Przejdź do zawartości

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1988 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1988 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

8 listopada 1988 (głosowanie powszechne)

Podstawa prawna

Konstytucja Stanów Zjednoczonych

Głosowanie
poprzednie:
1984
następne:
1992
Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1988 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1988 roku – pięćdziesiąte pierwsze wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano George’a H.W. Busha, a wiceprezydentem został Dan Quayle.

Kampania wyborcza

[edytuj | edytuj kod]

Gdy druga kadencja Ronalda Reagana dobiegała końca działacze Partii Republikańskiej zdali sobie sprawę, że brakuje im przywódcy, który mógłby zostać następcą ustępującego prezydenta[1]. Reagan naznaczył na to stanowisko wiceprezydenta w swojej administracji – George’a H.W. Busha, któremu zarzucano uległość i brak decyzyjności[2]. Konwencja republikanów odbyła się w dniach 15-18 sierpnia 1988 roku w Nowym Orleanie[2]. Kandydaturę Busha oficjalnie przedstawił senator Phil Gramm dwa dni później[3]. Jego głównymi kontrkandydatami byli baptystyczny pastor Pat Robertson oraz lider większości w Senacie Bob Dole[4]. Ostatecznie nominację otrzymał Bush, a kandydatem na wiceprezydenta został Dan Quayle[4]. Quayle był ostro atakowany przez prasę, zarzucając mu uchylanie się od udziału w wojnie w Wietnamie na rzecz służby w Gwardii Narodowej[5]. W kampanii Bush obiecał kontynuację polityki zagranicznej Reagana[3]. Ponadto dyskredytował program demokratów, zarzucając im brak programu obrony narodowej, łagodne stanowisko wobec przestępców i brak patriotyzmu[4]. W Partii Demokratycznej, podobnie jak u republikanów, początkowo brakowało lidera[1]. Na wstępie kampanii mocnym kandydatem był Gary Hart, ale skandal obyczajowy zmusił go do rezygnacji[1]. Z nominacji zrezygnował także gubernator Nowego Jorku Mario Cuomo[1]. Wobec tego rozgrywka o nominację odbyła się pomiędzy gubernatorem Massachusetts Michaelem Dukakisem a czarnoskórym pastorem Jessem Jacksonem[4]. Na lipcowej konwencji demokratów, delegaci w pierwszym głosowaniu poparli Dukakisa, który kandydatem na wiceprezydenta mianował Lloyda Bentsena[4]. Nominację Partii Libertariańskiej uzyskał Ron Paul[6]. Demokraci oparli swoją kampanię na krytyce administracji republikańskiej, głównie na aferze Iran-Contras[4]. Pomimo że latem 1988 Dukakis miał 17% przewagi w sondażach nad Bushem, to negatywna kampania republikańska i nieumiejętność demokratów w odpowiedziach na zarzuty, sprawiły, że tuż przed wyborami Bush dysponował 10% przewagą[7]. Dukakis zwyciężył na Północnym i Środkowym Wschodzie, natomiast Bush pokonał rywala na Południu, Południowym Zachodzie, a także Środkowym Zachodzie i w Nowej Anglii[7].

Kandydaci

[edytuj | edytuj kod]

Partia Demokratyczna

[edytuj | edytuj kod]

Partia Libertariańska

[edytuj | edytuj kod]

Partia Republikańska

[edytuj | edytuj kod]

Wyniki głosowania

[edytuj | edytuj kod]

Głosowanie powszechne odbyło się 8 listopada 1988[6]. Bush uzyskał 53,4% poparcia, wobec 45,7% dla Dukakisa i 0,5% dla Paula[6]. Ponadto, około 440 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[6]. Frekwencja wyniosła 50,3%[8]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Bush uzyskał 426 głosów, przy wymaganej większości 270 głosów[9]. Na Dukakisa zagłosowało 111 elektorów, a na Bentsena – 1[9]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Quayle, uzyskując 426 głosów, wobec 111 dla Bentsena i 1 dla Dukakisa[9]. Jeden elektor z Wirginii Zachodniej zagłosował na Bentsena w głosowaniu prezydenckim i na Dukakisa w głosowaniu wiceprezydenckim[9].

George H.W. Bush został zaprzysiężony 20 stycznia 1989[10].

Kandydat na prezydenta Partia Głosowanie powszechne Kolegium Elektorów
Głosy Procent
George H.W. Bush Partia Republikańska 48 886 588 53,4% 426
Michael Dukakis Partia Demokratyczna 41 809 485 45,7% 111
Ron Paul Partia Libertariańska 432 184 0,5% 0
Lloyd Bentsen Partia Demokratyczna 0 0% 1
Łącznie 538
Kandydat na wiceprezydenta Partia Kolegium Elektorów
Dan Quayle Partia Republikańska 426
Lloyd Bentsen Partia Demokratyczna 111
Michael Dukakis Partia Demokratyczna 1
Łącznie 538

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Jones 2016 ↓, s. 709.
  2. a b Pastusiak 1999 ↓, s. 988.
  3. a b Pastusiak 1999 ↓, s. 990.
  4. a b c d e f Jones 2016 ↓, s. 710.
  5. Pastusiak 1999 ↓, s. 989.
  6. a b c d US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-27]. (ang.).
  7. a b Jones 2016 ↓, s. 711.
  8. Election of 1988. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-27]. (ang.).
  9. a b c d Electoral College Box – 1988. NARA. [dostęp 2017-10-27]. (ang.).
  10. Pastusiak 1999 ↓, s. 1000.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]