjr Nikołaj Gagen (31.01.1942 – 12.09.1942)
- gen. mjr Siergiej Roginski (13.09.1942 – 20.10.1942)
- gen. mjr Michaił Zaporożenko (26.04.1943 – 17.11.1943)
- gen. mjr Andriej Andriejew (06.09.1944 – 13.11.1944)
- gen. por. Wasilij Głazunow[5] (18.11.1943 – 09.05.1945)[6]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Stan na 16 kwietnia 1945[3]:
- 35 Gwardyjska Dywizja Strzelecka, dowódca gen. mjr Iwan Kułagin[7]
- 47 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
- 57 Gwardyjska Dywizja Strzelecka, dowódca gen. mjr Afanasiej Szemiankow[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 4 гв. стрелковый корпус — Указатель частей и соединений РККА 1941-1945 [online], wiki/index.php [dostęp 2024-04-22] (ros.).
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 63,290,304,326,474.
- ↑ a b Bahm 2015 ↓, s. 247.
- ↑ Czujkow 1982 ↓, s. 374.
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 589.
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id4077/
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 304.
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 63.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Wasilij Czujkow: Koniec Trzeciej Rzeszy. Warszawa: 1982. ISBN 83-11-06846-1.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
