Kleiner Panzerbefehlswagen
| Kleiner Panzerbefehlswagen (Kl PzBfWg, Sd.Kfz. 265) | |
 Kl Panzerbefehlswagen na podwoziu Panzer I Ausf. B, front wschodni, czerwiec 1941 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  III Rzesza
|
| Producent | Krupp-Grusonwerk AG (prototyp) Daimler-Benz AG |
| Typ pojazdu | czołg dowodzenia |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 3 ludzi kierowca-mechanik, dowódca strzelec, radiotegrafista |
| Historia | |
| Prototypy | 1935 |
| Produkcja | 1935 - 1938 |
| Wycofanie | 1945 |
| Egzemplarze | 16 szt. na podw. Kpfw I Ausf. A 184 szt. na podw. Kpfw I Ausf. B |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 6-cylindrowy, gaźnikowy, chłodzony cieczą silnik rzędowy typu Maybach NL 38TR o pojemności 3791 cm³ i mocy 73,6 kW (100 KM) przy 3000 obr/min |
| Transmisja | mechaniczna przekł. ZF Aphon FG 31 5 biegów do przodu, 1 wsteczny |
| Poj. zb. paliwa | 146 l. |
| Pancerz | spawany i nitowany z płyt walcowanych, stalowych, 6-13 mm, 6-19 mm (3 Kl B) |
| Długość | 4,42 m |
| Szerokość | 2,06 m |
| Wysokość | 1,99 m |
| Prześwit | 0,29 m |
| Masa | 5,88 t (całkowita) |
| Moc jedn. | 17 KM/t |
| Nacisk jedn. | 0,43 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość | maks. 40 km/h (na drodze), 12 km/h (w terenie) |
| Zasięg | 170 km (na drodze) 115 km (w terenie) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | 0,58 m |
| Rowy (szer.) | 1,4 m |
| Ściany (wys.) | 0,36 m |
| Kąt podjazdu | 30° |
| Przechył boczny | 58% |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x karabin maszynowy MG 13 lub MG 34 kal. 7,92 mm (zapas amunicji - 900 szt.) | |
| Wyposażenie | |
| radiostacje Fu2 oraz Fu6 później Fu8 (wymieniono w kilkudziesięciu wozach) | |
| Użytkownicy | |
III Rzesza,  Węgry,  Hiszpania
| |
.jpeg)
Kleiner Panzerbefehlswagen (Kl PzBfWg, Sd.Kfz. 265) - pierwszy niemiecki czołg dowodzenia zaprojektowany i zbudowany w okresie poprzedzającym II wojnę światową, a następnie używany bojowo w początkowym okresie wojny.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
W celu zapewnienia właściwej koordynacji działań oddziałów pancernych, niemieckie władze wojskowe postanowiły zbudować nowy rodzaj pojazdu pancernego, przeznaczonego specjalnie do dowodzenia formacjami pancernymi na polu walki.
Projekt wozu wykonały w 1935 zakłady koncernu Kruppa, a pod koniec tegoż roku gotowy był już prototyp. Wóz wykonano na podwoziu czołgu Panzerkampfwagen I Ausf. A, otrzymał on oznaczenie 1 Kl A.
Szybko też przystąpiono do produkcji seryjnej, bo już w roku następnym. Produkowany pojazd otrzymał nazwę Kleiner Panzerbefehlswagen (Kl PzBfWg), wytwarzanie rozpoczęły zakłady Daimler-Benz. Ogółem wyprodukowano 200 wozów (według niektórych źródeł 190), z czego pierwszych 16 na podwoziu czołgu PzKpfw I Ausf. A (analogicznie, według niektórych źródeł jedynie 6), kolejne na podwoziu czołgu PzKpfw I Ausf. B. Druga wersja była wytwarzana w dwóch odmianach, 2 Kl B oraz 3 Kl B. Produkcję zakończono w roku 1938.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Czołg zamiast wieży posiadał specjalnie skonstruowaną nadbudowę w formie prostopadłościanu o nachylonych ścianach bocznych, stanowiącą pomieszczenie dla członków załogi, był o 25 cm. wyższy od typowego PzKpfw I. Dzięki temu uzyskano dodatkową przestrzeń dla dowódcy formacji pancernej, stolika do pracy z mapami oraz dodatkowej radiostacji FuG6 (czołgi PzKpfw I posiadały radiostację FuG2, mniejszego zasięgu, natomiast wóz dowodzenia obie). Wejście do czołgu znajdowało się po lewej stronie nadbudówki w postaci dwu-skrzydłowych drzwiczek ze szczeliną obserwacyjną w lewym skrzydle.
Pierwsze wozy nie posiadały uzbrojenia, natomiast odmiany 2 Kl B oraz 3 Kl B już tak, w postaci karabinu maszynowego MG 13 lub MG 34 zamontowanego na płycie przedniej nadbudowy, w jarzmie kulistym. Na czołgu montowano dodatkowo sporych rozmiarów antenę ramową (patrz zdjęcie).
Zastosowany w prototypie silnik Kruppa zamieniono na konstrukcję Maybacha, co zresztą tyczyło i pozostałych czołgów PzKpfw I produkowanych w tym okresie. Odmiana 3 Kl B różniła się od 2 Kl B nieco grubszym pancerzem (według niektórych źródeł, pancerz pogrubiono dopiero po walkach w Polsce[1]). Grubość pancerza wersji podstawowej przodu, boków oraz tyłu wynosiła 13 mm., góry 8 mm., a spodu 6 mm. Nachylenie płyt pancernych wynosiło od 20° (tył) do 25° (przód i boki). Pogrubiono pancerz przedni przez dodanie płyt pancernych grubości 15 mm. na kadłubie i nadbudówce, a 12 mm. na pochylonym pancerzu przednim[2].
Użycie bojowe[edytuj | edytuj kod]
W latach 1936-1940 czołgi dowodzenia Kleiner Panzerbefehlswagen stanowiły podstawowe wyposażenie dywizji pancernych i lekkich, na wszystkich szczeblach, począwszy od kompanii, a na dywizji skończywszy, a także w samodzielnych batalionach pancernych.
Pierwszy chrzest bojowy czołgi dowodzenia przeszły podczas wojny domowej w Hiszpanii, gdzie parę z nich wchodziło w skład Legionu Condor (odmiana 1 Kl A). Czołgi Kl PzBfWg wzięły następnie udział w Kampanii wrześniowej w 1939, służąc praktycznie we wszystkich jednostkach pancernych Wehrmachtu. Po zakończeniu walk, nieznaną liczbę tych czołgów przebudowano na ambulanse pancerne - Sanitatskraftwagen I. Dalej, wozy w liczbie 96 szt. wzięły udział w Kampanii francuskiej w 1940, walcząc również na terenie Belgii i Holandii. Część czołgów brała następnie udział w walkach w Afryce Północnej i na Bałkanach w 1941. Kl PzBfWg pojawiły się i w Operacji Barbarossa, były jednak stopniowo wypierane przez kolejne, silniejsze konstrukcje.
W 1942 zostały praktycznie wycofane z linii (w ostatnich miesiącach występowały jedynie na wyższych szczeblach dowodzenia), później służyły głównie jako wozy szkolne i w tej roli pozostały do końca wojny. Niewielką liczbę maszyn używały jednostki artylerii.
Parę sztuk czołgów sprzedano lub przekazano armii hiszpańskiej gen. Franco (4-10). Nieznana też liczba Kl PzBfWg została sprzedana armii Węgierskiej.
Zachowane egzemplarze[edytuj | edytuj kod]
Do naszych czasów zachował się egzemplarz z 1 batalionu 21 dywizji pancernej, zdobyty w Afryce północnej. Można go oglądać w muzeum czołgów w Dorset (Bovington Tank Museum) w Wielkiej Brytanii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ P. Chamberlain, H.L. Doyle: Encyclopedia of German tanks of World War Two. Londyn: Weidenfeld & Nicolson, 1993, s. 54. ISBN 18-54092-14-6 (ang.).
- ↑ Wyj. nazewnictwa, patrz rys.: Poszczególne elementy budowy czołgu, na: Czołg.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Lalak, Dariusz Jędrzejewski: Niemiecka broń pancerna 1939-1945, Wydawnictwo Lampart, Warszawa 1997, ISBN 83-86776-36-6
- Igor Witkowski, Broń pancerna III Rzeszy, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo WIS-2, 2008, ISBN 978-83-88259-43-2, OCLC 297769965.
- Mariusz Skotnicki: Sd. Kfz. 265 Pierwszy czołg dowodzenia Wehrmachtu, "Poligon", nr 4/2008, ISSN 1895-3344, INDEX 210455
- Grzegorz Jasiński: Narodziny hiszpańskiej broni pancernej (cz. III), "Poligon", nr 3/2009, ISSN 1895-3344, INDEX 210455
- Peter Chamberlain, Hilary L. Doyle (red. tech. Thomas L. Jentz): Encyclopedia of German tanks of World War Two, Weidenfeld & Nicolson, Londyn 1993, ISBN 18-54092-14-6
- Wrzesień 1939 numer 4 - Sdkfz 265 Panzerbefehlswagen
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Czołgiem! - www.czolgiem.com
- Achtung Panzer! - www.achtungpanzer.com (ang.)
- American Fighting Vehicle Database - afvdb.50megs.com (ang.)
- Tanks of World War II - www.onwar.com (ang.)
- World War II Tanks, Vehicles, and Guns - www.wwiivehicles.com (ang.)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
