Przejdź do zawartości

Jan Joachim Tarło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Joachim Tarło
Asystent Tronu Papieskiego
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data urodzenia

30 listopada 1658

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1732
Wiedeń

Miejsce pochówku

Bazylika Świętego Krzyża w Warszawie

Biskup kijowski
Okres sprawowania

1718–1723

Biskup diecezjalny poznański
Okres sprawowania

1723–1732

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1684

Nominacja biskupia

5 grudnia 1718

Sakra biskupia

23 kwietnia 1719

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 kwietnia 1719

Konsekrator

Michał Szembek

Współkonsekratorzy

Piotr Franciszek Tarło
Jan Feliks Szaniawski

Jan Joachim Tarło herbu Topór (ur. 30 listopada 1658 w woj. sandomierskim, zm. 13 sierpnia 1732 w Wiedniu) – biskup kijowski i poznański, jezuita, archidiakon krakowskiej kapituły katedralnej w latach 17051713[1]

W źródłach występuje także jako Jan XII Tarło[2].

Syn wojewody sandomierskiego Jana i Anny Czartoryskiej, brat biskupa Bartłomieja. W młodości związany z Towarzystwem Jezusowym. W 1718 został biskupem kijowskim, a w 1722[3] poznańskim. W starszym wieku udał się do Rzymu, gdzie Klemens XII ustanowił go asystentem Tronu Papieskiego.

Tak opisuje biskupa Kasper Niesiecki:[4] Był ten Jan pobożny, nikomu nie naprzykrzony, submissyi przedziwnej, w życiu swojem wstrzemięźliwy, na ubóstwo miłosierny, boso w kapie pod czas Jubileuszu w Krakowie kościoły obchodził ze zbudowaniem wszystkich.

Pochowany w kościele misjonarzy Św. Krzyża w Warszawie[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 13.
  2. Na podstawie: Franciszek Rzepnicki, Żywoty biskupów w opracowaniu Wiesiołkowskiego
  3. Inne źródła podają rok 1723 oraz ingres w 1724
  4. Na podstawie: Kasper Niesiecki, Korona Polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa [...] ozdobiona w opracowaniu Wiesiołkowskiego
  5. Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 154.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]