Fuerza Aérea Argentina
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | |
| Znak rozpoznawczy |
|
| Najwyższe dowództwa | |
| Cywilne | |
| Wojskowe |
Ministerstwo Obrony Argentyny |
Argentyńskie Siły Powietrzne (Fuerza Aérea Argentina – FAA) – wojska lotnicze powstałe po II wojnie światowej. Formacja wojskowa, podlega prezydentowi kraju, lecz nadzór operacyjny sprawuje Ministerstwo Obrony, w skład którego wchodzą 4 dowództwa, z najważniejszym dowództwem Operacji Sił Powietrznych. Do pozostałych należy dbanie o logistykę i wsparcie, czym zajmuje się Dowództwo Zaopatrzenia, Dowództwo Szkolenia i Dowództwo Regionów Powietrznych. Głównym trzonem Argentyńskich Sił Powietrznych jest 9 brygad lotniczych, które są podzielone na grupy, których numeracja jest tożsama z numerem brygady macierzystej. Obecnie na ich wyposażeniu znajduje się 46 różnego typu samolotów.
Wyposażenie
Samoloty produkcji zagranicznej
Jednym z głównych elementów sił bojowych były 3 grupy lotnicze wyposażone we francuskie Dassault Mirage III DA i Dassault Mirage 5, których 19 sztuk zostało pozyskanych z Izraela, podobnie jak samoloty jednomiejscowe Dagger. Z kolei samoloty w wersji CJ i 3 III BJ w 1982 roku, a kolejne 10 Samolotów Mirage w wersji 5P z Peru.
Samoloty Mirage IIIBJ/CJ miały jedynie 2 eskadry 4 Grupy Myśliwskiej z El Plumerillo, zaś maszyny pozyskane z Peru znajdowały się w eskadrze 10 Grupy Myśliwskiej w Rio Gallegos, ale największa ich koncentracja – w bazie Tandil, niedaleko stolicy Argentyny, Buenos Aires, gdzie stacjonuje 6 Grupa Myśliwska. Posiadała ona 2 eskadry Daggerów i 2 eskadry Mirage’ów IIIEA/DA
Wszystkie Mirage’e i ich wersje pochodne wycofano ze służby 30 listopada 2015 roku[1]. Od tego momentu rdzeń Fuerza Aérea Argentina stanowiło około dwudziestu A-4AR Fightinghawków, głęboko zmodernizowanej wersji amerykańskiego samolotu szturmowego Douglas A-4 Skyhawk. Te jednak uziemiono na nieokreślony czas z powodów technicznych w styczniu 2016 roku[2]. Wycofanie A-4AR zaplanowano na rok 2018. Rząd Argentyny zrezygnował z poszukiwania następcy tych samolotów[3]. Rozważano m.in. pozyskanie używanych IAI Kfir lub Dassault Mirage F1. W lutym 2017 roku Argentyna kupiła 12 samolotów szkolno-treningowych Beechraft Т-6С+ Texan II; zajmą one miejsce brazylijskich Tucano, zakupionych trzydzieści lat wcześniej[4]. W listopadzie 2017 roku do Argentyny przybyły pierwsze cztery maszyny[5].
Samoloty produkcji krajowej
Głównym samolotem krajowym jest A-58 Pucara. Z uwagi na stary typ konstrukcji liczba samolotów pozostających w czynnej służbie jest mocno ograniczona. Inny samolot produkcji krajowej, A-63 Pampa, jest wykorzystywany do szkolenia podstawowego i zaawansowanego. Obecnie siły argentyńskie posiadają około 100 samolotów tego typu. 4. Grupa Myśliwska dysponuje także kilkoma śmigłowcami ratowniczymi Aerospatiale SA-315B Lama.
| Zdjęcie | Samolot | Typ | Wersja | Liczba sztuk[6] | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| Samoloty szturmowe | |||||
|
 McDonnell Douglas A-4 Skyhawk
|
samolot szturmowy | A-4AR OA-4AR |
23 3 |
Lockheed Martin zmodernizował 36 eksamerykańskich A-4M do standardu A-4AR Fightinghawk w latach 1996–1999, zastąpiły A-4B/C. |
|
 FMA IA 58 Pucará
|
samolot przeciwpartyzancki | IA-58A | 32 | |
| Samoloty transportowe | |||||
_Lofting-1.jpg)
|
Lockheed C-130 Hercules
|
transportowiec powietrzny tankowiec |
C-130H KC-130H |
8 2 |
|
|
 Fokker F27 Friendship
|
transportowiec | F27-400M | 5 | |
|
Fokker F28 Fellowship
|
transport VIP | 2 | F28-1000/4000, używane poprzez LADE. | |
|
Boeing 757
|
transport VIP | 757-200 | 1 | Tango 01, poprzez Líneas Aéreas del Estado. |
| Learjet 60
|
transport VIP | 1 | |||
| Learjet 35
|
rozpoznawcze/kartografia | 35A | 3 | ||
| Samoloty szkolno-treningowe | |||||
| Beechcraft T-6 Texan II
|
szkolenie podstawowe | T-6C+ | 4/12 | ||
 Embraer EMB 312 Tucano
|
szkolenie podstawowe | 26 | |||
|
FMA IA 63 Pampa
|
szkolenie zaawansowane/samolot wsparcia | IA-63 | 16 | |
|
 Su-29
|
samoloty akrobacyjne | Su-29AR | 8 | Cruz del Sur |
| Śmigłowce | |||||
| Bell 212
|
śmigłowiec użytkowy | 6 | |||
| Mi-171E
|
śmigłowiec użytkowy | 2 | 3 kolejne zamówione, do zaopatrywania arktycznych baz. | ||
 Changhe Z-11
|
użytkowy/wsparcia | 1 | zamówiono kolejne | ||
|
 Aérospatiale SA 315B Lama
|
poszukiwawczo-ratownicze | SA-315B | 3 | |
| McDonnell Douglas MD-500
|
użytkowy szkolny |
500D 500E |
4 3 |
||
| Hughes OH-6 Cayuse
|
rozpoznawczy | 369 | 5 | ||
Wycofane
 |
 |
 |
_MS-760_Paris_Lofting-2.jpg) |
North American F-86 Sabre - 28× F-86F 1960-1986 (ex-USAF)- Douglas A-4 Skyhawk - 50× A-4P(B) 1966-1999, 25× A-4C 1976-1999 (ex-USN A-4B/C)
English Electric Canberra - 10× B.62, 2× T.64 1970-1982 (ex-RAF)
Dassault Mirage III - 17× IIIEA, 4× IIDA 1972-2015, 19× IIICJ, 3× IIIBJ 1982-2012
IAI Dagger/Finger - 35× A, 4× B 1978-2015- Dassault Mirage 5 - 10× 5P 1982-2015
Morane-Saulnier/FMA MS.760 Paris - 48× CH-47C 1959-2007- Cessna 210
- Cessna 182 - 40× 182 1969-
- Cessna 185 - 12× U-17 1971-
- Cessna 207 - 9× U-207 1975-
- Cessna 172 - 5× T-41 1976-
- Cessna 210 - 48× CH-47C 1959-2007
- Boeing CH-47 Chinook - 3× CH-47C 1980-2002
Przypisy
- ↑ Łukasz Golowanow: Koniec argentyńskich Mirage’ów. Konflikty.pl, 2 grudnia 2015.
- ↑ Łukasz Golowanow: Argentyńskie lotnictwo bez odrzutowców bojowych. Konflikty.pl, 29 stycznia 2016. [dostęp 4 lutego 2017].
- ↑ Łukasz Golowanow: Argentyna rezygnuje z zakupu myśliwców. Konflikty.pl, 4 lutego 2017. [dostęp 4 lutego 2017].
- ↑ Łukasz Golowanow: Argentyna wreszcie kupuje Texany. konflikty.pl, 13 lutego 2017. [dostęp 18 listopada 2017].
- ↑ Maciej Hypś: Pierwsze T-6C w Argentynie. konflikty.pl, 16 listopada 2017. [dostęp 18 listopada 2017].
- ↑ World Air Forces 2013, 11 grudnia 2012, flightglobal.com Dostęp: 2012-12-15
Bibliografia
- Lotnictwo Wojskowe Świata Lindsay Peacock 0-86101-563-0