Przejdź do zawartości

Jan Branecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Branecki
Biskup
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

1601[a]
Gniezno

Data i miejsce śmierci

1655
Poznań

Biskup pomocniczy poznański
Okres sprawowania

1651–1655[1]

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

25 września 1651

Sakra biskupia

nieznana

Jan Branecki herbu Radwan (ur. 1601[a] w Gnieźnie, zm. 1655 w Poznaniu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy poznański, wikariusz generalny i oficjał poznański, scholastyk warszawski, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej w 1645 roku, sekretarz Władysława IV Wazy[2], doktor obojga praw.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Bartłomieja[3]. 25 września 1651 papież Innocenty X prekonizował go biskupem pomocniczym poznańskim oraz biskupem in partibus infidelium enneńskim. Brak informacji, kiedy i od kogo przyjął sakrę biskupią.

W czasie potopu szwedzkiego został rozstrzelany przez Szwedów w katedrze poznańskiej za sprzeciwienie się próbie odprawienia w niej nabożeństwa luterańskiego[4].

  1. a b rok niepewny

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Biskupi pomocniczy diecezji i archidiecezji poznańskiej. Archidiecezja poznańska. [dostęp 2018-12-10]. (pol.).
  2. Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. I, Gniezno 1883, s. 71.
  3. Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. I, Warszawa 1904, s. 272.
  4. Przeor na armatach. Gość Niedzielny. [dostęp 2018-12-10]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]