Karol Radoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Karol Radoński
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

7 października 1883
Kociałkowa Górka

Data śmierci

15 marca 1951

Biskup diecezjalny włocławski
Okres sprawowania

1929–1951

Biskup pomocniczy poznański
Okres sprawowania

1927–1929

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 lutego 1909

Nominacja biskupia

8 kwietnia 1927

Sakra biskupia

29 maja 1927

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Komandor Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 maja 1927

Konsekrator

August Hlond

Współkonsekratorzy

Stanisław Okoniewski
Stanisław Kostka Łukomski

Wizyta biskupa Radońskiego w północnej Francji (Montigny-en-Ostrevent) w towarzystwie ks F. Ciegiełki, rektora Polskiej Misji Katolickiej w Paryżu (15 lipca 1945)

Karol Mieczysław Radoński (ur. 7 października 1883 w Kociałkowej Górce, zm. 15 marca 1951) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy poznański w latach 1927–1929, biskup diecezjalny włocławski w latach 1929–1951.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Święcenia kapłańskie przyjął 14 lutego 1909 w Gnieźnie. Studiował w Heidelbergu, Berlinie, Monachium, Poznaniu i Gnieźnie. Był wikariuszem w Czerniejewie i Poznaniu oraz proboszczem na poznańskich Jeżycach. Pełnił funkcję redaktora naczelnego „Przewodnika Katolickiego”.

8 kwietnia 1927 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej i biskupem tytularnym Berissy. Sakrę biskupią przyjął 29 maja 1927 z rąk arcybiskupa Augusta Hlonda. Nominowany kanonikiem kapituły archikatedralnej i wikariuszem generalnym. 5 kwietnia 1929 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji włocławskiej. Ingres do katedry we Włocławku odbył 20 maja 1929. W latach 1939–1945 przebywał na emigracji w Londynie, gdzie organizował duszpasterstwo dla emigrantów i informował światową opinię publiczną o prześladowaniach Kościoła w Polsce.

W 1937 „za wybitne zasługi na polu pracy społecznej” został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 1934 otrzymał brazylijski Order Krzyża Południa III klasy[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 (jako ksiądz Karol Franciszek Radoński, biskup ordynariusz włocławski)
  2. Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]