Przejdź do zawartości

Leszek Teleszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Teleszyński
Ilustracja
Leszek Teleszyński (2014)
Foto: Paweł Matyka
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1947
Kraków

Zawód

aktor

Współmałżonek

Irena Szczurowska (rozwód)
Jolanta Teleszyńska[1] (od 1997)

Lata aktywności

od 1969

Zespół artystyczny
Teatr Polski w Warszawie
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Leszek Teleszyński (ur. 21 maja 1947 w Krakowie) – polski aktor. Wystąpił w filmach Jerzego Hoffmana – Potop (1974), Trędowata (1976) i Ogniem i mieczem (1999), a także w serialu sensacyjnym Życie na gorąco (1978) i telenoweli TVP2 Złotopolscy (1997–2010).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i dorastał w Krakowie jako syn Mieczysława. Zaraz po zdanej maturze zdawał do krakowskiej PWST, którą ukończył w 1969.

W 1968 zadebiutował na scenie w roli kaprala w sztuce Ernesta Brylla Ballada wigilijna, czyli jak Marek, Jan, Mateusz i Łukasz z Teatru Ludowego do Betlejem szli w reż. Ireny Jun w krakowskim Teatrze Ludowym, z którym był związany w latach 1969–1971. Był w zespołach teatrów: Narodowego (1971–1974) i Polskiego w Warszawie (1974–1976 i od 1978).

Jego debiutem kinowym była postać Michała, który jest świadkiem, jak jego matka, żona i synek zostają zamordowani przez hitlerowców w dramacie wojennym Andrzeja Żuławskiego Trzecia część nocy (1971). Następnie Żuławski ponownie zaangażował go do roli młodego szlachcica Jakuba w horrorze Diabeł (1972). Rozpoznawalność przyniosła mu kreacja zdrajcy narodu i przeciwnika Kmicica (Daniel Olbrychski) – cynicznego księcia Bogusława Radziwiłła w ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza Potop (1974) w reżyserii Jerzego Hoffmana, który powierzył mu potem rolę amanta ordynata Waldemara Michorowskiego w adaptacji filmowej powieści Heleny Mniszkówny Trędowata (1976) z Elżbietą Starostecką. W 1977 otrzymał Nagrodę „Złote Grono” na LLF w Łagowie, dla najpopularniejszego aktora sezonu filmowego 1976/1977. Był na okładce tygodnika „Film” (we wrześniu 1974, w styczniu 1978, w kwietniu 1979) i „Ekran” (w styczniu i marcu 1977)[2]. Można go było zobaczyć w roli hrabiego w dramacie telewizyjnym Włodzimierza Olszewskiego Beniamiszek (1975) na podstawie opowiadania Iwana Turgieniewa i jako przyjaciela Koraba–Brzozowskiego w polsko–norweskiej produkcji biograficznej Haakona Sandoya Dagny (1976). Popularność wśród telewidzów zdobył jako redaktor Maj w serialu sensacyjnym Życie na gorąco (1978).

Z pierwszego małżeństwa, z aktorką Ireną Szczurowską, ma córkę Karolinę. Druga żona, Jolanta jest psychologiem.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne
Rok Tytuł Rola Reżyser
1971 Trzecia część nocy Michał Andrzej Żuławski
1972 Diabeł Jakub
1973 Myśliwy (TV) Krzysztof Wierzbiański
1974 Izkustvenata patica Januš Vazov
Potop Bogusław Radziwiłł Jerzy Hoffman
1975 Beniamiszek (TV) hrabia Włodzimierz Olszewski
1976 Dagny przyjaciel Koraba-Brzozowskiego Haakon Sandøy
Trędowata ordynat Waldemar Michorowski Jerzy Hoffman
1982 Klakier Jerzyk, mąż Poli Janusz Kondratiuk
1983 Wedle wyroków twoich... aptekarz Jerzy Hoffman
1984 Dom wariatów Gigi Marek Koterski
1985 C.K. Dezerterzy major Zenhorst z kontrwywiadu (głos) Janusz Majewski
1987 Opowieść Harleya Witek Zapert Wiesław Helak
1988 Czarodziej z Harlemu Romuald Strączek Paweł Karpiński
1989 Czarny wąwóz pruski następca tronu (głos) Janusz Majewski
1993 Dwa księżyce przyjaciel Flory Andrzej Barański
1996 Panna Nikt ojciec Ewy Andrzej Wajda
1999 Ogniem i mieczem ksiądz Muchowiecki Jerzy Hoffman
2000 Bajland Zbigniew Potocki Henryk Dederko
2009 Polska nowela filmowa (krótkometrażowy) prowadzący teleturniej Dorota Lamparska
2010 Jeż Jerzy (animowany) polityk (głos) Wojtek Wawszczyk
Tomasz Leśniak
Jakub Tarkowski
2017 Wyklęty lekarz Konrad Łęcki
Na układy nie ma rady profesor Christoph Rurka
Seriale
Rok Tytuł Rola Uwagi
1978 Życie na gorąco redaktor Maj stała obsada
1988–1990 W labiryncie Krzysztof Werner odc. 2–3, 7, 12, 17, 21, 51, 66, 72, 101
1990 Napoleon Lauriston odc. 5
1997 Sława i chwała kupiec Dawid Lipowiecki odc. 3 – pt. „Wojenka”
1997–2010 Złotopolscy senator Jerzy Kowalski stała obsada
1998 13 posterunek bogacz odc. 24
1999 Wszystkie pieniądze świata Zenon Parcewicz odc. 2
1999 Tygrysy Europy ojciec Moniki odc. 8
2000 Ogniem i mieczem ksiądz Muchowiecki odc. 1
2002 As Jacek Kamiński, gwiazda serialu Kłopoty to jego specjalność odc. 3 – pt. „Kłopoty to jego specjalność”
2005 Na dobre i na złe Edward Hertman, ojciec Magdy odc. 221 – pt. „Biało–czarni”
2009 39 i pół fotografik Żywisław, przyjaciel Krystyny odc. 17, 20
2009–2010 Majka profesor Rotarski stała obsada
2010 Hotel 52 Pankiewicz odc. 5
2011 Układ warszawski Jan, ojciec Magdy odc. 8
2011–2012 Barwy szczęścia Konrad Mazurski, przyjaciel Marczaka odc. 689, 692, 706
2014 Na dobre i na złe profesor Walczyk odc. 550 – pt. „Przed terminem”, 569 – pt. „Pod powiekami”
od 2024 Pierwsza miłość ojciec Fabiana stała obsada; od odc. 3842
od 2024 Przyjaciółki Teodor, ojciec Doroty od odc. 269

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Książka mówiona

[edytuj | edytuj kod]

Jest polskim lektorem książek w formacie audio. Nagrał wersje mówione między innymi poniższych książek (lista ułożona według nazwisk autorów książek):

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Wypatrzył żonę na przyjęciu!. 2012-01-19, 2012-08-21. [dostęp 2012-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-15)].
  2. ↑ Leszek Teleszyński Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-08-23]. (ang.).
  3. ↑ M.P. z 1993 r. nr 7, poz. 51
  4. ↑ Odznaczenia z okazji 100-lecia Teatru Polskiego
  5. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 368

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Teleszyński&oldid=74831083”