Uniwersytet Warszawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Nonander (dyskusja | edycje) o 20:26, 22 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
{{{nazwa oryginalna}}}
Universitas Varsoviensis
University of Warsaw
{{{jednostka macierzysta}}}
Ilustracja
Brama Główna Uniwersytetu Warszawskiego
Data założenia

19 listopada 1816

Typ

{{{typ}}}

Patron

{{{patron}}}

Państwo

 Polska

Adres

ul. Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa

Liczba pracowników
• naukowych

7125[1]
3623[2]

Liczba studentów

44 735[3]

{{{stanowisko zarządzającego}}}

{{{zarządzający}}}

Członkostwo

EUA, Socrates-Erasmus, CIRCEOS

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Założyciel Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego, cesarz Rosji i król Polski Aleksander I Romanow, portret pędzla Aleksandra Molinari z 1813 roku

Uniwersytet Warszawski (historyczne nazwy: Królewski Uniwersytet Warszawski, Cesarski Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie) – polski publiczny uniwersytet założony 19 listopada 1816 w Warszawie przez rosyjskiego cara Aleksandra I z inicjatywy Stanisława Kostki Potockiego i Stanisława Staszica. W czasie swej działalności uniwersytet był kilkukrotnie zamykany (m.in. w 1831 po powstaniu listopadowym i w trakcie niemieckiej okupacji w latach 1939–1945)[4].

Współcześnie UW jest największym[5] i jednym z najlepszych uniwersytetów w Polsce. W Rankingu Szkół Wyższych „Perspektyw” i „Rzeczpospolitej” corocznie zajmuje jedno z dwóch pierwszych miejsc w kraju[6]. W rankingu za rok 2016 Uniwersytet Warszawski zajął 1. miejsce w Polsce[7]. W międzynarodowym rankingu QS World University Rankings za rok 2018 Uniwersytet Warszawski zajął miejsce w przedziale 411-420 (najwyższe ze wszystkich polskich uczelni)[8].

Uniwersytet Warszawski dał początek kilku innym współcześnie działającym uczelniom. W 1950 w miejsce zlikwidowanych Wydziału Lekarskiego i Wydziału Farmaceutycznego powstała Akademia Medyczna w Warszawie (dziś Warszawski Uniwersytet Medyczny)[9]. W 1952 z uniwersytetu usunięto Wydział Weterynaryjny i włączono go do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[10]. W 1954 z wydziałów teologicznych UW i UJ powstała Akademia Teologii Katolickiej (dziś Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie)[11]. W 1997 filia UW w Białymstoku została przekształcona w Uniwersytet w Białymstoku[12].

Historia

Królewski Uniwersytet Warszawski (1816–1831)

 Zobacz też kategorię: Królewski Uniwersytet Warszawski.

W listopadzie roku 1816 car Rosji Aleksander I przychylił się do inicjatywy Stanisława Kostki Potockiego i Stanisława Staszica, podejmując decyzję o utworzeniu Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego[13]. Nastąpiło to poprzez połączenie Szkoły Prawa i Nauk Administracyjnych (zał. 1808) oraz Szkoły Lekarskiej zwanej też Akademickim Wydziałem Lekarskim (zał. 1809). Po uzupełnieniu uczelnia składała się z 5 wydziałów:

  • Prawa i Nauk Administracyjnych, który składał się z 9 katedr (Nauk Przygotowawczych; Pandektów; Prawa Polskiego Dawnego i Historii Prawa Polskiego; Prawa Cywilnego Obecnie Obowiązującego; Prawa Kryminalnego, Postępowania Cywilnego i Kryminalnego i Konstytucji; Prawa Kanonicznego; Ekonomii Politycznej, Prawa Administracyjnego, Prawa Policyjnego i Nauki Finansowej; Nauki Handlu, Prawa Handlowego i Statystyki; Technologii, Rolnictwa i Leśnictwa: do roku 1819). Na wydziale pracowali m.in. Jan Wincenty Bandtkie, Wacław Aleksander Maciejowski i Fryderyk Skarbek[14][15].
  • Nauk Lekarskich, który składał się z 10 katedr (Anatomii Teoretycznej i Praktycznej oraz Porównawczej; Farmacji, Farmakologii, Chemii Policyjnej i Prawnej; Fizjologii i Dietetyki; Patologii Ogólnej, Historii Medycyny i Propedeutyki; Materii Lekarskiej, Toksykologii i Formularza, czyli Receptury; Chirurgii Teoretycznej; Chirurgii Operacyjnej; Patologii i Terapii Szczegółowej; Położnictwa, Chorób Ciężarnych, Położnic i Nowo narodzonych; Chorób Epizootycznych, Medycyny Prawnej i Policji Lekarskiej). Na wydziale pracowali m.in. Andrzej Franciszek Ksawery Dybek, Emilian Klemens Nowicki i Jan Bogumił Freyer[9]
  • Teologicznego, który składał się z 6 katedr (Pisma Świętego i Nauk Pomocniczych; Historii Kościoła; Prawa Kościelnego; Teologii Dogmatycznej; Teologii Moralnej; Teologii Pasterskiej). Na wydziale pracował m.in. pierwszy rektor UW Wojciech Szweykowski[11].
  • Filozoficznego (powstał w roku 1817), gdzie wykładał m.in. Adam Zabellewicz[16].
  • Nauk i Sztuk Pięknych, do którego włączono też Instytut Muzyki i Deklamacji. W 1826 Oddział Muzyki Uniwersytetu został przekształcony w Szkołę Główną Muzyki (studiował tam m.in. Fryderyk Chopin)[17].
Wincenty Kasprzycki, Widok Wystawy Sztuk Pięknych w Warszawie w 1828 roku

W 1830 roku car Mikołaj I przemianował uczelnię na Uniwersytet Królewsko-Aleksandrowski w celu upamiętnienia swego brata Aleksandra I (zmarł w 1825 r.)[18]. Po upadku powstania listopadowego, w którym uczestniczyło wielu studentów, uniwersytet został zamknięty[15].

Po powstaniu listopadowym (1831–1869)

 Osobne artykuły: Akademia Medyko-Chirurgiczna w Warszawie i Szkoła Główna Warszawska.

W ramach represji po klęsce powstania listopadowego nastąpiła likwidacja polskiego szkolnictwa wyższego. Większość zbiorów UW wywieziono do Petersburga[4]. W 1857 roku w Warszawie otwarto Akademię Medyko-Chirurgiczną, która składała się z dwóch wydziałów (lekarskiego i farmaceutycznego). W 1862 akademia stała się częścią Szkoły Głównej Warszawskiej (Варшавская Главная Школа)[9]. SGW posiadała cztery wydziały: (1) Prawa i Administracji, (2) Filologiczno-Historyczny, (3) Matematyczno-Fizyczny i (4) Lekarski. Rektorem uczelni został Józef Mianowski. Szkołę zamknięto niedługo po upadku Powstania styczniowego (w 1869)[19].

Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870–1915)

 Zobacz też kategorię: Cesarski Uniwersytet Warszawski.
Pieczęć Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego

W 1870 roku w miejsce zlikwidowanej SGW otwarto Cesarski Uniwersytet Warszawski (Императорский Варшавский Университет) z wykładowym językiem rosyjskim. W trakcie I wojny światowej uniwersytet został przeniesiony do Rostowa nad Donem (1915), gdzie do końca lipca 1917 roku działał jako „Cesarski Uniwersytet Warszawski w m. Rostowie nad Donem” (Императорский Варшавский Университет в г. Ростове-на-Дону). Uczelnia została następnie przekształcona postanowieniem Rządu Tymczasowego w Uniwersytet w Rostowie nad Donem[4].

Okres II Rzeczypospolitej (1915–1939)

Jesienią 1915 gen. Hans von Beseler utworzył polskojęzyczny Uniwersytet Warszawski i nadał mu statut. W 1920 utworzono Wydział Teologii Ewangelickiej. Na początku lat trzydziestych uniwersytet stał się największą polską uczelnią – pracowało tam 250 profesorów i docentów, a naukę pobierało 10 000 studentów[4]. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 Senat UW zmienił nazwę uczelni na Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie[20].

W listopadzie 1936 roku studenci kierowani przez Młodzież Wszechpolską urządzili blokadę gmachów uniwersyteckich domagając się obniżki opłat za naukę i getta ławkowego dla Żydów[21]. W październiku 1937 roku rektor Włodzimierz Antoniewicz wydał zarządzenie porządkowe wprowadzające na uczelni getto ławkowe, tj. obowiązek zajmowania przez studentów pochodzenia żydowskiego wyznaczonych miejsc w salach wykładowych[22]. W roku akademickim 1938/39 nie przyjmowano Żydów na wydziały farmacji i weterynarii[23].

Okres II wojny światowej (1939–1945)

W trakcie okupacji polskie uczelnie były zamknięte. Zbiory i wyposażenie wielu pracowni UW zostały wywiezione do Niemiec, a budynki uniwersytetu przekształcono częściowo w koszary żandarmerii. Pomimo zakazów okupanta i groźby kary śmierci, wielu wykładowców prowadziło zajęcia ze studentami w mieszkaniach prywatnych. W ten sposób powstała rozbudowana struktura tajnego nauczania, stanowiąca część polskiego ruchu oporu. W 1944 roku w zajęciach uczestniczyło ok. 300 pracowników naukowych i 3500 studentów.

Tajne kształcenie wyższe na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym realizowano w „Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego” – Szkole Zaorskiego (zob. Jan Zaorski)[24][25][26].

Większość studentów była jednocześnie żołnierzami podziemia. W czasie wojny zginęło 63 profesorów UW. Infrastruktura uczelni uległa zniszczeniu w 60%, a zbiory w 70–80%[4].

Uniwersytet Warszawski w latach 1945–1989

Strajk studencki na UW w 1988

Po wojnie powrócono do nazwy Uniwersytet Warszawski. W grudniu 1945 roku zajęcia rozpoczęło ponad 4 000 studentów.

Rozporządzeniem Rady Ministrów z 24 października 1949 r. zlikwidowano Wydziały: Lekarski i Farmaceutyczny, a w ich miejsce utworzono Akademię Lekarską (później Medyczną). W 1950 Wydział Humanistyczny podzielono na trzy wydziały: Filozoficzno-Społeczny, Historyczny i Filologiczny. W 1952 usunięto z uniwersytetu Wydział Weterynaryjny. W 1954 zlikwidowano Wydział Teologii Ewangelickiej i Wydział Teologii Katolickiej, wyodrębniając je i przekształcając odpowiednio w Chrześcijańską Akademię Teologiczną i Akademię Teologii Katolickiej.

Uniwersytet Warszawski był za czasów PRL ważnym ośrodkiem opozycyjnym. W latach 50. XX wieku z powodów politycznych od zajęć ze studentami odsunięci zostali m.in. Władysław Tatarkiewicz[27], Stanisław Ossowski[28] oraz Maria Ossowska[29]. W październiku 1966 Leszek Kołakowski wygłosił na UW wykład „Rozwój kultury polskiej w ostatnim 10-leciu”, za który wyrzucono go z PZPR. W marcu 1968 roku na uczelni doszło do masowych demonstracji studenckich. Z Uniwersytetu usunięto wówczas Stefana Żółkiewskiego, Zygmunta Baumana, Leszka Kołakowskiego, Bronisława Baczko i Marię Hirszowicz. W latach 1980–1981 działała komisja Senatu ds. analizy niewłaściwych decyzji personalnych władz UW podjętych w latach 1968–1980, której przewodniczył Klemens Szaniawski.

W 1980 utworzono Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego, które początkowo mieściło się w Pałacu Kazimierzowskim. W tym samym roku rektorem został Henryk Samsonowicz, który dwa lata później został usunięty ze stanowiska przez władze komunistyczne w czasie stanu wojennego. W tym okresie internowani byli też m.in. Andrzej Bogusławski, Klemens Szaniawski, doc. dr hab. Joanna Mantel-Niećko, doc. dr hab. Jadwiga Puzynina oraz doc. dr hab. Hanna Świda-Ziemba. W 1984 minister Benon Miśkiewicz zablokował wybór Klemensa Szaniawskiego na rektora[30].

Uniwersytet Warszawski po roku 1989

W latach 1994–1998 na Powiślu budowano nowy gmach Biblioteki Uniwersyteckiej. Uroczyste otwarcie miało miejsce w 1999. W tym samym roku bibliotekę odwiedził i poświęcił Jan Paweł II w czasie VII pielgrzymki do Polski[4]. W 2000 Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego zostało przeniesione do pałacu Tyszkiewiczów. W 2007 uruchomiono uniwersytecką bibliotekę cyfrową (e-bUW).

Statystyki

Ranking
National Ranking
Ranking 2016
Webometrics 1[31]
QS World 1
SIR 3[32]
Perspektywy 1[33]
Times (Europe) =1
Global
Webometrics 349[31]
Times (Europe) 501-600[34]
QS World 366[35]
SIR 503[32]

W 2013 roku na uniwersytecie studiowało 45 793 studentów oraz 3927 słuchaczy studiów podyplomowych. Uniwersytet oferuje 127 kierunków studiów, 6 makrokierunków. Na uczelni pracuje 7070 pracowników w tym 3591 pracowników naukowych (z czego 923 ma tytuł profesora)[36].

Według QS World University Rankings z 2012 roku Uniwersytet Warszawski jest najlepszym uniwersytetem w Polsce[35]. W rankingu szanghajskim (ARWU) z 2012 roku uczelnia została sklasyfikowana na miejscach 301–400[37].

Według Webometrycznego Rankingu Uniwersytetów Świata ze stycznia 2015, pokazującego zaangażowanie instytucji akademickich w istnieniu w sieci Web, uczelnia zajmuje 2. miejsce w Polsce wśród uniwersytetów, a na świecie 323. pośród wszystkich typów uczelni[31]. W tym rankingu dwa wydziały są punktowane jako osobne uczelnie, a ICM jako instytut badawczy.

Corocznie uniwersytet zajmuje 1–2 miejsce w rankingu polskich uczelni publicznych przeprowadzanych przez „Rzeczpospolitą” i „Perspektywy”.

Wydziały

Siedziba Wydziału Nauk Ekonomicznych przy ul. Długiej 44/50
Budynki Wydziału Fizyki przy ul. Pasteura 5

W skład Uniwersytetu Warszawskiego wchodzi 21 wydziałów[38]:

Jednostki ogólnouczelniane i międzywydziałowe

Collegium Novum (dawny gmach BUW)

Centra naukowo-badawcze

Inne jednostki

Hall Główny Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie przy ul. Dobrej

Organizacje studenckie

Na Uniwersytecie Warszawskim działają ogólnopolskie organizacje studenckie:

Kampusy i budynki uczelniane

Pałac Kazimierzowski
Auditorium Maximum
Budynek Porektorski
Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Kampus Główny

Władze uniwersytetu, znaczna część administracji i niektóre z wydziałów urzędują w zabytkowych gmachach przy Krakowskim Przedmieściu. Główne wejście na teren kampusu prowadzi przez zabytkową Bramę Główną UW. Do budynków na tym terenie należą:

W okolicach Kampusu Głównego są zlokalizowane również inne budynki uniwersyteckie. Są to m.in.:

  • Nowy Świat 67 – siedziba instytutów: Nauk Politycznych i Polityki Społecznej
  • Nowy Świat 69 – budynek Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych (Instytut Dziennikarstwa, Instytut Europeistyki), Wydziału Prawa i Administracji oraz Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych
  • Krakowskie Przedmieście 1 – siedziba Instytutu Badań Interdyscyplinarnych „Artes Liberales”, Instytutu Filologii Klasycznej Wydziału Polonistyki, Instytutu Prawa Międzynarodowego Wydziału Prawa i Administracji
  • Krakowskie Przedmieście 3 – siedziba wydziałów: Dziennikarstwa i Nauk Politycznych, Filozofii i Socjologii
  • Karowa – Instytut Studiów Regionalnych i Globalnych WGiSR (Karowa 20, budynek zajmowany razem z Domem Spotkań z Historią), Instytut Socjologii.

Powiśle

U podnóża skarpy warszawskiej, poniżej kampusu głównego UW, nad brzegiem Wisły zlokalizowano niedawno nową siedzibę Biblioteki Uniwersyteckiej. W jej budynku znajdują się także pomieszczenia Wydziału Prawa i Administracji. Na ulicy Bednarskiej znajduje się Sekcja Koreanistyki Wydziału Orientalistycznego, a przy ulicy Browarnej część Wydziału Neofilologii oraz Wydziału Lingwistyki Stosowanej. W przyszłości planowana jest dalsza rozbudowa instytucji uniwersyteckich w tej części Powiśla.

Kampus Ochota

W dzielnicy Ochota, w tzw. „Kampusie Ochota”, gdzie mieszczą się także placówki Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Polskiej Akademii Nauk, znajdują się:

Mokotów

W rejonie ulic Smyczkowej i Szturmowej na Mokotowie (Służew) zlokalizowano szereg budynków uniwersyteckich. W szczególności swoje siedziby mają tu niektóre jednostki Wydziału Lingwistyki Stosowanej, Wydział Zarządzania, budynki Wydziału Fizyki oraz kilka jednostek niższego szczebla.

W budynku przy alei Niepodległości 22 nazywanym „Ośrodek Ksawerów”, przejętym przez UW od Akademii Spraw Wewnętrznych, znajduje się szereg jednostek niższego szczebla, w tym Centrum Europejskie UW oraz Ośrodek Studiów Amerykańskich.

Inne lokalizacje

Siedziba Wydziału Psychologii przy ul. Stawki 5/7

Większość pozostałych jednostek uczelni znajduje się w różnych częściach Śródmieścia:

Władze rektorskie

Rektorzy

Plik:Rektorzy Szkoly Glownej Warszawskiej.jpg
Rektor i dziekani Szkoły Głównej Warszawskiej

Szablon:Kolumna-podział

Byli prorektorzy

Szablon:Kolumna-podział

Władze rektorskie w kadencji 2016–2020

Znani absolwenci i studenci

 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego.
Laureaci Nagrody Nobla
  • Henryk Sienkiewicz (1846–1916) – student Szkoły Głównej Warszawskiej, laureat Nagrody Nobla z Literatury (1905)
  • Józef Rotblat (1908–2005) – obronił doktorat na Wydziale Fizyki (1938), laureat Pokojowej Nagrody Nobla (1995)
  • Menachem Begin (1913–1992) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1935), laureat Pokojowej Nagrody Nobla (1978)
  • Leonid Hurwicz (1917–2008) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1938), laureat Nagrody Nobla z Ekonomii (2007)
Prezydenci Rzeczypospolitej Polskiej
  • Kazimierz Sabbat (1913–1989) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1939), Prezydent RP na Uchodźstwie w latach 1986–1989
  • Lech Kaczyński (1949–2010) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1971), Prezydent RP w latach 2005–2010
  • Bronisław Komorowski (ur. 1952) – absolwent Wydziału Historycznego (1977), Prezydent RP w latach 2010–2015
Premierzy Polski
  • Jan Kucharzewski (1876–1952) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1898), Premier Królestwa Polskiego w latach 1917–1918 i ponownie w 1918
  • Leopold Skulski (1877–1940) – absolwent farmacji (1903), Prezes Rady Ministrów w latach 1919–1920
  • Tadeusz Mazowiecki (1927-2013) – student Wydziału Prawa i Administracji (studiów nie ukończył), Prezes Rady Ministrów w latach 1989–1991
  • Jan Olszewski (ur. 1930) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1953), Prezes Rady Ministrów w latach 1991–1992
  • Jarosław Kaczyński (ur. 1949) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1971), Prezes Rady Ministrów w latach 2006–2007
  • Włodzimierz Cimoszewicz (ur. 1950) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji (1972), Prezes Rady Ministrów w latach 1996–1997
Politycy innych państw
  • Icchak Szamir (1915–2012) – student Wydziału Prawa w 1935, premier Izraela w latach 1983–1984 i 1986–1992
  • Alpha Oumar Konaré (ur. 1946) – absolwent Wydziału Historycznego (1974), prezydent Mali w latach 1992–2002

Uniwersytet Warszawski w kulturze

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ „Sprawozdanie Rektora Uniwersytetu Warszawsiego z działalności uczelni w 2014 roku”, s. 20, 2015-06-24. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. ISSN 978-83-235-1990-4. (pol.). 
  2. ↑ „Sprawozdanie Rektora Uniwersytetu Warszawskiego z działalności uczelni w 2014 roku”, s. 21, 2015-06-24. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. ISSN 978-83-235-1990-4. (pol.). 
  3. ↑ „Sprawozdanie Rektora Uniwersytetu Warszawskiego z działalności uczelni w 2014 roku”, s. 15, 2015-06-24. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. ISSN 978-83-235-1990-4. (pol.). 
  4. ↑ a b c d e f Uniwersytet Warszawski: historia. uw.edu.pl. [dostęp 2016-04-16]. (pol.).
  5. ↑ Uniwersytet Warszawski: fakty i liczby. uw.edu.pl. [dostęp 2016-04-16]. (pol.).
  6. ↑ Uniwersytet Warszawski: profil uczelni. perspektywy.pl. [dostęp 2016-04-16]. (pol.).
  7. ↑ University Ranking - Ranking Szkół Wyższych PERSPEKTYWY 2016 [online], www.ranking.perspektywy.org [dostęp 2017-03-11] (pol.).
  8. ↑ QS World University Rankings: Poland. topuniversities.com. [dostęp 2017-09-06]. (ang.).
  9. ↑ a b c Warszawski Uniwersytet Medyczny: historia. wum.edu.pl. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).
  10. ↑ Historia. sggw.pl, 7 października 2009. [dostęp 2017-08-17].
  11. ↑ a b UKSW: Historia Uniwersytetu. uksw.edu.pl. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).
  12. ↑ Historia Uniwersytetu w Białymstoku. uwb.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. (pol.).
  13. ↑ Postanowienie naznaczające założenie Szkoły Głównej pod imieniem Królewskiego Uniwersytetu z dnia 7 (19) listopada 1816 r. – Dz.Pr.K.P. Tom XIII, Nr 51, s. 90–95.
  14. ↑ T. 4: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1966, s. 197–198.
  15. ↑ a b WPiA UW: O Wydziale. wpia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).
  16. ↑ Krótka historia Instytutu Filozofii. filozofia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-19]. (pol.).
  17. ↑ Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina: dzieje uczelni. filozofia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-19]. (pol.).
  18. ↑ Postanowienie dozwalające Uniwersytetowi Warszawskiemu przyiąć nazwanie Uniwersytetu Królewsko-Alexandrowskiego z dnia 18 (30) marca 1830 r. – Dz.Pr.K.P. Tom XIII, Nr 51, s. 86–90.
  19. ↑ Szkoła Główna Warszawska, [w: Encyklopedia Gutenberga]. gutenberg.czyz.org. [dostęp 2016-04-14]. (pol.).
  20. ↑ Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 sierpnia 1935 r. o nadaniu Uniwersytetowi Warszawskiemu nazwy: „Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie” (Dz.U. z 1935 r. nr 66, poz. 412).
  21. ↑ Szymon Rudnicki, Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Sejmowe 2015, ISBN 978-83-7666-363-0, s. 469.
  22. ↑ Andrzej Garlicki (red.): Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego 1915–1939. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 279–280. ISBN 83-01-02863-7.
  23. ↑ Ronald Modras: Kościół katolicki i antysemityzm w Polsce w latach 1933–1939. Kraków: Homini, 2014, s. 308.
  24. ↑ Tabliczka#140: Żołnierze Armii Krajowej – wykładowcy, absolwenci i studenci Prywatnej Szkoły Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego dr. Jana Zaorskiego. [w:] Tabliczki informacyjne o działalności Armii Krajowej i jej żołnierzach [on-line]. Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. [dostęp 2017-03-02].
  25. ↑ Tajne studia medyczne. [w:] Opracowanie na podstawie: „Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego – Powstanie Warszawskie i medycyna”, wydanie II, Warszawa 2003 [on-line]. Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego. [dostęp 2017-01-25].
  26. ↑ Irena Ćwiertnia-Sitowska, Studia medyczne w latach 1941-1949] w: Wspaniali i niezapomniani (cz. 3). Studia medyczne w latach 1941-1949; Nasi nauczyciele, , Miesięcznik Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza, Numer 2011-05
  27. ↑ Kulturologia polska XX wieku: Władysław Tatarkiewicz. kulturologia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. (pol.).
  28. ↑ Kulturologia polska XX wieku: Stanisław Ossowski. kulturologia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. (pol.).
  29. ↑ Kulturologia polska XX wieku: Maria Ossowska. kulturologia.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. (pol.).
  30. ↑ Kalendarium końca PRL z perspektywy Uniwersytetu Warszawskiego. solidarnosc.uw.edu.pl. [dostęp 2016-11-20]. (pol.).
  31. ↑ a b c Poland. Webometrics, 2015. [dostęp 2015-04-23]. (ang.).
  32. ↑ a b University of Warsaw report [online], www.scimagoir.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  33. ↑ Uniwersytet Warszawski najlepszy w Polsce. Perspektywy. [dostęp 2014-07-23]. (pol.).
  34. ↑ Best universities in Poland | Times Higher Education (THE) [online], www.timeshighereducation.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  35. ↑ a b University of Warsaw (2013). QS Quacquarelli Symonds Limited. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  36. ↑ Ogólna informacja dotycząca Uniwersytetu Warszawskiego do Informatora Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej. Uniwersytet Warszawski, 2013. s. 57. [dostęp 2014-07-23]. (pol.).
  37. ↑ Ranking szanghajski 2012.
  38. ↑ Wydziały i jednostki. [dostęp 2016-09-03].
  39. ↑ Władze i administracja. uw.edu.pl. [dostęp 2016-10-31].
  40. ↑ Katalog Znaków Pocztowych. 200 lat Uniwersytetu Warszawskiego. kzp.pl. [dostęp 2016-05-24].

Linki zewnętrzne

Uniwersytet Warszawski
Wydziały
Szkoły
doktorskie
Centra
Instytuty
Kolegia
inne
jednostki
Dawne
wydziały
według
stulecia
XIX
  • Teologiczny (1816–1831)
XIX i XX
XX
XX i XXI

Rektorzy Uniwersytetu Warszawskiego
Rektorzy
Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego
Rektorzy
Szkoły Głównej Warszawskiej
Rektorzy
Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego
Rektorzy
Uniwersytetu Warszawskiego
Rektorzy
Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie
Rektorzy
Uniwersytetu Warszawskiego
Uczelnie w Warszawie
Uczelnie publiczne
Uczelnie niepubliczne

Warszawa

Uniwersytety w Polsce
Uniwersytety
Uniwersytety
przymiotnikowe
ekonomiczne
medyczne
przyrodnicze
inne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uniwersytet_Warszawski&oldid=53273402”