Maciej Rybus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Maciej Rybus
Ilustracja
Rybus w 2022 roku
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1989
Łowicz

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik, obrońca

Informacje klubowe
Klub

Spartak Moskwa

Numer w klubie

13

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2005 Pelikan Łowicz
2005–2007 MSP Szamotuły
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2012 Legia Warszawa 102 (13)
2012–2016 Terek Grozny 101 (18)
2016–2017 Olympique Lyon 19 (0)
2017–2022 Lokomotiw Moskwa 102 (2)
2022– Spartak Moskwa 7 (1)
W sumie: 331 (34)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008  Polska U-19 1 (0)
2008–2009  Polska U-21 9 (2)
2009–2021  Polska 66 (2)
W sumie: 76 (4)
  1. ↑ Aktualne na: 7 listopada 2022.
  2. ↑ Aktualne na: 12 listopada 2021.
Multimedia w Wikimedia Commons

Maciej Rybus i (ur. 19 sierpnia 1989 w Łowiczu) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub obrońcy w rosyjskim klubie Spartak Moskwa. Reprezentant Polski w latach 2009–2021.

Uczestnik Mistrzostw Świata 2018, Mistrzostw Europy 2012 i 2020.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Maciej Rybus swoją karierę rozpoczynał w 2004 w Pelikanie Łowicz, skąd w 2005 przeniósł się do MSP Szamotuły.

Legia Warszawa[edytuj | edytuj kod]

W 2007 trafił do Legii Warszawa. W jej barwach zadebiutował 15 listopada 2007, w meczu Pucharu Ekstraklasy przeciwko Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski, pojawiając się na boisku w 46. minucie spotkania, w zastępstwie Marcina Smolińskiego. Po dobrym występie w tym meczu trener Legii, Jan Urban, postanowił, że młody zawodnik będzie od tej pory trenował z pierwszym zespołem.

W Ekstraklasie zadebiutował 24 listopada 2007, kiedy to pojawił się na boisku w 86. minucie spotkania z Polonią Bytom (1:2), znów zmieniając Marcina Smolińskiego. Mimo że Rybus nie był pierwotnie zgłoszony do rozgrywek Ekstraklasy, debiut umożliwił mu wpisanie na tzw. „Listę C” – przeznaczoną dla maksymalnie dwóch zawodników, którzy rozegrali więcej niż 4 mecze w Młodej Ekstraklasie. 8 grudnia 2007 w meczu z Górnikiem Zabrze Maciej strzelił swoją pierwszą bramkę dla Legii w rozgrywkach Ekstraklasy. Ostatni mecz w barwach Legii rozegrał 24 lutego 2012 w 1/16 finału Ligi Europy ze Sportingiem. W Legii Warszawa w latach 2007–2012 rozegrał łącznie 132 spotkania, w których zdobył 16 bramek. W tym czasie zdobył z Legią Superpuchar Polski oraz trzykrotnie sięgał po trofeum Pucharu Polski.

Terek Grozny[edytuj | edytuj kod]

13 lutego 2012 został zawodnikiem rosyjskiego Tereka Grozny. Klub ze stolicy Czeczenii zapłacił za niego 2,7 mln euro. Zawodnik był 3. najdroższym graczem sprzedanym przez Legię (po Łukaszu Fabiańskim i Dawidzie Janczyku) i 2. (po Marcinie Komorowskim) kupionym przez Terek. W Priemjer-Liga zadebiutował 3 marca 2012 w wygranym 1:0 meczu z Tom Tomsk, zaś pierwszego gola w nowym klubie zdobył w drugim występie, w ligowym meczu przeciwko FK Krasnodar (3:1)[1]. W barwach Tereka Rybus rozegrał łącznie 109 spotkań, w których strzelił 18 goli i zanotował 20 asyst.

Olympique Lyon[edytuj | edytuj kod]

21 czerwca 2016 podpisał trzyletni kontrakt z francuskim klubem Olympique Lyon[2]. W nowym zespole zadebiutował 19 sierpnia 2016 w wygranym 2:0 meczu 2 kolejki Ligue 1 przeciwko SM Caen[3]. 14 września 2016 w wygranym 3:0 meczu fazy grupowej z Dinamem Zagrzeb debiutował w rozgrywkach Ligi Mistrzów[4].

Lokomotiw Moskwa[edytuj | edytuj kod]

Rybus w 2019 roku

19 lipca 2017 podpisał trzyletni kontrakt z rosyjskim Lokomotiwem Moskwa[5]. Zadebiutował 30 lipca 2017 w ligowym meczu z Anży Machaczkała. Polak rozegrał całą drugą połowę, a spotkanie zakończyło się zwycięstwem jego drużyny 1:0[6]. 15 marca 2018 w rewanżowym spotkaniu 1/8 finału Ligi Europy z Atlético Madryt (1:5) zdobył swoją pierwszą bramkę dla Lokomotiwu[7]. Łącznie w sezonie 2017/18 wystąpił w 27 meczach, strzelając 1 bramkę i zdobył z klubem mistrzostwo Rosji[8].

Spartak Moskwa[edytuj | edytuj kod]

11 czerwca 2022 roku ogłoszono jego przejście do Spartaka Moskwa, na zasadzie wolnego transferu z Lokomotiwu[9]. Jego przejście do rosyjskiego klubu, w trakcie trwania wojny rosyjsko-ukraińskiej, wywołało kontrowersje i liczne publiczne dyskusje[10][11][12][13][14]. 9 lipca 2022 zadebiutował w zespole w przegranym 0:4 meczu o Superpuchar Rosji przeciwko Zenitowi Petersburg[15]. Swój ligowy debiut, mecz 1. kolejki przeciwko Achmatowi Grozny, zakończył w 41. minucie po otrzymaniu czerwonej kartki od sędziego Władisława Biezborodowa[16].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Maciej Rybus w barwach reprezentacji Polski w meczu z Węgrami (Poznań, 15.11.2011)

W reprezentacji do lat 21 zadebiutował 9 czerwca 2009 w wygranym 2:0 meczu z młodzieżową reprezentacją Liechtensteinu w eliminacjach Mistrzostw Europy U-21. W meczu tym Rybus zdobył również debiutanckiego gola.

W reprezentacji Polski zadebiutował 14 listopada 2009 w meczu towarzyskim przeciwko Rumunii rozegranym w Warszawie. W debiucie na boisku spędził 16 minut. Pierwszego gola zdobył w kolejnym meczu towarzyskim, przeciwko Kanadzie, 18 listopada 2009. 2 maja 2012 został powołany przez selekcjonera Franciszka Smudę, na współorganizowane przez Polskę, Euro 2012. Na tym turnieju wystąpił 8 czerwca 2012 w zremisowanym 1:1 meczu otwarcia z Grecją. 4 czerwca 2013 w towarzyskim meczu z Liechtensteinem (2:0), strzelił 1300. gola w historii reprezentacji Polski[17]. 12 maja 2016 znalazł się w powołanej przez Adama Nawałkę, szerokiej kadrze reprezentacji Polski na Euro 2016, jednak z wyjazdu na turniej ostatecznie wyeliminowała go kontuzja barku[18].

4 czerwca 2018 znalazł się na liście powołanych na Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji[19], na których wystąpił w dwóch meczach[20].

20 czerwca 2022 Polski Związek Piłki Nożnej poinformował, że piłkarz nie będzie brany pod uwagę przy powołaniach na mecze Ligi Narodów UEFA 2022/23, mecze towarzyskie w drugiej połowie 2022 roku i Mistrzostwa Świata 2022[21]. Jako powód podano „jego aktualną sytuacją klubową”[21], czyli dołączenie do Spartaka Moskwa w czasie trwania inwazji Rosji na Ukrainę[22].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 17 lipca 2022)[23]
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi UEFA[a] Inne[b] Razem
Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Legia Warszawa 2007/08 Ekstraklasa 10 4 4 0 – – – 14 4
2008/09 Ekstraklasa 27 3 2 0 – 3 0 1 0 33 3
2009/10 Ekstraklasa 29 2 3 1 – 4 0 – 36 3
2010/11 Ekstraklasa 20 2 4 0 – – – 24 2
2011/12 Ekstraklasa 16 2 1 1 – 10 1 – 27 4
Ogólnie 102 13 14 2 0 0 17 1 1 0 135 16
Terek Grozny 2011/12 Priemjer-Liga 11 3 1 0 – – – 12 3
2012/13 Priemjer-Liga 19 4 1 0 – – – 20 4
2013/14 Priemjer-Liga 16 0 2 0 – – – 18 0
2014/15 Priemjer-Liga 27 3 1 0 – – – 28 3
2015/16 Priemjer-Liga 28 8 3 0 – – – 31 8
Ogólnie 101 18 8 0 0 0 0 0 0 0 109 18
Olympique Lyon 2016/17 Ligue 1 19 0 1 0 1 0 7 0 – 28 0
Ogólnie 19 0 1 0 1 0 7 0 0 0 28 0
Lokomotiw Moskwa 2017/18 Priemjer-Liga 20 0 1 0 – 6 1 – 27 1
2018/19 Priemjer-Liga 16 1 1 0 – 2 0 1 0 20 1
2019/20 Priemjer-Liga 19 0 1 0 – 5 0 1 0 26 0
2020/21 Priemjer-Liga 26 1 4 0 – 6 0 1 0 37 1
2021/22 Priemjer-Liga 21 0 0 0 – 4 0 1 0 26 0
Ogólnie 102 2 7 0 0 0 23 1 4 0 135 3
Spartak Moskwa 2022/23 Priemjer-Liga 1 0 0 0 – –[c] 1 0 2 0
Ogólnie w karierze 325 33 30 2 1 0 47 2 6 0 409 37

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 12 listopada 2021)

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Legia Warszawa[edytuj | edytuj kod]

Lokomotiw Moskwa[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

18 marca 2018 poślubił Rosjankę, Lanę Baimatovą[24]. Mają dwóch synów: Roberta (ur. 2018)[25] i Adriana (ur. 2021)[26].

28 maja 2018 został Honorowym Obywatelem Łowicza[27].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Uwzględniono: Liga Mistrzów UEFA – 17 (0), Liga Europy UEFA – 30 (2).
  2. ↑ Uwzględniono: Superpuchar Polski – 1 (0), Superpuchar Rosji – 5 (0).
  3. ↑ 28 lutego 2022 roku, FIFA i UEFA zawiesiły rosyjskie kluby i reprezentacje we wszystkich rozgrywkach z powodu rosyjskiej inwazji na Ukrainę. 2 maja 2022 roku, UEFA podjęła decyzję o wykluczeniu rosyjskich klubów z europejskich pucharów w sezonie 2022/2023.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rybus strzelił swojego pierwszego gola dla Tereka, sport.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  2. ↑ L’INTERNATIONAL POLONAIS MACIEJ RYBUS EST LYONNAIS. Olympique Lyon, 2016-06-21. [dostęp 2016-06-21]. (fr.).
  3. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Ligue 1: Nerwowy debiut Macieja Rybusa, Olympique Lyon z kompletem punktów – WP SportoweFakty, 19 sierpnia 2016 [dostęp 2016-09-22] (pol.).
  4. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Liga Mistrzów: udany debiut Macieja Rybusa, Lyon wygrał na inaugurację – WP SportoweFakty, 14 września 2016 [dostęp 2016-09-22] (pol.).
  5. ↑ Rybus wraca do Rosji! W Lokomotiwie ma regularnie grać przed MŚ, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-07-20] (pol.).
  6. ↑ Maciej Rybus zadebiutował w Lokomotiwie Piłka nożna – Sport.pl. sport.pl. [dostęp 2018-03-16]. (pol.).
  7. ↑ Wirtualna Polska Media: LE: spektakularny gol Macieja Rybusa. Odwet Atlético Madryt był bolesny – WP SportoweFakty. sportowefakty.wp.pl, 2018-03-15. [dostęp 2018-03-16]. (pol.).
  8. ↑ Rybus mistrzem Rosji!. polsatsport.pl. [dostęp 2018-05-24]. (pol.).
  9. ↑ Maciej Rybus w Spartaku Moskwa. Agent piłkarza wywołał burzę w mediach. „Koniec kariery reprezentacyjnej”. polskieradio24.pl. [dostęp 2022-06-14]. (pol.).
  10. ↑ Rybus dokonał kontrowersyjnego wyboru. „W piątek przejdzie testy medyczne”, Sport.pl [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  11. ↑ Maciej Rybus. Władysław Kozakiewicz ostro krytykuje piłkarza. Zbigniew Boniek ma inne zdanie, TOK FM [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  12. ↑ Kontrowersje wokół Macieja Rybusa. Selekcjoner Michniewicz zabrał głos, sportowefakty.wp.pl, 21 marca 2022 [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  13. ↑ Transfery. Rybus nie opuści Moskwy. Kontrowersyjna decyzja Polaka, Goal.pl, 11 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-17] (pol.).
  14. ↑ Kontrowersyjna decyzja Rybusa! Postanowił zostać w Rosji, wpolityce.pl [dostęp 2022-07-17].
  15. ↑ Maciej Rybus zadebiutował w Spartaku. Drużyna Polaka przegrała mecz o Superpuchar Rosji, 90minut.pl, 9 lipca 2022 [dostęp 2022-07-17].
  16. ↑ Czerwona kartka Macieja Rybusa, 90minut.pl, 16 lipca 2022 [dostęp 2022-07-17].
  17. ↑ Gol Rybusa jubileuszową 1300. bramką dla Polski. sport.wp.pl, 2013-06-05. [dostęp 2023-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-27)]. (pol.).
  18. ↑ Maciej Rybus nie pojedzie na Euro 2016. Onet Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016 we Francji, 2016-05-30. [dostęp 2016-05-31]. (pol.).
  19. ↑ 23 powołanych. Nawałka podał kadrę na mundial, sport.tvp.pl [dostęp 2022-06-20].
  20. ↑ Wirtualna Polska Media, Mundial 2018. Maciej Rybus: Rozmawialiśmy o tym, co było źle, sportowefakty.wp.pl, 23 czerwca 2018 [dostęp 2022-06-20] (pol.).
  21. ↑ a b Komunikat PZPN ws. Macieja Rybusa, laczynaspilka.pl, 20 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-20] (pol.).
  22. ↑ Paweł Paczul, Jedyna słuszna decyzja – Rybus nie będzie grał w reprezentacji, weszlo.com, 20 czerwca 2022.
  23. ↑ Maciej Rybus, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-04-03].
  24. ↑ Rybus poślubił piękną Rosjankę, której niedawno się oświadczył, „Polsat Sport” [dostęp 2018-03-18] (pol.).
  25. ↑ Maciej Rybus został ojcem. „Niesamowite uczucie!”. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-10-23. [dostęp 2018-10-23]. (pol.).
  26. ↑ Dzień Dobry TVN, Maciej Rybus został ojcem – zdradził imię i płeć dziecka. „Mama i bobas czują się dobrze”, dziendobry.tvn.pl, 15 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-17] (pol.).
  27. ↑ Rybus został Honorowym Obywatelem Łowicza. polsatsport.pl. [dostęp 2018-06-03]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Spartak Moskwa – obecny skład
  • Aktualny na dzień 25 stycznia 2022
Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski na Euro 2012

Flag of Poland.svg

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2018

Polska

Skład reprezentacji Polski na Euro 2020

Polska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Rybus&oldid=69280874”