Obwód Brzeżany Armii Krajowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obwód Brzeżany Armii Krajowej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1944

Dowódcy
Pierwszy

por. Bolesław Tomaszewski „Bat”

Ostatni

ppor. Jan Cisek „Mak”

Organizacja
Dyslokacja

Powiat brzeżański

Rodzaj wojsk

partyzantka

Podległość

Inspektorat Brzeżany Armii Krajowej

Obwód Brzeżany ZWZ - AK – terenowa struktura Inspektoratu Brzeżany Armii Krajowej[1]. Kryptonimy: „Wenda”, „Dąbrowski”, „Chodkiewicz”, „44”, „Kobuz”, wewnętrzny: „Albatros”.

Organizacja i obsada etatowa obwodu[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo

Dowódcy obwodu:

por. sł. st. piech. Bolesław Tomaszewski „Bat”[a] – kwiecień 1942 do czerwca 1942[b]
por. rez. art. Marian Jaremowicz „Lis” – do maja 1943
sierż. sł. st. piech. Jan Cisek „Mak”[c]
  • zastępca komendanta obwodu – ppor. Zygfryd Szynalski „Tryk”[d]
  • oficer wywiadu – ppor. Antoni Fanderowski „Van”,
  • oficer kontrwywiadu – kpt. Antoni Szemelowski
  • kierownik kancelarii – Helena Tomaszewska „Giermek”[e]
  • lekarz obwodu – dr Tadeusz Danek
  • WSK – Halina Siwkowska „Ina”
  • dowódca drużyny łączności – Danuta Siwkowska

Dyspozycyjne oddziały bojowe

  • 1 kompania (krypt. „Staw”) w Brzeżanach: por. rez. Stanisław Domaradzki, od sierpnia 1942 st.sierż. Franciszek Świdrak
  • 2 kompania (krypt. „Góry”) w Hucisku: ppor. sł. st. Władysław Motylewicz „Topola”
  • 3 kompania (krypt. „Pole”) w Kozowej: sierż. Konstanty Duda, w 1943 sierż. pchor. Marian Pawlikowski
  • 4 kompania (krypt. „Rola”) w Taurowie: sierż. N.N. „Ryś”

Ponadto cztery samodzielne plutony – w Buszczu, Narajowie, Baranówce i Litiatynie[f].

Działania UPA w obwodzie[edytuj | edytuj kod]

Od września 1943 UPA zaczęła organizować zamachy na Polaków, a potem napady na wsie polskie. 8 września na drodze LitiatynKotów zamordowany został proboszcz tamtejszej parafii ks. Władysław Biliński[3]. 30 listopada i 29 grudnia dwukrotnie mordowano Polaków w Szumianach. W końcu roku porwano z Mieczyszczowa trzech Polaków, a w styczniu 1944 zamordowano dalszych trzech w tej miejscowości. 22 stycznia dokonano napadu na Buszcze, zamordowano ponad dwadzieścia osób, w tym lekarza Jana Załuczkowskiego. W kolejnych dniach liczna napadów i zamordowanych rosła. W Zapuście Lwowskim zginęły 4 osoby, w Wolicy koło Buszcza spalono prawie wszystkie gospodarstwa. Zginęło 30 osób[3]. 28 marca spalono prawie całą Szklaną Hutę. Zginęło 20 osób. W Podwysokiem Ukrainiec Andrzej Hryców zamordował swoją synową Polkę i jej 5-letnią córeczkę za to, że chodziły do polskiego kościoła. W nocy z 3 na 4 kwietnia UPA-owcy nie zauważeni weszli do Kuropatnik. Posiadając wykazy Polaków zastrzelili w domach 21 (22?) mężczyzn[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Bolesław Tomaszewski (1909-1985), ppłk dypl., ps. „Bat”, „Bolesław”, „Ostroga”. Były oficer 51 pułku piechoty. Ciężko ranny w kampanii wrześniowej. Pierwszy komendant Obwodu AK Brzeżany. Od 1 grudnia 1942 oficer operacyjny w dowództwie Okręgu AK w Tarnopolu, później szef Wydziału III Komendy Okręgu Tarnopol, szef Oddziału III i jednocześnie Oddziału Obszaru AK 3 Lwów. Po wojnie zastępca oddziałów „Warta”; prezes Okręgu WiN na Dolnym Śląsku[2].
  2. przeniesiony na stanowisko szefa Wydziału III sztabu Komendy Okręgu Tarnopol
  3. Sierż. Cisek do 1939 – instruktor PW i Związku Strzeleckiego w Brzeżanach; organizator Obrony Narodowej. We wrześniu 1939 brał udział w obronie Lwowa jako szef 2 kompanii ckm batalionu marszowego 26 pp. Po powrocie do Brzeżan działał w ZWZ. Od lipca 1944 podporucznik czasu wojny.
  4. Zygfryd Szynalski. ur. 1915; por. sł. st. ps. „Tryk”. W 1941 zaprzysiężony w ZWZ. Od marca 1943 zastępca komendanta Obwodu Armii Krajowej Brzeżany. Komendant „Kedywu” inspektoratu AK Brzeżany. Od 18 do 31 VII dowódca kompanii partyzanckiej. Po rozwiązaniu Armii Krajowej pozostał w WiN. W Polsce Ludowej skazany na 7 lat więzienia[2].
  5. Kancelaria mieściła się na plebanii u ks. Łańcuckiego.
  6. Często występuje mylnie jako Liliatyn → Zob. : Ludobójstwo OUN-UPA na Kresach Południowo-Wschodnich. T. 4. Kędzierzyn-Koźle 2012, s. 38 (przyp.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wnuk 2007 ↓, s. 58.
  2. a b Zachuta 1992 ↓, s. 42.
  3. a b c Jerzy Węgierski: Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol. s. 209-210.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Węgierski: Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol. Kraków: Platan, 1996. ISBN 83-85222-85-5.
  • Rafał Wnuk: Atlas polskiego podziemia niepodległościowego 1944-1956 = The atlas of the independence underground in Poland 1944-1956. Warszawa: Lublin: Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2007. ISBN 978-83-60464-45-8.
  • Leszek Zachuta: 51 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych im. Giuseppe Garibaldiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-85621-10-5.