Przejdź do zawartości

Kamil Grosicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamil Grosicki
Ilustracja
Kamil Grosicki (2018)
Pełne imię i nazwisko

Kamil Paweł Grosicki

Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1988
Szczecin

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Pogoń Szczecin

Numer w klubie

11

Kariera juniorska
Lata Klub
Pogoń Szczecin
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2006–2007 Pogoń Szczecin 23 (2)
2007–2009 Legia Warszawa 11 (1)
2008 → Sion (wyp.) 8 (2)
2009 → Jagiellonia Białystok (wyp.) 13 (4)
2009–2011 Jagiellonia Białystok 45 (10)
2011–2014 Sivasspor 84 (13)
2014–2017 Stade Rennais 81 (13)
2017–2020 Hull City 119 (25)
2020–2021 West Bromwich Albion 17 (1)
2021– Pogoń Szczecin 92 (35)
W sumie: 493 (106)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006–2007  Polska U-18 7 (1)
2007–2010  Polska U-21 12 (2)
2008–2024  Polska 94 (17)
W sumie: 113 (20)
  1. ↑ Aktualne na: 12 maja 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 24 czerwca 2024.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

ⓘKamil Paweł Grosicki (ur. 8 czerwca 1988 w Szczecinie) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika w polskim klubie Pogoń Szczecin, którego jest kapitanem. W latach 2008–2024 reprezentant Polski.

Uczestnik Mistrzostw Europy 2012, 2016, 2024 oraz Mistrzostw Świata 2018 i 2022. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Karierę piłkarską rozpoczynał w Pogoni Szczecin, skąd w 2007 trafił do Legii Warszawa. W 2008 na zasadzie wypożyczenia występował w szwajcarskim FC Sion. Następnie trafił do Jagiellonii Białystok. Po udanej w jego wykonaniu rundzie wiosennej, podlaski klub wykupił go definitywnie za pół miliona złotych. W sezonie 2009/2010 i rundzie jesiennej 2010/2011 wystąpił we wszystkich 45 ligowych meczach, natomiast 10 stycznia 2011 przeszedł do tureckiego Sivassporu. W latach 2014–2017 występował we francuskim klubie Stade Rennais. W latach 2017–2021 jako piłkarz Hull City oraz West Bromwich Albion występował na dwóch najwyższych poziomach rozgrywek w Anglii. W 2021 powrócił do rodzimej Pogoni Szczecin, z którą w sezonie 2021/2022 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski. W 2022 został wybrany Ligowcem Roku w plebiscycie Piłki Nożnej, a w 2023 najlepszym piłkarzem sezonu 2022/2023 w Ekstraklasie.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Pogoń Szczecin

[edytuj | edytuj kod]

Kamil Grosicki podczas swej kariery juniorskiej występował w Pogoni Szczecin[1]. W 2005 dołączył do Pogoni II Szczecin, gdzie strzelił osiem goli[2][1]. W tym samym roku dołączył również do Pogoni Szczecin, już jako senior[1]. W najwyższej polskiej klasie rozgrywkowej zadebiutował 6 maja 2006 w zremisowanym bezbramkowo spotkaniu z Arką Gdynia, zmieniając w 86. minucie Ediego Andradinę[3]. Po zakończeniu rozgrywek podpisał ze swoim klubem pięcioletni kontrakt[1].

W sezonie 2006/2007 Grosicki coraz częściej pojawiał się na boisku. 23 września 2006, w 90. minucie meczu z Górnikiem Łęczna, strzelił swojego pierwszego gola w Ekstraklasie i tym samym przypieczętował zwycięstwo swojego zespołu[4]. Miesiąc później zdobył honorową bramkę dla Pogoni w pojedynku z Zagłębiem Lubin[5]. Do siatki rywala trafił również w meczu Pucharu Ekstraklasy z Arką Gdynia[6]. W sezonie 2006/2007 wystąpił łącznie w 26 spotkaniach w których zdobył 3 gole i zanotował 4 asysty[7]. Pogoń zajęła ostatnie, szesnaste miejsce w tabeli i na skutek rozwiązania spółki piłkarskiej, kolejny sezon rozpoczęła w czwartej lidze[8].

Legia Warszawa

[edytuj | edytuj kod]

19 czerwca 2007, Grosicki związał się czteroletnim kontraktem z trzecią drużyną sezonu 2006/2007 – Legią Warszawa[9]. Zadebiutował w niej pod koniec lipca w wygranym 1:0 meczu z Cracovią[10]. 25 sierpnia 2007 w spotkaniu z Zagłębiem Sosnowiec po raz pierwszy zagrał w podstawowym składzie i strzelił swojego pierwszego gola dla Legii[11]. Grosicki spisywał się obiecująco, jednak pojawiały się wokół niego informacje o problemach piłkarza z hazardem[12]. Problemy pozasportowe z czasem zaczęły przekładać się na jego postawę na boisku. Zawodnik popadł w długi, które klub spłacał, przekazując na ich poczet wynagrodzenie piłkarza[13]. Pod koniec listopada 2007, cztery kolejki przed końcem rundy jesiennej, klub wysłał go na kilka tygodni do specjalistycznej kliniki leczącej uzależnienia mieszczącej się na Mazurach[14][15].

FC Sion

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2008 został wypożyczony z opcją pierwokupu do szwajcarskiego FC Sion, do 31 grudnia 2008[16][17][18]. W jego barwach zadebiutował w połowie marca w spotkaniu z FC Basel, w którym grał do 53. minuty[19]. Grosicki nie potrafił jednak wykorzystać swojej nowej szansy. Mieszkając na terenie klubu, kilka razy z rzędu spóźnił się na trening, dwa razy spowodował też stłuczkę samochodową, nie mając prawa jazdy[20]. Nie potrafiono do niego dotrzeć, ponieważ zrezygnował on z opłacanych przez klub lekcji języka francuskiego[20]. Działacze Sionu zawiedli się na nim i postanowili zrobić mu na złość. Wykorzystując jego naiwność i ignorancję, podłożyli mu do podpisania, napisany po francusku dokument, w którym Grosicki, nieświadomie zrzekł się swoich zarobków do końca roku[20][21].

W sezonie 2007/2008 Grosicki zagrał łącznie osiem meczów w Axpo Super League, w których zdobył dwa gole. Sezon 2008/2009 rozpoczął w rezerwach Sionu, występujących w trzeciej klasie rozgrywkowej w Szwajcarii[22]. Następnie powrócił do Szczecina i rozpoczął indywidualne treningi[23], choć jego zatrudnieniem zainteresowanych było kilka klubów szwajcarskiej ekstraklasy[23][24]. Gotowość na sprowadzenie zawodnika wyraziła również Jagiellonia Białystok[25], która chciała pozyskać go na zasadzie podwójnego wypożyczenia. Sam zawodnik nie był jednak zainteresowany ponownymi występami w Polsce[23].

Jagiellonia Białystok

[edytuj | edytuj kod]

Ostatecznie w grudniu 2008, Grosicki za 63 tys. złotych, został wypożyczony z opcją pierwokupu do Jagiellonii Białystok[26]. Zadebiutował w niej pod koniec lutego w wygranym 3:0 meczu z Arką Gdynia, w którym był wyróżniającym się zawodnikiem[27]. 13 marca 2009 zagrał w pojedynku z Legią Warszawa, z której został wcześniej wypożyczony. W umowie pomiędzy klubami Jagiellonia zobowiązał się do zapłacenia stołecznej drużynie 50 tysięcy złotych, jeżeli Grosicki zagrałby przeciwko nim[28]. W dalszej części sezonu regularnie występował w drużynie, stając się jej kluczowym zawodnikiem- notował gole i asysty (między innymi ważne trafienie z Ruchem Chorzów dające Jagiellonii zwycięstwo[29]). Obok Tomasza Frankowskiego był uznawany za najlepszego, w tamtym czasie, zawodnika Jagiellonii[30]. Łącznie zagrał w 13 meczach w których zdobył cztery bramki i zaliczył tyle samo asyst[31]. Jego klub uplasował się w ligowej tabeli na ósmym miejscu[32].

W czerwcu 2009 Jagiellonia wykupiła Grosickiego na stałe[33]. Zarząd klubu zapłacił za piłkarza pół miliona złotych[34]. Grosickim w przerwie letniej interesowały się czołowe greckie kluby, lecz do transferu nie doszło[12]. Przed jednym z treningów przygotowawczych do sezonu 2009/2010 piłkarz pojawił się na zajęciach w stanie wskazującym na spożycie alkoholu[35]. Uwagę otoczenia przykuło jego nienaturalne zachowanie[35]. Zawodnik odmówił poddania się badaniu krwi, na które nalegał trener drużyny Michał Probierz. Szkoleniowiec był na tyle zbulwersowany zachowaniem piłkarza, iż zagroził władzom klubu, swoim odejściem, jeśli zawodnik zostanie w klubie[35]. W konsekwencji Grosicki nie został powołany na pierwsze zgrupowanie drużyny przed zbliżającymi się rozgrywkami[36].

Kamil Grosicki podczas meczu towarzyskiego Stade Rennais (2014)

Ostatecznie Grosicki i Probierz pozostali w zespole. Zawodnik swoje występy w sezonie 2009/2010 rozpoczął od meczu z Odrą Wodzisław Śląski, w którym golem w drugiej połowie zapewnił Jagiellonii zwycięstwo[37]. We wrześniu, w spotkaniu Pucharu Polski z GKS-em Tychy pojawił się na boisku w 71. minucie za Remigiusza Jezierskiego i w ostatnich sekundach dogrywki strzelił zwycięskiego gola[38]. Na początku października zagrał w meczu z Legią. Od początku pojedynku ze stołecznym zespołem swoją szybkością sprawiał ogromne kłopoty defensywie stołecznej drużyny[39]. W 32. minucie ośmieszył obrońców Legii i zdobył pierwszą bramkę meczu[39]. W drugiej połowie mocnym strzałem w długi róg pokonał po raz drugi bramkarza rywali, Jána Muchę[39]. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Jagiellonii 2:0[40]. W grudniu zainteresowanie zawodnikiem wyraził trener Wisły Kraków, Maciej Skorża[41]. Z menadżerem Grosickiego, Mariuszem Piekarskim kontaktowali się również działacze Metalista Charków[42].

W rundzie wiosennej sezonu 2009/2010 Grosicki strzelił jednego gola, przyczyniając się do wygranej z Arką Gdynia[43]. Wraz z Jagiellonią dotarł do finału Pucharu Polski, w którym 22 maja białostocki klub zmierzył się z pierwszoligową Pogonią Szczecin. W decydującym meczu Grosicki wystąpił przez pełne 90 minut. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Jagiellonii i zdobyciem przez nią pucharu[44].

W sezonie 2010/2011 Grosicki zadebiutował w europejskich pucharach – dwukrotnie wystąpił w dwumeczu z greckim Arisem Saloniki w ramach III rundy kwalifikacji do Ligi Europy. Wraz z Jagiellonią sięgnął także po Superpuchar Polski, który białostoccy piłkarze wywalczyli po zwycięstwie nad ówczesnym mistrzem Polski, Lechem Poznań[45]. W ligowym spotkaniu z tym zespołem, rozegranym pod koniec sierpnia 2010, Grosicki zaliczył asystę przy bramce Tomasza Frankowskiego oraz sam strzelił gola, przyczyniając się do zwycięstwa[46]. Pojawiały się informacje o zainteresowaniu piłkarzem Chievo Verona, Aston Villi lub tureckiego Bursasporu. Sam zawodnik ogłosił, że zostaje w polskiej drużynie, choć rzeczywiście myślał nad odejściem[47]. W rundzie jesiennej Grosicki spisywał się bardzo dobrze, należał do czołowych zawodników ligi i był jednym z filarów Jagiellonii, która 2010 rok zakończyła na pierwszym miejscu w tabeli[48].

Sivasspor

[edytuj | edytuj kod]

10 stycznia 2011 Kamil Grosicki podpisał 3,5-letni kontrakt z tureckim Sivassporem[49][50] (kwota transferu 900 tys. euro). 23 stycznia 2011 zadebiutował w nowym klubie, w przegranym 0:1 spotkaniu z Galatasaray SK, w którym należał do wyróżniających się zawodników[51]. Pomimo tego, że nie przepracował z zespołem całego okresu przygotowawczego szybko wywalczył miejsce w podstawowym składzie[52]. Pierwszego gola strzelił na początku lutego w spotkaniu przeciwko mistrzowi Turcji, Bursasporowi[53]. W następnej kolejce z Trabzonsporem zdobył drugiego gola, a w pojedynku z Manisasporem strzelił hat tricka, przyczyniając się do zwycięstwa 4:2[54]. Łącznie w barwach Sivassporu, Grosicki, rozegrał 104 spotkania, w których strzelił 16 goli i zanotował 26 asyst.

Stade Rennais

[edytuj | edytuj kod]
Kamil Grosicki w barwach Hull City, w swoim debiutanckim meczu w Premier League z Liverpoolem (2017)

29 stycznia 2014 roku podpisał trzyipółletni kontrakt z francuskim klubem Stade Rennais[55][56] (kwota transferu 800 tys. euro). W nowym klubie zadebiutował 2 lutego 2014 w meczu Ligue 1 z Olympique Lyon (2:0). Zawodnik wszedł na boisko w 64. minucie spotkania i dwie minuty później stworzył sytuację, po której jego drużyna zdobyła drugiego gola[57][58]. 27 marca 2014 w meczu Pucharu Francji przeciwko Lille OSC, zdobył swoją pierwszą bramkę w nowym klubie. Na debiutanckie trafienie w Ligue 1, czekał do sezonu 2015/16, kiedy to 15 sierpnia 2015, w meczu 2. kolejki, pokonał on bramkarza Montpellier HSC. Wspomniany sezon okazał się przełomowym jeśli chodzi o występy i skuteczność Grosickiego we Francji. Polak zdobył w nim 9 bramek i zanotował 4 asysty. W styczniu 2017 francuski dziennik „L'Equipe”, określił go mianem najlepszego dżokera trwającego wówczas sezonu Ligue 1 (2016/17) a także pięciu ostatnich lat. Polski skrzydłowy zdobył w tym okresie po wejściu z ławki 10 goli i zanotował 4 asysty[59]. W zespole początkowo występował z numerem 6, a następnie z numerem 10[60].

Hull City

[edytuj | edytuj kod]

31 stycznia 2017 podpisał trzyipółletni kontrakt z angielskim klubem Hull City[61][62] (kwota transferu 9 milionów euro). Zadebiutował w tym klubie 4 lutego 2017, w wygranym 2:0 meczu 24. kolejki Premier League z Liverpoolem[63]. Polak spędził na boisku 80. minut i miał udział przy bramce Alfreda N'Diaye na 1:0[64]. 4 maja 2017, kibice, w internetowym plebiscycie telewizji Sky Sports, wybrali go najlepszym zawodnikiem miesiąca kwietnia w Premier League. Polak otrzymał 61.181 na 93.000 oddanych głosów, wyprzedzając takich zawodników jak: Eden Hazard, Roberto Firmino, Christian Benteke, Christian Eriksen czy Dele Alli[65]. W całej rundzie wiosennej sezonu 2016/17, wystąpił we wszystkich możliwych do rozegrania, 15 meczach swojej drużyny, notując 3 asysty i spadł z ekipą Hull City, z Premier League[66]. 5 sierpnia 2017 w zremisowanym 1:1, meczu z Aston Villą, zadebiutował w Championship. Rozegrał wówczas 90. minut i zanotował asystę przy trafieniu Jarroda Bowena[67]. 12 sierpnia 2017, w meczu 2. kolejki Championship z Burton Albion (4:1), strzelił swoją pierwszą bramkę dla Hull[68]. 25 sierpnia 2017 w spotkaniu z Boltonem (4:0), strzelił bramkę a także zanotował 2 asysty i został wybrany zawodnikiem meczu[69]. 6 grudnia 2017, jego bramka z meczu z Sheffield United, została wybrana golem listopada, natomiast 8 maja 2018, golem sezonu w Hull City[70][71]. W sezonie 2017/18 wystąpił łącznie w 38 meczach Hull, strzelając 9 bramek i notując 5 asyst.

West Bromwich Albion

[edytuj | edytuj kod]

31 stycznia 2020 podpisał 1,5-roczny kontrakt z West Bromwich Albion[72]. Zadebiutował 9 lutego 2020 podczas wyjazdowego meczu Championship z Millwall notując asystę przy bramce Dara O'Shea na 2:0. 1 lipca w meczu z Sheffield Wednesday asystował przy bramce Matheusa Pereiry na 3:0. 5 lipca w wygranym 4:2 spotkaniu z Hull City zdobył swoją pierwszą bramkę dla West Bromu[73]. Po strzelonym golu nie celebrował swojej radości, z szacunku do byłego klubu. 8 lipca asystował przy golu, którym wynik meczu z Derby County na 2:0 ustalił Grady Diangana. W drugiej części sezonu 2019/2020 wystąpił łącznie w 14 spotkaniach zespołu (głównie jako rezerwowy, stosunek 10:4) i awansował z zespołem do Premier League, wracając na najwyższy szczebel ligowy w Anglii po 3 latach występów w Championship. W sezonie 2020/2021 wystąpił w Premier League jako rezerwowy w meczu z Newcastle United (1:2) oraz w podstawowym składzie w spotkaniach z Wolverhamton Wanderers (3:2) oraz West Hamem United (1:2), w którym asystował przy bramce Matheusa Pereiry. Zagrał także w 5 meczach Premier League 2, zdobywając w nich 2 bramki i notując 2 asysty.

Kamil Grosicki w meczu Pogoń Szczecin - Stal Mielec (22 kwietnia 2023)

Powrót do Pogoni Szczecin

[edytuj | edytuj kod]

21 sierpnia 2021 podpisał dwuletni kontrakt z możliwością przedłużenia o rok z występującą w Ekstraklasie Pogonią Szczecin[74]. Dla wychowanka drużyny z Pomorza był to powrót do klubu po czternastu latach[75]. 28 sierpnia 2021 rozegrał pierwszy mecz po powrocie, występując w meczu z Lechem Poznań[76]. 23 października strzelił swoją pierwszą bramkę w wygranym 4:1 meczu przeciwko Jagielloni Białystok[77]. W rozgrywkach 2021/2022 wystąpił w 26 ligowych meczach Pogoni zdobywając w nich 9 goli i notując 6 asyst i sięgnął z drużyną po brązowy medal mistrzostw Polski. Następnie wystąpił z zespołem w kwalifikacjach do Ligi Konferencji Europy UEFA, gdzie Pogoń dotarła do 2. rundy (Grosicki zanotował asystę w zremisowanym 1:1, pierwszym meczu 2. rundy z Brøndby IF). Łącznie w sezonie 2022/2023 wystąpił w 34 ligowych meczach, notując 8 asyst i strzelając 13 goli, ustanawiając tym samym swój indywidualny rekord strzelecki podczas jednego sezonu w lidze. Pogoń zajęła wówczas 4. miejsce w Ekstraklasie. W lipcu 2023 przedłużył kontrakt z Pogonią do 30 czerwca 2026 i został ogłoszony kapitanem zespołu[78]. Następnie ponownie wystąpił w kwalifikacjach Ligi Konferencji Europy UEFA, gdzie Pogoń dotarła do 3. rundy (Grosicki zdobył bramkę i zanotował 2 asysty w wygranym 5:2 meczu pierwszej rundy z Linfield). W sezonie 2023/2024 wystąpił z Pogonią w finale Pucharu Polski, w którym jego drużyna przegrała 1:2 (po dogrywce) z Wisłą Kraków (w tej edycji krajowego pucharu zdobywał bramki w 2. rundzie z Podbeskidziem Bielsko-Biała, w 1/8 finału z Górnikiem Zabrze oraz w półfinałowym meczu z Jagiellonią Białystok). W rozgrywkach Ekstraklasy zanotował pierwsze w swojej karierze ligowe double-double, zdobywając 13 bramek i notując 14 asyst.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Kadry młodzieżowe

[edytuj | edytuj kod]

Karierę na arenie międzynarodowej rozpoczynał od występów w młodzieżowych reprezentacjach Polski. W sierpniu 2006 strzelił dwie bramki młodzieżowej reprezentacji Norwegii[79]. W kadrze U-18 zdobył również gola w spotkaniu ze Stanami Zjednoczonymi[80]. Podczas turnieju kwalifikacyjnego do Mistrzostw Europy U-19 rozgrywanego w Izraelu, w maju 2007, strzelił trzy z czterech goli strzelonych przez reprezentację Polski U-19 i został królem strzelców turnieju – zdobył po jednej bramce w meczach przeciwko juniorskim reprezentacjom Francji[81], Izraela[82] i Słowacji[83].

Kamil Grosicki podczas meczu ćwierćfinałowego Mistrzostw Europy 2016, Polska-Portugalia. Strzela Renato Sanches.

W czerwcu 2007, wraz z Maciejem Korzymem i Adamem Marciniakiem odmówił wyjazdu z reprezentacją U-20 na towarzyski turniej piłkarski do Jordanii, będący częścią cyklu przygotowań do Mistrzostw Świata U-20 w Kanadzie. Zawodnik tłumaczył się koniecznością sfinalizowania kontraktu z Legią i ogólnym zmęczeniem minionym sezonem. Zachowaniem tym wywołał spore poruszenie w sferach Polskiego Związku Piłki Nożnej i za karę cała wyżej wymieniona trójka na Mistrzostwa Świata nie pojechała oraz zamknęła sobie drogę do dalszych występów w drużynie[84]. 18 września 2007, Wydział Szkolenia PZPN pozytywnie rozpatrzył prośbę Grosickiego, który wystąpił o anulowanie kary nałożonej na niego za odmowę wyjazdu z kadrą juniorów na zgrupowanie tuż przed mistrzostwami świata do lat 20[85]. Na przywrócenie piłkarza do kadry narodowej najbardziej nalegał trener Andrzej Zamilski[85].

Debiut w seniorskiej kadrze

[edytuj | edytuj kod]

W 2008, Leo Beenhakker po raz pierwszy powołał go do seniorskiej reprezentacji Polski. Zadebiutował w niej 2 lutego 2008, zmieniając Marka Zieńczuka w 80. minucie towarzyskiego meczu z Finlandią, rozgrywanego w Pafos, na Cyprze. Kilka chwil po wejściu na murawę miał szansę na zdobycie gola, jednak jego strzał prawą nogą z kilku metrów poszybował ponad bramką rywali[86]. 27 lutego po raz drugi zagrał w kadrze, kiedy to wystąpił w wygranym 2:0 pojedynku z Estonią[87]. We wrześniu 2009 roku został ponownie powołany do kadry przez nowego wówczas trenera, Stefana Majewskiego[88] na eliminacyjne mecze z Czechami i Słowacją[89]. W trakcie trwania zgrupowania, po przegranym meczu z Czechami i utracie szansy na awans do finałów turnieju w RPA[90], na prośbę trenera kadry U-21, Andrzeja Zamilskiego, Grosicki dołączył do kadry U-21, która w październiku grała o awans do Mistrzostw Europy U-21 w Piłce Nożnej 2011 w Danii (turniej ten był również eliminacją strefy UEFA na IO 2012 w Londynie)[91]. We wrześniu 2010 Grosicki wystąpił w przegranym 1:2 spotkaniu z Australią, w którym zmienił kwadrans przed końcem Sławomira Peszkę[92]. Następnie został powołany przez selekcjonera Franciszka Smudę na zgrupowanie w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie[93]. 12 października 2010, w 68. minucie meczu z Ekwadorem zmienił Euzebiusza Smolarka. Chwilę po wejściu na boisko, zainicjował akcję po której, gola dla Polski strzelił Ludovic Obraniak[94]. W listopadzie 2010 został powołany na towarzyski mecz z Wybrzeżem Kości Słoniowej, w którym nie wystąpił. W grudniu zagrał przez pełne 90. minut w spotkaniu z Bośnią i Hercegowiną[95]. W lutym 2011 wystąpił w wygranym 1:0 spotkaniu z Norwegią, w którym zmienił w 64. minucie Ireneusza Jelenia[96].

Euro 2012

[edytuj | edytuj kod]
Robert Lewandowski, Kamil Grosicki i Tomoaki Makino podczas meczu Polska-Japonia (MŚ 2018)

W 2012 został powołany przez selekcjonera Franciszka Smudę na Mistrzostwa Europy 2012[97][98]. Wystąpił w trzecim meczu fazy grupowej przeciwko reprezentacji Czech zmieniając w 56' minucie Eugena Polanskiego[99].

Kadencja Adama Nawałki

[edytuj | edytuj kod]

Rozkwit kariery Grosickiego w reprezentacji Polski nastąpił za kadencji selekcjonera Adama Nawałki, u którego został podstawowym piłkarzem drużyny narodowej.

7 września 2014, w 11. minucie meczu eliminacji do ME 2016 z Gibraltarem, zdobył swoją pierwszą bramkę w reprezentacji. W 47. minucie strzelił kolejnego gola a spotkanie zakończyło się zwycięstwem biało-czerwonych 7:0

[100]. Eliminacje zakończył z 4 bramkami i 5 asystami na koncie, a reprezentacja Polski z drugiego miejsca w grupie C awansowała na turniej rozgrywany we Francji.

Euro 2016

[edytuj | edytuj kod]

12 maja 2016 został powołany przez Adama Nawałkę do szerokiej kadry na Euro 2016[101], a 30 maja 2016 selekcjoner oficjalnie powołał go do ścisłego składu na Mistrzostwa Europy[102]. Grosicki wystąpił we wszystkich pięciu meczach reprezentacji Polski na turnieju, w tym w trzech w pierwszym składzie i zanotował w nich dwie asysty - przy bramce Jakuba Błaszczykowskiego w meczu 1/8 finału ze Szwajcarią 1:1 (k. 5:4) i przy golu Roberta Lewandowskiego w ćwierćfinałowym meczu z Portugalią 1:1 (k. 3:5), gdzie Polska odpadła w konkursie rzutów karnych, osiągając najlepszy wynik w historii swoich występów na Mistrzostwach Europy.

Następnie był jednym z liderów drużyny, która z pierwszego miejsca w grupie E awansowała na rozgrywane w Rosji, Mistrzostwa Świata 2018[103]. W eliminacjach rozegrał 9 meczów strzelając 3 bramki – gol po akcji indywidualnej z Rumunią (3:0), bramki z Armenią (6:1) i Czarnogórą (4:2), oraz notując 3 asysty – z Danią (3:2) oraz dwie z Armenią (6:1)[104].

27 marca 2018 w towarzyskim spotkaniu z Koreą Południową, po raz pierwszy od dziewięciu lat rozgrywanym na Stadionie Śląskim w Chorzowie, strzelił 1400. bramkę w historii reprezentacji Polski, wcześniej notując również asystę przy bramce Roberta Lewandowskiego na 1:0. Przez ostatnie 20' minut spotkania pod nieobecność m.in. Lewandowskiego i Kamila Glika, grał z opaską kapitana reprezentacji. Mecz ostatecznie zakończył się zwycięstwem biało-czerwonych 3:2[105].

MŚ 2018

[edytuj | edytuj kod]
Kamil Grosicki podczas meczu z Kolumbią na MŚ 2018

4 czerwca 2018, selekcjoner Adam Nawałka oficjalnie powołał go składu na Mistrzostwa Świata 2018[106]. W pierwszym meczu fazy grupowej z Senegalem, zanotował asystę przy bramce Grzegorza Krychowiaka na 1:2[107]. Wystąpił także w dwóch pozostałych meczach reprezentacji Polski na Mundialu – z Kolumbią (0:3) oraz z Japonią (1:0), a drużyna odpadła z turnieju po fazie grupowej.

20 listopada 2018 był kapitanem reprezentacji Polski w meczu Ligi Narodów UEFA z Portugalią (1:1)[108]. Następnie był podstawowym zawodnikiem podczas cyklu eliminacyjnego do Mistrzostw Europy 2020 występując w dziewięciu z dziesięciu możliwych do rozegrania meczów – 10 czerwca 2019 zdobył bramkę w wygranym 4:0 meczu z Izraelem, 10 października 2019 asystował przy dwóch bramkach Roberta Lewandowskiego z Łotwą (3:0), a 19 listopada 2019 przy golu Jacka Góralskiego ze Słowenią (3:2). 7 września 2020 zdobył bramkę i asystował przy golu Kamila Glika w meczu Ligi Narodów UEFA z Bośnią i Hercegowiną. 7 października 2020 wystąpił jako kapitan i zdobył hattricka w meczu towarzyskim z Finlandią (5:0). Następnie był regularnie powoływany przez selekcjonera Jerzego Brzęczka i występował w meczach dywizji A Ligi Narodów UEFA.

15 listopada 2020 przeciwko Holandii rozegrał 80. spotkanie w reprezentacji i dołączył do Klubu Wybitnego Reprezentanta[109].

5 marca 2021 selekcjoner Paulo Sousa powołał go na mecze eliminacji Mistrzostw Świata 2022 z Węgrami, Andorą i Anglią[110]. Wystąpił we wszystkich meczach jako rezerwowy, notując asystę przy bramce Karola Świderskiego w meczu z Andorą (3:0)[111]. Następnie, w maju 2021, znalazł się na liście rezerwowej zawodników przewidzianych do udziału w Mistrzostwach Europy 2020[112]. Do kadry powrócił w marcu 2022 kiedy selekcjoner Czesław Michniewicz powołał go na spotkanie towarzyskie ze Szkocją (1:1), w którym wystąpił jako rezerwowy[113]. W tej samej roli wystąpił również w meczach Ligi Narodów z Walią (2:1) i Belgią (0:1) oraz meczu towarzyskim z Chile (1:0)[114].

MŚ 2022

[edytuj | edytuj kod]

10 listopada 2022 został powołany przez Czesława Michniewicza do kadry na Mistrzostwa Świata 2022[115]. Nie wystąpił w meczach fazy grupowej, wszedł na boisko w 87. minucie meczu 1/8 finału z Francją i wywalczył rzut karny, który, zdobywając bramkę na 1:3, wykorzystał Robert Lewandowski[116].

W marcu 2023 nie znalazł się na pierwszej liście powołań selekcjonera Fernando Santosa, natomiast do kadry powrócił na drugim zgrupowaniu za jego kadencji, otrzymując powołanie na mecze eliminacji mistrzostw Europy z Wyspami Owczymi i Albanią[117], w których wystąpił jako rezerwowy. 5 października 2023 znalazł się na liście powołań selekcjonera Michała Probierza[118]. Jako rezerwowy wystąpił w zremisowanych 1:1 meczach z Mołdawią i Czechami. 21 listopada 2023 w meczu towarzyskim z Łotwą, w 78. minucie zmienił Sebastiana Szymańskiego i przejął opaskę kapitana. W marcu 2024 został powołany do reprezentacji na spotkania barażowe eliminacji do mistrzostw Europy 2024, gdzie Polska mierzyła się z Estonią (5:1) i Walią (0:0, k. 5:4)[119]. W obu spotkaniach był rezerwowym i nie zanotował występu. Następnie otrzymał powołanie na spotkania towarzyskie z Ukrainą (3:1) i Turcją (2:1), w których nie wystąpił.

Euro 2024

[edytuj | edytuj kod]

7 czerwca 2024 selekcjoner Michał Probierz powołał go do kadry na Mistrzostwa Europy 2024[120]. Na turnieju wystąpił w drugim meczu fazy grupowej z Austrią (1:3), zmieniając w 75. minucie spotkania Bartosza Slisza.

24 czerwca 2024 ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[121].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 23 lutego 2024)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju[a] Europa[b] Suma
Mecze Bramki Asysty Mecze Bramki Asysty Mecze Bramki Asysty Mecze Bramki Asysty
Pogoń Szczecin 2005/2006 Ekstraklasa 2 0 0 — — 2 0 0
2006/2007 21 2 4 5 1 0 — 26 3 4
Legia Warszawa 2007/2008 Ekstraklasa 11 1 0 3 0 0 — 14 1 0
FC Sion (wyp.) 2007/2008 Super League 8 2 2

—

— 8 2 2
Jagiellonia Białystok (wyp.) 2008/2009 Ekstraklasa 13 4 4 — — 13 4 4
Jagiellonia Białystok 2009/2010 Ekstraklasa 30 4 6 7 1 6 — 37 5 12
2010/2011 15 6 3 3 0 1 2 0 1 20 6 5
Łącznie w Jagiellonii 58 14 13 10 1 7 2 0 1 70 15 21
Sivasspor 2010/2011 Süper Lig 17 5 4 — — 17 5 4
2011/2012 34 6 9 2 0 0 6 1 4 42 7 13
2012/2013 28 2 6 10 1 3 — 38 3 9
2013/2014 5 0 0 2 1 0 — 7 1 0
Łącznie w Sivassporze 84 13 19 14 2 3 6 1 4 104 16 26
Stade Rennais 2013/2014 Ligue 1 13 0 3 4 2 0 — 17 2 3
2014/2015 19 0 3 2 0 0 — 21 0 3
2015/2016 33 9 4 3 0 0 — 36 9 4
2016/2017 16 4 3 2 0 0 — 18 4 3
Łącznie w Stade Rennais 81 13 13 11 2 0 0 0 0 92 15 13
Hull City 2016/2017 Premier League 15 0 5 — — 15 0 5
2017/2018 Championship 37 9 6 1 0 0 — 38 9 6
2018/2019 39 9 12 1 0 0 — 40 9 12
2019/2020 28 7 4 2 1 0 — 30 7 4
Łącznie w Hull City 119 25 27 4 1 0 0 0 0 123 26 27
West Bromwich Albion 2019/2020 Championship 14 1 3 0 0 0 — 14 1 3
2020/2021 Premier League 3 0 1 2 0 1 — 5 0 2
Łącznie w WBA 17 1 4 2 0 1 0 0 0 19 1 5
Pogoń Szczecin 2021/2022 Ekstraklasa 26 9 6 1 0 1 — 27 9 7
2022/2023 34 13 8 2 2 0 4 1 2 24 10 12
2023/2024 22 10 8 2 2 0 4 1 2 24 10 10
Łącznie w Pogoni 105 34 26 10 3 4 8 1 3 123 38 33
Łącznie w karierze 483 103 104 52 7 13 12 1 6 547 111 123

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 21 czerwca 2024)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Polska 2008 2 0
2009 1
2010 3
2011 4
2012 9
2013 3
2014 5 2
2015 8 4
2016 13 3
2017 7 2
2018 9 1
2019 9 1
2020 7 4
2021 3 0
2022 5
2023 5
2024 1
Ogólnie 94 17

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Jagiellonia Białystok

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Pawła i Marzeny Grosickich. Ma siostrę Olivię[124]. Jego pradziadek, Józef Grosicki, służył w Armii Andersa i brał udział w bitwie o Monte Cassino[125]. Jego przyrodnia siostra, Kornelia Grosicka (ur. 23 czerwca 1999) również jest profesjonalną piłkarką, reprezentuje barwy ekstraligowego klubu Olimpia Szczecin[126]. Jest żonaty z Dominiką Grosicką, z którą ma córkę Maję (ur. 19 kwietnia 2012)[127][128]. W przewidzianym terminie zakończył naukę na drugiej klasie gimnazjum, później ukończył prywatne gimnazjum[129].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Obejmuje: Puchar Polski, Superpuchar Polski, Puchar Ekstraklasy, Puchar Turcji, Puchar Francji, Puchar Ligi Francuskiej, Puchar Anglii oraz Puchar Ligi Angielskiej.
  2. ↑ Uwzględniono: kwalifikacje do Ligi Europy UEFA oraz kwalifikacje do Ligi Konferencji Europy UEFA

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Kamil Grosicki podpisał kontrakt z Pogonią. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  2. ↑ Strzelcy według drużyn: (2005/2006). 90minut.pl. [dostęp 2010-01-23]. (pol.).
  3. ↑ Arka Gdynia 0 – 0 Pogoń Szczecin. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  4. ↑ Pogoń Szczecin 3 – 0 Górnik Łęczna. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  5. ↑ Pogoń Szczecin 1 – 3 Zagłębie Lubin. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  6. ↑ Arka Gdynia 2 – 2 Pogoń Szczecin. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  7. ↑ Kamil Grosicki → Sezon 2006/2007. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  8. ↑ Orange Ekstraklasa 2006/2007. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  9. ↑ Kamil Grosicki piłkarzem Legii. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  10. ↑ Legia Warszawa 1 – 0 Cracovia. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  11. ↑ Legia Warszawa 5 – 0 Zagłębie Sosnowiec. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  12. ↑ a b Kamil Grosicki. jagiellonia.neostrada.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  13. ↑ Maciej Weber, Grosicki: Gdybym został w Legii, potrącaliby mi z pensji... [online], Sport.pl, 20 lutego 2008 [dostęp 2010-01-09].
  14. ↑ Kamil Grosicki: Nałóg mnie zniszczył. dziennik.pl. [dostęp 2010-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 stycznia 2010)]. (pol.).
  15. ↑ Odwyk Grosickiego. tvn24.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  16. ↑ Kamil Grosicki wypożyczony do FC Sion [online], 90minut.pl, 13 lutego 2008 [dostęp 2010-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-16].
  17. ↑ Grosicki odchodzi do FC Sion. sport.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  18. ↑ Grosicki wypożyczony FC Sion. legia.com. [dostęp 2010-01-23]. (pol.).
  19. ↑ Kamil Grosicki zadebiutował w FC Sion. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  20. ↑ a b c Grosicki: Historia upadku wielkiego talentu [online], legialive.pl, 24 października 2008 [dostęp 2010-01-08].
  21. ↑ Piotr Żelazny, Stare długi nadal ścigają Kamila Grosickiego [online], Dziennik.pl, 5 marca 2009 [dostęp 2010-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-06] (pol.).
  22. ↑ Deuxième victoire pour le CS Chênois !. cschenois.ch. [dostęp 2010-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-26)].
  23. ↑ a b c Grosicki: Wolę zostać na Zachodzie [online], legialive.pl, 19 listopada 2008 [dostęp 2010-01-08].
  24. ↑ Grosicki w Grasshoppers Zurych?. pilkarskiefakty.pl. [dostęp 2010-01-08]. (pol.).
  25. ↑ Kamil Grosicki zagra w Jagiellonii Białystok? [online], podlaskisport.pl, 23 sierpnia 2008 [dostęp 2010-01-09] [zarchiwizowane z adresu 2008-08-30].
  26. ↑ Grosicki odejdzie z Jagiellonii. legia.net. [dostęp 2010-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2014)]. (pol.).
  27. ↑ Jagiellonia: Kamil Grosicki może zagrać przeciwko Legii Warszawa. poranny.pl. [dostęp 2010-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 marca 2009)]. (pol.).
  28. ↑ Grosicki chce dokopać Legii [online], se.pl, 13 marca 2009 [dostęp 2010-01-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-09].
  29. ↑ Jagiellonia Białystok 1 – 0 Ruch Chorzów. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-23]. (pol.).
  30. ↑ Skarb Kibica. „Dodatek do Przeglądu Sportowego”, s. 61, 31 lipca 2009. Warszawa: Axel Springer Polska. 
  31. ↑ Kamil Grosicki → Sezon 2008/2009. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  32. ↑ Ekstraklasa 2008/2009. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  33. ↑ „Grosik” zostaje w Białymstoku. jagiellonia.pl. [dostęp 2010-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 czerwca 2009)]. (pol.).
  34. ↑ Kamil Grosicki zostaje w Białymstoku. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  35. ↑ a b c Jest afera. Grosicki pijany na treningu?. ekstraklasa.wp.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  36. ↑ Grosicki pijany na treningu?. tvn24.pl. [dostęp 2010-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 lipca 2009)]. (pol.).
  37. ↑ Jagiellonia Białystok 2 – 1 Odra Wodzisław Śląski. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  38. ↑ GKS Tychy 0 – 1 Jagiellonia Białystok. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  39. ↑ a b c Dyskusja – Aktualności – Grosicki wypunktował Legię. legia.com. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  40. ↑ Złoty Grosik. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  41. ↑ Wisła pytała o Grosickiego. wislaportal.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  42. ↑ Kamil Grosicki: Wisła i Ukraińcy zainteresowani [online], sportall.pl [dostęp 2010-01-09].
  43. ↑ Tomasz Kozioł, Jagiellonia pokazała charakter [online], jagiellonia.pl, 28 kwietnia 2010 [dostęp 2011-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-03].
  44. ↑ Puchar Polski dla Jagiellonii!. sport.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  45. ↑ Jagiellonia zdobyła Superpuchar !!!. jagiellonia.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  46. ↑ Show na do widzenia?. jagiellonia.pl. [dostęp 2011-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2014)]. (pol.).
  47. ↑ Kamil Grosicki zostaje !!!. jagiellonia.pl. [dostęp 2011-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2014)]. (pol.).
  48. ↑ Jagiellonia Białystok – podsumowanie jesieni 2010. interia.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  49. ↑ Tomasz Kozioł, Grosicki piłkarzem Sivassporu Kulübü! [online], jagiellonia.pl, 10 stycznia 2011 [dostęp 2011-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-14].
  50. ↑ Kamil Grosicki w Sivassporze. 90minut.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  51. ↑ Grosicki zadebiutował i zachwycił (WIDEO). eurosport.pl. [dostęp 2011-02-28]. (pol.).
  52. ↑ Polacy za granicą. Grosicki nową gwiazdą Super Ligi?. sport.pl. [dostęp 2011-02-28]. (pol.).
  53. ↑ BURSASPOR 2-1 SİVASSPOR. tff.org. [dostęp 2011-02-28]. (tur.).
  54. ↑ Dorzucił trzy grosze. 90minut.pl. [dostęp 2011-02-28]. (pol.).
  55. ↑ Kamil Grosicki est Rennais !. staderennais.com, 29 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-30]. (fr.).
  56. ↑ Oficjalnie: Kamil Grosicki piłkarzem Rennes [online], Onet Sport, 29 stycznia 2014 [dostęp 2014-01-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-02].
  57. ↑ Znakomity debiut Grosickiego. przegladsportowy.pl, 2 lutego 2014. [dostęp 2014-02-02].
  58. ↑ Le SRFC retrouve le goût du succès !. staderennais.com, 2 lutego 2014. [dostęp 2014-02-03]. (fr.).
  59. ↑ „L'Equipe”: Najlepszy joker w Ligue 1. Grosicki podwójnym zwycięzcą! | Transfery.info. transfery.info. [dostęp 2017-01-22]. (pol.).
  60. ↑ Le numéro 6 pour Kamil Grosicki. staderennais.com, 30 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-30]. (fr.).
  61. ↑ Hull seal late moves for Grosicki and N’Diaye [online], Premier League, 1 lutego 2017 [dostęp 2021-07-21] (ang.).
  62. ↑ Premier League. Kamil Grosicki wybrał numer, z którym będzie grał w Hull City. Sport.pl. [dostęp 2017-02-04]. (pol.).
  63. ↑ Report: The Tigers Make It Four In A Row At The KCOM. hullcitytigers.com, 2017-02-04. [dostęp 2017-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-05)]. (ang.).
  64. ↑ Premier League. Debiut Grosickiego w Hull w wygranym meczu z Liverpoolem [online], Sport.pl, 4 lutego 2017 [dostęp 2017-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-05].
  65. ↑ Kibice wybrali: Grosicki zawodnikiem miesiąca w Premier League!, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-05-04] (pol.).
  66. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Klęska Hull City. Kamil Grosicki spadł z Premier League – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 14 maja 2017 [dostęp 2017-05-21] (pol.).
  67. ↑ Championship: Asysty Grosickiego i Wszołka, „Anglia.goal.pl” [dostęp 2017-08-27].
  68. ↑ Pierwszy gol Grosickiego dla Hull City!, „Polsat Sport” [dostęp 2017-08-27] (pol.).
  69. ↑ Kamil Grosicki w fenomenalnej formie przed meczami reprezentacji Polski, „Sport.pl”, 25 sierpnia 2017 [dostęp 2017-08-27] (pol.).
  70. ↑ Wirtualna Polska Media, Kamil Grosicki wyróżniony. Kibice Hull City wybrali jego trafienie golem listopada – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 6 grudnia 2017 [dostęp 2017-12-06] (pol.).
  71. ↑ Anglicy znowu docenili Grosickiego. Polak z golem sezonu! [online] [dostęp 2018-05-23].
  72. ↑ Grosicki arrives at The Hawthorns. wba.co.uk. [dostęp 2020-01-31]. (ang.).
  73. ↑ Telewizja Polska S.A, Pierwszy skład i... pierwszy gol. Grosicki pomógł WBA w wygranej [online], sport.tvp.pl, 5 lipca 2020 [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  74. ↑ Pogoń Szczecin [online], pogonszczecin.pl [dostęp 2021-08-21].
  75. ↑ Wirtualna Polska Media, Kamil Grosicki wraca do Polski! - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 21 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-21] (pol.).
  76. ↑ Lech remisuje z Pogonią w hicie Ekstraklasy. Kamil Grosicki znów czaruje na polskich boiskach [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  77. ↑ Telewizja Polska S.A, Pierwszy gol i... kontuzja Grosickiego. Pogoń rozbiła Jagiellonię [online], sport.tvp.pl, 23 października 2021 [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  78. ↑ Telewizja Polska S.A, Ważne zmiany u Grosickiego. Pogoń przekazała wieści! [online], sport.tvp.pl, 11 lipca 2023 [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  79. ↑ U-18: Polska 3-3 Norwegia. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-23]. (pol.).
  80. ↑ U-18: Polska 2-0 USA. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-23]. (pol.).
  81. ↑ eME U-19: Polska 1-3 Francja. 90minut.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  82. ↑ eME U-19: Izrael 4-1 Polska. 90minut.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  83. ↑ eME U-19: Polska 2-1 Słowacja. 90minut.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  84. ↑ Sebastian Czapliński, Polska: Kraj piłkarskich talentów... [online], iGol.pl, 13 listopada 2007 [dostęp 2010-01-09] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-14].
  85. ↑ a b Grosicki może grać w młodzieżówce [online], 90minut.pl, 18 września 2007 [dostęp 2010-01-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  86. ↑ Zmiennicy nie zawiedli. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  87. ↑ Pewne zwycięstwo ligowców. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  88. ↑ Stefan Majewski oficjalnie trenerem kadry. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-23]. (pol.).
  89. ↑ Szeroka kadra Polski na mecze z Czechami i Słowacją. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-23]. (pol.).
  90. ↑ Cudu nie będzie. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  91. ↑ Grosicki dołączył do reprezentacji U-21. 90minut.pl. [dostęp 2010-01-09]. (pol.).
  92. ↑ Reprezentacja Polski przegrała z Australią. pzpn.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  93. ↑ Franciszek Smuda uzupełnił listę powołań. pzpn.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  94. ↑ Nadal bez wygranej. 90minut.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  95. ↑ Remis Polaków po golach Brożka. pzpn.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  96. ↑ Wygrana bez fajerwerków. 90minut.pl. [dostęp 2011-02-10]. (pol.).
  97. ↑ Oto oficjalna kadra Polski na Euro 2012 [online], TVP, 27 maja 2012 [dostęp 2017-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-31].
  98. ↑ Franciszek Smuda zdecydował. Znamy ostateczną kadrę na Euro 2012!. polskieradio.pl, 2012-05-27. [dostęp 2017-02-01]. (pol.).
  99. ↑ Dramat we Wrocławiu. Biało-czerwoni przegrali z Czechami 0:1. rmf24.pl, 2012-06-16. [dostęp 2017-02-01]. (pol.).
  100. ↑ El. ME 2016 – Gibraltar – Polska 0:7 [online], Wyborcza.pl, 7 września 2014 [dostęp 2017-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-24].
  101. ↑ Szeroka kadra Polski na Euro 2016 [online], www.90minut.pl [dostęp 2016-06-25].
  102. ↑ Kadra Polski na Euro 2016 [online], www.90minut.pl [dostęp 2016-06-25].
  103. ↑ Polska awansowała na Mundial w Rosji! [online] [dostęp 2018-06-08] (pol.).
  104. ↑ Kamil Grosicki, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–kadra) [dostęp 2023-01-21].
  105. ↑ Wirtualna Polska Media, Kamil Grosicki autorem gola numer 1400 w historii reprezentacji Polski – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 27 marca 2018 [dostęp 2018-03-27] (pol.).
  106. ↑ Kadra reprezentacji Polski na mundial. Lista nazwisk Nawałki MŚ 2018 Reprezentacja MŚ 2018, „Sport.pl” [dostęp 2018-06-08] (pol.).
  107. ↑ Mistrzostwa świata w piłce nożnej 2018. Polska – Senegal. Porażka na początek. Grzegorz Krychowiak z golem MŚ 2018 – Mundial, „Sport.pl” [dostęp 2018-06-20] (pol.).
  108. ↑ Portugalia - Polska, 20 lis 2018 - Liga Narodów UEFA Dywizja A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-01-16].
  109. ↑ „Nadszedł dzień dzisiejszy”, czyli Kamil Grosicki w Klubie Wybitnego Reprezentanta - Reprezentacja A [online], PZPN - Łączy nas piłka [dostęp 2024-09-07] (pol.).
  110. ↑ Pierwsze powołania Paulo Sousy. 35 zawodników w kadrze [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-01-16] (pol.).
  111. ↑ Polska - Andora, 28 mar 2021 - Eliminacje do Mistrzostw Świata Europa, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-01-16].
  112. ↑ Kadra na Euro 2020. Grosicki na liście rezerwowej [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-01-16] (pol.).
  113. ↑ Szkocja - Polska, 24 mar 2022 - Mecze towarzyskie, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2023-01-16].
  114. ↑ Tak Kamil Grosicki zagrał z Chile. Przyda się kadrze? [WIDEO]. Telewizja Polska S.A 2022-11-16. [dostęp 2023-01-21].
  115. ↑ Tak zachował się Grosicki po decyzji Michniewicza [online], sportowefakty.wp.pl, 10 listopada 2022 [dostęp 2022-12-05] (pol.).
  116. ↑ Francja - Polska, 4 gru 2022 - Mistrzostwa Świata 2022, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2022-12-05].
  117. ↑ Powołania do reprezentacji Polski na mecze z Wyspami Owczymi i Albanią - Reprezentacja A [online], PZPN - Łączy nas piłka [dostęp 2024-09-07] (pol.).
  118. ↑ Probierz ogłosił powołania do reprezentacji Polski. Sensacyjna decyzja [online], Sport.pl, 5 października 2023 [dostęp 2024-09-07] (pol.).
  119. ↑ Telewizja Polska S.A, [PILNE] Wielki powrót i sensacyjny debiut na baraże! [online], sport.tvp.pl, 14 marca 2024 [dostęp 2024-09-07] (pol.).
  120. ↑ Michał Probierz ogłosił kadrę na Euro 2024 - Reprezentacja A [online], PZPN - Łączy nas piłka [dostęp 2024-09-07] (pol.).
  121. ↑ Kamil Grosicki ogłosił koniec kariery reprezentacyjnej. „Jestem spełniony” - Reprezentacja A [online], PZPN - Łączy nas piłka [dostęp 2024-09-07] (pol.).
  122. ↑ Kamil Grosicki Piłkarzem Sezonu w PKO Bank Polski Ekstraklasie! [online], Ekstraklasa [dostęp 2023-05-30] (pol.).
  123. ↑ Gala Ekstraklasy 2023. Najlepsi z najlepszych odebrali nagrody. Działo się [online], Sport.pl, 29 maja 2023 [dostęp 2023-05-30] (pol.).
  124. ↑ Kamil Grosicki pokazał piękną siostrę [ZDJĘCIA] [online] [dostęp 2018-06-11].
  125. ↑ Babcia Kamila Grosickiego: Kamil nie zawiedź mnie! [online] [dostęp 2018-06-08].
  126. ↑ Siostra Kamila Grosickiego zagra w Olimpii Szczecin – Region – Radio Szczecin. radioszczecin.pl. [dostęp 2017-11-24].
  127. ↑ Grosik mąż, Grosik tata. Zobacz rodzinne odwiedziny. [dostęp 2016-06-25]. (pol.).
  128. ↑ Kamil Grosicki został ojcem. [dostęp 2018-04-30]. (pol.).
  129. ↑ Reprezentant Polski, który nie skończył w terminie gimnazjum śmieje się z uczestnika „Milionerów”. sport.dziennik.pl, 11 maja 2017. [dostęp 2018-11-05].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Skład Pogoni Szczecin
  • Aktualny na 15 sierpnia 2024
Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski na Euro 2012

Skład reprezentacji Polski na Euro 2016

Polska

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2018

Polska

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2022

Polska

Skład reprezentacji Polski na Euro 2024

Polska

Ligowiec Roku w Polsce (Piłka Nożna)
2004–2010
2011–2020
od 2021
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamil_Grosicki&oldid=74795652”