Nashorn
| ||
 Działo Nashorn w muzeum w Aberdeen | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  III Rzesza
| |
| Producent | Deutsche-Eisenwerke | |
| Typ pojazdu | niszczyciel czołgów | |
| Trakcja | gąsienicowa | |
| Załoga | 5 (dowódca, celowniczy, dwóch ładowniczych, kierowca) | |
| Historia | ||
| Prototypy | 1942 | |
| Produkcja | luty 1943 – marzec 1945 | |
| Egzemplarze | 494 | |
| Dane techniczne | ||
| Silnik | 1 silnik gaźnikowy, 12-cylindrowy Maybach HL120 TRM o mocy 300 KM (221 kW) przy 3000 obr./min. | |
| Transmisja | mechaniczna | |
| Poj. zb. paliwa | 470 l | |
| Pancerz | spawany z płyt walcowanych, grubość: 10–30 mm | |
| Długość | 8,44 m | |
| Szerokość | 2,86 m | |
| Wysokość | 2,65 m | |
| Prześwit | 0,40 m | |
| Masa | 24 000 kg (bojowa) | |
| Nacisk jedn. | 0,85 kg/cm² | |
| Osiągi | ||
| Prędkość | 42 km/h (po drodze) 20–24 km/h (w terenie) | |
| Zasięg | 260 km (na drodze) 130 km (w terenie) | |
| Pokonywanie przeszkód | ||
| Brody (głęb.) | 1,00 m | |
| Rowy (szer.) | 2,30 m | |
| Ściany (wys.) | 0,60 m | |
| Kąt podjazdu | 30° | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 1 armata przeciwpancerna 8,8 cm Pak 43 L/71 kal. 88 mm (zapas amunicji – 18 szt.) 1 karabin maszynowy MG 34 (zapas amunicji – 600 szt.) | ||
| Użytkownicy | ||
| Niemcy | ||
Nashorn (niem. „nosorożec”) – niemiecki niszczyciel czołgów z okresu II wojny światowej (wczesne wersje tego pojazdu znane były także jako Hornisse – „szerszeń”). Powstał w 1942 roku i miał stanowić jedynie tymczasowe rozwiązanie do momentu wejścia do służby projektowanych wtedy innych konstrukcji, ale pomimo słabego opancerzenia i dość wysokiej sylwetki pozostał w użyciu do końca wojny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po rozpoczęciu operacji Barbarossa i po pojawieniu się w większej liczbie radzieckich czołgów T-34 i KW-1, już pod koniec 1941 roku niemieckie wojska zaczęły odczuwać brak mobilnej i skutecznej broni przeciwpancernej – holowane działa przeciwpancerne były zbyt mało mobilne, a istniejące niszczyciele czołgów typu Panzerjäger I nie były wystarczająco silnie uzbrojone.
W lutym 1942 roku zakłady zbrojeniowe Alkett opracowały podwozie na nowy niszczyciel czołgów Geschützwagen III/IV wykorzystujący części z czołgów PzKpfw III i PzKpfw IV, który postanowiono uzbroić w armatę przeciwpancerną 8.8 cm Panzerabwehrkanone (PaK) 43 L/71 – odmianę słynnej niemieckiej „osiemdziesiątki ósemki”. Wybór uzbrojenia wymusił jednak pewne zmiany w konstrukcji podwozia – przedłużono je, a silnik został przeniesiony z tyłu na środek pojazdu. Sama armata była na tyle ciężka, że w celu zmniejszenia masy nowej konstrukcji opancerzenie zostało zredukowane do absolutnego minimum.
Nowy pojazd został pokazany Adolfowi Hitlerowi w październiku 1942 i po jego akceptacji wszedł do produkcji na początku 1943. Pełna, oficjalna nazwa brzmiała 8.8cm PaK43 (L/71) auf Geschützwagen III/IV (Sd. Kfz. 164), ale ogólnie znany był jako Panzerjäger Hornisse.
Pod koniec 1943 lub na początku 1944 powstał nowy model „Szerszenia” uzbrojony w zmodernizowane działo 8.8cm PaK43/1 (L/71). W tej wersji zmodyfikowano także nieco opancerzenie z przodu pojazdu. Różnice pomiędzy nowym a starym modelem były jednak minimalne, praktycznie można je było tylko odróżnić po działach. Ta wersja otrzymała nazwę Nashorn.
Łącznie wyprodukowano 494 pojazdy w obu wersjach, większość z nich została wyprodukowana w 1943.
Użycie bojowe[edytuj | edytuj kod]
Szerszenie/Nosorożce stanowiły uzbrojenie oddziałów ciężkich niszczycieli czołgów (schwere Panzerjäger Abteilungen). Każdy oddział wyposażony był w 30 pojazdów tego typu, łącznie powstało sześć tego typu formacji – schwere Panzerjäger Abteilung 560, 655, 525, 93, 519 i 88. Jednostki wyposażone w Nashorny walczyły do końca wojny na wszystkich frontach.
Ich debiut bojowy przypadł w czasie bitwy na łuku kurskim, gdzie spisały się bardzo dobrze. Znakomite, dalekonośne i skuteczne działo, pozwalające na zniszczenie przeciwnika na znacznej odległości, skutecznie niwelowało słabe strony tego pojazdu, jakimi było cienkie opancerzenie i dość wysoki profil. Pojazdy tego typu znakomicie nadawały się do prowadzenia walki na płaskich, otwartych terenach, jakimi były stepy południowej Rosji. Niepotwierdzonym rekordem jest zniszczenie przez Nashorna sowieckiego czołgu z odległości 4600 m.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933–1945, Warszawa, Militaria, ISBN 83-86209-57-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
