64 Armia (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
64 Armia
64-я армия
ilustracja
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

10 lipca 1942

Rozformowanie

1 maja 1943

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Wasilij Czujkow

Ostatni

gen. por. Michaił Szumiłow

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Front Stalingradzki, Południowo-Wschodni, Doński i Woroneski

64 Armia (ros.  64-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Armia powstała 10 lipca 1942 r. na podstawie zarządzenia Naczelnego Dowództwa z 9 lipca 1942 r. na bazie 1 Armii Rezerwowej.

12 lipca 1942 roku armia została włączona do nowo utworzonego Frontu Stalingradzkiego. Wraz z początkiem strategicznej operacji obronnej Stalingradu jej wysunięte oddziały toczyły uparte walki z awangardą niemieckiej 6 Armii nad rzeką Cymła. Następnie zatrzymała ofensywę południowego zgrupowania przeciwnika na linii Surowikino – Ryczkowo, a potem na lewym brzegu Donu.

Na początku sierpnia 1942 r., W obliczu groźby przedostania się przez 4 armię pancerną wroga do Stalingradu od południowego zachodu, wojska armii zostały wycofane na zewnętrzne obwody obronne Stalingradu, gdzie kontynuowały walki obronne.

Od 7 sierpnia armia wchodziła w skład Frontu Południowo-Wschodniego, a od 28 września ponownie wchodziła w skład Frontu Stalingradzkiego. Pod koniec sierpnia odpierała ataki wroga na centrum ugrupowania frontu, a na początku września została skierowana na wewnętrzną linię obrony Stalingradu i utworzyła linię obronną na linii Staro-Dubowka – Elchi – Iwanowka, gdzie toczyła zaciekłe walki do 12 września, po czym broniła południowo-zachodnich przedmieść i południowej części Stalingradu. Po rozbiciu obrony Frontu Południowo-Wschodniego i wycofaniu jego wojska za Wołgę, armia pozostała na prawym brzegu Wołgi i broniła obszaru na południe i południowy zachód od Stalingradu.

Gdy wojska radzieckie przeszły do kontrofensywy 19 listopada 1942 roku, armia posuwała się w ramach głównej grupy uderzeniowej Frontu Stalingradzkiego w kierunku Sowiecka, Kałacza. 23 listopada dotarła do rzeki Czerwlenaja, a następnie walczyła przeciwko otoczonym w Stalingradzie wojskom niemieckim.

W dniu 1 stycznia 1943 roku weszła w skład Frontu Dońskiego i wzięła udział w likwidacji okrążonej grupy wojsk niemieckich pod Stalingradem.

Po zakończeniu likwidacji wojsk niemieckich w Stalingradzie, od 6 lutego 1943 r., armia wchodziła w skład grupy armijnej gen. por. Trubnikowa, która znajdowała się w odwodzie Naczelnego Dowództwa.

W dniu 1 marca 1943 armia weszła w skład Frontu Woroneskiego i zajęła pozycje obronne wzdłuż rzeki Doniec w rejonie miasta Biełgorod. Toczyła tam walki obronne.

W dniu 1 maja 1943 roku armia za zasługi w bitwie stalingradzkiej została przemianowana w 7 Gwardyjską Armię.

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

Skład[1][edytuj | edytuj kod]

sierpień 1942[edytuj | edytuj kod]

  • 29 Dywizja Strzelecka
  • 112 Dywizja Strzelecka
  • 204 Dywizja Strzelecka
  • 208 Dywizja Strzelecka
  • 214 Dywizja Strzelecka
  • 229 Dywizja Strzelecka
  • 121 Brygada Pancerna
  • 137 Brygada Pancerna

wrzesień 1942[edytuj | edytuj kod]

  • 36 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 29 Dywizja Strzelecka
  • 38 Dywizja Strzelecka
  • 126 Dywizja Strzelecka
  • 138 Dywizja Strzelecka
  • 157 Dywizja Strzelecka
  • 204 Dywizja Strzelecka
  • 208 Dywizja Strzelecka
  • 13 Korpus Pancerny

październik 1942[edytuj | edytuj kod]

  • 36 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 29 Dywizja Strzelecka
  • 126 Dywizja Strzelecka
  • 138 Dywizja Strzelecka
  • 157 Dywizja Strzelecka
  • 204 Dywizja Strzelecka
  • 422 Dywizja Strzelecka
  • 13 Korpus Pancerny

listopad 1942[edytuj | edytuj kod]

  • 7 Korpus Strzelecki
  • 36 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 29 Dywizja Strzelecka
  • 38 Dywizja Strzelecka
  • 126 Dywizja Strzelecka
  • 157 Dywizja Strzelecka
  • 204 Dywizja Strzelecka
  • 56 Brygada Pancerna
  • 90 Brygada Pancerna

grudzień 1942[edytuj | edytuj kod]

  • 7 Korpus Strzelecki
  • 29 Dywizja Strzelecka
  • 38 Dywizja Strzelecka
  • 157 Dywizja Strzelecka
  • 204 Dywizja Strzelecka
  • 56 Brygada Pancerna
  • 235 Brygada Pancerna
  • 38 Brygada Zmechanizowana

styczeń 1943[edytuj | edytuj kod]

  • 7 Korpus Strzelecki
  • 36 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 29 Dywizja Strzelecka
  • 157 Dywizja Strzelecka
  • 169 Dywizja Strzelecka
  • 204 Dywizja Strzelecka
  • 96 Brygada Pancerna
  • 38 Brygada Zmechanizowana

luty 1943[edytuj | edytuj kod]

  • 7 Korpus Strzelecki
  • 15 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 36 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 29 Dywizja Strzelecka
  • 38 Dywizja Strzelecka
  • 204 Dywizja Strzelecka
  • 422 Dywizja Strzelecka
  • 19 Dywizja Artylerii Ciężkiej
  • 90 Brygada Pancerna
  • 254 Brygada Pancerna
  • 38 Brygada Zmechanizowana

marzec 1943[edytuj | edytuj kod]

  • 15 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 36 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 29 Dywizja Strzelecka
  • 38 Dywizja Strzelecka
  • 204 Dywizja Strzelecka
  • 422 Dywizja Strzelecka
  • 27 Gwardyjska Brygada Pancerna
  • 7 Gwardyjska Brygada Zmechanizowana

kwiecień 1943[edytuj | edytuj kod]

  • 15 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 36 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 72 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 73 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 78 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 81 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
  • 213 Dywizja Strzelecka
  • 7 Gwardyjska Brygada Zmechanizowana
  • 27 Gwardyjska Brygada Pancerna
  • 201 Brygada Pancerna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Na podstawie Боевой Состав Советcкой Армии Часть II i III, Военное Издательство Министерства Обороны СССР Moskwa wyd. 1972.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa pod red. gen. por. M. M. Kirjana: Велкая Отечественная война 1941-1945: словарь-справочник. Moskwa: Издательство политической литературы Политиэдат, 1985, s. 312. (ros.).
  • 64-я армия. Память Воронежский государственный университет. [dostęp 2021-02-22]. (ros.).