4 Gwardyjski Korpus Pancerny (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Nazwa wyróżniająca |
Kantemirowski |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. por. Pawieł Połubojarow |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
  [1]
| |
4 Kantemirowski Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Lenina i Czerwonego Sztandaru (ros. 4-й гвардейский танковый Кантемировский ордена Ленина Краснознамённый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
4 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony rozkazem z 3 stycznia 1943, przez przemianowanie 17 Korpusu Pancernego[2]. Wchodził m.in. w skład 60 Armii[3] i 5 Gwardyjskiej Armii[4]. W czasie bitwy pod Achtyrką pomimo znacznych strat własnych zniszczył 11 czołgów Pantera[5].
Jego szlak bojowy walkach przeciw armii niemieckiej prowadził przez: Będzin, Bolęcin, Dębicę, Duklę, Działoszyce, Grodków, Katowice, Kraków, Krzeszowice, Marcinkowice, Miechów, Sławków, Sosnowiec, Strzelin i Wolbrom. Po walkach, wszystkie te miejscowości zostały zdobyte przez 4 Gwardyjski Korpus Pancerny, lub z pomocą innych oddziałów Armii Czerwonej[6]. Szlak bojowy Korpus zakończył w rejonie Drezna[7].
Dowództwo korpusu[edytuj | edytuj kod]
Dowódca:
- gen. por. Pawieł Połubojarow[3] (03.01.1943 - 27.04.1947)[8]
Szef sztabu:
- gen. por. Izmaił Nagajbakow (03.01.1943 - 17.04.1946)[9].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Stan w latach 1944-1945[4][10]:
- 12 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca: płk Nikołaj Duszak
- 13 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca: ppłk Siemion Kurkotkin
- 14 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca: płk Aleksandr Skidanow
- 3 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej, dowódca: płk Michaił Leonow[11]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 4-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk04.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ 4-й гвардейский танковый корпус [online], rkkawwii.ru [dostęp 2024-04-22].
- ↑ a b Forczyk 2020 ↓, s. 287.
- ↑ a b Bahm 2015 ↓, s. 250.
- ↑ Forczyk 2020 ↓, s. 319.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 24,42,100,109,111,153,198,234,248,295,301,499,.
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id5543/
- ↑ 4-й гвардейский танковый корпус [online], rkkawwii.ru [dostęp 2024-04-22].
- ↑ 4-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk04.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ 4-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk04.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ Stańczyk 2014 ↓, s. 346.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.
- Henryk Stańczyk: Walec wojny w południowej Polsce 1944-1945. Oświęcim: 2014. ISBN 978-83-7889-126-0.