Sturmgeschütz III (Fl)
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu |
Samobieżny miotacz ognia |
| Trakcja |
Gąsienicowa |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Produkcja |
1944 |
| Wycofanie |
1945 |
| Egzemplarze |
10 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
V-12, chłodzony cieczą silnik typu Maybach HL 120TRM o mocy 265 KM |
| Poj. zb. paliwa |
310 l |
| Długość |
5,52 m |
| Szerokość |
2,95 m |
| Wysokość |
2,16 m |
| Masa |
23 t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
40 km/h |
| Zasięg pojazdu |
140 km na drodze, 85 km w terenie |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x miotacz ognia Flammenwerfer kal. 14 mm 1 x karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 600 szt.) | |
| Użytkownicy | |
| III Rzesza | |
Sturmgeschütz III (Fl) – niemiecki samobieżny miotacz ognia na podwoziu działa szturmowego Sturmgeschütz III, używany podczas II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W grudniu 1943 roku Hitler rozkazał przebudować 10 Sturmgeschützów III na samobieżne miotacze ognia. Początkowo zamierzano przebudować nowo wyprodukowane pojazdy, ale ostatecznie zdecydowano się wykorzystać 10 starszych, które wróciły do fabryki w celu przeprowadzenia remontu generalnego. Dziewięć pojazdów zakończono przebudowywać w maju 1944 r., a ostatniego oddano w kolejnych miesiącach. Jeden z pojazdów miał wypadek w lipcu 1944 r., po którym został przebudowany. Kolejne dwa pojazdy przebudowano z powrotem na działa szturmowe jeszcze w tym samym roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Doyle: Niemieckie pojazdy II wojny światowej. Poznań (Polska): Vesper, 2005 (świat), 2012 (Polska), s. 250. ISBN 978-83-7731-080-9.