Teoria homotopii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykład homotopii dwóch linii

Teoria homotopii – dział topologii algebraicznej[1] powiązany z teorią homologii. Teoria homotopii zajmuje się badaniem „kształtu” przestrzeni topologicznych, porównując je z dobrze znanymi przestrzeniami typu (wielowymiarowe) kule, torusy. Podstawowym narzędziem tej teorii jest pojęcie homotopii i homotopijnej równoważności odwzorowań ciągłych. Teoria homotopii jest silnym narzędziem współczesnej geometrii różniczkowej. Początków teorii homotopii można doszukiwać się w pracach Henri Poincarégo. Znaczący wkład w rozwój tej teorii wniósł polski matematyk Karol Borsuk.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. homotopii teoria, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]