Francesco Coccopalmerio
| Kardynał prezbiter | |||
 Francesco Coccopalmerio (2018) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych | |||
| Okres sprawowania |
2007–2018 | ||
| Biskup pomocniczy Mediolanu | |||
| Okres sprawowania |
1993–2007 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
28 czerwca 1962 | ||
| Nominacja biskupia |
8 kwietnia 1993 | ||
| Sakra biskupia |
22 maja 1993 | ||
| Kreacja kardynalska |
18 lutego 2012 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
22 maja 1993 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Francesco Coccopalmerio (ur. 6 marca 1938 w San Giuliano Milanese) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor obojga praw, biskup pomocniczy Mediolanu w latach 1993–2007, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych w latach 2007–2018, kardynał od 2012 (najpierw w stopniu diakona, w 2022 promowany do stopnia prezbitera).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu seminarium duchownego w Mediolanie 28 czerwca 1962 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kardynała Giovanniego Battisty Montini ówczesnego arcybiskupa Mediolanu, późniejszego papieża Pawła VI. Po święceniach został wykładowcą niższego seminarium w Masnago, zaś rok później rozpoczął studia w Rzymie. Po powrocie do Mediolanu został pracownikiem adwokatury diecezjalnej oraz wykładowcą na Wydziale Teologicznym Północnych Włoch. W latach 1980–1994 archidiecezjalny adwokat generalny, zaś w latach 1985–1993 prowkariusz generalny.
8 kwietnia 1993 został mianowany przez Jana Pawła II biskupem pomocniczym archidiecezji mediolańskiej oraz biskupem tytularnym diecezji Coeliana. Sakry biskupiej 22 maja 1993 udzielił mu arcybiskup Mediolanu – kard. Carlo Maria Martini. Po sakrze został wikariuszem biskupim ds. kultury i katolickich centrów kulturalnych.
15 lutego 2007 Benedykt XVI mianował przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych[1] – urzędu zajmującego się interpretacją prawa kanonicznego. 6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska[2], której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012[3].
22 grudnia 2012 mianowany przez Benedykta XVI członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. Z funkcji przewodniczącego dykasterii ds. tekstów prawnych ustąpił 7 kwietnia 2018, o czym poinformował biuletyn watykański[4].
4 marca 2022 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ RINUNCIA DEL PRESIDENTE DEL PONTIFICIO CONSIGLIO PER I TESTI LEGISLATIVI E NOMINA DEL NUOVO PRESIDENTE. press.vatican.va, 2007-02-15. [dostęp 2020-09-27]. (wł.).
- ↑ ANNUNCIO DI CONCISTORO PER LA CREAZIONE DI NUOVI CARDINALI. press.vatican.va, 2012-01-06. [dostęp 2020-09-27]. (wł.).
- ↑ Nowi Kardynałowie Kościoła. radiomaryja.pl, 2012-02-18. [dostęp 2020-09-27].
- ↑ Rinuncia del Presidente del Pontificio Consiglio per i Testi Legislativi e nomina del nuovo Presidente. press.vatican.va, 2018-04-07. [dostęp 2020-09-27]. (wł.).
- ↑ Watykan: Kościół ma dziewięciu nowych kardynałów-prezbiterów. pch24.pl. [dostęp 2022-03-04].
- ↑ Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune cause di Canonizzazione, 04.03.2022. press.vatican.va. [dostęp 2022-03-04].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Stolicy Apostolskiej
- Francesco Coccopalmerio w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2012-06-29] (ang.)
- Francesco Coccopalmerio [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-01-28] (ang.).
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat