Pileo di Prata

Pileo di Prata
	Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1330 ; Friuli
Data i miejsce śmierci	1400 ; Rzym
Miejsce pochówku	?↗, Katedra w Padwie
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	1397-1400
	Arcybiskup Rawenny
Okres sprawowania	1370-1387
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	18 września 1378; Urban VI
Kościół tytularny	S. Prisca
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pileo di Prata (ur. 1330 — zm. 1400) — włoski kardynał okresu wielkiej schizmy zachodniej.

Życiorys

Pochodził z rodziny hrabiów Prato. Wybrawszy karierę duchowną, został archiprezbiterem kapituły w Padwie. Był biskupem Treviso (1358-59) i Padwy (1359-70) oraz arcybiskupem Rawenny (1370-87). Służył jako legat papieski w Bolonii (1371) i we Flandrii (1375). We wrześniu 1378 Papież Urban VI mianował go kardynałem. W latach 1378–85 był legatem Urbana VI w krajach Europy Północnej, gdzie popierał racje Urbana VI przeciwko roszczeniom "awiniońskiego" antypapieża Klemensa VII. Po powrocie do Rzymu został mianowany kardynałem biskupem Tusculum, wkrótce jednak, zrażony postępowaniem Urbana VI, przeszedł do opozycji wobec niego. W 1386 roku wspólnie z czterema innymi kardynałami podpisał list do rzymskiego duchowieństwa, w którym protestował przeciwko brutalności Urbana VI. Papież wydał nakaz jego aresztowania ale udało mu się uciec. W październiku 1387 Urban VI pozbawił go godności kardynalskiej i wyższych stanowisk kościelnych, jednak wówczas przystąpił do obediencji "awiniońskiej". Klemens VII mianował go administratorem Viviers (1387-90) oraz kardynałem prezbiterem S. Prisca (w czerwcu 1387) i wysłał go na czele armii do północnych Włoch. Po wyborze Bonifacego IX na papieża w 1389 powrócił do "rzymskiej" obediencji. Bonifacy IX 13 lutego 1391 ponownie mianował go kardynałem biskupem Tusculum. Został wówczas przezwany Tricapella, od trzech kapeluszy kardynalskich jakie otrzymał (od Urbana VI w 1378, Klemensa VII w 1387 i Bonifacego IX w 1391). Zreorganizował uniwersytet w Perugii. 1393-97 był legatem w Umbrii, a w 1398 wikariuszem papieskim w Rzymie.

Bibliografia

Pileo di Prata

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1405–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)