Roger Milla: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
usunięcie powtarzającego się tekstu o tej samej treści - ten sam dział jest omyłkowo napisany dwa razy
Znacznik: usuwanie dużej ilości tekstu (filtr nadużyć)
PG (dyskusja | edycje)
m Wycofano edycje użytkownika 2A01:11BF:49D:7800:2D1F:63D8:DF67:4166 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Wolfgang.
Linia 32: Linia 32:


W 1977 roku wyjechał do [[Francja|Francji]] grać w [[Valenciennes FC]], w którym występował do 1979 roku. Następnym klubem w karierze Milli było [[AS Monaco]], z którym w [[Puchar Francji w piłce nożnej (1979/1980)|sezonie 1979/1980]] zdobył [[Puchar Francji w piłce nożnej|Puchar Francji]]. Ten sukces powtórzył [[Puchar Francji w piłce nożnej|Puchar Francji]]: [[Puchar Francji w piłce nożnej (1980/1981)|rok później]] w barwach [[SC Bastia|Bastii]], w której występował do 1984 roku. Następnymi klubami w karierze Milli były: [[AS Saint-Étienne]] (1984-1986), [[Montpellier HSC]] (1986-1989), [[JS Saint-Pierroise]] (1989-1990), [[Kamerun|kameruński]] [[Tonnerre Jaunde]] (1990-1994) i [[Indonezja|indonezyjskie]] kluby: [[Pelita Jaya]] (1994-1995) oraz [[Putra Samarinda]], w której Milla w 1996 roku w wieku 44 lat zakończył piłkarską karierę.
W 1977 roku wyjechał do [[Francja|Francji]] grać w [[Valenciennes FC]], w którym występował do 1979 roku. Następnym klubem w karierze Milli było [[AS Monaco]], z którym w [[Puchar Francji w piłce nożnej (1979/1980)|sezonie 1979/1980]] zdobył [[Puchar Francji w piłce nożnej|Puchar Francji]]. Ten sukces powtórzył [[Puchar Francji w piłce nożnej|Puchar Francji]]: [[Puchar Francji w piłce nożnej (1980/1981)|rok później]] w barwach [[SC Bastia|Bastii]], w której występował do 1984 roku. Następnymi klubami w karierze Milli były: [[AS Saint-Étienne]] (1984-1986), [[Montpellier HSC]] (1986-1989), [[JS Saint-Pierroise]] (1989-1990), [[Kamerun|kameruński]] [[Tonnerre Jaunde]] (1990-1994) i [[Indonezja|indonezyjskie]] kluby: [[Pelita Jaya]] (1994-1995) oraz [[Putra Samarinda]], w której Milla w 1996 roku w wieku 44 lat zakończył piłkarską karierę.

== Reprezentacja ==
Podczas gry we [[Francja|Francji]] Milla zaliczył pierwszy występ w [[Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej|reprezentacji Kamerunu]] w roku [[1978]]. Był członkiem [[Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej|reprezentacji Kamerunu]] na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982|mistrzostwach świata w Hiszpanii w 1982]]. Po raz pierwszy zrezygnował z występów w drużynie narodowej w [[1987]] roku i przeniósł się na wyspę [[Reunion]], by tam kończyć karierę. Jednakże w [[1990]] Milla otrzymał telefon od [[Prezydenci Kamerunu|prezydenta Kamerunu]], [[Paul Biya|Paula Biyi]], który namówił Millę na powrót do reprezentacji. Milla się zgodził, w związku z czym pojechał na swój drugi w karierze [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej|mundial]] – [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1990|MŚ 1990 we Włoszech]]. Milla stał się jedną z głównych gwiazd turnieju. We [[Włochy|Włoszech]] zdobył 4 bramki, każde ich zdobycie celebrując charakterystycznym tańcem przy narożniku boiska, zaczynając w ten sposób swoistą modę na celebrowanie strzelonego gola w niepowtarzalny dla każdego piłkarza sposób. Dwie z tych bramek zdobył w dogrywce meczu z [[Reprezentacja Kolumbii w piłce nożnej|Kolumbią]], które dały awans [[Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej|Kamerunowi]] do ćwierćfinału. [[Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej|Kamerun]] stał się pierwszą afrykańską drużyną, która awansowała w [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej|mistrzostwach świata]] tak daleko (potem powtórzył ten sukces [[Reprezentacja Senegalu w piłce nożnej|Senegal]] na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2002|MŚ w 2002]] oraz [[Reprezentacja Ghany w piłce nożnej|Ghana]] na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010|MŚ w 2010]]). Milla powrócił jeszcze na [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej|mistrzostwa świata]] w [[1994]] roku w wieku 42 lat. Na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1994|MŚ w USA]] [[Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej|Kamerun]] odpadł w fazie grupowej, Milla zdobył jednak honorowego gola w meczu z [[Reprezentacja Rosji w piłce nożnej|Rosją]], bijąc swój własny rekord jako najstarszy strzelec gola w turnieju [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej|mistrzostw świata]].


== Kariera reprezentacyjna ==
== Kariera reprezentacyjna ==

Wersja z 17:36, 6 kwi 2016

{{{imię i nazwisko}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko

{{{pełne imię i nazwisko}}}

Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Wzrost

173 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

{{{klub}}}

Numer w klubie

{{{numer w klubie}}}

Kariera juniorska
Lata Klub
BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna
BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Roger Milla (właśc. Albert Roger Mooh Miller[1], ur. 20 maja 1952 w Jaunde) – kameruński piłkarz, grający na pozycji napastnika. Posiada także obywatelstwo francuskie.

Kariera

Roger Milla to jedna z pierwszych afrykańskich gwiazd piłkarskich na arenie międzynarodowej, porównywany do gwiazd europejskich czy południowoamerykańskich. Co ciekawe, ten międzynarodowy poziom osiągnął dopiero po skończeniu 38 lat, czyli w wieku, którym większość już nie gra w piłkę. Pierwszym klubem Milli był Eclair Douala, do którego trafił w 1965 roku w wieku 13 lat. W 1971 roku został zawodnikiem Léopardu de Douala, w którym występował do 1974 roku. Dwukrotnie zdobył z nim mistrzostwo Kamerunu (1972, 1973). Następnie został zawodnikiem Tonnerre Yaoundé, z którym w sezonie 1974/1975 wygrał Afrykański Puchar Zdobywców Pucharów (finał 1976).

W 1977 roku wyjechał do Francji grać w Valenciennes FC, w którym występował do 1979 roku. Następnym klubem w karierze Milli było AS Monaco, z którym w sezonie 1979/1980 zdobył Puchar Francji. Ten sukces powtórzył Puchar Francji: rok później w barwach Bastii, w której występował do 1984 roku. Następnymi klubami w karierze Milli były: AS Saint-Étienne (1984-1986), Montpellier HSC (1986-1989), JS Saint-Pierroise (1989-1990), kameruński Tonnerre Jaunde (1990-1994) i indonezyjskie kluby: Pelita Jaya (1994-1995) oraz Putra Samarinda, w której Milla w 1996 roku w wieku 44 lat zakończył piłkarską karierę.

Reprezentacja

Podczas gry we Francji Milla zaliczył pierwszy występ w reprezentacji Kamerunu w roku 1978. Był członkiem reprezentacji Kamerunu na mistrzostwach świata w Hiszpanii w 1982. Po raz pierwszy zrezygnował z występów w drużynie narodowej w 1987 roku i przeniósł się na wyspę Reunion, by tam kończyć karierę. Jednakże w 1990 Milla otrzymał telefon od prezydenta Kamerunu, Paula Biyi, który namówił Millę na powrót do reprezentacji. Milla się zgodził, w związku z czym pojechał na swój drugi w karierze mundialMŚ 1990 we Włoszech. Milla stał się jedną z głównych gwiazd turnieju. We Włoszech zdobył 4 bramki, każde ich zdobycie celebrując charakterystycznym tańcem przy narożniku boiska, zaczynając w ten sposób swoistą modę na celebrowanie strzelonego gola w niepowtarzalny dla każdego piłkarza sposób. Dwie z tych bramek zdobył w dogrywce meczu z Kolumbią, które dały awans Kamerunowi do ćwierćfinału. Kamerun stał się pierwszą afrykańską drużyną, która awansowała w mistrzostwach świata tak daleko (potem powtórzył ten sukces Senegal na MŚ w 2002 oraz Ghana na MŚ w 2010). Milla powrócił jeszcze na mistrzostwa świata w 1994 roku w wieku 42 lat. Na MŚ w USA Kamerun odpadł w fazie grupowej, Milla zdobył jednak honorowego gola w meczu z Rosją, bijąc swój własny rekord jako najstarszy strzelec gola w turnieju mistrzostw świata.

Kariera reprezentacyjna

Roger Milla zaliczył pierwszy występ w reprezentacji Kamerunu w 1973 roku. Był członkiem reprezentacji Kamerunu na Mundialu 1982 w Hiszpanii. Z reprezentacją dwukrotnie zdobył Puchar Narodów Afryki (1984, 1988, finał 1986) oraz startował na igrzyskach olimpijskich 1984 w Los Angeles.

W 1987 roku pierwszy raz zrezygnował z występów w reprezentacji Kamerunu i przeniósł się na wyspę Reunion, by tam kończyć karierę. Jednak w 1990 roku do Milli zadzwonił prezydentem Kamerunu, Paul Biya, który namówił Millę na powrót do reprezentacji. Milla zgodził się, w związku z czym pojechał na swój drugi w karierze mundial rozgrywany we Włoszech.

Mundial 1990

Roger Milla w wieku 38 lat stał się jedną z głównych gwiazd turnieju. We Włoszech zdobył 4 bramki, każde ich zdobycie celebrując charakterystycznym tańcem przy narożniku boiska, zaczynając w ten sposób swoistą modę na celebrowanie strzelonego gola w niepowtarzalny dla każdego piłkarza sposób. Dwie z tych bramek zdobył w dogrywce meczu z reprezentacją Kolumbii, które dały awans reprezentacji Kamerunu do ćwierćfinału, czym samym jego reprezentacja stała się pierwszą afrykańską drużyną, która awansowała w mistrzostwach świata tak daleko (potem powtórzył ten sukces reprezentacja Senegalu na Mundialu 2002 oraz reprezentacja Ghany na Mundialu 2010).

Mundial 1994

W 1994 roku Roger Milla w wieku 42 lat wystąpił na trzecim w swoim karierze mundialu rozgrywanym w Stanach Zjednoczonych, co czyniło go przez 20 lat najstarszym graczem w historii mundialu (rekord pobity na Mundialu 2014 przez kolumbijskiego bramkarza Faryda Mondragóna - 43 lata, 3 dni). Dnia 28 czerwca 1994 roku podczas meczu z reprezentacją Rosji rozgrywanym na Stanford Stadium w Palo Alto strzelił dla swojej drużyny gola, co czyni go najstarszym strzelcem w historii mundialu, jednak jego drużyna przegrała ten mecz 1:6. Po tym turnieju Milla zakończył reprezentacyjną karierę.

Statystyki

Klub Sezon Ligi krajowe[2] Puchary krajowe[3] Puchary międzynarodowe[4] Łącznie
Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki
Eclair de Douala|
1968–69 28 1 28 1
1969–70 29 5 29 5
Łącznie 57 6 57 6
Léopard de Douala
1970–71 29 25 29 25
1971–72 30 20 30 20
1972–73 28 19 28 19
1973–74 30 25 30 25
Łącznie 117 89 117 89
Tonnerre Yaoundé
1974–75 29 23 29 23
1975–76 28 26 28 26
1976–77 30 20 30 20
Łącznie 87 69 87 69
Valenciennes
1977–78 0 0 0 0
1978–79 28 6 28 6
Łącznie 28 6 28 6
AS Monaco
1979–80 17 2 17 2
Łącznie 17 2 17 2
Bastia
1980–81 30 9 30 9
1981–82 23 8 23 8
1982–83 29 13 29 13
1983–84 31 5 31 5
Łącznie 95 37 95 37
AS Saint-Étienne
1984–85 31 22 31 22
1985–86 28 9 28 9
Łącznie 59 31 59 31
Montpellier
1986–87 33 18 33 18
1987–88 33 12 33 12
1988–89 29 7 29 7
Łącznie 95 37 95 37
JS Saint-Pierroise
1989
1990
Łącznie
Tonnerre Jaunde
1990–91 29 22 29 22
1991–92 30 19 30 19
1992–93 27 23 27 23
1993–94 30 25 30 25
Łącznie 116 89 116 89
Pelita Jaya
1994–95 23 23 23 23
Łącznie 23 23 23 23
Putra Samarinda
1995–96 12 18 12 18
Łącznie 12 18 12 18
Łącznie w karierze 724 423 724 423

Sukcesy piłkarskie

Léopard de Douala

Tonnerre Yaoundé

AS Monaco

SC Bastia

Montpellier HSC

JS Saint-Pierroise

Reprezentacja Kamerunu

Indywidualne

  • Piłkarz Roku Afryki: 1976, 1990
  • Członek FIFA 100: 2004

Po zakończeniu kariery

Roger Milla po zakończeniu kariery zasiadał w sztabie szkoleniowym francuskiego Montpellier HSC, a w latach 2007-2011 trenował kameruński Tonnerre Jaunde, którego w latach 2011-2012 był dyrektorem sportowym. Roger Milla obecnie jest ambasadorem ds. Afryki. W 2004 roku został wybrany przez Pelégo na listę FIFA 100 (100 najlepszych żyjących piłkarzy w historii), a w 2007 roku najlepszym afrykańskim piłkarzem 50-lecia[5].

W 2010 roku wystąpił w reklamie Coca-Coli promującej Mundial 2010, w której zasiadał na stadionie pijąc reklamowany produkt, a także pokazali urywek z meczu Mundialu 1990, w którym Milla wykonał taniec ze zdobycia bramki[6].

Linki zewnętrzne


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>
BŁĄD PRZYPISÓW