Sebastian Branicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

1484

Data i miejsce śmierci

5 maja 1544
Łaskarzew

Biskup poznański
Okres sprawowania

1539–1544

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

1535

Sakra biskupia

brak danych

Sebastian Branicki herbu Korczak[1] (ur. w 1484, zm. 5 maja 1544 w Łaskarzewie) – biskup rzymskokatolicki, senator I Rzeczypospolitej, jeden z prekursorów kontrreformacji w Polsce, sekretarz króla Zygmunta I Starego[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był stronnikiem królowej Bony i dzięki jej protekcji był w latach 1532-1538 referendarzem wielkim koronnym. Na tym stanowisku wsławił się udaną rewindykacją do skarbu królewskiego, nielegalnie posiadanych dóbr Radziwiłłów na Podlasiu. W 1535 został biskupem kamienieckim, w 1538 chełmskim, w 1539 objął diecezję poznańską. Jako biskup poznański był zdecydowanym przeciwnikiem szerzącej się wówczas reformacji, dbając przy tym o nienaganne prowadzenie się kapłanów katolickich. Wspierał Akademię Lubrańskiego, fundował liczne stypendia zagraniczne dla niezamożnej młodzieży.

Pochowany w katedrze śś. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Teresa Zielińska: Poczet polskich rodów arystokratycznych. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1997, s. 41. ISBN 83-02-06429-7.
  2. Andrzej Wyczański, Między kulturą a polityką. Sekretarze Zygmunta Starego 1506-1548, Warszawa 1990, s. 248.
  3. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 139.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]