Alex O’Brien

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Alex O'Brien)
Alex O’Brien
ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

7 marca 1970
Amarillo

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1992

Zakończenie kariery

2003

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

30 (21 lipca 1997)

Australian Open

2R (1995, 1998)

Roland Garros

2R (1993, 1994)

Wimbledon

3R (1997)

US Open

3R (1996)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

13

Najwyżej w rankingu

1 (8 maja 2000)

Australian Open

F (1996, 1997)

Roland Garros

3R (1996)

Wimbledon

QF (1999, 2000)

US Open

W (1999)

William Alexander „Alex” O’Brien (ur. 7 marca 1970 w Amarillo) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca US Open 1999 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, olimpijczyk z Sydney (2000).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodowy tenisista O’Brien występował w latach 1992–2003. Łącznie na kortach zarobił 3 535 415 dolarów amerykańskich[1]

Swoje jedyne turniejowe zwycięstwo rangi ATP World Tour w grze pojedynczej odniósł w 1996 roku w New Haven. W drodze do finału wyeliminował m.in. nr 4. w rankingu singlistów, Jewgienija Kafielnikowa. W meczu o tytuł pokonał 7:6(6), 6:4 Jana Siemerinka.

Swój pierwszy tytuł w grze podwójnej wywalczył w 1994 roku podczas turnieju w Cincinnati, grając wspólnie ze Sandonem Stollem. W 1999 roku wygrał deblowy US Open, pokonując w finale razem z Sébastienem Lareau duet Mahesh BhupathiLeander Paes 7:6(7), 6:4[2]. Na koniec roku zwyciężył w Tennis Masters Cup, wygrywając z parą Bhupathi–Paes 6:3, 6:2, 6:2. Łącznie O’Brien wygrał 13 turniejów rangi ATP World Tour w grze podwójnej oraz uczestniczył w 20 finałach, w tym finałach Australian Open w 1996 i 1997 roku oraz US Open w 1995 roku.

Występował na igrzyskach olimpijskich w Sydney (2000). Grając w parze z Jaredem Palmerem odpadli w 2 rundzie rywalizacji deblistów (w 1 rundzie mieli wolny los).

Był również reprezentantem swojego kraju w Pucharze Davisa.

W rankingu gry pojedynczej O’Brien najwyżej był na 30. miejscu (21 lipca 1997), a w klasyfikacji gry podwójnej na 1. pozycji (8 maja 2000). Na szczycie listy deblowej znajdował się łącznie przez 5 tygodni.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 18 sierpnia 1996 New Haven Twarda Holandia Jan Siemerink 7:6(6), 6:4

Gra podwójna (13–20)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 9 stycznia 1994 Oʻahu Twarda Stany Zjednoczone Jonathan Stark Czechy Tom Nijssen
Holandia Cyril Suk
4:6, 4:6
Finalista 2. 27 lutego 1994 Scottsdale Twarda Australia Sandon Stolle Szwecja Jan Apell
Stany Zjednoczone Ken Flach
0:6, 4:6
Zwycięzca 1. 14 sierpnia 1994 Cincinnati Twarda Australia Sandon Stolle Południowa Afryka Wayne Ferreira
Australia Mark Kratzmann
6:7, 6:3, 6:2
Finalista 3. 12 lutego 1995 San Jose Twarda (hala) Australia Sandon Stolle Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
6:3, 5:7, 0:6
Finalista 4. 14 maja 1995 Pinehurst Ceglana Australia Sandon Stolle Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
2:6, 4:6
Finalista 5. 9 września 1995 US Open, Nowy Jork Twarda Australia Sandon Stolle Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
3:6, 3:6
Finalista 6. 27 stycznia 1996 Australian Open, Melbourne Twarda Kanada Sébastien Lareau Szwecja Stefan Edberg
Czechy Petr Korda
5:7, 5:7, 6:4, 1:6
Finalista 7. 16 czerwca 1996 Londyn Trawiasta Kanada Sébastien Lareau Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
3:6, 6:7
Zwycięzca 2. 27 października 1996 Stuttgart Dywanowa (hala) Kanada Sébastien Lareau Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
3:6, 6:4, 6:3
Finalista 8. 17 listopada 1996 Doubles Championship, Hartford Dywanowa (hala) Kanada Sébastien Lareau Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
4:6, 7:5, 2:6, 6:7
Finalista 9. 25 stycznia 1997 Australian Open, Melbourne Twarda Kanada Sébastien Lareau Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
6:4, 5:7, 5:7, 3:6
Zwycięzca 3. 2 marca 1997 Filadelfia Twarda (hala) Kanada Sébastien Lareau Południowa Afryka Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
6:3, 6:3
Finalista 10. 27 kwietnia 1997 Orlando Ceglana Stany Zjednoczone Jeff Salzenstein Bahamy Mark Merklein
Stany Zjednoczone Vince Spadea
4:6, 6:4, 4:6
Finalista 11. 18 maja 1997 Rzym Ceglana Zimbabwe Byron Black Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca 4. 27 lipca 1997 Los Angeles Twarda Kanada Sébastien Lareau Indie Mahesh Bhupathi
Stany Zjednoczone Rick Leach
7:6, 6:4
Finalista 12. 3 sierpnia 1997 Montreal Twarda Kanada Sébastien Lareau Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
6:7, 3:6
Finalista 13. 17 sierpnia 1997 New Haven Twarda Kanada Sébastien Lareau Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
4:6, 7:6, 2:6
Finalista 14. 5 października 1997 Pekin Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jim Courier Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
5:7, 6:7
Finalista 15. 29 marca 1998 Miami Twarda Stany Zjednoczone Jonathan Stark Południowa Afryka Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone Rick Leach
2:6, 4:6
Zwycięzca 5. 12 kwietnia 1998 Hongkong Twarda Zimbabwe Byron Black Południowa Afryka Neville Godwin
Finlandia Tuomas Ketola
7:5, 6:1
Finalista 16. 3 maja 1998 Atlanta Ceglana Stany Zjednoczone Richey Reneberg Południowa Afryka Ellis Ferreira
Południowa Afryka Brent Haygarth
3:6, 6:0, 2:6
Finalista 17. 23 sierpnia 1998 New Haven Twarda Kanada Sébastien Lareau Australia Wayne Arthurs
Australia Peter Tramacchi
6:7, 6:1, 3:6
Zwycięzca 6. 1 listopada 1998 Stuttgart Twarda (hala) Kanada Sébastien Lareau Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
6:3, 3:6, 7:5
Zwycięzca 7. 10 stycznia 1999 Doha Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Południowa Afryka Piet Norval
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 6:4
Finalista 18. 21 lutego 1999 Memphis Twarda (hala) Kanada Sébastien Lareau Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
3:6, 4:6
Zwycięzca 8. 13 czerwca 1999 Londyn Trawiasta Kanada Sébastien Lareau Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
6:3, 7:6(3)
Zwycięzca 9. 11 września 1999 US Open, Nowy Jork Twarda Kanada Sébastien Lareau Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
7:6(7), 6:4
Zwycięzca 10. 7 listopada 1999 Paryż Dywanowa (hala) Kanada Sébastien Lareau Holandia Paul Haarhuis
Stany Zjednoczone Jared Palmer
7:6(7), 7:5
Zwycięzca 11. 21 listopada 1999 Doubles Championship, Hartford Dywanowa (hala) Kanada Sébastien Lareau Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
6:3, 6:2, 6:2
Finalista 19. 9 stycznia 2000 Doha Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Bahamy Mark Knowles
Białoruś Maks Mirny
3:6, 4:6
Zwycięzca 12. 19 marca 2000 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Holandia Paul Haarhuis
Australia Sandon Stolle
6:4, 7:6(5)
Zwycięzca 13. 20 sierpnia 2000 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Jared Palmer Stany Zjednoczone Andre Agassi
Armenia Sarkis Sarksjan
7:5, 6:1
Finalista 20. 25 lutego 2001 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jonathan Stark Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 6:7(3)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alex O’Brien. atpworldtour.com. [dostęp 2012-09-11]. (ang.).
  2. Sebastien, O’Brien capture first Grand Slam title. usatoday.com, 10 września 1999. [dostęp 2011-12-05]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]