Karbromal
|
|||||||||
 |
|||||||||
|
|||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny | C7H13BrN2O2 | ||||||||
| Masa molowa | 237,09 g/mol | ||||||||
|
|||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | 77-65-6 | ||||||||
| PubChem | 6488[1] | ||||||||
|
|||||||||
Karbromal – organiczny związek chemiczny. Farmakologicznie odznacza się w zależności od dawki działaniem uspokajającym (0,05 – 0,25 g) lub nasennym (0,5 – 1,5 g). Maksymalna dawka dobowa – 3 g. Wykazuje podobne, choć słabsze działanie od bromizowalu (bromuralu), wydala się z ustroju ludzkiego powoli. Opatentowany i wprowadzony do lecznictwa w 1909 roku przez niemiecką firmę farmaceutyczną Bayer pod nazwą handlową Adalin®. Podobnie jak bromural do czasu wprowadzenia benzodiazepin i innych nowszych leków o działaniu uspokajająco-nasennym był jednym z najczęściej stosowanych leków z tej grupy terapeutycznej (podobnie jak wiele innych starszej generacji leków np.: meprobamat, glutetymid, barbiturany, metakwalon etc.) Stanowił składową wielu złożonych preparatów o działaniu uspokajającym, nasennym oraz przeciwbólowym. Ze względu na znaczną toksyczność i postęp farmakoterapii znaczenie karbromalu w lecznictwie światowym jest obecnie bardzo niewielkie.
Preparaty – Polska[edytuj]
Dawniej karbromal był dostępny w Polsce w postaci tabletek 0,5 g oraz substancji do receptury aptecznej. Ostatnim wytwórcą substancji były Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa. Wchodził w skład wielu preparatów złożonych. Najdłużej produkowanym preparatem w Polsce był: Antineuralgiae E tabl. × 10 szt. (zawierał: karbromal 0,05 g, etenzamid 0,25 g, kwas acetylosalicylowy 0,25 g) – wytwórcą było Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne Jelfa.
Obecnie w Polsce nie ma zarejestrowanych preparatów zawierających karbromal.
Preparaty dostępne na świecie[edytuj]
- Demalgon tabl. preparat złożony (0,27 g aminofenazonu + 0,18 g karbromalu) – Extractum Pharma Rt. – Węgry
W Polsce preparat dostępny wyłącznie w trybie importu docelowego.
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
 |
Ten artykuł zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
- Leksykon Leków, Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński, PZWL 1991
- Leki Współczesnej Terapii, A.Chwalibogowska-Podlewska, J.K.Podlewski ; wyd. XV – 2001 r.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
