Przejdź do zawartości

Leicester City F.C.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Leicester City)
Leicester City
Ilustracja
Logo klubu i nazwa stadionu
Pełna nazwa

Leicester City Football Club

Przydomek

The Foxes (Lisy)
Fosse
The Filberts

Maskotka

Lis Filbert

Data założenia

1884

Liga

Premier League

Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Siedziba

Leicester

Adres

Filbert Way, LE2 7FL Leicester, Anglia

Stadion

King Power Stadium

Sponsor techniczny

Adidas

Właściciel

King Power International

Prezes

Aiyawatt Srivaddhanaprabha

Trener

Steve Cooper

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Leicester City Football Club – angielski klub piłkarski, mający swoją siedzibę w Leicester, grający na King Power Stadium. Występuje w Premier League. Mistrz Anglii w sezonie 2015/2016.

Klub został założony w 1884 roku jako Leicester Fosse, grał na boisku w pobliżu Fosse Road[1]. Nazwa Leicester City została przyjęta w 1919 roku. W 1891 drużyna przeniosła się na Filbert Street, gdzie grała przez 111 lat, zanim w 2002 roku przeprowadziła się na Walkers Stadium (Obecnie King Power Stadium).

Pierwszym sukcesem klubu było zajęcie pierwszego miejsca w rozgrywkach drugiej ligi angielskiej (obecnie Football League Championship) w 1925 roku, czego dokonał później jeszcze pięciokrotnie[2]. Leicester trzykrotnie zwyciężał w Pucharze Ligi Angielskiej, a także jeden raz w Football League One (trzecia klasa rozgrywkowa). W sezonie 2013/2014 wygrali rozgrywki Championship, a w 2016 roku zdobyli mistrzostwo Anglii. W 2021 roku wygrali Puchar Anglii oraz Superpuchar Anglii.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Klub został założony w 1884 roku przez grupę chłopców ze Szkoły Wyggeston jako Leicester Fosse. W 1890 dołączył do The Football Association[1]. W 1891 roku klub dołączył do Midland League, a następnie w 1894 roku został wybrany do Division Two of Football League (Second Division). W swoim pierwszym ligowym meczu Leicester przegrał 4:3 z Grimsby, po czym w następnym tygodniu odniósł pierwsze zwycięstwo w meczu przeciwko Rotherham na własnym stadionie. W tym samym sezonie klub zanotował najwyższy wynik w swojej historii, zwyciężając 13:0 w spotkaniu z Notts Olympic, w ramach kwalifikacji do FA Cup.

W sezonie 1907/08 Leicester Fosse po zdobyciu wicemistrzostwa w Second Division awansował do First Division, najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii, gdzie spędził zaledwie jeden sezon. W tym czasie odniósł najwyższą porażkę w historii, ulegając drużynie Nottingham Forest 12:0.

W 1919 roku po wznowieniu rozgrywek po I wojnie światowej klub ze względu na problemy finansowe zaprzestał działalności. Leicester Fosse został zreformowany, a nazwę zmieniono na „Leicester City Football Club”, co było związane z uzyskaniem przez Leicester praw miejskich. W sezonie 1924/1925 zwyciężając w rozgrywkach Second Division odniósł swój pierwszy sukces[2]. Na najwyższym poziomie rozgrywek utrzymał się przez 10 lat. W sezonie 1928/1929 zdobył tytuł wicemistrzów Anglii, przegrywając tytuł z Sheffield Wednesday o 1 punkt[2]. Po spadku w sezonie 1934/1935 spędził w drugiej lidze następne dwa lata. W sezonie 1935/1936 po raz drugi w swojej historii zwyciężył w rozgrywkach Second Division. Przez kolejne lata Leicester występował na przemian po kilka sezonów w First i Second Division. W sezonie 2008/2009 jedyny raz w historii występował w rozgrywkach League One (trzecia klasa rozgrywkowa w Anglii).

Rok 1949 przyniósł pierwszy w historii Leicester finał FA Cup, w którym Lisy musiały uznać wyższość Wolves, przegrywając 1:3. W 1954 roku klub po raz trzeci sięgnął po mistrzostwo Second Division, co udało się osiągnąć także dwa lata później – w sezonie 1956/1957. Wtedy to klub odnotował swój najdłuższy okres na najwyższym poziomie rozgrywek ligowych, pozostając w First Division aż do 1969 roku. W tym czasie Leicester aż trzykrotnie – w roku 1961, 1963 oraz 1969 uczestniczył w finale FA Cup, za każdym razem przegrywając. Natomiast w 1964 roku sięgnął po swój pierwszy puchar, pokonując w finale League Cup drużynę Stoke City. Rok później miał szansę powtórzyć ten sukces, ale w finałowym spotkaniu uległ drużynie Chelsea.

W roku 1971 klub jedyny raz historii wygrał Tarczę Wspólnoty, pokonując Liverpool 1:0. Leicester jako zwycięzca Division Two zastąpił w tym meczu drużynę mistrza Anglii – Arsenal, który w tym czasie występował w rozgrywkach europejskich. Wraz z końcem sezonu 199/1992 Leicester dotarł do finału rozgrywek play-off o udział w nowo uformowanej Premier League, który przegrał z drużyną Blackburn Rovers. Rok później po raz kolejny nie wykorzystał szansy, tym razem ulegając drużynie Swindon Town. Awans udało się osiągnąć w 1994 roku, po zwycięstwie w finale nad Derby County. W swoim pierwszym sezonie w Premier League Leicester City zajął jednak przedostatnie miejsce i wrócił z powrotem do Division One w 1995 roku. W tym czasie nowym managerem został Martin O’Neill, który poprowadził klub do największych sukcesów w historii. Pod jego wodzą już w sezonie 1995/1996 Lisy po raz kolejny awansowały do Premier League, a w latach 1997 oraz 2000 zwyciężyły w League Cup, docierając do finału także w roku 1999. W sezonach 1997/1998 oraz 2000/2001 klub brał udział w rozgrywkach o Puchar UEFA. W 2000 roku trener O’Neill przeniósł się do Celticu, a klub po zakończeniu sezonu pożegnał się z Premier League.

Na początku sezonu 2002/2003 Leicester City przeniósł się na Walkers Stadium (32 500 miejsc siedzących), kończąc w ten sposób 111-letni pobyt na Filbert Street. Prawa do nazwy stadionu na okres dziesięciu lat nabyła firma Walkers (producent chipsów). W październiku 2002 roku, klub podał do informacji że ma 30 mln funtów długów. Powodem tych problemów była utrata pieniędzy z praw telewizyjnych (firma ITV Digital obiecał pieniądze dla klubów z pierwszej ligi), za duży funduszu płac, niższe od oczekiwanych a kwoty za transfery zawodników i 37 milionów funtów koszt nowego stadionu. Klub został uratowany przez konsorcjum kierowane przez Gary’ego Linekera (wychowanek Leicester City). Menadżer Micky Adams doprowadził Leicester do zajęcia drugiego miejsca w Division One (sezon 2002/2003) i ponownego awansu do Premiership. Leicester City przetrwało tylko jeden sezon (2003/04) w najwyższej klasie i zostały zdegradowane do Championship, wcześniej znany jako Division One.

13 lutego 2007 roku Leicester City F.C. zostało przejęte przez byłego prezesa Portsmouth, Milana Mandarica.

W sezonie 2007/2008 Leicester City zostało zdegradowane do Football League One. Sezon 2008/09 był dla Leicester City pierwszym spędzonym poza dwoma najwyższymi szczeblami rozgrywek angielskiej piłki nożnej. W 2008 roku na funkcję menadżera powołano Nigela Pearsona. Klub zdobył mistrzostwo Football League One i po roku przerwy wrócił do Championship. W sezonie 2009/2010 Leicester City pod wodzą Pearsona zajął 5. miejsce i awansował do fazy play-off. W półfinale grał z Cardiff City (przegrana w rzutach karnych). 29 czerwca 2010 r. Nigel Pearson opuścił Leicester City. Na stanowisku zastąpił go Paulo Sousa (7 lipca 2010).

W kwietniu 2010 roku klub przejęło tajskie konsorcjum o nazwie Asia Football Investments (AFI), na którego czele stał Vichai Srivaddhanaprabha.

1 października 2010 po słabym początku sezonu 2010/11 (jedna wygrana w dziewięciu meczach), Paulo Sousa został zwolniony przez klub ze skutkiem natychmiastowym. Dwa dni później Leicester City podpisało kontrakt na okres dwóch lat ze Svenem-Göranem Erikssonem.

10 lutego 2011 roku, Vichai Raksriaksorn został mianowany nowym prezesem klubu. Mandaric opuścił Leicester City w listopadzie by następnie przejąć Sheffield Wednesday.

W sezonie 2011/2012 Leicester City było postrzegane jako jeden z faworytów do awansu, ale w dniu 24 października 2011 roku, po słabym starcie (wygrane zaledwie 5 z pierwszych 13 meczów) Sven-Göran Eriksson za obopólną zgodą opuścił klub. Trzy tygodnie później, 15 listopada 2011, Nigel Pearson został przedstawiony jako następca Eriksson. Pearson doprowadził zespół do 6. miejsca na koniec sezonu i awansu do play off. W pierwszym meczu Leicester City na King Power Stadium pokonało Watford 1:0. W meczu na stadionie przeciwnika byli bliscy uzyskania awansu do finału play off. W drugim meczu przy wyniku 2:1 dla Watford w 96. minucie Leicester otrzymali rzut karny, jednak bramkarz Watfordu, Manuel Almunia obronił strzał Anthony’ego Knockaerta. Watford wyprowadziło kontratak i Troy Deeney w 97 minucie pozbawił jakichkolwiek nadziei drużynę Lisów.

W sezonie 2013/2014 Leicester City uzyskał awans do Premier League[3] i po 10 letniej przerwie powrócił do najwyższej ligi. Sezon zakończył z dorobkiem 102 punktów, co jest rekordem klubu na szczeblu drugiego poziomu rozgrywek ligi angielskiej. Większą liczbę punktów zdobyły tylko drużyny Reading (106 punktów w sezonie 2005/06) i Sunderlandu (105 punktów w sezonie 1998/99), a taką samą Newcastle United (102 punkty w sezonie 2009/10).

16 sierpnia 2014 roku Leicester City rozegrało pierwszy mecz po powrocie do Premier League. W pierwszych pięciu meczach zdołali uzbierać 8 punktów. Po remisach z Evertonem (2:2) i Arsenalem (1:1), oraz wygranych ze Stoke City (1:0) i Manchesterem United (5:3), oraz porażce z Chelsea (0:2) wszystko wskazywało, że drużyna będzie z powodzeniem walczyć o miejsce w środku tabeli. Jednak od 6 do 18 kolejki spotkań Leicester City zdobyło tylko 2 punkty i od trzynastej kolejki plasowało się na ostatnim 20. miejscu w tabeli. Następne 20 tygodni zespół spędził na dole tabeli i gdy wydawało się, że nie unikną degradacji do Championship nastąpił przełom w meczu z West Ham United w 31 kolejce spotkań (4 kwietnia 2015). Od tego momentu Leicester City pokonało siedmiu z dziewięciu rywali przegrywając tylko z późniejszym mistrzem Anglii (Chelsea). Zdobycie 22 punktów w ostatnich dziewięciu meczach (więcej niż przez 29 kolejek sezonu – 19 punktów), pozwoliło Lisom uniknąć degradacji do Championship. Sezon 2014/15 Leicester City pod wodzą Nigela Pearsona z dorobkiem 41 punktów zakończył na 14. miejscu.

Przed sezonem 2015/16 na stanowisku menadżera Leicester City, Nigela Pearsona zastąpił Claudio Ranieri, a Lisy po raz pierwszy od sezonu 1997/98 zanotowały dwa zwycięstwa na początku sezonu. Natomiast na dwie kolejki przed końcem rozgrywek zdobyły mistrzostwo Anglii.

W sezonie 2016/2017 drużyna Lisów dotarła do ćwierćfinału Ligi Mistrzów, a w lidze zajęła 12. miejsce.

27 października 2018 r. Helikopter z właścicielem klubu Vichai Srivaddhanaprabha wylatując z King Power Stadium, chwilę po wystartowaniu z boiska spadł na stadionowy parking. W katastrofie zginął właściciel klubu i 4 innych członków załogi[4][5].

27 lutego 2019 nowym trenerem Leicester został Brendan Rodgers z którym 15 maja 2021 zespół sięgnął po Puchar Anglii wygrywając w finale z Chelsea FC wynikiem 1:0 po golu Youri Tielemansa w 63. minucie, a asystował mu Luke Thomas[6]. 7 sierpnia tego samego roku Lisy zagrały w finale Superpucharu Anglii z Manchesterem City. Wynik tego spotkania to 1:0 na korzyść Leicester. Zwycięskiego gola strzelił Kelechi Iheanacho z rzutu karnego w 89. minucie[7].

Po 28. kolejkach w sezonie 2022/23 Brendan Rodgers został zwolniony. Powodem zwolnienia była słaba dyspozycja zespołu i przedostatnia pozycja w lidze[8]. Po sezonie w jego miejsce przyszedł włoski trener Enzo Maresca[9].

W sezonie 2023/24 po meczu przedostatniej kolejki EFL Championship z Preston North End 29 kwietnia 2024 roku Lisy zapewnili sobie mistrzostwo drugiej ligi. Spotkanie to zakończyło się wynikiem 3:0 dla Leicester City, a gole strzelali Jamie Vardy dwa razy oraz Kasey McAteer raz[10].

3 czerwca 2024 roku klub ogłosił odejście obecnego trenera[11]. Enzo Maresca podpisał pięcioletni kontakt z Chelsea FC[12].

Nowym trenerem Leicester City został Steve Cooper. 20 czerwca 2024 roku klub ogłosił podpisanie kontraktu z trenerem do 2027 roku[13].

Kolory, herb i tradycje

[edytuj | edytuj kod]
Koszulka Leicester z 1948 roku
Filbert (maskotka klubowa)

Kolory domowe to niebieski i biały, wykorzystane były do zestawów strojów przez większość historii klubu. Pierwsze logo sponsora (Ind Coope) na koszulce Leicester City pojawiło się w 1983 roku. Najdłużej sponsorem klubu była firma produkująca chipsy Walkers Crisps (od 1987 do 2001).

Lisa po raz pierwszy włączono do herbu klubu w 1948 roku (Leicestershire znany jest z polowań na lisy), właśnie od tego pochodzi pseudonim „Foxes”. Maskotką klubu jest lis o imieniu „Filbert Fox”. Obecny herb na koszulkach jest używany od 1992 roku. W sezonie 2009/10, który był 125 rocznicą klubu był używany jubileuszowy herb z napisem „125 lat”.

Inna tradycja wywodząca się z Hrabstwa Leicestershire jest używana przez Leicester City od 1941 roku. Jest to odgrywany na trąbce sygnał dźwiękowy, który w XIX wieku odgrywał woźnica przyjeżdżający z pocztą. Ten sygnał był odtwarzany przed każdym domowym meczem. Teraz zastąpiła go nowocześniejsza wersja, która jest grana na żywo przed zespołami wyłaniającymi się z tunelu.

Sponsorzy strojów i koszulek

[edytuj | edytuj kod]
Okres Sponsor strojów Sponsor na koszulkach
1962–1964 Bukata Nie było sponsora
1976–1979 Admiral
1979–1983 Umbro
1983–1986 Admiral Ind Coope
1986–1987 John Bull
1987–1988 Walkers
1988–1990 Scoreline
1990–1992 Bukata
1992–2000 Fox Leisure
2000–2001 Le Coq Sportif
2001–2003 LC
2003–2005 Alliance & Leicester
2005–2007 JJB
2007–2009 Jako Topps Tiles
2009–2010 Joma Jessops (domowe stroje)

Loros (wyjazdowe stroje)

2010–2012 Burrda King Power
2012–2018 Puma
2018– Adidas

Stadion

[edytuj | edytuj kod]
King Power Stadium.
Stadion Leicester City F.C

Od 1884 do Leicester grał na boisku przy Fosse Road. Z Fosse Road przenieśli się Victoria Park, a następnie na Belgrave Road. Po przejściu na zawodowstwo klub przeniósł się do Mill Lane. Po eksmisji z Mill Lane, podczas poszukiwania nowego boiska klub grał na County Cricket. Po znalezieniu nowego miejsca na boisko Leicester przeniósł się w 1891 roku na Filbert Street.

W 2002 roku klub przeniósł się z Filbert Street do nowego wybudowanego stadionu z 32.500 miejscami siedzącymi. Stadion został pierwotnie nazwany Filbert Way, a później przemianowany na Walkers Stadium. Po zawarciu umowy z producentem żywności logo marki Walkers, można było znaleźć w różnych punktach po zewnętrznej stronie stadionu. Pierwszym meczem na nowym stadionie było towarzyskie spotkanie z Athletic Bilbao (1:1). Pierwszym strzelcem gola na stadionie jest Tiko Bilbao, a dla Leicester City, Jordan Stewart. Pierwszy mecz ligowy zakończył się zwycięstwem nad Watford 2:0. Reprezentacja Anglii rozegrała tutaj wygrany 2:1 mecz przeciwko Serbii i Czarnogórze. Odbyły się tu również mecze między Brazylią a Jamajką oraz Jamajką i Ghaną. Niedawno stadion został wykorzystany do organizacji półfinałów europejskiego Pucharu Heinekena w Rugby w którym uczestniczył Leicester Tigers.

19 sierpnia 2010 roku okazało się, że nowy sponsor King Power chciał zmienić nazwę stadionu King Power Stadium. W tym samym czasie były plany zwiększenia pojemności do 42 000. Dnia 7 lipca 2011 roku Leicester City potwierdził, że Walkers Stadium będzie teraz nazywał się King Power Stadium.

Na King Power Stadium znalazły się miejsca w których uhonorowano największe gwiazdy Leicester City. Na terenie stadionu znajdują się miejsca które noszą nazwy od nazwisk byłych graczy: Gordona Banksa, Adama Blacka, Arthura Chandlera, Gary’ego Linekera, Arthura Rowleya, Sepa Smitha, Keitha Wellera i menadżera Jimmy’ego Bloomfielda.

Najwięksi rywale

[edytuj | edytuj kod]

Za największego rywala kibice Leicester City uważają Nottingham Forest F.C. Drugim rywalem z którym Leicester toczy ostre boje jest Derby County (derby East Midlands). Pomimo że z siedzibą w West Midlands, za trzeciego głównego rywala w ostatnich latach były uważany Coventry City. Między tymi klubami odbywały się tak zwane ''Derby M69''. Mecze przyjęły swoją nazwę od autostrady łączącej oba miasta (24 mile odległości).

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Klub Dom Wyjazd Ogólnie
1961/62 Puchar Zdobywców Pucharów Q Irlandia Północna Glenavon 3–1 4–1 7–2
1R Hiszpania Atlético Madryt 1–1 0–2 1–3
1997/98 Puchar UEFA 1R Hiszpania Atlético Madryt 1–2 0–2 1–4
2000/01 Puchar UEFA 1R Serbia FK Crvena zvezda 1–1 1–3 2–4
2016/17 Liga Mistrzów Grupa G Portugalia FC Porto 1–0 0–5 1. miejsce
Belgia Club Brugge 2–1 3–0
Dania FC Kopenhaga 1–0 0–0
1/8 Hiszpania Sevilla FC 2–0 1–2 3–2
1/4 Hiszpania Atlético Madryt 1–1 0–1 1–2
2020/21 Liga Europy Grupa G Portugalia SC Braga 4–0 3–3 1. miejsce
Grecja AEK Ateny 2–0 2–1
Ukraina Zoria Ługańsk 3–0 0–1
1/16 Czechy Slavia Praga 0–2 0–0 0–2
2021/22 Liga Europy Grupa C Włochy SSC Napoli 2–2 2–3 3. miejsce
Polska Legia Warszawa 3–1 0–1
Rosja Spartak Moskwa 1–1 4–3
Liga Konferencji Europy 1/16 Dania Randers 4–1 3–1 7–2
1/8 Francja Stade Rennais 2–0 1–2 3–2
1/4 Holandia PSV Eindhoven 0–0 2–1 2–1
1/2 Włochy AS Roma 1–1 0–1 1–2

Rekordy i statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Rekordzistą pod względem największej liczby meczów w Leicester City jest Graham Cross. Rozegrał on 599 meczów w latach 1960–1976. Drugi w tej statystyce jest Adam Black, 528 występów w lidze pomiędzy 1920 a 1935 rokiem.

Napastnik Arthur Chandler jest najskuteczniejszym strzelcem klubu. Przez 12 lat gry dla Leicester City strzelił 273 gole. Arthur Chandler posiadał również rekord serii goli w kolejnych meczach. W sezonie 1924/25, trafił do bramki rywali 8 razy. Jego rekord został pobity w sezonie 2015/2016 w którym Jamie Vardy trafiał do bramki rywali w 11 kolejnych meczach bijąc tym samym nie tylko rekord Leicester, ale również rekord Premier League, który należał wcześniej do Ruuda Van Nisterlooya[14]. Najwięcej goli w jednym sezonie dla klubu zdobył Arthur Rowley, trafił 44 razy w sezonie 1956/57. Rekord najszybciej zdobytej bramki należy do zawodnika Matty Fryatt. W kwietniu 2006 roku w meczu przeciwko Preston North End wpisanie na listę strzelców zajęło mu zaledwie dziewięć sekund.

Najwyższa kwota za transfer jaką zapłacił Leicester City to 40 milionów funtów. W 2019 wykupiło wypożyczonego z AS Monaco belgijskiego zawodnika jakim jest Youri Tielemans[15]. Drugim najwyższym transferem przychodzącym jest Wesley Fofana który w 2020 roku przyszedł do drużyny Lisów z francuskiego AS Saint-Étienne za kwotę 36.5 milionów funtów[16][17].

Z kolei najwyższa kwota otrzymana za odejście zawodnika to 80 milionów funtów za Harry’ego Maguire, który w 2019 roku dołączył do angielskiego zespołu jakim jest Manchester United[18]. Na drugim miejscu plasuje się odejście Wesleya Fofany w 2022 roku. Leicester City otrzymało wówczas kwotę w wysokości 70 milionów funtów od angielskiego zespołu Chelsea F.C.[19][20]

Rekord frekwencji na stadionie padł w 1928 roku. Na Filbert Street, w piątej rundzie Pucharu Anglii, Leicester City podejmował Tottenham Hotspur. Mecz ten oglądało 47298 widzów. Rekordem (mecz ligowy) na King Power Stadium, jest 32 148 widzów na meczu przeciwko Newcastle United 26 grudnia 2003 roku. Jednak 30 lipca 2011 roku na przed sezonowym towarzyskim meczu zasiadło na trybunach 32 188 kibiców by oglądać mecz z Realem Madryt.

Leicester City wygrało osiem razy mistrzostwo na poziomie drugiej ligi i tym samym są samodzielnymi liderami w klasyfikacji Mistrzów drugiej ligi(inne języki).

Lisy cztery razy osiągnęli finał FA Cup, ale tylko raz w nim wygrali[21].

Najdłuższa seria bez porażki w lidze zespół zanotował od 1 listopada 2008 roku do 7 marca 2009. W tym okresie niepokonany był w 23 meczach. Najdłuższą serię zwycięstw w lidze zanotował od 21 grudnia 2013 do 1 lutego 2014 roku. Leicester City wygrało 9 kolejnych meczów.

Najwyższe miejsce w rozgrywkach ligowych to 1. w Premier League (najwyższy poziom rozgrywek w Anglii) zdobyte w sezonie 2015/2016. Najniższe miejsce w historii jakie zajął Leicester City to 1. miejsce w League One (trzeci poziom rozgrywek) w sezonie 2008/2009[22].

W sezonie 2020/2021, piłkarze Leicester po raz pierwszy w swej historii zdobyli Puchar Anglii. Doszło do tego 15 maja 2021, po zwycięstwie 1:0 w finale przeciwko Chelsea[21].

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 27 września 2024[23]

Nr Poz. Piłkarz
1 BR Walia Danny Ward
2 OB Anglia James Justin
3 OB Belgia Wout Faes
4 OB Anglia Conor Coady
5 OB Włochy Caleb Okoli
6 PO Nigeria Wilfred Ndidi
7 NA Ghana Abdul Fatawu
8 PO Anglia Harry Winks
9 NA Anglia Jamie Vardy (kapitan)
10 NA Anglia Stephy Mavididi
11 PO Maroko Bilal El Khannouss
14 NA Jamajka Bobby Decordova-Reid
16 OB Dania Victor Kristiansen
17 PO Anglia Hamza Choudhury
Nr Poz. Piłkarz
18 NA Ghana Jordan Ayew
20 NA Zambia Patson Daka
21 OB Portugalia Ricardo Pereira
22 PO Anglia Oliver Skipp
23 OB Dania Jannik Vestergaard
24 PO Francja Boubakary Soumaré
29 NA Francja Odsonne Édouard (wypożyczony z Crystal Palace)
30 BR Dania Mads Hermansen
31 BR Dania Daniel Iversen
33 OB Anglia Luke Thomas
34 PO Anglia Michael Golding
35 PO Irlandia Kasey McAteer
40 PO Argentyna Facundo Buonanotte (wypożyczony z Brighton & Hove Albion)
41 BR Polska Jakub Stolarczyk

Wypożyczeni

[edytuj | edytuj kod]
Nr Poz. Piłkarz
OB Australia Harry Souttar (w Sheffield United do 31 maja 2025)
OB Anglia Ben Nelson (w Oxford United do 31 maja 2025)
Nr Poz. Piłkarz
PO Portugalia Wanya Marçal (w De Graafschap do 30 czerwca 2025)
NA Irlandia Tom Cannon (w Stoke City do 31 maja 2025)

Piłkarze Leicester City którzy uczestniczyli w mistrzostwach świata

[edytuj | edytuj kod]

Lista zawodników biorących udział w mistrzostwach świata jednocześnie reprezentując Leicester City

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Anglia Zdobyte trofea w rozgrywkach Anglii (stan na: 16 marca 2024)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo 		I miejsce 1 2016
II miejsce 1 1929
III miejsce 1 1928

Puchar 		zdobywca 1 2021
finalista 4 1949, 1961, 1963, 1969

Superpuchar 		zdobywca 2 1971, 2021
finalista 1 2016

Puchar Ligi 		zdobywca 3 1964, 1997, 2000
finalista 2 1965, 1999

II liga 		I miejsce 8 1925, 1937, 1954, 1957, 1971, 1980, 2014, 2024
II miejsce 2 1908, 2003
III miejsce 3 1899, 1923, 1983

Miejsca zajęte w poszczególnych sezonach[24]

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Rozgrywki ligowe Uwagi
Liga Miejsce Punkty
00/01 I Premier League 13 48
01/02 I Premier League 20 28 Spadek
02/03 II First Division 2 92 Awans
03/04 I Premier League 18 33 Spadek
04/05 II Championship 15 57
05/06 II Championship 16 54
06/07 II Championship 19 53
07/08 II Championship 22 52 Spadek
08/09 III League One 1 96 Awans
09/10 II Championship 5 76
10/11 II Championship 10 67
11/12 II Championship 9 66
12/13 II Championship 6 68
13/14 II Championship 1 102 Awans
14/15 I Premier League 14 41
15/16 I Premier League 1złoto 81 Mistrzostwo kraju
16/17 I Premier League 12 44
17/18 I Premier League 9 47
18/19 I Premier League 9 52
19/20 I Premier League 5 62
20/21 I Premier League 5 66 Puchar Anglii[21]
21/22 I Premier League 8 52 Tarcza Wspólnoty[25]
22/23 I Premier League 18 34 Spadek
23/24 II Championship 1 97 Awans
24/25 I Premier League Sezon rozpocznie się 19 sierpnia 2024[26]

Kapitanowie

[edytuj | edytuj kod]
Lata Imię i nazwisko
1987–1992 Ally Mauchlen
1992–1993 Steve Walsh
1993–1994 Gary Mills
1994–1999 Steve Walsh
1999–2005 Matt Elliott
2005–2006 Danny Tiatto
2006–2007 Paddy McCarthy
2007–2008 Stephen Clemence
2008–2011 Matt Oakley
2011–2012 Matt Mills
2012–2021 Wes Morgan
2021–2022 Kasper Schmeichel
2022– Jamie Vardy

Menedżerowie

[edytuj | edytuj kod]
Lata Nazwisko Sukcesy
1919-1926 Peter Hodge 1924/25 Mistrzostwo Football League Second Division
1926-1934 William Orr Wicemistrzostwo Anglii w sezonie 1928/29
1932-1934 Peter Hodge
1934–1936 Arthur Lochhead
1936–1939 Frank Womack 1936/37 Mistrzostwo Football League Second Division
1939–1945 Tom Bromilow
1945–1946 Tom Mather
1946–1949 Johnny Duncan 1949 Finał FA Cup
1949–1955 Norman Bullock 1953/54 Mistrzostwo Football League Second Division
1955–1958 Dave Halliday 1956/57 Mistrzostwo Football League Second Division
1958–1968 Matt Gillies 1964 Zwycięzca i 1965 finalista Football League Cup, 1961 i 1963 finalista FA Cup. Najdłużej pracujący menedżer w Leicester City.
1968–1971 Frank O’Farrell 1969 Finał FA Cup. 1970/71 Mistrzostwo Football League Second Division
1971–1977 Jimmy Bloomfield
1977–1978 Frank McLintock
1978–1982 Jock Wallace 1979/80 Mistrzostwo Football League Second Division
1986–1987 Gordon Milne 1982/83 awans do Football League First Division
1986–1987 Gordon Milne i

Bryan Hamilton

1987 Bryan Hamilton
1987–1991 David Pleat
1991–1994 Brian Little 1993/94 awans do Premier League
1994–1995 Mark McGhee
1995–2000 Martin O’Neill 1995/96 awans do Premier League, zwycięzca (1997 i 2000) i finalista (1999) Football League Cup
2000–2001 Peter Taylor
2001–2002 Dave Bassett
2002–2004 Micky Adams 2002/03 awans do Premier League
2004–2006 Craig Levein
2006–2007 Rob Kelly
2007 Martin Allen
2007 Gary Megson
2007–2008 Ian Holloway
2008–2010 Nigel Pearson 2008/09 mistrzostwo Football League One.
2010 Paulo Sousa
2010–2011 Sven-Göran Eriksson
2011–2015 Nigel Pearson 2013/14 mistrzostwo EFL Championship i awans do Premier League
2015–2017 Claudio Ranieri Mistrzostwo Anglii w sezonie 2015/2016
2017 Craig Shakespeare Ćwierćfinał w Lidze Mistrzów 2016/2017
2017–2019 Claude Puel
2019–2023 Brendan Rodgers Zdobycie Pucharu Anglii[21] i Tarczy Wspólnoty
2023–2024 Enzo Maresca Mistrzostwo EFLChampionship 2023/24
2024– Steve Cooper

Przynależność ligowa

[edytuj | edytuj kod]
  • 1894–1908: Football League Second Division
  • 1908/09: Football League First Division
  • 1909–25: Football League Second Division
  • 1925–35: Football League First Division
  • 1935–37: Football League Second Division
  • 1937–39: Football League First Division
  • 1946–54: Football League Second Division
  • 1954/55: Football League First Division
  • 1955–57: Football League Second Division
  • 1957–69: Football League First Division
  • 1969–1971: Football League Second Division
  • 1971–78: Football League First Division
  • 1978–80: Football League Second Division
  • 1980/81: Football League First Division
  • 1981–83: Football League Second Division
  • 1983–87: Football League First Division
  • 1987–92: Football League Second Division
  • 1992–94: Football League First Division
  • 1994/95: FA Premier League
  • 1995/96: Football League First Division
  • 1996–2002: FA Premier League
  • 2002/03: Football League First Division
  • 2003/04: FA Premier League
  • 2004-08: Football League Championship
  • 2008-09: Football League One
  • 2009-14: Football League Championship
  • 2014-23: Premier League
  • 2023/24: Football League Championship
  • Od 2024: Premier League

Liczba spędzonych sezonów na danym poziomie ligowym.

[edytuj | edytuj kod]
  • Sezony spędzone na poziomie 1 ligi: 55
  • Sezony spędzone na poziomie 2 ligi: 62
  • Sezony spędzone na poziomie 3 ligi: 1
  • Sezony spędzone na poziomie 4 ligi: 0

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Leicester Fosse 1884-1919. [dostęp 2014-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-02)]. (ang.).
  2. ↑ a b c Leicester City | Club | History | The History Of Leicester City Football Club. 2009-06-21. [dostęp 2015-09-08].
  3. ↑ We Are Premier League!. lcfc.com. [dostęp 2014-04-06]. (ang.).
  4. ↑ Leicester City owner in helicopter crash, „BBC News”, 28 października 2018 [dostęp 2018-10-30] (ang.).
  5. ↑ Leicester helicopter crash victims named, „BBC News”, 29 października 2018 [dostęp 2018-10-30] (ang.).
  6. ↑ Chelsea FC – Leicester City, 15 maja 2021 – FA Cup – Protokół meczowy [online], transfermarkt.pl [dostęp 2024-02-06] (pol.).
  7. ↑ Leicester City – Manchester City, 7 sie 2021 – Community Shield – Protokół meczowy [online], transfermarkt.pl [dostęp 2024-02-06] (pol.).
  8. ↑ 1495 dni i koniec! Leicester City oficjalnie zwolniło trenera [online], Sport.pl, 2 kwietnia 2023 [dostęp 2024-02-06] (pol.).
  9. ↑ LCFC Appoint Maresca As Manager [online], lcfc.com [dostęp 2024-04-30] (ang.).
  10. ↑ Preston North End - Leicester City, 29 kwi 2024 – Championship - Protokół meczowy [online], transfermarkt.pl [dostęp 2024-04-30] (pol.).
  11. ↑ Enzo Maresca Departs Leicester City [online], lcfc.com [dostęp 2024-06-05] (ang.).
  12. ↑ Enzo Maresca to become Chelsea Men’s Head Coach [online], chelseafc.com [dostęp 2024-06-05] (ang.).
  13. ↑ Leicester City Appoint Steve Cooper As First Team Manager [online], lcfc.com [dostęp 2024-06-20] (ang.).
  14. ↑ On this day: Record-breaking Jamie Vardy scores in 11th straight Premier League game [online], SkySports [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  15. ↑ Richie McCormack, Leicester confirm permanent signing of Youri Tielemans from Monaco [online], OffTheBall [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  16. ↑ Fabrizio Romano, Leicester agree £36.5m deal to sign Wesley Fofana from St Etienne, „The Guardian”, 29 września 2020, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  17. ↑ Leicester City – Rekordowe kupna [online], transfermarkt.pl [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  18. ↑ Harry Maguire: Man Utd agree £80m deal to sign Leicester defender [online], Sky Sports [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  19. ↑ Wesley Fofana: Chelsea complete signing of Leicester’s French defender in £75m deal [online], Sky Sports [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  20. ↑ Leicester City – Rekordowe transfery [online], transfermarkt.pl [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  21. ↑ a b c d puchar anglii – Szukaj w Google [online], google.com [dostęp 2021-05-16].
  22. ↑ League One 08/09 [online], transfermarkt.pl [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  23. ↑ LCFC Men I Leicester City [online], www.lcfc.com [dostęp 2024-09-27] (ang.).
  24. ↑ Leicester City – Rankingi historyczne ligi [online], _ [dostęp 2021-03-29] (pol.).
  25. ↑ Polsat Sport, Tarcza Wspólnoty: Leicester City – Manchester City. Relacja na żywo [online], polsatsport.pl, 7 sierpnia 2021 [dostęp 2024-02-08] (pol.).
  26. ↑ Fixtures | Leicester City [online], lcfc.com [dostęp 2024-06-20] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwa Anglii w piłce nożnej
Sezony
Football League
First Division
Premier League
Kluby w sezonie
2024/2025
Byłe kluby ligi
Zwycięzcy
Inne
Zwycięzcy Pucharu Anglii
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek
Leicester City FC
Drużyny
Stadiony
Rywalizacje
Postacie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leicester_City_F.C.&oldid=74842783”